ورزشهای پس از سزارین را از اینجا یاد بگیرید

می توانید در حدود 6 تا 8 هفته بعد از جراحی تمرینات ورزشی را آغاز کنید . بیاد داتشه باشید در ابتدا از تمرینات ملایم شروع کنید و مراقب باشید فشار زیادی بر شما وارد نکند .

۱- شنا :

شنا یکی از بهترین تمارین ورزشی است زیرا ورزشی ملایم است و آب به حرکت بدن شما کمک می کند و فشار ملایمی به ناحیه ی جراحی شما وارد می کند .

۲- پیاده روی ، دویدن آهسته و دوچرخه سواری :

از دیگر تمرینات مفید بعد از جراحی سزارین می توان به پیاده روی ، دویدن آهسته و دوچرخه سواری نام برد .

۳- انقباض عضلات شکمی :

بهترین تمرین ورزشی برای افرادی که عمل سزاین کرده اند انقباض شکمی است . برای این کار در همان حالی که نشسته اید عضلات شکمتان را منقبض کرده و سعی کنید ناف را به عقب یعنی به سمت ستون فقرات ببرید .

۴- بستن شکم بند :

در صورتی که پزشک جراحتان به شما اجازه کند ، اولین کاری که باید انجام دهید این است که یک شکم بند طبی به شکمتان ببندید تا محل جراحی را ساپورت کند . البته باید گفت در ابتدا باید از شکم بندی استفاده کنید که فشار ملایمی به شکمتان وارد کند . از بستن شکم بندهای سفت و محکم اجتناب نمایید .  

متاسفانه هورمون های ناشی از بارداری موجب افتادگی و شل شدن سینه ها می شوند بنابراین شیر دادن یا ندادن به بچه تاثیری در شلی و اویزان شدن سینه ها ندارد .

۵- ورزش پوش آپ :

انجام ملایم تمرینات بدنی بخصوص تمرین پوش آپ موجب می شود عضلات زیر سینه ای تقویت شده و از افتادگی سینه جلوگیری نمایند . تمرینات مربوط به سینه در همین وبلاگ آورده شده است .

۶- بستنن سوتین سفت :

ضمنا کار دیگری که برای جلوگیری از افتادگی سینه ها باید انجام دهید این است که از سوتین های سفت و کیپ بدن استفاده کنید البته نه از نوعی که دارای بار فازی در زیر آن می باشد .  

البته همانطوری که برخی دوستان اشاره کرده اند در مورد بانوانی که به بچه شیر می دهند بستن سوتین سفت موضوعیتی ندارد . این امر در مورد بانوانی است که دوره ی شیر دهی آنها تمام شده یا به فرزنشان شیر نمی دهند .

منبع:حمزه ای 

آدرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

ورزشهای پس از زایمان طبیعی و سزارین را از اینجا یا بگیرید

ایا پس از زایمان می‌توانم ورزش را آغاز کنم ؟کالج آمریکایی پزشکی حاملگی وبیمارهای زنان معتقد است که وقتی که خود را آماده می‌بینید، اشکالی ندارد به تدریج ورزش را آغاز کنید ولی پزشک‌تان ممکن است از شما بخواهد تا معاینه‌ی 6 هفته بعد از زایمان صبر کنید تا ابتدا  وضعیت کلی شما را بررسی کند...

مراقبت دوران بارداری - ورزش‌های پس از حاملگی

در کل، اگر در زمان حاملگی ورزش می‌کرده‌اید و یک زایمان واژینال نرمال داشته‌اید، می‌توانید ورزش‌های زمان حاملگی یا حداقل ورزش‌های سبک مانند پیاده‌روی، شنا و حرکات کششی  را در چند روز پس از زایمان ادامه دهید. پس از نخستین هفته‌ی بعد از زایمان، یک پیاده‌روی سبک نیم‌ساعته 3 بار در هفته کافی و خوب خواهد بود.  با گذشت زمان وبازیافتن توان‌خود می‌توانید تعداد دفعات یا مدت زمان پیاده‌روی را افزایش دهید.
اگر سزارین داشته ‌اید، شش تا هشت هفته تا آغاز ورزش صبر کنید. با این حال، پیاده‌روی آهسته مفید است زیرا  این کار بهبود را سریعتر نموده و به جلوگیری از مشکلاتی مانند لخته شدن خون کمک می‌کند.
اگر در زمان حاملگی فعالیتی نداشته ‌اید یا به مرور زمان عادت ورزش خود را از دست داده‌اید، به آهستگی آغاز به ورزش کنید و پیش از آن با پزشکتان مشورت کنید.
در هر حالت، به یاد داشته باشید که مفاصل و رباط‌های شما به مدت سه تا پنج ماه هنوز شل خواهند بود لذا مراقب قدم‌های‌تان باشید. اگر می خواهید در یک کلاس ورزشی شرکت کنید، سعی کنید کلاسی را بیابید که زیر نظر یک متخصص ورزش بعد از حاملگی باشد یا کلاسی که روی حرکات نرم و کششی تمرکز داشته باشد.
ورزش برایتان خوب است ولی در نخستین ماه‌های پس از زایمان، در آن زیاده‌روی نکنید. بدن شما برای بهبود به زمان نیاز دارد و شما نیز برای سازگار شدن با نقش جدیدتان به زمان نیاز دارید.

آیا باید مراقب عضلات شکمی خود باشم ؟
بسیاری از مادران با کش آمدن و برآمدن شکم ‌شان در زمان حاملگی و زایمان با فضائی میان عضلات شکم روبرو می‌شوند. تقریباً چهار تا هشت هفته بعد از زایمان طول می‌کشد تا این فضا بسته شود.
اگر ورزش‌های شکمی را پیش از بسته شدن این حفره آغاز کنید احتمال آسیب دیدن  آن عضلات وجود دارد لذا پیش از این کار مطمئن شوید که شکم‌تان آماده است:

 صاف به پشت بخوابید و زانو‌های خود را جمع کنید
 انگشتان دست چپ خود را، در حالی که کف دست به سمت شما باشد، روی ناف‌تان بگذارید. دست راست خود را بالای ران بگذارید.
دم عمیق بکشید و بعد بازدم. در هنگام بازدم، سر و شانه‌های خود را از زمینجدا کرده و دست راست خود را روی ران تا زانو بکشید. این کار موجب انقباض عضلات شکم می‌شود و باید بتوانید فضائی میان عضلات را حس کنید.
اگر فضا سه یا چهار انگشت پهنا داشت، می‌توانید به آرامی با یک‌ وری کردن لگن و کشیدن پاها به تقویت عضلات شکم بپردازید. آنگاه که پهنای  فضا به یک یا دو انگشت رسید، می‌توانید دراز نشست را آغاز کنید.

آیا ورزش در شیردهی تاثیر دارد ؟
 خیر. حتی ورزش‌سخت نیز تاثیر چشمگیری روی مقدار یا ترکیب شیر سینه‌ی شما ندارد ولی بهتر است از ورزش‌هایی که موجب ایجاد ورم یا درد در پستان‌تان شوند اجتناب کنید. پوشیدن یک سینه بند ورزشی مفید خواهد بود و سعی کنید پیش از ورزش کردن به بچه شیر دهید تاسینه هایتان  پر نباشند.
آیا نشانه ‌ای فیزیکی وجود دارد که نشان دهد زودتر از موقع و شدید‌ورزش می‌کنم ؟
فعالیت بیش از اندازه در چند هفته‌ی نخست پس از زایمان می‌تواند موجب صورتی یا قرمز شدن یا افزایش ترشحات واژن موسوم به نفاس شود. این علامتی ا‌ست که نشان می‌دهد باید آهسته‌تر کار کنید. اگر خونریزی یا ترشحات واژنی پس از اینکه می‌پنداشتید تمام شده‌اند داشتید یا دوباره آغاز شدند یا اگر در زمان ورزش احساس درد می‌کنید، به پزشکتان اطلاع دهید.

بهترین راه برای لاغر شدن پس از زایمان چیست ؟
بهترین راه انجام نوعی از ورزش ایروبیک است که ضربان قلبتان را بالا ببرد، ورزش‌هایی چون پیاده‌ روی تند، شنا، دویدن یا دوچرخه سواری.
ولی حداقل شش هفته و ترجیحاً چند ماه پیش از اینکه به طور فعال درصدد کاهش وزن برآیید، صبر کنید.  به دنبال کاهش وزنی بیشتر از  500 گرم در هفته نباشید مخصوصاً اگر به کودک خود شیر می‌دهید.
آغاز یک رژیم لاغری زودتر از موعد پس از زایمان می‌تواند بر حالت روحی و سطح انرژی شما و همچنین روی میزان تولید شیر تاثیر بگذارد. اگر صبور باشید و به بدن‌تان زمان کافی بدهید تا کار خود را بکند، از میزان کاهش وزنی که به صورت طبیعی رخ خواهد داد متعجب می شوید.

 منبع:مراقبت دوران بارداری - ninisite.com

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

ورزش‌های پس از حاملگی

اگر می خواهید با "ضعف مادرزادی عضلات " دیستروفی عضلانی مادرزادی اشنا شوید اینجا را کلیک کنید

ماسکولر دیستروفی‌ها به گروهی از بیماریهای عضلانی اطلاق می‌شود که پیشرونده بوده، مبنای ژنتیک داشته و در نهایت به دژنراسیون عضله و فقدان قدرت ماهیچه‌ای منجر می‌شوند. لازم به ذکر است که نقائص ساختمانی مغز با یا بدون عقب ماندگی ذهنی هم در انواعی از این بیماریها دیده می‌شود.

 ماسکولر دیستروفی مادرزادی از نظر عامل ایجاد سندرم کودک هیپوتون، کمترین آمار را بخود اختصاص می‌دهد و هر چند برخی از مولفین CMD را در رده میوپاتی مادرزادی قلمداد کرده‌اند ولی این عنوان با عنایت باینکه میوپاتی مادرزادی پدیده غیر پیشرونده بوده و در بیوپسی عضله نکروز مشاهده نمی‌شود با واقعیت امر تطبیق نمی‌کند. 

 بروز علائم این گروه غیر همگن از اختلالات اسکلتی عضلانی که در سال 1980 بر مبنای مشخصات بالینی و مولکولی تبیین گردیده‌اند در برهه‌های مختلف زمانی از نوزادی گرفته تا اواخر بزرگسالی محتمل است و بر مبنای اینکه، کدام دسته از عضلات بیشتر درگیرند  

آنان را میتوان به شش گروه تقسیم کرد. 1- نوع Like- Duchenn که عضلات شانه، کمر بند لگن، فلکسور گردن را مبتلا نموده هیپرتروفی ساق پا را باعث می‌شوند. 2- نوع Emery–Dreifuss که عضلات اسکاپولوهو مورال و پرونئال را درگیر می‌سازد. 3- نوعی که کمربند اندام ( لگن و شانه) را مبتلا می‌کند. 4- نوعی که عمدتاٌ عضلات چهره، کتف، بازو و پرونه را درگیر می‌نماید. 5 -گروهی که در آن عمدتاٌ عضلات دیستال مبتلایند. 6- دسته‌ای که در آن عضلات چشم و فارنکس گرفتارند نظیر ماسکولر دیستروفی اکولوفارنژیال. 

 هر چند در گروههای 6 گانه مذکور ابتلای گروهی خاص از عضلات، مشخصه بیماری است در ماسکولر دیستروفی مادرزادی ابتلای عضلانی جنبه ژنرالیزه داشته و به دسته ویژه‌ای از عضلات محدود نمی‌باشد. نحوه توارث ماسکولر دیستروفی ها ممکن است اتوزوم غالب یا مغلوب و یا وابسته به جنس باشد نقص مولکولی که این اختلالات را باعث است بسیار متنوع بوده از تغییر در پروتئین‌های زیر حاصل می‌گردد: پروتئین ماتریکس خارج سلولی، پروتئین ترنس مامبران، پروتئین همراه سارکولم شامل دیستروفین و سارکو گلایکن Sarcoglycans))، پروتئین پروتئاز سیتوپلاسماتیک، پروتئین سیتوپلاسماتیک همراه ارگانل و سارکومر و پروتئین غشاء هسته.  

شناخت مولکولی انواع ماسکولر دیستروفی ها از سال 1990 باین طرف کمک شایانی به درک بیشتر و بهتر از سازمان‌بندی سارکولما (غشاء پلاسمایی ظریفی که اساس هر رشته عضله مخطط است) و شناخت بیولوژی عضلانی کرده ‌است. چگونگی ارتباط بین پروتئینها امری است که بر خلاف آنچه قبلاٌ تصور می‌شد از پیچیدگی ویژه‌ای برخوردار است ویژگی‌های این ارتباطات و وجود محل‌های فسفورپلاسیون اساس پاتوفیزیولوژی ماسکولر دیستروفی‌های مختلف را تشکیل می‌دهد. 

 با عنایت به تظاهرات بالینی متنوع و گوناگونی که در انواع دیستروفی‌های عضلانی ممکن است دیده شود و با توجه به درگیری ارگانهائی غیر از عضله که در جریان این نوع بیماریها اتفاق می‌افتد و با علم به اینکه گروههای مختلف از پروتئین‌ها می‌توانند عامل این اختلالات باشند بنظر می‌رسد تنها وجه مشترک بین دیستروفی‌های ماهیچه‌ای تغییرات مشخصی است که در عضله حادث گشته و این امکان را می‌دهد که آنها را تحت عنوان دیستروفی طبقه‌بندی نمائیم ولو آنکه در مواردی این مشخصه‌ها بسیار خفیف می‌باشند. 

منبع:هزاره  سوم  ژنتیک 

ادرس  مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر مخواهید از بیماری اسپازم نیمه صورت چیزی بدانید اینجا را کلیک کنید

اسپاسم نیمه صورت یا همی فاسیال اسپاسم   (HEMIFACIAL SPASM )

این بیماری خیلی شایع نیست ولی نادر هم نیست ومن تقریبا هر ماه یکی دو مورد می بینم. این بیماران دچار انقباضات غیرارادی و مکرر نصف صورت خود هستند.  

این بیماری تیک نیست و بیمار نمی تواند اگر بخواهد دقایقی کاملا آنها را کنترل نماید. در تیک ما نمی گوییم حرکات غیرارادی هستند بلکه شخص بنا به عادت یا استرس یک حرکتی را بسیار تکرار میکند بطوریکه به شکل یک عادت ناخواسته هم در می آید. اگر به فرد دچار تیک بگوییم این حرکت را تکرار نکن میتواند دقایق یا حتی ساعاتی آنها را تکرار نکند اما در همی اسپاسم این امر مقدور نیست. حتی در موارد پیشرفته و نسبتا شدید در خواب هم تکرار میشود و شما میتوانید با مشاهده این انقباضات در صورت بیمار در زمان خواب عمیق آن را از تیک متمایز کنید.

این بیماری اغلب از یک قسمت صورت شروع میشود که بیشتر از ناحیه یک چشم است. بیمار در طرف مبتلا پلک بیشتری میزند و اگر دقت کنید چشم مبتلا به اندازه طرف سالم باز نمیشود (مثل اینکه فرد چشمک میزند). به اشتباه ممکن است بگویند افتادگی پلک دارد ولی اگر دقت شود میبینید که پلک شل و افتاده نیست بلکه منقبض و جمع شده است و موقع انقباض با دست هم باز نمیشود. سپس انقباضات به اطراف دهان هم کشیده شده و صورت هم در آنطرف حمع و منقبض میشود و به اصطلاح صورت کج میشود.

در روزهای اول ابتلا ممکن است گاهی خود بخود برطرف شود ولی معمولا روز به روز بیشتر میشود و من مریض هایی داشتم که صورت کاملا در یک طرف جمع شده و لب و  دهان به سمت طرف منقبض کشیده شده است. انتشار این انقباضات گاهی به گردن و اطراف گوش و حتی پوست پیشانی و جلو سر هم در همانطرف منتشر میگردد.

برخلاف فلج نیمه صورت یا بلز که در وبلاگ شرح داده ام در این حالت خطر مهمی متوجه شخص نیست بلکه از جهت زیبایی و ناخوشایندی چهره اهمیت دارد. این بیماری درد یا بی حسی در صورت ندارد. علایم دیگر مانند دوبینی و تهوع و مشکل بلع همراه ندارد. اختلال واضحی در تکلم ایجاد نمیشود.

علت این بیماری وجود یک شریان در کنار عصب صورتی و وارد شدن فشار ناشی از ضربانات این شریان بر عصب است. این تماس اغلب در داخل مغز و محل خروج عصب از ساقه مغز است. 

این بیماری متاسفانه درمان د ارویی موثری ندارد وداروها اغلب عوارض بیشتری دارند. تزریق بوتاکس در موارد خفیف و محدود به اطراف چشم و لب موثر است و برخی بیماران به همین درمان اکتفا کرده و راضی میشوند ولی درموارد شدید و بخصوصدر مواردی که بوتاکس هم نتیجه خوبی نمیدهد جراحی می تواند بسیار موثر باشد.

البته باید یادآوری شود که ابتدا لازم است با انجام ام آر آی از وجود ضایعات توموری یا فشارنده عصب صورت در مغز خاطر جمع شویم. ما این بیماران را مورد عمل جراحی دکمپرسیون میکروواسکولار قرار می دهیم. در این عمل نیز بین عصب و شریان فشارنده عصب چربی، عضله یا بهتر از آنها مقداری نوار تفلون قرار داده میشود و دیگر شریان با عصب تماس پیدا نمیکند. در دستان جراحی که این عمل را بکرات انجام داده عارضه مهمی مشاهده نخواهد شد. این جراحان جراحان مغزی هستند که به اصطلاح دوره های تکمیلی آموزش جراحی قاعده جمجمه را دیده اند و این اعمال را بیشتر انجام داده اند. از جراحان به نام این رشته در جهان "پروفسور سمیعی" را میتوان نام برد. در ایران نیز از اساتید مطرح قاعده جمجمه میتوان از دکتر پارسا، دکتر سید محمد قدسی، دکتر مسعود شیروانی، دکتر حسن رضا محمدی . 

از عوارض جراحی این بیماری میتوان به کاهش شنوایی اشاره کرد که به دلیل نزدیک بودن عصب شنوایی و عروق آن به عصب صورتی است. البته با مونیتورینگ شنوایی حین عمل این عارضه کمتر دیده میشود و ما خیلی بندرت دیده ایم.

 

منبع:دکتر ارامی 

 

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

جهت اشنائی با کار برد نوار عصب و عضله و مراحل انجام ان اینجا را کلیک کنید

نوار عصب وعضله (EMG-NCS) یکی از تست های تشخیصی بسیار دقیق در حیطه کاری متخصص طب فیزیکی و توانبخشی  می باشد .

تست نوار عصب یک بررسی تشخیصی برای پی بردن به عملکرد عصب های بدن و تشخیص بیماری های عصبی عضلانی است. بدن انسان یک مولد الکتریسیته است و هدف از تولید این الکتریسیته انتقال پیام ها بین مغز و دیگر اندام هاست. انتقال پیام هایی بصورت حس لمس، درد، فشار، گرما در پوست و دیگر حس هایی مثل دیدن، شنیدن و ...از اندام به مغز از طریق عصب انجام میشود. همچنین دستورات مغز به اندام ها برای انجام دادن کارهایی مثل حرکت دادن عضو از طریق ارسال پیام به وسیله عصب ها است.

مراحل تست نوار عصب و عضله

هدف از انجام تست نوار عصب و عضله بررسی کارکرد عصب و عضله است. این تست از مراحل مختلف تشکیل شده‌است. اما دو مرحله اصلی دارد:

• مرحله هدایت عصبی نوار عصب و عضله

در این قسمت پزشک به اعصاب شما تحریک الکتریکی می‌دهد.

• مرحله بررسی عضله نوار عصب و عضله

در این قسمت سوزنی در عضلات شما داخل می‌شود ولی تست دارویی در بدن شما تزریق نمی‌شود.

کاربرد نوار عصب و عضله در بیماریها

بیماران اغلب با این سوال مراجعه می کنند که مگر ام آر آی برای دیدن دیسک کافی نیست. مطلب زیر به بررسی دلایل انجام نوار عصب و عضله پس از دیسک کمر می پردازد.
۱- با پیشرفت تکنولوژی اطلاعات حاصل از بدن بیشتر شده است. گاهی این اطلاعات گمراه کننده است. مثلا اکثر افراد طبیعی در عکس ام آر آی بیرون زذگی یا پارگی دیسک دارند ولی این بیرون زدگی هیچ مشکلی برای بیمار ایجاد نمی کند. در بیمار مبتلا به دیسک کمر هم ممکن است چند دیسک بیرون زده باشد اما کاملا مشخص نیست که کدام دیسک علائم را ایجاد کرده است. با نوار عصب و عضله، عصب درگیر مشخص می شود و محل ضایعه تعیین می گردد.

۲- گاهی یک دیسک برای بیمار کمردرد ایجاد می کند اما بیمار کاملا بهبود می یابد اما پس از مدتی دوباره بیمار دچار درد می گردد. تعیین این مسئله که آیا این درگیری عصبی جدید است یا قدیمی با نوار عصب و عضله انجام می شود.

۳- گاهی بیمار تحت عمل جراحی قرار می گیرد اما بعد از مدتی درد بیمار بهبود نمی یابد یا بدتر می شود، تعیین اینکه آیا دیسک جدید عامل این مشکل است یا چسبندگی عامل مشکل است یا در حین جراحی به اعصاب اسیب وارد شده با نوار عصب همراه با ام آر آی با تزریق انجام می شود.

۴- در بیماریهائی مثل دیابت التهاب عصبی بوجود می آید که علائم شبیه به دیسک ایجاد می کند. جراحی دیسک در این حالت نه تنها اثر ندارد بلکه بیماری را بدتر می کند. بررسی نوارعصب به افتراق این حالات کمک می کند.

۵- گاهی عصب در محلی غیر از کمر گیر افتادگی پیدا می کند مثلا عصب سیاتیک در لگن گیرمی افتد اما به کمر نیز تیر می کشد، نوار عصب و عضله به تعیین محل گیر افتادن عصب کمک می کند.

۶- گاهی درگیری عصب خود را بصورت درد مبهم در نقطه ای دیگر نشان می دهد مثلا فشار بر دیسک خود را بصورت درد پاشنه، یا درد پشت ران یا حتی زانو نشان می دهد که نوار عصب می تواند به تشخیص کمک کند.

۷- نوارعصب علاوه بر محل درگیری عصب، شدت آسیب را نشان می دهد و در تصمیم گیری پزشک در اینکه بیمار را جراحی کند یا می تواند با درمانهای غیر جراحی به درمان ادامه دهد کمک می کند.

منبع:دکتر بیدکی   دکتر پیریایی 

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸