خارهای استخوانی که در اصطلاح پزشکی «استئوفیت» نامیده می شوند قطعات زاید استخوانی هستند که در لبه های استخوان تشکیل می شوند و عوارض متعددی را برای افراد به وجود می آورند.
کلیه استخوان های بدن مستعد ابتلا به این عارضه هستند اما عموما استئوفیت در مکان هایی تشکیل می شود که دو استخوان برخورد زیادی با هم دارند؛ مانند مفاصل زانو، لگن، بازو و انگشتان اما دیده شده است که در محل اتصال تاندون ها و غضروف ها به استخوان نیز خار تشکیل می شود.
این عارضه به صورت عمومی علامت شاخصی ندارد و افراد در اکثر موارد تا پیش از عکس برداری با اشعه ایکس متوجه آن نمی شوند. اما در خصوص علائم شایع استئوفیت می توان به درد، کاهش حرکت مفاصل، بیرون زدگی ناگهانی سر استخوانی ( که بسیار نادر است)، تیرکشیدن ستون فقرات (ناشی از تماس خاراستخوانی با اعصاب نخاع) و صداهای متعدد مفاصل اشاره کرد.
در اکثر موارد افرادی که دچار آرتروز هستند عارضه یاد شده را نیز تجربه می کنند زیرا در آرتروز غضروف های بین استخوان ها تا حد زیادی از بین می روند و بدن حین تلاش برای بازسازی این غضروف ها، قطعات مازاد استخوانی تولید می کند که به مرور مبدل به خار استخوانی می شود؛ همچنین، به این نکته نیز باید اشاره کرد که عارضه استئوفیت در برخی موارد نشانه ابتلا به بیماری هایی از قبیل DISH ( روییدن قطعات استخوانی روی نخاع)، تخریب تدریجی استخوان خصوصا در ناحیه گردن و Spinal stenosis (وارد آمدن فشار به نخاع) است.تشخیص استئوفیت
بیماران اغلب پس از احساس درد و مراجعه به پزشک تحت معاینه فیزیکی و عکس برداری با اشعه ایکس و MRI قرار می گیرند. به این ترتیب محل دقیق خار استخوانی مشخص می شود و می توان در جهت درمان آن اقدام کرد.
با وجود اینکه هنوز درمان کاملا مشخصی برای خار استخوانی وجود ندارد اما با مصرف داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب (NSAIDs)، فیزیوتراپی و در نهایت جراحی می توان علائم استئوفیت را تاحدودی کاهش داد.
لازم به یادآوری است در صورتی که عارضه خار استخوانی تا پیش از سالخوردگی تشخیص داده نشود و درجهت درمان آن اقدامی صورت نگیرد، فرد دچار دردهای بسیار شدید استخوان های سراسر بدن می شود و در معرض شکستگی استخوان نیز قرار می گیرد.
منبع: آفتاب
ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸