در صورتی که اطلاعات دقیقی از دررفتگی شانه می خواهید حتما اینجا را بخوانید

مفصل شانه یکی از مفاصلی است که اغلب اوقات در می رود و یا جابه جا می شود.

دررفتگی شانه عبارت است از: یک نیروی محکم که شانه را به طرف خارج می کشد و یا یک چرخش خیلی زیاد که باعث شود توپ بازو بیرون از کاسه شانه رود.

دررفتگی می تواند به سمت جلو، عقب و پایین باشد. گرفتگی عضلات درد شدیدی را به وجود می آورد که یکی از علائم دررفتگی است. باد کردن، بی حس شدن، ضعیف شدن و کبود شدن از علائم دیگر آن است. به همراه این دررفتگی، رباط ها و تاندون ها نیز پاره می شوند. خیلی به ندرت امکان تخریب عصب نیز وجود دارد.

برای درمان دررفتگی پزشک، توپ استخوان بازو را به کاسه شانه برمی گرداند. بازو باید برای چند هفته بی حرکت بماند. 3 تا 4 بار در روز از کیسه یخ برای کاهش درد شانه استفاده می شود. بعد از این که درد فروکش کرد، می توان به تدریج ورزش را برای تقویت عضلات دررفته انجام داد.

بعد از درمان، شانه دررفته و خوب شده، به آسانی می تواند صدمه ببیند. اگر رباط ها کشیده شده و یا پاره شوند، دوباره امکان دررفتن شانه وجود دارد.

شانه ای که زیاد در رفته باشد، عصب ها و بافت های اطراف آن صدمه دیده و گاهی احتیاج به عمل جراحی دارد تا رباط ها محکم شوند و یا رباط های پاره شده به هم متصل گردند 

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که درد تیر کشنده در کمر دارید ولی MRI کمر تان سالم است جهت اطلاع از علل ان حتما اینجا را بخوانید

رادیکولوپاتی شیمیایی (Chemical radiculopathy)

رادیکولیت (Radiculitis) به معنای التهاب ریشه عصبی است. اگر التهاب ریشه عصبی به علت آزاد شدن مواد شیمیایی ایجاد گردد، رادیکولیت شیمیایی گفته می شود. به هنگام آسیب دیسک بین مهره ای، مواد شیمیایی خاصی می تواند ایجاد شود که علاوه بر آسیب دیسک بین مهره ای، ممکن است به فضای اپیدورال انتشار یابد و باعث التهاب ریشه های عصبی گردد. التهاب ریشه عصبی باعث ایجاد درد رادیکولر می شود و بدین ترتیب بیمار دردی را در مسیر عصب مربوطه احساس خواهد کرد.

بنابراین در مواردی که در گزارش ام آر آی بیمار علایم چندانی از فشار روی نخاع یا ریشه های عصبی وجود نداشته باشد ولی بیمار درد شدیدی را به صورت رادیکولر گزارش کند، رادیکولیت شیمیایی ممکن است به عنوان یکی از عوامل درد مطرح باشد. 

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که گرفتار ارتروز گردن هستید جهت اطلاع از نحوه درمان ان حتما اینجا را بخوانید

آرتروز گردن 

(استئوآرتروز گردنی یا استئوآرتریت گردنی) یا اسپوندیلوز گردنی یک بیماری تخریبی مفصلی (Degenerative joint disease) است که بیشتر افراد بالاتر از 45 سال را گرفتار می کند. استئوآرتریت گردنی (آرتروز گردن) برخلاف نامش یک بیماری التهابی نیست. آرتروز (استئوآرتریت) بیماری مزمنی است که اگرچه در بسیاری از افراد با افزایش سن دیده می شود ولی شدت آن در برخی از آنها بیشتر بوده و ممکن است سبب درد و سفتی مفصل گردد. در بیمارانی که به آرتروز گردنی مبتلا هستند، تغییرات تخریبی فقرات گردنی می تواند در چندین مهره رخ دهد، ولی معمولا این تغییرات در مهره های پایین گردن شایع تر است.

 

بسیاری از بیمارانی که دچار آتروز گردن می شوند ممکن است از درد گردن، شانه و اندام فوقانی شکایت داشته باشند. این بیماری همچنین ممکن است باعث خشکی گردن و درنتیجه کاهش حرکات گردن در جهات مختلف گردد. مهمترین تغییرات در آرتروز گردن شامل کاهش ارتفاع دیسک های بین مهره ای و تغییر حالت طبیعی آن، ایجاد زواید استخوانی بنام استئوفیت، تغییرات تخریبی در مفاصل بین مهره ای پشتی (مفاصل فاست یا آپوفیزیال)، تنگ شدن تدریجی کانال نخاعی (Spinal canal) و سوراخ های بین مهره ای (Intervertebral foramen) است که این تغییرات از عوامل زمینه ساز درد و خشکی مفصلی محسوب می شوند.

درمان آرتروز گردن

درمان ممکن است درارتباط با موارد زیر باشد:

*درمان دارویی طبق نظر متخصص مربوطه

* جهت کاهش درد و تقویت عضلات از درمانهای طب فیزیکی استفاده کنید.

*پرهیزاز وضعیت های ثابت و طولانی مدت

*پرهیزاز وضعیت ها و حرکات دردناک

*گاهی استفاده از گردن بندهای طبی 

*طب سوزنی  در درمان و کاهش درد ناشی از  ارتروز گردن  نقش  زیادی دارد.

*در مواردی که درمان های بالا موثر نباشند و علایمی از فشار روی ریشه های عصبی یا طناب نخاعی وجود داشته باشد ممکن است درمان جراحی مطرح گردد (مثلا لامینکتومی).

معمولا بیشتر بیماران با درمان های دارویی و فیزیکی کنترل می گردند و درمان های جراحی کمتر صورت می گیرد مگر اینکه فشارهای شدید روی نخاع یا ریشه های عصبی وجود داشته باشد. 

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که دچار اسیب رباطهای صلیبی زانوی خود هستید حتما اینجا را بخوانید

 

آسیب ACL، یکی از متداول ترین آسیب های زانوست. هر ساله در امریکا، تقریبا 150000 آسیب ACL، رخ می دهد. ورزش کاران زنی که در بازی های فوتبال و بسکتبال شرکت می کنند، در مقایسه با ورزش کاران مرد، ده تا هشت بار بیشتر امکان رنج بردن از این نوع آسیب را دارند. اطلاعات اخیری که از سازمان بسکتبال ملی زنان به دست آمده، نشان می دهد که بازیکنان سفیدپوست امریکا بیشتر در معرض خطر این آسیب هستند تا بازیکنان آسیایی یا سیاه پوستان امریکا. ورزش کارانی که دچار آسیب ACL شده اند، حتی اگر جراحی هم انجام داده باشند، در خطر بیشتری برای ابتلا به تورم مفاصل در دوران زندگی خود هستند. هزینه ی مراقبت های آسیب های ACL، سالانه حدود بیش از نیم میلیارد دلار در امریکا، تخمین زده شده است.

آسیب های ACL، چگونه رخ می دهند؟

محققین معتقدند که یک سری عوامل خارجی و داخلی در این نوع آسیب، تاثیر دارند. عوامل خارجی شامل هر نوع بازی می شود که تعادل بازیکن آسیب دیده، درست قبل از زمین خوردن یا کم کردن سرعت، به هم می خورد. مثلا بازیکن دیگری با او برخورد می کند، در چاله فرو می رود و یا با انحراف توپ مواجه می شود. سایر عوامل خارجی موثر در این نوع آسیب، شامل تاثیرات داشتن باندکشی، اصطکاک کفش (انواع مختلف پوشش های پای ورزش کاران در سطوح مختلف) و خود سطح زمین بازی می باشد. عوامل خارجی شامل تفاوت در آناتومی بدن زن و مرد، انعطاف پذیری بیشتر زردپی پشت زانو (هم استرینگ)، چرخش پا به داخل (پروناسیون)، تاثیرات هورمونی، و تفاوت ی موجود در ماهیچه ها و اعصابی است که موقعیت زانو را در کنترل دارند. تفاوت های آناتومی زن و مرد، پهن تر بودن لگن خاصره در زنان و حساسیت زنان نسبت به به هم خوردگی زانو در هنگام راه رفتن، ممکن است آنها را بیشتر در معرض آسیب ACL قرار دهد. با در نظر گرفتن تفاوت های میزان آسیب دیدگی ACL در بین زنان و مردان، چنین به نظر می رسد که این آسیب دیدگی ها، کمی بعد از سن بلوغ شروع می شوند، زیرا سرعت تطبیق بدن با تغییرات سیستم عضلانی/عصبی بدن از تغییرات هورمونی و آناتومی آن، کم تر می باشد. این امکان هم وجود دارد که وقوع این آسیب ها در زنان در سن بلوغ افزایش یابد، زیرا سیستم عصبی/عضلانی زنان با سرعت کمتری نسبت به مردان، خود را با این تغییرات، تطبیق می دهند. علاوه بر این، زنان کمتر تمایل دارند که زانوهای سفت و محکمی مثل مردان داشته باشند و بیشتر رباط های خود را تحت فشار قرار می دهند. و ضمنا هورمون استروژن زنان، ممکن است که به رباط ACL اجازه دهد که بیشتر شل یا کشیده شود و ورزش کاران زن را بیشتر در معرض این آسیب قرار بدهد. عوامل عضلانی/عصبی مربوط  به کنترل  و ارتباط زانو به وسیله ی  ماهیچه های هم استرینگ و عضله ی چهار سر ران (ماهیچه ی چهار قسمتی در ران پا که برای کشش پا، مورد استفاده قار می گیرد) انجام می گیرند. محققین، علاقمند به مطالعه ی این عامل ویژه هستند، زیرا تشخیص این آسیب را بسیار ساده خواهد کرد.

آسیب های رباط ACL، چگونه اتفاق می افتند؟

مطالعه ی دقیق روی فیلم هایی که برای آموزش ورزش کاران، گرفته شده است، نشان می دهد که تقریبا هفتاد درصد از این آسیب ها، بدون تماس با دیگران است که اتفاق می افتد و فقط سی درصد آنها در هنگام تماس با دیگران برای ورزش کاران پیش می آید. آسیب هایی که بدون تماس با دیگران رخ می دهد، معمولا هنگامی است که ورزش کار به زمین می خورد و یا سرعت خود را با شتاب، کم می کند. در این گونه موارد، زانو تقریبا کشیده شده است و ممکن است انحراف به داخل  داشته باشد (شکل شماره ی 1 را مشاهده فرمایید). ورزش کاران، اغلب با موقعیت کف پای صاف به زمین می خورند که در این صورت پا، یا جلوی بدن و یا در پهلوی بدن قرار می گیرد.

جلوگیری از آسیب ACL

چندین برنامه برای جلوگیری از آسیب های رباط ACL که بدون تماس با دیگران رخ می دهند، توسعه پیدا کرده است تا وقوع این آسیب ها به حداقل برسند. و تمرکز این برنامه ها بیشتر روی کنترل صحیح سیستم عضلانی/عصبی زانو است. این برنامه ها بیشتر روی تمرین های  پلیومتریک، تعادل، استقامتی و پایداری، تمرکز دارند. پلیومتریک، به یک سری حرکات قدرتی سریع گفته می شود که در آن ماهیچه ها کاملا منبسط (دوره ی خارج از مرکز) و منقبض می شوند (دوره ی هم مرکز). این چرخه ی منبسط و منقبض شدن ماهیچه ها، قدرت آن ها را افزایش می دهد. مثل این که یک ورزش کار، پس از پرش از روی یک جعبه ی کوچک و برخورد با زمین، دوباره سریع به هوا بپرد. آموزش تعادل، معمولا شامل استفاده از تخته های تعادل و حرکت است. تمرین های تعادل، به این صورت انجام می پذیرد که شخص، روی یک پا می ایستد و توپ را به سمت حریف خود پرتاب می کند. برای انجام تمرین های پایداری و استقامت تک پایی، ورزش کاران روی یک پا به بالا می پرند و پس از به زمین رسیدن، برای مدت کوتاهی همان موقعیت را حفظ می کنند.

تمرین های پلیومتریک

انجام این تمرین ها با شدت بالا، ممکن است تعداد آسیب های رباط ACL را کاهش دهد. برای موفقیت بیشتر، این تمرین ها باید بیش از یک بار در هفته و حداقل به مدت شش هفته، انجام پذیرد. به ورزش کاران آموزش داده می شود تا با استفاده از تکنیک های صحیح، به زمین پریده و روی پاشنه ی پا قرار بگیرند و سینه ی خود را درست بالای به موازات زانوها قرار دهند. برای جلوگیری از چین خوردگی به داخل، باید واکنش مناسبی از موقعیت زانو دریافت کنند. مربیان، بیشتر این برنامه های جدیدتر را به عنوان بخش تکمیل کننده ی تمرین های گرم کردن، در نظر می گیرند، مثل پریدن از روی یک توپ فوتبال و در موقعیت مناسب، روی زمین ایستادن. 

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که دچار علائم دیسک گردن هستید و دنبال درمان ان هستید حتما اینجا را بخوانید

مهمترین علائم تحریک ریشه های عصبی در گردن بصورت درد گردن با انتشار به شانه، بازو، ساعد یا دست است. گاهی علائمی بصورت گزگز، سوزن سوزن شدن یا کاهش حس لمس پوست بوجود میاید و گاهی فرد احساس میکند قدرت دست وی در انجام دادن بعضی از کارها کاهش پیدا کرده است. علائم گفته شده ممکن است با به عقب بردن یا چرخاندن سر شدیدتر شوند و اکثراً با گذاشتن دست به روی سر کم میشوند. پزشک معالج پس از صحبت با بیمار را جع به مشکلات وی و خصوصیات آنها وی را معاینه میکند. سپس از روش های تصویربرداری مانند رادیوگرافی ساده و سی تی اسکن و ام آر آی و تست نوار عصبی برای کمک به تشخیص استفاده میکند.   ام آر آی  طبیعی                              فشار به نخاع گردنی فشار به ریشه های عصبی گردن چگونه درمان میشود  بسیاری از بیماران با گذشت زمان و بطور خودبخودی خوب میشوند. این زمان ممکن است چند روز یا چند هفته باشد. گاهی اوقات بعد از مدتی علائم بیمار دوباره برمیگردد که این هم معمولاً خودبخود خوب میشود. این دوره های رفت و برگشت ممکن است بارها تکرار شود. گاهی هم درد ممتد باقی مانده و خوب نمیشود. پزشک ارتوپد برای درمان از روش های زیر استفاده میکند. گردنبند طبی : این گردنبند ها حرکات گردن را قدری محدود میکنند و به عضلات گردن اجازه میدهند مدتی استراحت کنند و این موجب میشود فشار به ریشه های عصبی کمتر شود. نکته مهم اینست که این گردنبند ها نباید به مدت طولانی بسته شوند چون موجب ضعیف شدن عضلات گردن و بدتر شدن وضعیت بیمار میشود.  طب سوزنی :طب  سوزنی  یکی از  بهترین روشهای درمانی جهت دردهای گردنی و دیسک گردن  می باشد طب سوزنی  از طریق افزایش ایندورفینها و انکفالینها در  خون و  تغییر  مسیر درد در  نخاع و  مغز  باعث  کاهش قابل توجه  درد تیر کشنده ناحیه گردنی  می شود . طب فیزیکی : میتواند با انجام دادن نرمش های طبی مخصوص برای افزایش قابلیت انعطاف گردن و تقویت عضلات گردن به رفع علائم کمک کند. گاهی اوقات از کشش هم برای کاهش علائم استفاده میشود. دارو : پرشک معالج از داروهای ضد التهابی مثل بروفن و ناپروکسن، داروهای شل کننده عضلات و گاهی اوقات از تزریق مستقیم کورتیکوستروئید در اطراف ریشه های عصبی برای کاهش مشکلات بیمار استفاده میکند. جراحی : در صورت عدم پسخ درمانی مناسب به روشهای ذکر شده از روش های جراحی استفاده میشود.  ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸