جهت اشنائی با بعضی از مشکلات بعد از جراحی دیسک کمر حتما اینجا را بخوانید

تنگی کانال نخاعی و هرنی دیسک کمر دو بیماری جداگانه هستند که هر دو آنها میتوانند موجب کمردرد و درد های سیاتیکی  با انتشار به اندام تحتانی شوند. البته این دو بیماری میتوانند با هم در یک بیمار وجود داشته باشند. با این حال هرنی دیسک بین مهره ای بیشتر در افراد جوان و تنگی کانال نخاعی بیشتر در افراد با سنین متوسط و بالا دیده میشود.

درمان هر دو این بیماری ها در بسیاری موارد با انجام اقدامات غیر جراحی امکانپذیر است. در واقع درمان در اکثر بیماران با اقدامات غیر جراحی شروع میشود. در صورتیکه اقدامات غیر جراحی نتواند درد بیمار را کاهش دهد ممکن است نیاز به انجام عمل جراح وجود داشته باشد.

مسلما انجام عمل جراحی بر روی دیسک بین مهره ای و یا اعمال جراحی که برای تنگی کانال نخاعی صورت میگیرد مانند هر عمل جراحی دیگر میتواند با عوارضی همراه باشد.یکی از این عوارض احتمالی آسیب به ریشه های عصبی نخاع است 

ریشه های عصبی نخاع ممکن است در حین جراحی به علت تحت فشار قرار گرفتن یا کشیده شدن یا پاره شدن و یا به علت تجمع خون در اطراف آنها بعد از عمل جراحی آسیب ببینند. احتمال بروز این آسیب ها کم است ولی صفر نیست. درصد بالایی از این آسیب ها در جراحی هایی که در دست یک جراح با تجربه انجام میشود کمتر است.

چیزی که بسیار قابل توجه است , این است که در جراحی های باز پوست شکافته می شود,استخوان لامینا شکسته می شود و ستون فقرات دست خورده می شود و امکان دارد پس از جراحی , دردهایی را به همراه داشته باشد و همچنین قسمتی از دیسک سالم ستون فقرات جدا می شود و حالت انعطاف پذیری دیسک که باید وجود داشته باشد, گرفته می شود. 

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

در صورتی که از درد قدام قفسه سینه که منشا قلبی ندارد رنج میبرید حتما اینجا را بخوانید

سندرم جناغی دنده ایCostosternal syndrome

تعریف: یک علت شایع درد قدام قفسه سینه که روی مفاصل جناغی دنده ای و غضروفی دنده ای اثر می گذارد.علت آن هنوز ناشناخته است.

سندرم جناغی دنده ای یک فرم متمایز از سندرم    تیتز  Tietze که بندرت رخ می دهد در نظر گرفته می شود چون سندرم تیتز یک علت شایع درد خوش خیم قدام قفسه سینه می باشد.

در حالی که بر خلاف  سندرم تیتز با التهاب موضعی درگیر کننده مفاصل جناغی دندهای و دنده ای غضروفی همراه نمی باشد و معمولا در محل های مختلف رخ می دهد.

شروع آن معمولا بعد از 40 سالگی است بر عکس سندرم تیتز که در افراد جوان رخ می دهد.

در زنان  بیش از مردان رخ داده یک علت تروماتیک پیشنهاد شده و به طور شایع در ضایعات بدنبال استفاده بیش از حد مفصل جناغی دنده ای و جلوی سینه مورد شک قرار می گیرد.

مفاصل جناغی دنده ای ممکن است در اثر این موارد ملتهب شوند :

1-اسپوندیلیت انکیلوزان 2- سندرم رایتر3- آرتریت پسوریازیس 4- سندرم رایتر 5- استئوآرتریت6- آرتریت روماتوئید7- SAPHO syndrome

که شامل: سینوزیت ، آکنه ، پوستولوزیس ،   Hyperostosis ، osteitis  

عفونت مفاصل جناغی دنده ای در ارتباط با 1- سل 2- قارچ ها مثل )   Mycetoma، آسپیرژیلوس ریوی ، کوستوکندریت کاندیدایی) 3- سیفیلیس  4-ویروس ها

مفاصل جناغی دنده ای ممکن است محلی برای توموهای مهاجم از نوع تومورهای بدخیم اولیه مثل کندروسارکوم یا تیموما یا از نوع سرطانهای متاستاتیک که بطور شایع تر از پستان، کلیه، تیروئید، برونکوس و ریه یا پروستات منشا میگیرند باشد.

شایع ترین تومورهای خوش خیم درگیر کننده :1-کندروما 2- مولتیپل اگزوستوزها

سندرم های جناغی دنده ای ممکن است به شکل اولیه یا ثانویه به این بیماریها باشند.

این حالات به طور شایع تر در خانم ها رخ می دهد با نسبت 2 تا 3 به 1 و همین طور در افراد مسن تر.  دو سوم بیماران بالای 40 سال سن دارند .

درگیری در سمت چپ شایع تر می باشد.

بیماری مفصل جناغی دنده ای 69/1 برابر در بیماران که تحت استرنوتومی مدین قرار گرفته اند نسبت به گروه کنترل در همان سن دیده می شود.

علائم بالینی:

شایع ترین علامت در این سندرم درد قسمت قدامی قفسه سینه که معمولا در  پریکوردیوم یا ناحیه اطراف جناغ چپ لوکالیزه می شود.درد می تواند به بالای شانه چپ و بازوی چپ همان طرف انتشار یابد و همین طور به گردن ، کتف و     قفسه سینه قدامی انتشار یابد.

درد عمدتا بعد از تغییر وضعیت ومانورهایی که روی ساختمان های جدار سینه استرس وارد می کنند تشدید می یابد که بیشتر از تلاش های فیزیکی  مثل آنهایی که در ارتباط با درد با منشا قلبی است در تولید درد نقش دارد.سرفه، نفس عمیق و حرکات سینه و کتف معمولا درد را بدتر می کنند.

در مقایسه با    سندرم تیتز که در آن فقط یک غضروف دنده ای  درگیر می شود ، محل های  متعدد درگیری در 90% بیماران با سندرم جناغی دنده ای دیده می شود.

غضروف های دنده ای 2 تا 5 شایع ترین محل آسیب می باشند.

شدت درد ممکن است متغیر باشد.

 معمولا در زمان استراحت رخ می دهد و برای چندین هفته یا ماه طول می کشد.

معاینه فیزیکی :

مشاهده بیماران مبتلا به سندرم جناغی دنده ای مشخص می کند که بیمار تلاش زیادی برای ثابت نگه داشتن مفاصل بوسیله سفت نگه داشتن شانه در وضعیت طبیعی میکند.

تمایز آن از سندرم تیتز ، در سندرم جناغی دنده ای هیچ تورم مدور قابل مشاهده یا هیچ علامتی از التهاب در غضروف های دنده ای وجود ندارد.

درد با کشش یا برجسته کردن فعال شانه، استنشاق عمیق و  بالا بردن بازو ایجاد می شود.

لمس نواحی درگیر قفسه سینه ، تندرس موضعی در مکان های متعدد را بر می انگیزد که آن ممکن است باعث شکایت درد خودبه خودی بیمار از جمله انتشار آن شود.

بعضی نویسندگان درد تولیدی در لمس را ذکر نکرده اند.

چندین مانور که در تایید تشخیص مفیدند مورد استفاده قرار میگیرند.

به کار بردن فشار محکم پایدار به ساختمان های زیرین  جدار سینه (جناغ، نواحی اطراف جناغ راست و چپ ، فضاهای بین دنده ای، دنده ها، ناحیه زیر پستان وعضله سینه ای بزرگ و عضله ذوزنقه ای چپ)  شکایت درد بیمار را بر می انگیزد.

همه این ها می توانند درد مشابه از لحاظ کیفیت و محل با درد خود به خودی ایجاد کنند.

مانور دیگر Horizontal flexion test  نامیده می شود که در آن بازو در عرض قدام سینه  با بکار بردن کشش طول کشیده محکم در یک جهت عرضی قرار می گیرد در حالی که همزمان سر بیمار به دورترین نقطه ممکن به سمت شانه همان طرف چرخانده می شود.

تست دیگر مانور خروس خروس خوان (crowing rooster) می باشد که در آن بیمار بوسیله نگاه کردن به سقف تا جایی که ممکن است گردن را  به عقب خم می کند ، در این حالت معاینه کننده پشت بیمار می ایستد و کشش را روی بازوهای   کشیده شده به عقب اعمال مکند.

 سندرم درد میوفاشیال در عضلات بین دنده ای، سینه ای بزرگ ، سینه ای کوچک و عضلات جناغی نمای شایع سندرم می باشد.

این عضلات ممکن است در لمس دردناک باشند.

چون این سندرم معمولا با دردهای با منشا قلبی ، شکمی و ریوی اشتباه می شود یک تاریخچه همراه و معاینه فیزیکی در همه بیماران ها بویژه در ورزشکاران لازم و اولیه می باشد.

محدودیت های عملکردی:

 فعالیت هایی مثل بلند کردن اشیا، اتو کردن، حمام کردن، شانه کردن و برس کردن موها و فعالیتهای دیگر زندگی روزانه، می توانند با مشکل زیادی همراه باشند.

بیماران نیاز خواهند داشت که برای هفته ها کار سبک انجام دهند و از فشارهای فیزیکی روی اندام های بالایی و تنه پرهیز کنند.

اغلب بعد از رد کردن علل با منشا قلبی بدنبال درد قفسه سینه، خیلی از بیماران وظایف کامل و تفریح یا فعالیتهای روزانه ای را که قبلا انجام میدادند نمی توانند مجددا انجام بدهند و آسیب های عملکردی برای سالها باقی می ماند. این آسیب عملکردی ممکن است منجر به تشخیص بیماران با درد قفسه سینه و مطالعات آنژیوگرافیک نرمال شود بدون این که سکته قلبی ثابت شده داشته باشند.

خیلی از بیماران ممکن است یک سندرم جناغی دنده ای داشته باشند.به این ترتیب ویزیتهای پزشکی مناسب مداوم، مصرف دارو، ویزیتهای بخش اورژانس ، بستری شدن های مکرر و آرتریوگرافی های مکرر ممکن است به آسیبهای عملکردی دامن بزنند.

مطالعات تشخیصی :

 تشخیص سندرم جناغی دنده ای معمولا بالینی است بر اساس  وجود درد قفسه سینه با لمس که درد خود به خودی در معاینه فیزیکی ایجاد می کند. بیماری کرونری قلب و درگیریهای پستان و ریه بعلت مجاورت آناتومیک ساختمان های گرفتار ممکن است با  سندرم جناغی دنده ای اشتباه گرفته شوند.

سندرم جناغی دنده ای ممکن است همزمان با بیماری شرایین کرونری و دیگر بیماری های قلبی رخ دهند. تمایز از درد آنژینی ناشی از بیماری کرونری قلبی ممکن است بوسیله مشخصات درد انجام شود.

درد آنژینی تیپیک ، زیر جناغ حس میشود و بوسیله ورزش برانگیخته می شود و با استراحت ونیتروگلیسیرین بهبود می یابد .

درد آنژینی غیر تیپیک 2 تا از این علائم و درد قفسه سینه  غیر آنژینی فقط یکی از این علائم را دارد.Swap وNagurney  خطر پایین برای سندرم کرونری حاد یا  سکته قلبی  حاد با یک نسبت محتمل 2/0 تا 3/0 موقعی که درد قفسه سینه بعنوان stapping  پلورتیک ، یا وضعیتی یا تولید شونده مجدد بوسیله لمس کردن ذکر میشود را گزارش دادند.

نویسندگان دیگر یک نسبت احتمالی 3/2 تا 7/4 برای کرونری سندرم حاد، موقعی که درد به یک یا دو شانه یا بازوها انتشار می یابد یا با ورزش تسریع می یابد را شرح داده اند.

در خیلی از بیماران با سندرم جناغی دنده ای درد معمولا در قدام سینه یا اطراف جناغ در سطح 3 یا 4 فضای بین دنده ای محدود می شود.همان طور که قبلا گفته شد درد می تواند به سمت بالا به شانه چپ یا به سمت پایین به بازوی چپ منتشر شود. بیماران درد را در زمان استراحت تجربه می کنند و درد می تواند آنها را از خواب بیدار کند.

مطالعات  رادیونوکلئید تست هایی هستند که یک متد حساس برای تمایز بین سندرم جناغی دنده ای و بیماری های قلبی می باشند. بررسی های آزمایشگاهی و رادیولوژی در تشخیص علل ثانوی ممکن سندرم های جناغی دنده ای و رد   علل دیگر درد قفسه سینه قدامی  مفید می باشد.

رادیوگرافی در بیماران با درد احتمالی بامنشا مفاصل جناغی دنده ای جهت  رد  تومورهای استخوانی، عفونت و نقایص مادرزادی می باشد.

اگر سابقه ضربه رخ داده باشد سندرم جناغی دنده ای ممکن است با شکستگیهای  نهانی دنده یا شکستگیهای  جناغ همزمان وجود داشته باشد.این شکستگیها ممکن است در رادیوگرافی ظاهر نشوند و می توانند برای تشخیص مناسب تحت  اسکن رادیونوکلئید قرار گیرند.

 افزایش  جذب  رادیواکتیویتی در اسکن استخوان در بسیاری از بیماران دیده می شود به این ترتیب هیچ تست اختصاصی برای   سندرم جناغی دنده ای وجود ندارد.

تست های اضافی شامل  CBC ، PSA و  ESR وANAممکن است برای رد بیماری های دیگر که می تواند علت سندرم جناغی دنده ای مثل آرتریت روماتوئید ، اسپوندیلیت انکیلوزان و سندرم رایتر و آرتریت پسوریاتیک مفید باشد.

اندیکاسیون   MRI: 1- ناپایداری  مفصل    2- شک به توده مخفی

انیکاسیون سونوگرافی:  برای مداخله در صورت وجود یک توده مخفی

درد نوروپاتیک که بوسیله پلی نوروپاتی دیابتی و هرپس زوستر حاد رخ می دهد و قفسه سینه را گرفتار می کند ممکن است با سندرم جناغی دنده ای اشتباه شود یا همراه شود.

یک تست با اعتماد بالا در یک  پروسیجر تشخیص افتراقی موثر که می تواند  تشخیص سندرم را موجب شود، تسکین درد کامل متعاقب بلوک بین دنده ای در خط زیر بغل پشتی می باشد.

بیماران با بیماری قلبی درد شان تسکین نمی یابد یا خیلی کم تسکین می یابد چون راه های      درد مسیرهای قلبی در آوران های سمپاتیک در ناحیه اطراف مهره ای لوکالیزه می شوند.این تست هم تشخیصی هم درمانی می باشد.

درمان:

درمان اولیه درد و ناتوانی عملکردی در ارتباط با سندرم های جناغی دنده ای شامل ضد دردهای ساده خوراکی مثل استامینوفن و   داروهای غیر استروئیدی تنها یا در ترکیب با کدئین یا ترامادول می باشد.استفاده از یک تسمه دنده الاستیک ممکن است باعث بهبود علامتدار و کمک به حفاظت مفاصل جناغی دنده ای از آسیب اضافی شود.

اطمینان بخشی از این که تشخیص بیماری یک سندرم درد عضلانی اسکلتی غیر تهدید کننده زندگی است اغلب خود باعث کاهش اضطراب و ترس  و اغلب منجر به بهبود درد علامتدار می شود.

در شکل های ثانوی سندرم جناغی دنده ای برای نتایج خوب باید موارد زیر توصیه شود.

توانبخشی:

مدالیتی های فیزیکی مثل گرمای سطحی موضعی برای  20دقیقه ، 2 یا 3 بار در روز یا یخ برای 15 دقیقه ، 3 یا 4 بار در روز می تواند در صورت وجود علائم انجام شود. تحریک عصبی الکتریکی پوستی و طب سوزنی ممکن است روی ناحیه دردناک به کار روند. فعالیتهای با  محدوده حرکتی بدون درد و ملایم  باید  انجام شوند .از ورزش های شدید  باید پرهیز شود چون آنها علائم بیمار را شعله ور می سازند.

 فاکتورهای مداوم کننده و بدتر کننده مثل سرفه مزمن و برونکواسپاسم  باید همیشه حذف شوند.

مداخلات:

برای بیمارانی که به مدالیتی های درمانی اولیه یا توانبخشی  پاسخ نمی دهند یک بی حسی موضعی و تزریق استروئید بعنوان مانور کنترل علائم در آینده در نظر گرفته می شود. اغلب در بیماران با درد آنژین واقعی همزمان ، بهبودی  درد قفسه سینه موضعی رخ میدهد.

ناحیه با حداکثر درد می تواند با یک بی حسی موضعی 2% لیدوکائین یا 25/0 % بوپیواکائین آزاد و متیل پردنیزولون استات تحت تزریق قرار گیرد.در دوزاژ10 میلی گرم در هر مفصل جناغی دنده ای با استفاده از سوزن 5/ا اینچ و25gauge   و   با تکنیکها ی استریل. تزریقات جناغی دنده ای بشکل یک تورم خفیف در نقطه ای که دنده به  جناغ می چسبد باید به آسانی لمس شود. یک بلوک بین دنده ای در خط زیر بغلی، بهبودی کامل برای 6 تا  10 ساعت فراهم می کند.

جراحی:

مداخلات جراحی بندرت لازم می باشد. در صورت شکست درمانهای حمایتی آرترودزجناغی دنده ای یا جناغی ترقوه ای ممکن است انجام شود.

عوارض بیماری:سندرم های جناغی دنده ای منشا خوش خیم دارند و بندرت عوارض پیشرفته میدهند.

آنها خود محدود می باشند و بهبودی خود به خودی اغلب بعد از یکسال در اکثریت کیس ها رخ می دهند.

 شعله ور شدن درد ناشی از فعالیت های فیزیکی و فشار زیاد معمولا بدنبال بهبود خود به خودی رخ می دهد.

از آن جایی که پروسه های پاتولوژیک زیادی درد سندرم جناغی دنده ای را بر می انگیزند پزشک باید همیشه جهت رد  بیماری های مدیاستینال ، پستان، ریه  و قلبی  دقیق باشد.

عوارض پتانسیل درمان:

عوارض سیستمیک ضد دردها مثل داروهای  Nsaidبه خوبی شناخته شده اند و شایع ترین عوارض معدی، کبدی ، کلیوی می باشند.

استروئید موضعی در ترکیب با تزریقات بی حسی موضعی ممکن است باعث پنموتوراکس شود در صورتیکه سوزن خیلی لترال یا عمیق وارد شود و به فضای پلورال تهاجم کند.

تامپوناد قلبی بندرت بدنبال تروما به محتویات مدیاستن می تواند رخ دهد. اگر پزشک به مکان دقیق  سوزن  توجه کند یا تزریق را تحت راهنمایی سونوگرافی انجام دهد ، شیوع این عارضه میتواند کاهش یابد.

هیپوفسقاتمی گذرای علامتدار 8 ساعت بعد از تزریق کورتون داخل شریانی در یک بیمار با التهاب غضروفی دنده ای مزمن دیده شده است.

در این بیمار هیپوفسفاتمی از لحاظ کلینیکی بوسیله پارستزی و ضعف اندام مشخص می شود و بوسیله دیس آرتری دنبال می شود. اغلب قبل از این که هیپوفسفاتمی برطرف شود همه این علائم ظرف ساعت ها برطرف می شوند.عفونت های  می توانند  در اثر تزریقات غیر استریل رخ  دهد. 

ادرس مطب:  مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

در صورتی که می خواهید بدانید شما کاندید مناسبی برای جراحی دیسک کمر با لیزر می باشید یا نه حتما اینجا را بخوانید

چهل سال پیش پزشکان به دنبال راهی بودند شاید بتوانند بدون برش دادن پوست قسمت بیرون زده دیسک را در بیماران مبتلا به فتق دیسکهای کمری خارج کنند و راه لوله باریکی که از راه پوست به داخل دیسک فرستاده میشد امکانپذیر گردید.دیسک کمر درمان کنند.این تلاشها منجر به ابداع روشی شد که در آن تخلیه دیسک  از

تلاشهای بیشتر در این زمینه  وسایل و روشهای دیگری را در انجام این نوع عملها معرفی نمود. روشهای درمان دیسک کمرکه همه آنها یک ویژگی مشترک داشتند :

جوگیری از انجام جراحی باز و عدم دستکاری آناتومی طبیعی بدن

مزیت این روشها  نسبت به عمل جراحی باز چیست؟

عدم نیاز به بیهوشی( انجام عمل با بیحسی موضعی)

عدم نیاز به بستری در بیمارستان

عدم وجود زخم و بخیه پس از عمل

عدم وجود درد حین و پس از عمل

برگشت سریع به فعالیتهای روزانه

این روش در چه کسانی این روش قابل انجام میباشد؟

کمر درد یش از ۳ ماه که به درمانها اولیه پاسخ نداده باشد

در ام آر آی انجام شده فتق دیسک گزارش شده باشد

انتشار درد به پا منطبق بر دیسک بیرون زده باشد

دیسک کمتر از ۴۰ درصد ارتفاع خود را از دست داده باشد

 جراحی بسته در چه کسانی غیر قابل انجام است؟

کنده شدن تکه ای از دیسک به داخل کانال نخاع

وجود مشکل حرکتی پیش رونده

شکستگی - تومور - عفونت محل عمل- یا حاملگی

عدم ثبات ستون فقرات

گرفتگی بیش از ۵۰ درصد کانال توسط دیسک

روشهایی که امروزه برای عمل بسته دیسک به کار میروند:

۱.استفاده از دستگاه دکمپرسور

این دستگاه شبیه سوزن بسیار ظریفی است که پس از بیحس کردن پوست به داخل دیسک فرستاده میشود و از راه یک میکروموتور قسمت داخلی دیسک خرد شده و از راه این لوله به بیرون از بدن تخلیه میشود

            

۲. دستگاه نوکلئوتوم

این دستگاه هم لوله نازکی دارد که وارد قسمت میانی دیسک شده و با فشار آب دیسک را خرد کرده و از بدن خارج میکند.سایز لوله از دکمپرسور درشت تر بوده و حجم تخلیه شده بیشتر است

۳.استفاده از لیزر

پروب لیزر با بیحسی از راه پوست به داخل دیسک فرستاده شده و توسط لیزر آب قسمت داخل دیسک بخار شده و دیسک جمع میشود.

۴.روش کوبلیشن

با استفاده از امواج رادیوفرکونسی قسمت داخلی دیسک به دمای بالا رسیده علاوه بر ترمیم کوچک میگردد

 روش انتخابی برای عمل بسته دیسک کدام است؟

 انتخاب روش انجام کار و نوع وسیله انتخابی به شدت بیرون زدگی دیسک - تعداد دیسکهای مورد عمل و میزان هزینه اختصاص یافته بستگی دارد.

روش انجام این عمل چگونه است؟

عمل بسته دیسک در اتاق عمل و با استفاده از وسیله ای بنام فلوروسکوپ انجام میشود. فلوسکورسکوپ وسیله ای است که توسط اشعه ایکس بطور زنده تصویری از داخل بدن را روی مونیتور نشان می دهد و این امکان را به پزشک میدهد تا بدون شکافتن پوست و عضلات وسیله ای را که شبیه یک سوزن است به داخل دیسک هدایت کند.

این کار با بی حسی موضغی انجام میشود ونیازی به بیهوشی ندارد

پس از عمل

یکساعت بعد از عمل بیمار قابل ترخیص است

تا ۲۴ ساعت باید از خم شدن ناگهانی اجتناب شود

ممکن است تا چند روز نیازمند استفاده از ضد دردهای ساده باشد

یک هفته پس از عمل بیمار میتواند فعالیتهای طبیعی خود را شروع کند

با انجام حرکات ورزشی مناسب پس از عمل بیمار میتواند زندگی سالم - فعال و بدون دردی را تجربه نماید

 

آیا این روش خطرات و عوارضی هم دارد؟

با توجه به اینکه این کار تحت مونیتورینگ فلوروسکوپی انجام میشود و در انجام آن هیچ قسمتی از بدن آسیبی نمیبیند عارضه جدی را بهمراه ندارد.

آیا در همه بیماران مبتلا به فتق دیسکهای کمری روش قابل انجام است؟

بسیاری از دیسکهای کمری با این روش قابل درمان میباشند. معاینه دقیق و اقدامات تکمیلی مانند ام آر آی و نوار عصب می تواند نوع ضایعه و شدت آنرا نشان دهد. در بسیاری از موارد فقط انجام تزریق ترانس فورامینال زمینه درمان را برای بیمار ایجاد می نماید و حتی عمل بسته نیاز نمی باشد.در موارد شدید تر انجام عملهای بسته ای که توضیح داده شد سبب درمان بیماران میشود .

معدودی از بیماران با بیرون زدگی دیسکهای کمری نیازمند عمل جراحی باز میباشند

در صورت وقوع کمر درد ابتدا به جراحی باز فکر نکنید : چرا ؟

بسیاری از کمر درد ها مربوط به دیسکهای کمر نمیباشند ( در یک سوم افراد طبیعی در صورت انجام ام آر آی اشکال در دیسکهای کمر وجود دارد)

بسیاری از دیسکها به درمانهای ساده پاسخ مناسبی می دهند

عمل بسته دیسک در بسیاری از بیماران دیسکهای کمری قابل انجام است

عمل جراحی باز غالبا گزینه انتخابی آخر درمان است

ادرس مطب :  مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

در صورتی که نیاز به تعویض مفصل زانو دارید جهت اماده گی برای تعویض مفصل زانو نکات زیر راحتما توجه بفرمائید

در اولین ویزیت، پزشک معالج ابتدا در مورد درد و محدودیت حرکت مفصل زانو و عوامل مرتبط با آن از شما اطلاعاتی کسب کرده و راجع به وضع کلی سلامتی شما مانند دیگر بیماریهای احتمالی که دارید با شما صحبت میکند. سپس مفصل زانوی شما را معاینه میکند. مقدار حرکت و درد مفصل و تغییر شکل ظاهری اندام و قدرت اندام تحتانی از مواردی است که پزشک در هنگام معاینه به آن توجه میکند. از روش های تصویر برداری مثل رادیوگرافی ساده برای بررسی تغییرات ایجاد شده استفاده میشود و گاهی از ام آر آی MRI ممکن است برای بررسی های بیشتر استفاده شود. آزمایشاتی مثل آزمایش خون و ادرار و نوار قلبی و عکس قفسه سینه از شما گرفته میشود. اگر از داروی خاصی استفاده میکنید پزشک معالج شما باید از آنها اطلاع داشته باشد. ممکن است نیاز شود بعضی از این داروها قبل از جراحی قطع شوند یا مقدار آنها تغییر کند. اگر وزن شما زیاد است باید قبل از جراحی تا حد امکان وزن خود را کاهش دهید. وزن زیاد نه تنها ریسک جراحی را افزایش میدهد بلکه احتمال آسیب مفصل مصنوعی نیز افزایش پیدا میکند. بعد از هر عمل جراحی احتمال عفونت در محل عمل وجود دارد. به علت وسیع بودن جراحی تعویض مفصل زانو، عفونت آن بسیار خطرناک و پر عارضه است و به سادگی قابل درمان نیست. پس هر اقدامی را باید انجام داد تا احتمال این عارضه را به حداقل رساند. میکروب ها برای ایجاد عفونت معمولا از راه خون به محل جراحی میرسند. این میکروب ها ممکن است حتی سالها بعد از انجام جراحی تعویض مفصل، از راه خون به محلی که مفصل مصنوعی وجود دارد رسیده و عفونت ایجاد کنند.  سه راه مهم ورود میکروب ها به جریان خون، پوست و دهان و ادرار است. به هر گونه بیماری پوستی قبل از عمل باید دقت شود و در صورت وجود عفونت لازم است درمان مناسب تا ریشه کنی عفونت انجام شود. هر گونه عفونت ادراری قبل از جراحی باید کشف و درمان شود. در کسانی که سابقه عفونت ادراری دارند یا در مردان مسن با سابقه بزرگی پروستات دقت به این مسئله اهمیت بیشتری دارد. بیماران با عفونت اخیر یا عفونت مکرر ادراری قبل از جراحی باید تحت بررسی قرار گرفته و درمان شوند. مردان مسنی که مشکلات پروستات دارند قبل از تعویض مفصل باید درمان های لازم را برای مشکل پروستات اگر لازم است انجام دهند. میکروب ها میتوانند از راه عفونت های دندان به جریان خون راه پیدا کنند پس هر گونه بیماری دهان و دندان بخصوص اگر نیازی به جراحی لثه یا کشیدن دندان هست، باید قبل از انجام تعویض مفصل زانو با مشاوره با دندانپزشک کاملا درمان شوند. منبع ایران ارتوپد  ادرس مطب :  مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

در صورتی که می خواهید بدانید در چه سنی تعویض مفصل زانو مناسب است حتما اینجا را بخوانید

 

 

 در افراد بالای ۶۰ سال، انجام جراحی مفصل زانو محدودیت ندارد اما وزن بالا روی مفصل مصنوعی اثر مخرب دارد و انجام این عمل برای بیماران مبتلا به فشار خون یا دیابت خطرناک است.

سال‌های زیادی است که مردم معتقدند تا زمانی که فرد به هر صورت با زانوهای عمل نکرده راه می‌رود نیازی به جراحی تعویض مفصل زانو ندارد.

 اما امروز با ابتلا به بیماری آرتروز، فرد به تدریج میزان فعالیت خود را به دلیل درد کم کرده و درد کمتری حس می‌کند و این باعث می‌شود که فرد بیمار کم کم علی‌رغم عدم شکایت واضح از درد، کم فعالیت و زمین‌گیر شود.

 پیشرفت روش‌های جراحی، ارتقای کیفی ساخت پروتزها و پیشرفته‌تر شدن روش‌های بازتوانی باعث شده که دیگر محدودیت سنی برای این عمل جراحی مطرح نباشد و بر اساس ماهیت بیماری و شدت آن تصمیم به تعویض یا عدم تعویض مفصل زانو گرفته شود. 

 به افراد زیر 60 سال توصیه شده تا جایی که ممکن است از روش‌های جایگزین استفاده کنند، البته این توصیه مطلق نیست و موارد بسیاری از بیماران در سنین پایین‌تر نیز جراحی شده‌اند.

 در افراد بالای 60 سال انجام جراحی محدودیت ندارد و تا زمانی که فرد سلامت جسمی و روانی دارد می‌تواند تحت عمل جراحی تعویض مفصل زانو قرار بگیرد و این تجویز نیز حتماً با صلاحدید جراح ارتوپد باید انجام شود.

آیا چاقی برای تعویض مفصل زانو ممنوعیت است؟

 وزن بالا علاوه بر اینکه باعث تخریب مفصل می‌شود به همان صورت نیز بر روی مفصل مصنوعی اثر مخرب دارد، همچنین افراد چاقی که به بیماری‌هایی مانند فشار خون یا دیابت مبتلا هستند، خطر دارد.

 از طرفی شخصی که دارای آرتروز زانو است، به علت عدم توانایی راه رفتن و فعالیت نمی‌تواند به راحتی وزن خود را پایین آورد، بنابراین برای انجام عمل جراحی باید تمام شرایط بیمار در نظر گرفته شود و افراد مبتلا به چاقی‌های متوسط هرگز ممنوعیتی برای تعویض مفصل زانو ندارند.

مدت زمان بستری برای عمل جراحی مفصل زانو

 بیماران معمولا بین 4 تا 6 روز در شرایط عادی در بیمارستان بستری هستند و در طول بستری می‌توانند با کمک واکر (Walker) راه بروند و نظافت شخصی خود را نیز از طریق توالت فرنگی انجام دهند.

عمر پروتزهای مفصل زانو 
امروزه با پیشرفت‌های حاصل شده در علم مهندسی پزشکی و بهتر شدن روش‌های جراحی، در شرایط ایده آل عمر پروتزهای زانو بین 10 تا 15 سال است که مجدد می‌توان پروتز دیگری را جایگزین آن کرد.

 ادرس مطب :  مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸