اگر میخواهید با بیماری ای ال اس (ALS) اینجا را کلیک کنید

ای.ال.اس چیست؟بیماری ای.ال.اس Amyotrotro fische Lateraal Sclerose یک بیماری بدخیم است در سلسله اعصاب رابط مغز و ماهیچه ها. این بیماری سلول های این عصب ها را به تدریج از کار می اندازد و در نتیجه اعصاب، علائم مغزی را نمی توانند به ماهیچه ها برسانند. بدین ترتیب ماهیچه ها که ایجاد کننده حرکت در بدن می باشند، به تدریج لاغر تر و کم قدرت تر می شوند؛ کارآئی شان پیوسته کمتر و کمتر گشته و سرانجام به کلی از بین می رود.

در تصویر زیر تفاوت سلسله اعصاب و ماهیچه سالم و سلسله اعصاب و ماهیچه آسیب دیده در اثر بیماری ای.ال.اس را مشاهده می کنید:

 سمت چپ: اعصاب و ماهیچه سالم
- سمت راست: اعصاب و ماهیچه آسیب دیده در اثر بیماری ای.ال.اس

علائم بیماری
علائم این بیماری ضعیف شدن ماهیچه ها و همچنین خستگی مفرط است. این بیماری می تواند از دست یا پا و یا ماهیچه هائی که برای حرف زدن و بلعیدن به کار می روند، شروع شود. مثلا بیمار متوجه می شود که مرتب پایش پیچ می خورد؛ غذا و نوشیدنی به گلویش می پرد؛ یا مثلا در بستن دکمه های لباس یا باز و بسته کردن شیر آب مشکل دارد. ای.ال.اس یک بیماری " پروگراسیو" است. بدین معنی که بیماری به طور مرتب پیشرفت کرده و جسم عقب تر می رود. دلیل قطعی ای.ال.اس مشخص نیست.

پیش روی بیماری
ای. ال.اس مسری نمی باشد. این بیماری معمولا همراه با درد نیست و به هوشیاری بیمار آسیب نمی رساند. قوای پنج گانه : چشائی، بینائی ، بویائی ، شنوائی و پساوایی ( لامسه) و همینطور سیستم گوارشی ، جذب و دفع غذا، روده ها و مثانه از دسترس بیماری بدور هستند. به تدریج ماهیچه های بیشتری - به استثنای ماهیچه های قلب - در بدن بیمار آسیب می بینند. سرعت پیشرفت بیماری بسته به اشخاص متفاوت است. اما متوسط طول عمر این بیماران بین سه تا پنج سال پیش بینی می شود. افرادی هم هستند که بیش از ده سال با این بیماری زندگی کرده اند. نمونه ویژه (ولی ممکن) پروفسور استفان هاوکینز 69 ساله دانشمند و استاد فیزیک انگلیسی است که از 22 سالگی دچار بیماری ای.ال.اس شده و اکنون 47 سال است که علیرغم داشتن این بیماری به زندگی پربارش ادامه داده است.

دلیل بیماری
دلیل قطعی این بیماری هنوز مشخص نشده است. این بیماری در هر سنی برای یک انسان بالغ می تواند پیش بیاید، اما بیشتر انسان ها در سنین 40 تا 60 سالگی دچار آن می شوند. طبق آمار پزشکی مردها بیش از زنان در معرض این بیماری هستند. در صد کمی از ابتلا به ای. ال. اس ناشی از ارثی بودن این بیماری است. به هر حال، جنبه موروثی بودن این بیماری، بسیار نادر است. در آن صورت، اغلب از زمانی طولانی در خانواده شناخته شده و تعدادی دیگر به آن مبتلا بوده اند.

معالجه و مداوا
متاسفانه تا کنون راه علاجی برای این بیماری کشف نشده است. هم چنین در حال حاضر هیچ داروئی جهت متوقف کردن یا معالجه این بیماری وجود ندارد. تنها داروئی که کمی پروسه بیماری را به تاخیر می اندازد و اغلب پزشکان برای بیماران ای.ال.اس تجویز می کنند ، قرص ریلوزوله (ریلوتک) می باشد. این دارو تا حدودی (بطور متوسط سه ماه در کل) سرعت بیماری را کاهش می دهد.

تحقیقات عملی
در حال حاضر تحقیقات عملی زیادی در مورد این بیماری در سراسر جهان صورت می گیرد. مراکز پزشکی در کشورهای اروپائی و آمریکا و ... با همکاری یکدیگر به دنبال پیدا کردن ریشه قطعی این بیماری، عوامل ژنتیکی و ارثی همچنین در نهایت کشف دارو و معالجه این بیماری هستند. از جمله در هلند سه مرکز پزشکی و تحقیق ای.ال.اس در سه بیمارستان آکادمیک این کشور تشکیل شده است. هر مرکز شامل یک تیم ای.ال.اس می باشد که متشکل از چندین دکتر نورولوگ، دکتر توانبخشی، فیزیوتراپ، ارگوتراپ، لوکوپودیست ، دیتیست، مددکار، روانشناس و نرس و پرستار می باشد. این تیم علاوه برانجام کار علمی و تحقیقاتی متمرکز بر روی این بیماری، در زمینه تشخیص بیماری ای. ال. اس، و هدایت و راهنمائی و کنترل مستمر افراد مبتلا به این بیماری نیزتخصص دارند.
 

منبع:american ALS assosiation  

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

جهت اشنائی توانبخشی بیماران مبتلا به ای ال اس اینجا را کلیک کنید

 

آقای هارمن فاندرلینده، متخصص توانبخشی در بخش ا ال اس در بیمارستان رادباود در هلند و عضو هیئت مدیره بنیاد ساین می باشد.مصاحبه زیر در زمینه اهمیت تجهیزات توانبخشی در بهبود وبالا بردن سطح کیفیت زندگی دربیماران است.

 ای.ال.اس. یک بیماری عصبی-عضلانی است که موجب اختلال در کنترل عضلات از سوی اعصاب حرکتی می شود. این بیماری منجر به اختلال درتحرک عضلات می شود و در دو شکل بارز می شود:یک شکل بولبار است که بخصوص عضلات گلو، دهان، گردن و آرواره ها، قابلیت هدایت را از دست می دهند و تاثیر آن در بلع غذا، صحبت و تنفس مشاهده می شود. شکل دیگر آن فقراتیاست که مشخصا سلولهای عصبی نخاع از کار می افتند و در دستها و پاها (تنه) خود را نشان می دهد. بنابراین حالت فقراتی، ابتدا در دستها و پاها و در نوع دیگر ابتدا در ناحیه دهانی خود را نشان میدهد. کیفیت حسی در بیمار ای.ال.اس. به قوت خود باقی می ماند، در حالی که ضعف عضلات قابل رویت است. ای.ال.اس. یک بیماری پیش رونده است؛ به این معنی که عضلات بتدریج از کار می افتند و این روند متوقف نمی شود. سرعت رشد بیماری قابل پیش بینی نیست و در یک بیمار سریعتر از دیگری پیش می رود.

نقش تجهیزات پزشکی در بالا بردن کیفیت زندگی بیماران ای.ال.اس. چیست؟

-

با توجه به عضویت دکتر در هیئت مدیره بنیاد ساین، از او درباره بنیاد و اهدافش سوال کردیم:

- مهمترین هدف این بنیاد بهبود شرایط نگهداری از بیماران ای.ال.اس. در ایران است. در وهله اول باید اطلاع رسانی در مورد شیوه های مراقبت از بیماران ای.ال.اس. مد نظر باشد. در حال حاضر توافقاتی بین المللی در زمینه مراقبت از بیماران وجود دارد. به این معنا که چهارچوب هایی برای نحوه برخورد با مشکلات بیمار و ارائه کمک مناسب به او وجود دارند. همچنین در مورد تجهیزات مورد نیاز، تخصص های لازم و روشهای کمک رهنمود هایی داده می شود. 

هدف ساین از زاویه توافقات بین المللی باید دادن اطلاعات به کشورهای دیگر (مثل ایران) باشد که مسئله مراقبت از بیمار در آنها بخوبی حل نشده است و بنیاد باید راههای بهبود کیفیت این مراقبت را نشان بدهد. پس هدف اصلی، بخصوص جلب توجه به مشکلات بیماران در شرایطی که مراقبتهای کیفی وجود نداشته باشند، می باشد.گمان می کنم که این مراقبتها و امکانات در کشورهای زیادی از جهان سوم وجود نداشته باشد و گاه کیفیت زندگی بیماران بشدت پایین باشد و بیماران به همین دلیل دچار مرگ زودرس می شوند. من دقیقا نمی دانم در چه کشورهایی به این مسئله خوب یا بد پرداخته شده ولی مسلم است که در کشورهای پیشرفته و صنعتی این مسئله بخوبی حل وفصل است. 

تا آنجایی که به من مربوط می شود یکی از اهداف ساین باید جمع آوری اطلاعات درباره میزان شناخت از بیماری در ایران باشد و اینکه آیا در آنجا نیازی به مبادله میان تیم های مراقبت از بیماران با کشورهای دیگر هست یا نه. پس از آن انتقال آگاهی و دانش می تواند توسط بنیاد ای.ال.اس. هلند، مرکز ای.ال.اس. یا حتی از کلینیکی مثل همین جا صورت بگیرد.در حال حاضر مردم می توانند از طریق اینترنت با یکدیگر بخوبی ارتباط برقرار کنند. حتی در دانشگاه ها یا بیمارستانها می توانیم با یکدیگر کنفرانس ویدئویی برگزار کنیم. ما این روش را حتی در هلند هم بکار می بریم . چون این روش ارزان تر و با صرفه تر است. برای سفر به آنجا (ایران) باید به پشتوانه مالی آن هم فکر کرد که البته بسیار روش مفیدی برای مبادله اطلاعات و ابراز علاقه است. در این رابطه است که برگزاری سمینارها یا سفر برای ملاقات با یکدیگر بسیار مهم می شود.

آیا تجربه ای در ارتباط با سایر کشورها موجود است؟

گاهی بعضی افراد با انگیزه فردی شان به اینجا می آیند و در کادر تخصصی خود یک دوره را نزد ما می گذرانند. این بسیار مهم است که درخواست و نیاز از سوی آنها و افراد محلی مطرح شود. نه اینکه ما چیزی ارائه دهیم که مورد نیاز کسی در آنجا نیست. به همین دلیل بنیاد ساین باید از طریق چند شخص رابط بررسی کند که میزان شناخت از بیماری ای.ال.اس. و امکانات موجود در ایران تا چه حد است.

.

منبع:بنیاد ساین 

 ادرس مطب:کرمانشاه پارکینگ  شهرداری خیابان  حاج محمد تقی   ساختمان  ابن  سینا  طبقه اول تلفن :[phone]

انتخاب نوع تجهیزات بستگی دارد به ناحیه ای که بیماری خود را در آنجا نشان داده است. اگر بیماری در شکل بولبار(ناحیه دهانی) ظاهر شود، وسایل ارتباط گیری از همه مهمتر می شوند. به عنوان مثال تایپ حرف یا جمله مورد نظر یا دستگاهی که قبلا کلماتی روی آن ضبط شده و با فشار دکمه ای جمله یا کلمه مورد نظر را تکرار می کند. دستگاههائی که بیمار را برای ارتباط برقرار کردن کمک می کنند. .زمانی که مشکل بلع باشد، یا مریض نتواند غذا را قورت دهد، یا بدون خطر مایعات بنوشد، باید از لوله تغذیه که به معده وصل می شود، استفاده شود. به این طریق به حل مشکل تغذیه بیمار کمک می شود.اگر تنفس دچار مشکل شده باشد به نحوی که بیمار نتواند به طور طبیعی و به قدرت خود دم و بازدم داشته باشد از دستگاهی استفاده می کنیم که به حل این مشکل کمک می کند. در این مرحله معمولا با تنفس مصنوعی شبانه شروع می شود و بتدریج که تنفس سخت تر می شود، نیاز به تنفس مصنوعی بیشتر خواهد شد.اگر بیماری در فرم فقراتی شروع شود در آن صورت ابتدا به وسایل لازم برای تحرک و جابجایی نیاز است مثل رولاتور، عصا و برای مسافت های طولانی تر هم به صندلی چرخدار الکتریکی یا معمولی نیاز است.اگر بیمار نتواند به تنهایی از عهده نظافت و شستشوی خود یا لباس پوشیدن برآید، به کمک دیگران وابسته می شود. همچنین تغییراتی در منزل لازمست . مثلا با گذاشتن صندلی در حمام، نصب دستگیره ها بر روی دیوارهای حمام و توالت و یا برداشتن پاگیرها می توان به بیمار کمک کرد. گاهی هم خانه برای اینهمه تغییرات مناسب نیست که در این صورت واحدی را به خانه (بطور موقت) اضافه می کنند تا فضای بیشتری برای جا دادن تخت بیمار و یا سرویس بهداشتی ایجاد شود. بنابراین نوع و میزان بهره گیری از این دستگاه ها متناسب با نیاز بیمار و درجه پیشرفت بیماری تعیین می شود. اگر در نهایت بیمار در تمامی نواحی بدنش ضعیف شده باشد به همه این دستگاه ها نیاز دارد.این تجهیزات برای ادامه زندگی و کیفیت آن برای بیماران ای.ال.اس بی اندازه مهم هستند. البته آنان همواره به کمک دیگران وابسته هستند، ولی اگر این وسائل در اختیار بیمار نباشند، کار برای اطرافیان بسیار سنگین می شود. مثلا اگر صندلی چرخدار نباشد باید بیمار را بدوش کشید. همین صندلی چرخدار در خیلی از کشورها در دسترس نیست. اگر بالابر خانگی (لیفت) وجود نداشته باشد، باید بیمار توسط چندین نفر روی دست بلند شود و میزان وابستگی بیمار به اطرافیان بیشتر می شود.این وسائل برای جایگزینی کمک دیگران است. ولی طبعا بدون کمک دیگران هم زندگی امکان ندارد. بیمار در هر حال بطور مداوم به کمک و مراقبت اطرافیانش نیاز دارد. در کارهایی مثل شستشو، به رختخواب رفتن یا استحمام. در این زمینه ها سعی برترکیب تجهیزات و کمک دیگران است. وسائل، برای آسان کردن مراقبت از بیماران ای.ال.اس. است. ولی با رشد بیماری بتدریج وابستگی به وسائل هم بیشتر می شود و زندگی بدون آنها عملا امکان پذیر نیست.در ابتدای شروع بیماری درک ضرورت این تجهیزات بسیار مشکل است. چون هنوز بیمار فعال است و روی پای خودش راه میرود فقط ممکن است پایش را روی زمین بکشد یا دستش کمی بی حس شده باشد. در این شرایط برای بیمار و اطرافیان او بسیار مشکل است که نتیجه و عاقبت کار را حدس بزنند و اینکه بدانند به چه چیزی نیاز خواهند داشت. این وظیفه ماست که در مراحل اولیه، امکانات و محدودیتها را بشناسانیم. اگرهر چه زودتر این اطلاعات به بیمار و خانواده اش داده شود، بعدا مشکلات کمتری پیش می آید. این کار بسیار سخت و در عین حال ضروری است.ما در این رابطه کارمان را به سه مرحله تقسیم کرده ایم:مرحله ای که نورولوژیست (متخصص مغز و اعصاب) تشخیص بیماری را داده است. بعد از تشخیص بیماری، مرکز توان بخشی کار خود را برای راهنمایی و هدایت بیمار آغاز می کند. ولی ما قادر به معالجه و بازگرداندن سلامتی نیستیم. کار ما پاسخگویی به سوالات، دادن رهنمود، روبراه کردن قرارها و برنامه ریزی ها ست. در مرحله سوم، مسئولیت مراقبت از بیمار عمدتا به پزشک خانواده و مراکز مراقبتهای محلی ارجاع داده می شود. ولی ما همواره برای راهنمایی و مشاوره آماده و پاسخگو هستیم. کمکهای روانشناسی هم در واقع به حیطه توان بخشی مربوط است، ولی به خاطر مشکلات بودجه امکان آن همیشه فراهم نیست.

آدرس مطب:

مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر میخواهید از علل و علائم و نحوه درمان خار استخوانی یا استئوفیت چیزی بدانید اینجا را کلیک کنید

 

خارهای استخوانی که در اصطلاح پزشکی «استئوفیت» نامیده می شوند قطعات زاید استخوانی هستند که در لبه های استخوان تشکیل می شوند و عوارض متعددی را برای افراد به وجود می آورند.
کلیه استخوان های بدن مستعد ابتلا به این عارضه هستند اما عموما استئوفیت در مکان هایی تشکیل می شود که دو استخوان برخورد زیادی با هم دارند؛ مانند مفاصل زانو، لگن، بازو و انگشتان اما دیده شده است که در محل اتصال تاندون ها و غضروف ها به استخوان نیز خار تشکیل می شود.

علامت خار استخوانی

این عارضه به صورت عمومی علامت شاخصی ندارد و افراد در اکثر موارد تا پیش از عکس برداری با اشعه ایکس متوجه آن نمی شوند. اما در خصوص علائم شایع استئوفیت می توان به درد، کاهش حرکت مفاصل، بیرون زدگی ناگهانی سر استخوانی ( که بسیار نادر است)، تیرکشیدن ستون فقرات (ناشی از تماس خاراستخوانی با اعصاب نخاع) و صداهای متعدد مفاصل اشاره کرد.

علت خار استخوانی

در اکثر موارد افرادی که دچار آرتروز هستند عارضه یاد شده را نیز تجربه می کنند زیرا در آرتروز غضروف های بین استخوان ها تا حد زیادی از بین می روند و بدن حین تلاش برای بازسازی این غضروف ها، قطعات مازاد استخوانی تولید می کند که به مرور مبدل به خار استخوانی می شود؛ همچنین، به این نکته نیز باید اشاره کرد که عارضه استئوفیت در برخی موارد نشانه ابتلا به بیماری هایی از قبیل DISH ( روییدن قطعات استخوانی روی نخاع)، تخریب تدریجی استخوان خصوصا در ناحیه گردن و Spinal stenosis (وارد آمدن فشار به نخاع) است.تشخیص استئوفیت

تشخیص استئوفیت (خار استخوانی)

بیماران اغلب پس از احساس درد و مراجعه به پزشک تحت معاینه فیزیکی و عکس برداری با اشعه ایکس و MRI قرار می گیرند. به این ترتیب محل دقیق خار استخوانی مشخص می شود و می توان در جهت درمان آن اقدام کرد.

درمان خار استخوانی

با وجود اینکه هنوز درمان کاملا مشخصی برای خار استخوانی وجود ندارد اما با مصرف داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب (NSAIDs)، فیزیوتراپی و در نهایت جراحی می توان علائم استئوفیت را تاحدودی کاهش داد.

لازم به یادآوری است در صورتی که عارضه خار استخوانی تا پیش از سالخوردگی تشخیص داده نشود و درجهت درمان آن اقدامی صورت نگیرد، فرد دچار دردهای بسیار شدید استخوان های سراسر بدن می شود و در معرض شکستگی استخوان نیز قرار می گیرد.

منبع: آفتاب 

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر میخواهید از راههای تشخیص و درمان سرطان استخوان اگاه شوید اینجا را کلیک کنید

تشخیص تومور استخوانی

 پزشک متخصص  بعد از اینکه با بیمار راجع به مشکلاتش صحبت کرده و اطلاعات دقیقی جمع آوری کرد وی را معاینه میکند. از آزمایشات مختلف خون یا ادرار و از روش های تصویربرداری مانند رادیوگرافی ساده، سونوگرافی، سی تی اسکن، ام آر آی یا اسکن استخوان ( اسکن رادیوایزوتوپ) برای تشخیص دقیق بیماری و  بررسی شکل و وسعت درگیری استفاده میشود.

 

روش های درمان سرطان استخوان

 

 رادیوتراپی Radiation therapy

از این روش معمولاً در درمان تومورهای بدخیم استخوان استفاده میشود. تاباندن اشعه گاما به بافت سرطانی یکی از روش های موثر برای از بین بردن این سلول ها است. تابش این اشعه در بدن ایجاد مولکول هایی بنام رادیکال های آزاد میکند و این مولکول ها موجب آسیب DNA سلول های سرطانی و از بین رفتن آنها میشود. البته این اتفاق میتواند برای سلول های سالم هم بیفتد ولی چون در سلول های سرطانی به علت سرعت زیاد تکثیر، سرعت ساختن DNA بیشتر از سلول های سالم است تاثیر اشعه روی سلول های سرطانی بیشتر است.

 رادیوتراپی نمیتواند سلول های سرطانی را کاملا نابود کند بلکه فقط تعداد آنها را کاهش میدهد با این حال همین کمک کافی است تا بتواند درد استخوانی بیمار را کاهش دهد. درد بیمار معمولاً بعد از 2-1 هفته از انجام رادیوتراپی کاهش میابد ولی حداکثر کاهش درد بعد از چند ماه است. رادیوتراپی ممکن است همراه با عمل جراحی بکار رود.

 

تابش اشعه گاما معمولاً به توسط دستگاه هایی انجام میشود که منبع آنها در نزدیک بدن بیمار قرار گرفته و پزشک متخصص رادیوتراپی میتواند مقدار مناسبی از اشعه را به نواحی از استخوان های بدن که حاوی سلول های سرطانی هستند بتاباند.

گاهی اوقات و در موارد انتشار وسیع سلول های سرطانی روش دیگر تزریق مواد رادیواکتیو به بدن است. موادی که حاوی مولکول های رادیواکتیو بخصوصی هستند از طریق جریان خون به بدن بیمار تزریق میشوند. این مواد بیشتر جذب استخوان میشوند و بنابراین تابش گاما بیشتر در نواحی استخوانی صورت میگیرد.

جراحی سرطان استخوان

از این روش در درمان اکثر تومورهای خوش خیم و تعداد زیادی از تومورهای بدخیم استخوان استفاده میشود. اکثر تومور های خوش خیم بصورت بافتی در داخل استخوان هستند. در درمان جراحی این تومورها معمولاً پزشک ارتوپد محتویات بافت تومورال را از داخل استخوان خارج کرده و سطح داخلی حفره ایجاد شده را کاملاً میتراشد و سپس حفره خالی را با پیوند استخوان پر میکند.

 در تومورهای بدخیم وضعیت کمی متفاوت است. این تومورها میتوانند بتدریج استخوان را ضعیف کنند و این روند ممکن است آنقدر ادامه یابد که بالاخره استخوان بر اثر ضربه خفیفی میشکند. شکسته شدن استخوان در محل تومور یک فاجعه است. این شکستگی ها یا اصلاً جوش نمیخورند و یا به سختی جوش میخورند. پس تمام سعی پزشک معالج اینست که وقتی میبیند تومور آنقدر رشد کرده که شکستگی قریب الوقوع است مانع از آن شود. این کار با انجام عمل جراحی و تقویت استخوان با کارگذاری ابزارهای فلزی در استخوان انجام میگیرد.

 

منبع:ایران ارتوپد 1و2 

 

ادرس مطب : مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

جهت اشنائی با علائم و نحوه درمان پوکی استخوان اینجا را کلیک کنید.

پوکی استخوان یا استئوپورز طبق تعریف انجمن ملی بهداشت(هیات ایجاد اتفاق نظر برای پیشگیری از استئوپروز)، یک اختلال اسکلتی است که ویژگی بارز آن کاهش استحکام استخوان بوده و فرد را در معرض خطر شکستگی قرار می‌دهد.

علایم پوکی استخوان

برخلاف بسیاری از بیماری‌های مزمن دیگر که علائم و نشانه‌های متعددی دارند، استئوپروز یک بیماری خاموش و بدون علامت است تا زمانی که یک شکستگی ایجاد شود. که هفتصدهزار مورد آن در مهره‌ها، دویست و پنجاه هزار مورد در استخوان رادیوس، دویست و پنجاه هزار مورد در لگن و سیصدهزار مورد در سایر استخوان‎ها رخ می‎دهند. 

 شکستگی‌های لگن وخیم‌ترین عارضه استئوپروز بوده و میزان مرگ ومیر آن در سال اول بیش از ۲۰٪ است. شکستگی‌های ناشی از استئوپروز، شکستگی‌های هستند که به طور معمول در آن موقعیت‌ها در افراد سالم شکستگی استخوان رخ نمی‌دهد. که این شکستگی‌ها به عنوان شکستگی ناشی از شکنندگی در نظر گرفته می‌شوند. شکستگی‌های لگن پس از سقوط رخ می‌دهند، اما دو سوم شکستگی‌های مهره‌ای به صورت خاموش بوده و با یک فشار مختصر مانند بلند کردن یک جسم، عطسه کردن و خم شدن رخ می‌دهند.

درمان پوکی استخوان

•     بیس‌فسفونات‌ها
•     آگونسیت - آنتاگونسیت‌های استروژن
•     هورمون درمانی جایگزین(HRT)

در پژوهشی به نام <<پیشگامان سلامت زنان>> که یک کارآزمایی بزرگ، تصادفی شده، کنترل‌شده با دارونما و چند مرکزی برای ارزیابی هورمون درمانی جایگزین بوده‌است، محققان گزارش کرده‌اند که شکستگی‌های گردن ران و مهره‌ها پس از 2.5 سال، ۳۶٪ کاهش یافته‌اند. علاوه بر افزایش توده استخوانی، بهبود وضعیت لیپیدها، کاهش سرطان کولون و کاهش علائم یائسگی فواید دیگر این روش درمانی هستند. با این حال به‌دلیل خطرات احتمالی HRT من‌جمله وقایع قلبی-عروقی، سرطان پستان، ترومبوز وریدی عمقی، آمبولی ریوی و مشکلات کیسه صفرا توصیه می‌شود این روش فقط باید برای تخفیف علائم یائسگی به‌کار رود و برای پیشگیری یا درمان استئوپروز از درمان‌های دیگری استفاده شود.
منبع: ویکی پدیا

آدرس: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸