دز صورتی که بخواهید از علل اسیب عصب سیاتیک اشنا شوید حتما اینجا را بخوانید

عصب سیاتیک بلندترین و قطورترین عصب بدن است. این عصب از اتصال ریشه های عصبی L4-S3 که از مهره های کمری و ساکروم خارج شده تشکیل شده و بعد از خارج شدن از لگن از پشت باسن به پشت ران رفته و در بالای زانو به دو شاخه به نام عصب تبیال و عصب پرونئال تقسیم میشود. عصب تیبیال به پشت ساق و سپس کف پا رفته و حس نواحی ذکر شده و حرکت عضلاتی را که در این نواحی هستند تامین میکند. عصب پرونئال در ناحیه زانو به دو شاخه سطحی و عمقی تقسیم میشود. هر دو این شاخه ها از جلو استخوان های ساق به پایین آمده و به پشت پا میروند. عصب پرونئال سطحی بیشتر مسئول حس پشت پا است و عصب پرونئال عمقی حرکت عضلات جلوی ساق را تامین میکند. علل آسیب عصب سیاتیک و شاخه های آن چیست                 مسیر عصب سیاتیک در پشت لگن عصب سیاتیک و شاخه های آن از لگن تا نوک انگشتان پا در معرض آسیب هستند. مهمترین علت اختلال در کارکرد عصب سیاتیک تحت فشار قرار گرفتن ریشه های عصبی آن به علت هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای است. علت دیگر اختلال در کارکرد عصب سیاتیک سندروم پیریفورمیس است. در سندروم پیریفورمیس عصب سیاتیک در حال عبور از کنار عضله پیریفورمیس تحت فشار یا کشش قرار گرفته و عملکرد آن دچار اختلال میشود. شکستگی ها و دررفتگی های حلقه لگنی و استابولوم و دررفتگی های مفصل ران میتوانند این عصب را در ناحیه لگن تحت فشار قرار دهند. شکستگی های اطراف زانو و شکستگی های استخوان نازک نی میتوانند شاخه پرونئال این عصب را تحت فشار قرار دهند. همچنبن دررفتگی زانو میتواند شاخه های این عصب را در ناحیه زانو آزرده کند. اعمال جراحی که در ناحیه لگن و یا در ناحیه زانو انجام میشوند میتوانند به این عصب صدمه برسانند. حتی گچ تنگ، بوت بلند تنگ و یا انداختن یک پا بر روی پای دیگر به مدت طولانی میتواند شاخه پرونئال آن را فلج کند. در مسیر حرکت عصب سیاتیک از لگن تا انگشتان پا هر گونه جسم برنده یا نافذی میتواند عصب را قطع کرده و به آن آسیب برساند.

منبع:ایران ارتوپد  :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

جهت اشنائی با اعصاب و عروقی که از لگن خارج می شوند حتما اینجا را بخوانید

ریشه های عصبی که از بین مهره های کمری و خاجی (ساکروم) خارج میشود به یکدیگر میپیوندند و یک شبکه در هم طنیده عصبی را بوجود میاورند که به آن شبکه های عصبی لومبار و ساکرال Lumbar and sacral plexus میگویند. از این شبکه های عصبی اعصاب مهمی منشعب میشود که مهمترین آنها عبارتند از اعصاب : سیاتیک فمورال یا رانی ابتوراتور پوستی رانی مهمترین عصبی که از ناحیه لگن عبور میکند عصب سیاتیک است. این عصب از به هم پیوستن ریشه های عصبی که از مهره های پایینی کمر خارج میشوند درست میشود و از پشت مفصل ران و بسیار نزدیک به آن عبور میکند. این عصب کلفت ترین عصب بدن بوده و به کلفتی انگشت سبابه است. عصب سیاتیک شاخه ای به ناحیه لگن نمیدهد و به اندام تحتانی میرود.          مسیر عصب سیاتیک در پشت لگن عصب دیگری که از جلوی مفصل ران عبور میکند عصب رانی یا فمورال است. این عصب موجب فعالیت عضله چهارسر میشود. عصب ابتوراتور Obturator nerve از سطح داخلی مفصل ران و نزدیک به کشاله ران عبور کرده و موجب فعالیت عضلات کشاله ران و حس پوست کشاله ران میشود. عصب حسی رانی از جلو عضلات لگن عبور میکند و حس جلوی ران را موجب میشود. شریان هایی که از داخل لگن عبور میکنند در تصویر زیر دیده میشوند. در کنار هر شریان ورید هم نام آن هم وجود دارد.

منبع: ایران ارتوپد  ادرس :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

اگر درد تیر کشنده از ناحیه باسن ازارتان میدهد اینجا را کلیک کنید

سندروم پیریفورمیس piriformis syndrome بیماری است که در آن به علت سفت شدن یا اسپاسم عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک آزرده میشود و این آزردگی موجب احساس درد در باسن و انتشار این درد به کمر و پشت ران میگردد. این بیماری در زنان 6 برابر مردان است. حدود 6 درصد کسانی که برای آنها تشخیص درد سیاتیکی داده میشود سندروم پیریفورمیس دارند. آناتومی عضله پیریفورمیس عضله کوچکی است که در عمق لگن و باسن قرار گرفته و از یک طرف به استخوان ساکروم یا خاجی و از طرف دیگر به قسمت های بالایی استخوان ران میچسبد. وظیفه عضله پیریفورمیس چرخش خارجی ران و دور کردن آن از محور مرکزی بدن است. اهمیت این عضله در درد های لگن و باسن ناشی از نزدیکی آن با عصب سیاتیک است. عصب سیاتیک از به هم پیوستن ریشه های عصبی که از استخوان ساکروم خارج میشوند درست میشود و سپس این عصب از زیر عضله پیریفورمیس عبور میکند. عصب سیاتیک از دو عصب مجزا به نام های عصب پرونئال مشترک و عصب تیبیال درست شده است. این دو عصب در کنار یکدیگر و در یک غلاف مشترک حرکت کرده و در نزدیکی زانو از هم جدا میشوند. ارتباط عصب سیاتیک با عضله پیریفورمیس در افراد مختلف متفاوت است و همین تفاوت میتواند موجب تفاوت در آمادگی افراد برای ابتلا به سندروم پیریفورمیس شود.   بطور معمول عصب سیاتیک از جلو و زیر عضله پیریفورمیس عبور میکند (1) گاهی اوقات قسمت پرونئال عصب سیاتیک در بالای عضله پیریفورمیس از قسمت تیبیال آن جدا شده و از بالای عضله عبور میکند (2) گاهی اوقات قسمت پرونئال عصب سیاتیک در بالای عضله پیریفورمیس از قسمت تیبیال آن جدا شده و از درون عضله عبور میکند (3) گاهی اوقات کل عصب سیاتیک از داخل عضله پیریفورمیس عبور میکند (4) علت بروز سندروم پیریفورمیس چیست سندروم پیریفورمیس بر اثر سفت شدن و کوتاه شدن عضله پیریفورمیس ایجاد میشود. نیروهای غیر متعادلی که به علت ورزش غیر اصولی و یا به علت تغییر در بیومکانیک لگن به این عضله وارد میگردند موجب میشود عضله سفت و غیر منعطف شده و در نتیجه به عصب سیاتیک که از کنار آن عبور میکند فشار وارد کرده و علائم بیماری ظاهر شوند. گاهی اوقات هم به علت ضربات مستقیمی که به پشت باسن وارد میشود عضله پیریفورمیس آسیب دیده و درون آن خونریزی میکند و این خونریزی و چسبندگی هایی که بعد از آن بین عصب و عضله ایجاد میشود موجب فشار یا کشش به عصب شده و علائم بیماری را ظاهر میکند. سندروم پیریفورمیس در اسکی بازان، رانندگان ماشین های سنگین، تنیس و دوچرخه سواری طولانی مدت بیشتر دیده میشود. علائم سندروم پیریفورمیس چیست مهمترین علائم سندروم پیریفورمیس عبارتند از درد مزمن در باسن که میتواند به پایین ران و یا کمر انتشار پیدا کند درد ممکن است با مدت طولانی ایستادن یا نشستن یا چمباتمه زدن بیشتر شود درد ممکن است همراه با اجابت مزاج باشد درد ممکن است در آلت تناسلی احساس شود درد در صبح هنگام برخاستن از خواب افزایش درد با چرخش داخلی ران و نزدیک شدن آن به محور مرکزی بدن و خم شدن ران در این بیماران برخلاف سیاتیک واقعی اختلال عصبی در اندام تحتانی وجود ندارد. فشار موضعی به پشت باسن این بیماران دردناک است. در این بیماران وقتی بیمار در حالت درازکش به پشت قرار گرفته و کل اندام تحتانی بدون خم کردن زانو بالا برده میشود دردی در پشت باسن احساس میشود. وقتی از بیمار خواسته میشود ران را از محور مرکزی بدن دور کند و به خارج بچرخاند درد بیشتر میشود. وقتی بیمار به پشت خوابیده است و ران او را به داخل میچرخانیم شدت درد بیشتر میشود. تست دیگر اینست که بیمار در کنار تخت نشسته و پاها را از کنار تخت آویزان میکند. در این حال بالا بردن زانو موجب احساس در در باسن میشود. سی تی اسکن و ام آر آی میتواند آسیب های عضله پیریفورمیس را نشان دهند علائم این بیماری تا حدود زیادی مانند مشکلات دیسک کمر است ولی در بررسی تصویربرداری نکته غیر طبیعی در ام آر آی ستون مهره دیده نمیشود.

سندروم پیریفورمیس piriformis syndrome بیماری است که در آن به علت سفت شدن یا اسپاسم عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک آزرده میشود و این آزردگی موجب احساس درد در باسن و انتشار این درد به کمر و پشت ران میگردد. این بیماری در زنان 6 برابر مردان است. حدود 6 درصد کسانی که برای آنها تشخیص درد سیاتیکی داده میشود سندروم پیریفورمیس دارند. آناتومی عضله پیریفورمیس عضله کوچکی است که در عمق لگن و باسن قرار گرفته و از یک طرف به استخوان ساکروم یا خاجی و از طرف دیگر به قسمت های بالایی استخوان ران میچسبد. وظیفه عضله پیریفورمیس چرخش خارجی ران و دور کردن آن از محور مرکزی بدن است. اهمیت این عضله در درد های لگن و باسن ناشی از نزدیکی آن با عصب سیاتیک است. عصب سیاتیک از به هم پیوستن ریشه های عصبی که از استخوان ساکروم خارج میشوند درست میشود و سپس این عصب از زیر عضله پیریفورمیس عبور میکند. عصب سیاتیک از دو عصب مجزا به نام های عصب پرونئال مشترک و عصب تیبیال درست شده است. این دو عصب در کنار یکدیگر و در یک غلاف مشترک حرکت کرده و در نزدیکی زانو از هم جدا میشوند. ارتباط عصب سیاتیک با عضله پیریفورمیس در افراد مختلف متفاوت است و همین تفاوت میتواند موجب تفاوت در آمادگی افراد برای ابتلا به سندروم پیریفورمیس شود.   بطور معمول عصب سیاتیک از جلو و زیر عضله پیریفورمیس عبور میکند (1) گاهی اوقات قسمت پرونئال عصب سیاتیک در بالای عضله پیریفورمیس از قسمت تیبیال آن جدا شده و از بالای عضله عبور میکند (2) گاهی اوقات قسمت پرونئال عصب سیاتیک در بالای عضله پیریفورمیس از قسمت تیبیال آن جدا شده و از درون عضله عبور میکند (3) گاهی اوقات کل عصب سیاتیک از داخل عضله پیریفورمیس عبور میکند (4) علت بروز سندروم پیریفورمیس چیست سندروم پیریفورمیس بر اثر سفت شدن و کوتاه شدن عضله پیریفورمیس ایجاد میشود. نیروهای غیر متعادلی که به علت ورزش غیر اصولی و یا به علت تغییر در بیومکانیک لگن به این عضله وارد میگردند موجب میشود عضله سفت و غیر منعطف شده و در نتیجه به عصب سیاتیک که از کنار آن عبور میکند فشار وارد کرده و علائم بیماری ظاهر شوند. گاهی اوقات هم به علت ضربات مستقیمی که به پشت باسن وارد میشود عضله پیریفورمیس آسیب دیده و درون آن خونریزی میکند و این خونریزی و چسبندگی هایی که بعد از آن بین عصب و عضله ایجاد میشود موجب فشار یا کشش به عصب شده و علائم بیماری را ظاهر میکند. سندروم پیریفورمیس در اسکی بازان، رانندگان ماشین های سنگین، تنیس و دوچرخه سواری طولانی مدت بیشتر دیده میشود. علائم سندروم پیریفورمیس چیست مهمترین علائم سندروم پیریفورمیس عبارتند از درد مزمن در باسن که میتواند به پایین ران و یا کمر انتشار پیدا کند درد ممکن است با مدت طولانی ایستادن یا نشستن یا چمباتمه زدن بیشتر شود درد ممکن است همراه با اجابت مزاج باشد درد ممکن است در آلت تناسلی احساس شود درد در صبح هنگام برخاستن از خواب افزایش درد با چرخش داخلی ران و نزدیک شدن آن به محور مرکزی بدن و خم شدن ران در این بیماران برخلاف سیاتیک واقعی اختلال عصبی در اندام تحتانی وجود ندارد. فشار موضعی به پشت باسن این بیماران دردناک است. در این بیماران وقتی بیمار در حالت درازکش به پشت قرار گرفته و کل اندام تحتانی بدون خم کردن زانو بالا برده میشود دردی در پشت باسن احساس میشود. وقتی از بیمار خواسته میشود ران را از محور مرکزی بدن دور کند و به خارج بچرخاند درد بیشتر میشود. وقتی بیمار به پشت خوابیده است و ران او را به داخل میچرخانیم شدت درد بیشتر میشود. تست دیگر اینست که بیمار در کنار تخت نشسته و پاها را از کنار تخت آویزان میکند. در این حال بالا بردن زانو موجب احساس در در باسن میشود. سی تی اسکن و ام آر آی میتواند آسیب های عضله پیریفورمیس را نشان دهند علائم این بیماری تا حدود زیادی مانند مشکلات دیسک کمر است ولی در بررسی تصویربرداری نکته غیر طبیعی در ام آر آی ستون مهره دیده نمیشود.

منبع:ایران ارتوپد  ادرس :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸