اگر می خواهید بدانید چگونه باید کشیدگی عضلات پشت ران را درمان کرد حتما اینجا را بخوانید

مهمترین علامت کشیدگی عضلات همسترینگ احساس درد در عضله است. ممکن است شروع این درد بصورت ناگهانی و در حین ورزش باشد. در این موارد عضله چند ساعت بعد از آسیب ورم کرده و ممکن است پوست روی آن دچار خونریزی و کبودی شود. در کشیدگی عضلات همسترینگ بیمار احساس میکند قدرت این عضلات کاهش یافته است. تشخیص این بیماری به توسط پزشک و با توجه به گفته های بیمار و معاینه وی صورت میپذیرد. ممکن است ام آر آی به تشخیص این بیماری کمک کند. درمان کشیدگی عضلات همسترینگ بلافاصله بعد از آسیب دیدن ران و کشیدگی در عضله باید اقدامان زیر انجام شوند بیمار باید فعالیت های بدنی و ورزشی را قطع کرده و از هر حرکتی که موجب افزایش درد میشود اجتناب کند. سرد کردن عضلات همسترینگ با قرا ردادن کیسه پلاستیکی حاوی خرده های یخ چند بار در روز و هر بار بمدت 20 دقیقه بیحرکت کردن زانو با یک بریس بمدت چند روز استفاده از داروهای ضد درد یا داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی بعد ار گذشت چند روز که درد و تورم عضله کاهش یافت بیمار باید با انجام نرمش های کششی خاص تحت نظر پزشک معالج و فیزیوتراپ توانایی انعطاف عضلات همسترینگ را بیشتر کند. این کار از مهمترین مراحل درمان بیمار است. بعد از گذشت چند هفته و وقتی توانایی کششی و انعطاف عضله خوب شد بیمار باید نرمش های تقویتی عضلات همسترینگ را انجام دهد. با افزایش قابلیت انعطاف و افزایش قدرت عضله درد بیمار زودتر خوب شده و احتمال بروز این عارضه در آینده کم میشود. در صورتی که آسیب کششی عضلات همسترینگ بسیار شدید بوده و بصورت پارگی کامل آن باشد ممکن است نیاز به عمل جراحی وجود داشته باشد. این پارگی ها معمولا در محل اتصال تاندون عضله به توبروزیته ایسکیوم لگن است. عمل جراحی بصورت برگرداندن دوسر عضلات یا تاندون ها یا تاندون به استخوان و سپس ترمیم آن است.

منبع:ایران ارتوپد  ادرس مطب :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

اگر نگران درد عضلات پشت ران خود هستید حتما اینجا را بخوانید

کشیدگی و رگ به رگ شدن عضلات همسترینگ در فعالیت های شدید بدنی و ورزشی ایجاد میشود. این کشیدگی معمولا همراه با درد شدیدی در عضلات پشت ران است. آناتومی عضلات همسترینگ Hamstring muscles شامل سه عضله هستند که در پشت ران قرار دارند. این سه عضله عبارتند از : عضله دو سر ران Biceps femoris که در سمت پشت و خارج ران قرار دارد عضله سمی تاندینو Semitendinosus muscle که در سمت پشت و داخلی ران قرار دارد عضله سمی ممبرانو Semimembranosus muscle که در سمت پشت و داخلی ران قرار گرفته است این سه عضله در بالا به پایین ترین قسمت لگن خاصره که به آن توبروزیته ایسکیوم Ischial tuberosity میگویند متصل شده و در پایین در زیر مفصل زانو به بالا و داخل استخوان تیبیا یا درشت نی میچسبد. چون این سه عضله نزدیک به هم قرار گرفته و تقریبا کار یکسانی انجام میدهند به مجموعه آنها یک نام یعنی عضلات همسترینگ یا پنچه غازی هم میگویند. عضلات همسترینگ چگونه آسیب میبینند آسیب عضلات همسترینگ معمولا بدنبال کشیده شدن شدید عضله ایجاد میشود. این کشیده شدن میتواند موجب پارگی های خفیف میکروسکوپی در فیبرهای عضله شده و یا ممکن است موجب پارگی ناقص عضله و یا حتی پارگی کامل عضله شود. این پارگی ها چه کوچک و چه بزرگ و کامل، معمولا در قسمت عضلانی عضله و یا قسمتی که فیبرهای عضلانی به فیبرهای تاندونی متصل میشوند ایجاد میشود. کشیدگی یا استرین Strain عضله همسترینگ مانند کشیدگی دیگر عضلات موقعی اتفاق میفتد که در همان حال که عضله منقبض است تحت کشش قرار گیرد. اگر این کشش بیش از حد تحمل عضله باشد موجب پاره شدن فیبرهای عضلانی آن شده و کشیدگی یا رگ به رگ شدن عضله ایجاد میشود. عوامل مساعد کننده کشیدگی عضله همسترینگ چند عامل مهم وجود دارند که احتمال بروز آسیب در عضله همسترینگ بصورت کشیدگی آنرا بیشتر میکنند. این عوامل عبارتند از سفت بودن و خشک بودن عضله و عدم قابلیت انعطاف عضله عدم تعادل بین قدرت عضلات چهارسر ران و عضلات همسترینگ ضعیف بودن قدرت عضلات همسترینگ سن بالا یا سن نوجوانی انجام دادن ورزش های خاصی مانند فوتبال، بسکتبال، دو در نوجوانان رشد طولی عضلات نسبت یه رشد طولی استخوان ها با کمی تاخیر صورت میگیرد. این اتفاق در ران هم ایجاد میشود و موجب میگردد عضلات ران نسبت به استخوان ران کمی کوتاهتر بوده و در نتیجه تحت کشش قرار داشته باشند. این کشش احتمال آسیب کششی عضله را در این گروه سنی بیشتر میکند.

منبع:ایران ارتوپد  ادرس مطب :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که از درد مچ دست خود شاکی هستید حتما اینجا را بخوانید

درد مچ دست بعلت التهاب تاندونها (WRIST TENDINITIS)

عضلاتی که وظیفه حرکات مچ دست و خم و راست کردن انگشتان را در دست برعهده دارند ، در ناحیه آرنج و بالای ساعد از استخوان‌ها منشأ می‌گیرند . این ماهیچه‌ها در امتداد  تنه ساعد طی مسیر کرده و در نزدیکی مچ دست تبدیل به طنابهای سفیدرنگی می‌شوند که تاندون نام دارند .هر یک از این تاندونها پس از عبور از مچ دست در محل تعیین‌شده‌ای از کف یا پشت دست یا انگشتان به استخوان متصل می‌شوند . انرژی حرکتی حاصل از انقباض عضلات در ساعد از طریق تاندونها به دست و انگشتان منتقل شده و باعث حرکت آن‌ها می‌شود . هر تاندون وظیفه تعیین‌شده‌ای  در انجام یک حرکت مشخص در مچ دست یا انگشت برعهده دارد . فعالیت تاندونها در هماهنگی کامل و پیچیده با یکدیگر ، توانایی منحصر به فردی در به نمایش گذاشتن معجزه گونه‌ ظریف‌ترین و پیچیده‌ترین حرکات را در دست فراهم می‌سازد . تاندونها را در انجام وظایف خود می‌توان به کلیدهای پیانو یا تارهای یک ساز تشبیه کرد که علیرغم شکل ساده هریک از آن‌ها ،   هماهنگی شان در هنگام اجرای یک نوت ،  زیباترین و رویایی ترین آواهای موسیقی را خلق می‌کند .

علت درد مچ دست بعلت التهاب تاندونها (WRIST TENDINITIS) چیست ؟

بیافتد . از جمله مشاغلی که به‌صورت شایعی به این عارضه مبتلا می‌شوند و می‌توان به آن‌ها اشاره کرد عبارتند از : خانم‌های خانه‌دار ، تایپیستها ، کاربران کامپیوتر ، آرایشگران ، تکنسینها و کارگران صنایع و کارخانجات ، نوازندگان آلات موسیقی و کسانی‌که به نوعی هنرهای دستی اشتغال دارند .

الغ بر بیست تاندون دور تا دور مچ دست ، در جلو و عقب ، برخی در سطح و برخی دیگر در عمق بیشتر قرار گرفته اند . هر یک از این تاندون ها در داخل لایه ظریفی از بافت پوششی به نام سینوویوم قرار دارند . سطح داخلی این لایه در مجاورت تاندون با سلول‌هایی مفروش شده است که با ترشح نوعی مایع ، تغذیه و طراوت سطح خارجی طناب تاندونی را فراهم ساخته و جابجایی تاندون را در هنگام باز و بسته شدن انگشتان و خم و راست کردن مچ دست در کنار بافت‌های مجاور تسهیل می‌نماید . استفادة مکرر از دست و انگشتان بخصوص در مشاغلی که مستلزم حرکات تکراری در مچ دست می‌باشد با تحریک این لایه پوشاننده باعث التهاب در آن می‌شود . این حرکات وقتی در زاویه خاصی از مچ دست مانند وضعیت خم شده به جلو صورت می‌پذیرد یا توام با انقباض در عضلات ساعد به علت زور زدن در مچ دست و انگشتان می‌باشد ، بیشتر باعث تحریک بافت پوشاننده شده و احتمال ایجاد التهاب در آن افزایش پیدا می‌کند . این عارضه می‌تواند هر یک از تاندونها را در مچ دست گرفتار سازد . این پدیده ممکن است در یک یا تعدادی از تاندونها به صورت هم‌زمان اتفاق

همان‌طورکه اشاره شد این عارضه لایه پوشاننده تاندونها در مچ دست را درگیر می‌سازد و نام صحیح آن درد مچ دست بعلت التهاب لایه پوشاننده تاندونها (WRIST TENOSYNOVITIS) می‌باشدکه گاهی به صورت اشتباه به آن التهاب تاندون(WRIST TENDINITIS)نیز اطلاق می‌گردد .

علائم بالینی در درد مچ دست بعلت التهاب تاندونها (WRIST TENDINITIS)چیست و این عارضه چگونه تشخیص داده می‌شود؟

کایت شاخص در این عارضه درد مچ دست است .این درد در هنگام فعالیت و کار با مچ دست تشدید می‌شود . ولی می‌تواند در هنگام استراحت نیز وجود داشته و فرد را آزار دهد . ممکن است به طور هم‌زمان تورم نیز در مچ دست وجود داشته باشد . تورم اگر قابل توجه باشد در نگاه رویت می‌شود ولی  اگر خفیف باشد ممکن است فقط توسط فرد احساس شود یا به صورت اختلافی در مقایسه با مچ دست در سمت مقابل قابل تشخیص باشد . پزشک معالج با پرسش از شغل و نوع فعالیتی که فرد به آن اشتغال دارد و تمرکز بیشتر بر فعالیت‌ها و حوادثی که در روزهای منتهی به پیدایش درد بوده است  تشخیص را مطرح می‌سازد . تاندونی که لایه پوشاننده آن دچار التهاب شده باشد در لمس حساس و دردناک است . پزشک معالج با معاینه دقیقی که انجام می‌دهد محل دقیق درد را شناسایی کرده و تشخیص می‌دهد کدام تاندون یا تاندونها به این عارضه مبتلا شده‌اند . درد در هر ناحیه از مچ دست با توجه به عناصر موجود در آن ناحیه علل دیگری را نیز به عنوان  تشخیص افتراقی با درد مچ دست بعلت التهاب تاندونها (WRIST TENDINITIS) مطرح می‌سازد . درمانگر با یک ظن بالینی صحیح و در صورت نیاز بهره‌گیری از روش‌های تشخیصی تکمیلی مانند رادیوگرافی ساده و ام آر آی (MRI) التهاب تاندونی را از موارد دیگر افتراق می‌دهد .

درد مچ دست بعلت التهاب تاندونها (WRIST TENDINITIS) چگونه درمان می‌شود ؟

ساس درمان در این عارضه استراحت دادن به مچ دست و انگشتان و پرهیز از مجموعه فعالیت‌هایی است که به هر نحوی ممکن است باعث تحریک لایه پوشاننده در تاندونها گردد . جهت تأمین یک بی‌حرکتی مطلوب معمولاً از مچ بند یا بریس آتل دار استفاده می‌شود . در داخل پوشش پارچه‌ای این مچ بندها ، یک لایه نازک فلزی تعبیه شده که مچ دست را در زاویه مطلوب قرار داده و یک بی‌حرکتی نسبی برای مچ دست فراهم می‌سازد . گاهی برای حمایت بیشتر از مچ دست و تامین یک بی‌حرکتی مطمئن‌تر اقدام به گچگیری برای مدت سه تا چهار هفته می‌شود .

استفاده از داروهای ضدالتهاب غیر کورتونی و کمپرس سرد یا گرم با کمک به رفع التهاب در بهبود درد و رفع تورم مؤثر هستند . رعایت توصیه‌های فوق و پایبندی به استفادة صحیح از پارامترهای ذکر شده در بالا معمولاً در یک دوره زمانی چند هفته‌ای منجر به  رفع کامل عارضه و بهبودی قطعی می‌شود . در صورت عدم بهبودی یا عود مجدد می‌توان از تزریق موضعی کورتون و فیزیوتراپی استفاده کرد . کورتون با اثر ضد التهابی و مؤثری که دارد باعث رفع کامل التهاب و بهبودی درد می‌شود .

                                                                                                                                                  موارد معدودی باقی می‌ماند که به هیچ یک از روش‌های درمانی پاسخ نداده و دردو التهاب همچنان به قوت خود باقی بماند . در این موارد در وهله اول باید بررسی دقیق‌تری برای رد احتمال ابتلا به عوارض و بیماری‌های دیگری که می‌توانند در تشخیص افتراقی مطرح باشند صورت پذیرد . در این موارد ارزیابی کامل‌تری از نظر احتمال ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای تسهیل کننده مانند بیماری‌های منتشر التهابی و روماتیسمی نیز صورت می‌گیرد . به‌کرات دیده شده است دردی درخلف مچ دست در وسط ،  مدت‌ها با تشخیص التهاب تاندونها (WRIST TENDINITIS) درمان شده است ولی در حقیقت استخوان هلالی مچ دست که محل استقرار و قرارگیری آن نیز در همان ناحیه در عمق قرار داشته است دچار تغییرات ناشی از اختلال خون‌رسانی یا بیماری کین باخ (KIENBOCK'S DISEASE) بوده و تأخیر  در تشخیص ، نتیجه درمان را با مشکل مواجه کرده است .

                                                                                                                               با احتمال کم التهاب تاندونی به هیچ روش درمانی پاسخ نداده یا عود مکرر آن فعالیت شغلی و زندگی فرد را مختل می‌سازد . در این موارد از عمل جراحی جهت درمان استفاده می‌شود . طی عمل جراحی پوشش ملتهب و ضخیم شده تاندون به طور کامل برداشته می‌شود . در یکی دیگر از روش‌های جراحی که در موارد صعب‌العلاج و بدون پاسخ به درمان از آن بهره گرفته می‌شود ، عصب منتقل کننده حس درد به مچ دست سوزانده شده و مچ دست کاملاً بی درد می‌شود .  

منبع:دکتر مرجانی 

ادرس مطب               :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که نگران دررفتگی استخوان مچ دست هستید حتما اینجا را بخوانید

دررفتگی کامل مفصل مچ دست نادر است ولی در بسیاری اوقات دررفتگی های ناکامل در این مفصل دیده میشوند که شایع ترین آنها دررفتگی استخوان لونیت است.

آناتومی

مچ دست یا کارپ Carpal bones از هشت استخوان تشکیل شده است. این  هشت استخوان در دو ردیف و بین استخوان های رادیوس و اولنا در بالا و استخوان های متاکارپ  در پایین قرار گرفته اند. در ردیف اول یا پرگزیمال Proximal یعنی ردیفی که به استخوان  رادیوس نزدیک است اولین استخوان، اسکافوئید است که در طرف شست قرار گرفته و دومین استخوان  را استخوان هلالی یا لونیت Lunate مینامند. این استخوان ها یا بهتر بگوییم استخوانچه  ها به توسط لیگامان های  قوی به یکدیگر میچسبند.

دررفتگی لونیت

این دررفتگی معمولا بدنبال زمین خوردن روی کف دست بوجود میاید. در این وضعیت بر اثر به عقب رفتن  شدید مچ دست و فشار استخوان های ردیف دیستال Distal ( یعنی ردیفی که از استخوان رادیوس  دورترند) به لونیت، لیگامان های مهمی از اطراف این استخوان پاره شده و موجب جابجا شدن  استخوان میشود. دررفتگی لونیت پس از شکستگی اسکافویید شایعترین  آسیب استخوانچه های مچ دست بدنبال ضربه است. گاهی اوقات این دررفتگی با شکستگی استخوان  اسکافوئید و یا زائده نیزه ای ( استیلویید) استخوان رادیوس و یا هر دو همراه است.

همانطور که توضیح داده شد در دررفتگی لونیت، استخوان های کارپ یا مچ، ارتباط بین خود و استخوان های ساعد را حفظ میکنند و این فقط استخوان لونیت است که از جای خود دررفته و جابجا میشود. گاهی اوقات جابجایی برعکس است به این صورت که استخوان لونیت ارتباط خود با استخوان رادیوس را حفظ کرده و بقیه هفت استخوانچه مچ دست جابجا میشوند. به این آسیب، دررفتگی پری لونار Prelunar dislocation میگویند.

علائم در رفتگی استخوان هلالی یا لونیت

بدنبال در رفتگی مچ دست متورم میشود. فشار دادن به جلوی مچ دست شدت درد را افزایش میدهد. حرکات مچ بشدت محدود شده و حتی ممکن است حرکات انگشتان هم کم شود ( علت کاهش حرکات انگشتان فشار استخوان لونیت جابجا شده بر روی تاندون های انگشتان است) و ممکن است حس لمس انگشتان دوم و سوم دست کاهش یابد. تشخیص این آسیب، با استفاده از رادیوگرافی نیمرخ مچ دست است که در آن جابجا شدن استخوان لونیت دیده میشود.

درمان این دررفتگی معمولا بصورت جااندازی بسته است. پزشک  معالج با کشش مچ دست و فشار مستقیم بر روی استخوان لونیت آنرا جااندازی میکند. پس از  آن استخوان به توسط پین به استخوان های اطراف متصل شده و سپس مچ دست به مدت یک ماه  به توسط گچ بیحرکت میشود. اگر این دررفتگی دیر تشخیص داده شود بصورت بسته جا نمیفتد.  در این موارد نیاز به عمل جراحی و جااندازی باز دررفتگی وجود دارد. در مواردی که مدت  زیادی از دررفتگی گذشته باشد ممکن است استخوان حتی با عمل جراحی هم جا نیفتد که در  این موارد ممکن است نیاز شود تا استخوان لونیت از مچ دست خارج گردد.

 

عوارض دررفتگی لونیت چیست

شایعترین و مهمترین عوارض دررفتگی لونیت عبارتند از

• نکروز آوازکولر استخوان لونیت : به علت آسیب شدید به لیگامان های اطراف لونیت که محل ورود عروق تغذیه کننده استخوان هستند، ممکن است بدنبال دررفتگی، خونرسانی استخوان دچار اختلال شده و موجب نکروز آوازکولر یا سیاه شدن استخوان شود.

• استئوآرتریت یا آرتروز : آرتروز معمولا به علت نکروز آوازولر استخوان و یا جانیفتادن دررفتگی ایجاد میشود. درمان آن استفاده از بریس مچ دست و محدود کردن فعالیت های مچ است و در موارد شدید نیاز به عمل جراحی و فیوژن یا خشک کردن مفاصل بین لونیت و استخوان های اطراف وجود دارد.

• فشار به عصب مدیان : در هنگام دررفتگی لونیت عصب مدیان ممکن است بر اثر فشار این استخوان جابجا شده فلج شود. در این صورت دررفتگی باید بسرعت جااندازی شود. اگر مدت زیادی از دررفتگی گذشته و قابل جااندازی نباشد باید استخوان لونیت از مچ دست خارج شده و فلکسور رتیناکولوم ( نوار بافتی محکمی که روی عصب مدیان را پوشانده است) با عمل جراحی باز و آزاد شود تا فشار از روی عصب برداشته شود.

ادرس مطب :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

دز صورتی که بخواهید از علل اسیب عصب سیاتیک اشنا شوید حتما اینجا را بخوانید

عصب سیاتیک بلندترین و قطورترین عصب بدن است. این عصب از اتصال ریشه های عصبی L4-S3 که از مهره های کمری و ساکروم خارج شده تشکیل شده و بعد از خارج شدن از لگن از پشت باسن به پشت ران رفته و در بالای زانو به دو شاخه به نام عصب تبیال و عصب پرونئال تقسیم میشود. عصب تیبیال به پشت ساق و سپس کف پا رفته و حس نواحی ذکر شده و حرکت عضلاتی را که در این نواحی هستند تامین میکند. عصب پرونئال در ناحیه زانو به دو شاخه سطحی و عمقی تقسیم میشود. هر دو این شاخه ها از جلو استخوان های ساق به پایین آمده و به پشت پا میروند. عصب پرونئال سطحی بیشتر مسئول حس پشت پا است و عصب پرونئال عمقی حرکت عضلات جلوی ساق را تامین میکند. علل آسیب عصب سیاتیک و شاخه های آن چیست                 مسیر عصب سیاتیک در پشت لگن عصب سیاتیک و شاخه های آن از لگن تا نوک انگشتان پا در معرض آسیب هستند. مهمترین علت اختلال در کارکرد عصب سیاتیک تحت فشار قرار گرفتن ریشه های عصبی آن به علت هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای است. علت دیگر اختلال در کارکرد عصب سیاتیک سندروم پیریفورمیس است. در سندروم پیریفورمیس عصب سیاتیک در حال عبور از کنار عضله پیریفورمیس تحت فشار یا کشش قرار گرفته و عملکرد آن دچار اختلال میشود. شکستگی ها و دررفتگی های حلقه لگنی و استابولوم و دررفتگی های مفصل ران میتوانند این عصب را در ناحیه لگن تحت فشار قرار دهند. شکستگی های اطراف زانو و شکستگی های استخوان نازک نی میتوانند شاخه پرونئال این عصب را تحت فشار قرار دهند. همچنبن دررفتگی زانو میتواند شاخه های این عصب را در ناحیه زانو آزرده کند. اعمال جراحی که در ناحیه لگن و یا در ناحیه زانو انجام میشوند میتوانند به این عصب صدمه برسانند. حتی گچ تنگ، بوت بلند تنگ و یا انداختن یک پا بر روی پای دیگر به مدت طولانی میتواند شاخه پرونئال آن را فلج کند. در مسیر حرکت عصب سیاتیک از لگن تا انگشتان پا هر گونه جسم برنده یا نافذی میتواند عصب را قطع کرده و به آن آسیب برساند.

منبع:ایران ارتوپد  :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸