در صورتی که از تورم پشت زانوی خود نگران هستید حتما اینجا را بخوانید

تجمع مایع مفصلی در پشت زانو را به نام کیست بیکر (Baker’s cyst) می خوانند. این مایع مفصلی کمک می کند تا پا به راحتی حرکت کند و اصطکاک بین مفاصل زانو را کاهش می دهد.

کیست پشت زانو چیست؟

علل کیست بیکر

این کیست به علت ورم زانو رخ می دهد. ورم در اثر افزایش مایع مفصلی زانو بوجود می آید.

هنگامی که فشار وارده بر زانو زیاد و طولانی مدت باشد، در قسمت پشت زانو، مایعی جمع می شود و موجب ورم می گردد.

این کیست معمولا در اثر مشکلات زیر بوجود می آید:

- آسیب غضروف زانو

- آرتروز زانو (در افراد مسن)

- آرتریت روماتوئید

- دیگر مشکلات زانو

علائم کیست بیکر

- علائم بعد از فعالیت بدنی و یا بعد از ایستادن طولانی مدت ممکن است بدتر شوند.

- یک کیست بزرگ ممکن است باعث ناراحتی و یا احساس سفتی در پشت زانو شود.

- - هنگامی که می ایستید و یا خم می شوید، درد پشت زانو بدتر می شود.

- پشت زانو ممکن است بدون درد باشد و یا درد همراه با ورم داشته باشد. ممکن است کیست را همانند یک بادکنک پر از آب احساس کنید.

برخی مواقع، کیست ممکن است پاره شود و مایع به درون بافت ساق پا برود و باعث ورم، درد، قرمزی و و کبودی در پشت زانو و ساق پا شود

بسیار مهم است که بدانید که درد و ورم بر اثر کیست بیکر رخ داده است یا لخته شدن خون.

لخته خون (ترومبوز وریدی عمقی) نیز باعث درد، ورم و کبودی در پشت زانو و ساق پا می شود.

لخته خونی می تواند خطرناک باشد. لذا برای تشخیص علت ورم و درد پشت زانو و ساق پا به متخصص طب فیزیکی  مراجعه کنید.

راه های تشخیص کیست بیکر

پزشک ، پشت زانو را برای یافتن توده سفتی معاینه می کند.

اندازه کیست و میزان درد را می توان با توجه به محدودیت حرکت سنجید.

برخی مواقع، علائم پارگی غضروف زانو نیز وجود دارد.

- تابش نور به کیست، می تواند نشان دهد که کیست پر از مایع است.

- اگر توده به سرعت رشد کند و یا دارای درد شدید شبانه باشید و یا تب داشته باشید، بهتر است آزمایشات مختلفی را انجام دهید تا مطمئن شوید تومورهای دیگری ندارید.

- اشعه X نمی تواند کیست و یا پارگی غضروف زانو را نشان دهد، اما می تواند سایر مشکلاتی که ممکن است وجود داشته باشد را نشان دهد، از قبیل آرتریت.

- با MRI می توان کیست و یا پارگی غضروف زانو را دید.

کیست پشت زانو چیست؟

درمان کیست بیکر

- اگر کیست به علت آرتریت و یا پارگی غضروف زانو بوجود آمده باشد، باید این مشکلات را درمان کرد.

- معمولا کیست برداشته نمی شود، چرا که می تواند برگردد. اما اگر کیست بسیار بزرگ باشد و باعث عوارض زیادی گردد، می توان کیست را توسط جراحی برداشت.

جراحی ممکن است باعث تخریب عروق خونی و اعصاب گردد.

- اگر کیست از بین نرود و یا درد زیادی داشته باشد، می توان مایع درون کیست را توسط سوزنی بیرون آورد و به اصطلاح آن را خشک کرد.

- داروهای استروئیدی نیز ممکن است برای کاهش ورم در زانو تزریق شوند.

- همچنین ممکن است نیاز به عصا و یا بستن زانو توسط بریس (آتل) داشته باشید.

درمان خانگی کیست بیکر

- تا جایی که می توانید به زانوی خود استراحت دهید. از عصا و چوب زیر بغل استفاده کنید، با استفاده از این وسایل به زانوی خود استراحت دهید.

- از داروهای مسکن برای کاهش درد و ورم استفاده کنید.

- اگر اطراف زانو را بانداژ کرده اید، باند را آنقدر محکم نبندید که ساق پا را بی حس کند و موجب ورم در زیر بانداژ گردد.

- از پزشک خود بپرسید آیا وزنتان را باید کم کنید یا نه، زیرا اگر وزن زیاد باشد، فشار زیادی را بر زانوی شما وارد می آورد.

- تمرینات ورزشی آرام و تقویت عضلات اطراف زانو نیز ممکن است به کاهش علائم کمک کند.

- یخ را در محل درد قرار دهید.

- پاهای خود را در سطحی بالاتر قرار دهید، مخصوصا شب ها.

منبع -تبیان  

ادرس مطب:  مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

در صورتی که مکرر دچار پیچ خوردگی مچ پا میشوید و دنبال چاره هستید حتما اینجا را بخوانید

اساس درمان پیچ خوردگی مکرر مچ پا بر سه پایه است. کنترل، اجتناب و بازپروری کنترل منظور از کنترل، کنترل درد است و از راه های زیر عملی میشود سرما درمانی : با استفاده از کیسه پلاستیکی حاوی خرده های یخ که در یک پارچه کلفت پوشیده شده بر روی مچ پا میتوان پا را سرد کرد و سرما میتواند در کاهش درد موثر باشد. این روش بیشتر مناسب زمانی است که مچ پا متورم است. بعد از 2-1 هفته که ورم مچ کم شد میتوان از گرمای موضعی یه توسط یک حوله برقی یا کیسه آب گرم برای کاهش درد استفاده کرد. استفاده از داروهای ضد درد مانند استامینوفن یا بروفن استفاده از یک بریس مچ پا برای محدود کردن حرکات مچ پا مناسب است. همچنین بیمار میتواند برای مدتی بجای کفش از یک پوتین استفاده کند بطوریکه با بستن بند های آن مچ پا حرکت کمتری داشته باشد.  اجتناب منظور از اجتناب، دوری کردن از فعالیت هایی است که شدت درد را افزایش میدهند. از کفش های نامناسب استفاده نکنید. کفش های تنگ یا گشاد، کفش های پاشنه بلند، کفش های با اشکال نامتعارف مناسب نیستند. بهترین کفش آنست که ارتفاع پاشنه حدود دو سانتیمتر داشته و ساق بلند باشد بطوریکه مچ پا را محکم گرفته و تا مدتی مانع از حرکات زیاد آن شود. استفاده از کفی داخل کفش یا زیر پاشنه کفش بطوریکه قسمت خارجی پاشنه حدود پنج میلیمتر بلندتر باشد Lateral heel wedge ممکن است بتواند با کم کردن کشش روی رباط های آسیب دیده در خارج مچ پا احتمال تکرار پیچ خوردگی را کم کند. سعی کنید روی زمین ناهموار راه نروید و از پله یا نردبان استفاده نکنید. بازپروری منظور از بازپروری انجام حرکات نرمشی مناسب است. مهمترین و اساسی ترین روش درمان این بیماری انجام نرمش های مناسب مچ با است. هدف از نرمش ها دو تا است. کشش آرام و تدریجی رباط های اطراف مچ پا برای بدست آوردن حداکثر قابلیت انعطاف پذیری با استفاده از نرمش های خاص تقویت عضلات ساق برای بدست آوردن حداکثر پایداری مچ پا . تقویت عضلاتی از ساق که موجب حرکت مچ میشوند بخصوص تقویت عضلاتی که مچ را به خارج میچرخانند ( آنها که موجب Eversion مچ پا میشوند) میتواند پایداری مچ پا را افزایش دهد. نرمش های خاصی هم وجود دارد که میتواند حس کنترل حرکتی مچ پا را تقویت کرده و کنترل مغز بر روی عضلات مچ را بیشتر کند. در مقالات بعد راجع به نرمش های مناسب برای بازپروری مچ پا بحث خواهد شد. در اکثریت قریب به اتفاق بیماران انجام درست اقدامات فوق به مدت کافی میتواند مشکل بمار را حل کند. در مواردی مقاوم به درمان ممکن است عمل جراحی بتواند به بیمار کمک کند. جراحی این بیماران بصورت بازسازی رباط های آسیب دیده اطراف مچ پا است.

منبع: ایران ارتوپد  ادرس مطب:  مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر می خواهید بدانید کشیدگی رباط مچ پا نیاز به گچ گیری دارد یا نه حتما اینجا را بخوانید

کشیدگی رباط مچ پا وقتی ایجاد میشود که پا در حین راه رفتن پیچ میخورد. این پیچ خوردگی موجب میگردد تا رباط های جانبی در اطراف مچ پا بخصوص در قسمت خارجی آن تحت کشش بیش از حد تحملش قرار گیرد. در این حال تارهای تشکیل دهنده رباط پاره میشوند. این پاره شدن تارها و فیبرهای میکروسکوپی تشکیل دهنده رباط درجات و شدت های متفاوتی دارد. گاهی اوقات این پارگی ها کم و خفیف بوده و در مواردی ممکن است تمام رباط بطور کامل پاره شود.

وقتی که شدت کشیدگی و پارگی رباط مچ پا کم است میتوان آن را با مچ بند بست و با همین روش درمان کرد ولی در مواردی که شدت کشیدگی زیاد است ترجیح داده میشود که مچ پا به مدت سه هفته به توسط گچ گیری بیحرکت شود.

تشخیص شدت کشیدگی رباط به توسط پزشک معالج و با تکیه بر معاینه و روش های تصویربرداری صورت میگیرد.

متاسفانه بسیاری فکر میکنند درمان کشیدگی و پیچ خوردگی مچ پا به همین چند هفته بستن خلاصه میشود ولی اینطور نیست. کشیدگی مچ پا بیماری سمجی است که اگر بدرستی درمان نشود تا مدتها بیمار را آزار میدهد.

بعد از اتمام درمان سه هفته ای حال چه با مچ بند و چه با گچ گیری بیمار باید تا مدتها نرمش های مخصوصی را انجام دهد که هدف از آنها افزایش قابلیت انعطاف پذیری مفصل و افزایش قدرت عضلات ساق است. اگر این نرمش ها به درستی انجام نشوند پیچ خوردگی مچ پا ممکن است بطور مکرری عود کند.

در صورت باقی ماندن درد مچ پا بیمار باید بررسی شود تا وجود آسیب های همراه مانند آسیب های غضروفی و یا وجود ناپایداری در رباط های مچ پا ارزیابی شوند. در صورت وجود این آسیب ها ممکن است بیمار نیاز به عمل جراحی داشته باشد. 

منبع:ایران ارتوپد 

ادرس مطب:  مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

در صورتی که درد و سوزش گردن و بین دو کتف ازارتان میدهد حتما اینجا را بخوانید

 

 

 

.

دیسک گردن یک غضروف بین مفصلی دو مهره مجاورگردن را شامل میشود.در اثر فشارهای مکانیکی و حرکات ایجاد شده به تدریج دیسک های گردن دچار تغییراتی شده که از حالت نرمال خود خارج ودر نهایت سبب بیرون زدگی دیسک میشود

یک دسته از علائم شامل علائم ناشی از فشار بر روی ریشه‌های عصبی و دوم فشار بر روی نخاع می‌باشد.

 علائم فشار بر روی ریشه‌های عصبی گردن انتشار یابنده بوده و از گردن و شانه به سمت اندامهای فوقانی منتشر می‌شود.

بیمار غیر از درد احساس بی حسی یا خواب رفتگی در دست دارد و برخی بیماران دچار احساس کاهش قدرت دستها می‌شوند و از سوی دیگر، بعضی از بیماران در اولین بار متوجه اختلال در حرکات ظریف دستها هنگام نوشتن می‌شوند.

آسیبی که با فشار بر روی نخاع بروز می‌کند، جدی بوده و این بیماران با کاهش قدرت اندام فوقانی مراجعه می‌کنند. همچنین ممکن است به تدریج اختلال در راه رفتن و حرکات پاها ایجاد شود.

از آنجا که برخی بیماران به علائمی مثل فشار بر روی دست چپ مبتلا می‌شوند لذا تشخیص بیماری قلبی عروقی برای آنان داده می‌شود که باید مراقبت باشند.

 درد ناحیه گردن، سپس سر، شانه‌ها و بین دو کتف از دیگر علائم دیسک گردن می باشند. برای برخی بیماران حرکات گردن بخصوص خم شدن گردن و حرکت سر به عقب بسیار دردناک است و همچنین بعضی بیماران هنگام خم کردن سر به جلو احساس برق گرفتگی در تمام ستون فقرات می کنند.

در بیمارانی که دچار علائم ناشی از فشار بر روی ریشه عصبی می‌شوند در مرحله اول درمانهای طبی شامل استفاده از گردن بند داروهای ضد التهابی و سرانجام ورزش‌های گردن توصیه می‌شود.

 اکثر بیمارانی که دردهای ناشی از فشار عصبی دارند با این درمانها بهبود می‌یابند،  ولی بیماران مقاوم به این درمانها نیازمند اعمال جراحی هستند و در مقابل بیماران دارای علائم فشار بر روی نخاع بدون قید و شرط نیازمند عمل جراحی هستند که عمل جراحی سبب تخلیه و کاهش فشار بر روی عصب می‌شود.

 درمان دیسک گردن به دو تکنیک عمل جراحی از جلو پشت گردن صورت می گیرد که معمولا براساس وضعیت دیسک و تجربه و راحتی دست پزشک جراح انجام می‌شود.

 کاربران کامپیوتر، حسابداران، خیاطان و آرایشگران و افرادی  که امور دفتری دارند  از افراد مستعد به دیسک های گردن میباشند از آنجا که دیسکهای گردن در این افراد شایع‌تر است لذا این افراد باید ورزشهای گردن بویژه ورزشهای ایزومتریک به طور مرتب و روزانه انجام دهند تا عضلات گردن و شانه آنها تقویت شوند  تا از  فتق دیسک گردن جلوگیری شود.

این افراد در مراحل اولیه قبل از ایجاد علائم و درد در ناحیه گردن و سوزش ناحیه بین دو کتف باید ورزش کنند.

 

ادرس مطب:  مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

در صورتی که نگران پاره گی عضلات شانه خود هستید حتما اینجا را بخوانید

پارگی روتاتورکاف

در ناحیه شانه دسته ای از چهارعضله و تاندون های مربوطه ( به نام های سوپرااسپیناتوس ، اینفرااسپیناتوس ، ساب اسکاپولاریس و ترس مینور ) به نام روتاتور کاف Rotator cuff یا کلاهک چرخاننده وجود دارند. این عضلات از یک طرف به استخوان کتف ( اسکاپولا) متصل شده و از طرف دیگر توسط تاندون مشترکشان به کمی پایین تر از سر استخوان بازو متصل می شوند. این عضلات مانند یک چادر یا یک سرپوش دورتا دور سر استخوان بازو را احاطه می کنند. انقباض این عضلات موجب می شود سر استخوان بازو در حفره گلنوئید فشرده شده و مفصل شانه محکم و پایدار شود. این عضلات همچنین کمک می کنند تا بازو به بالا برود یا بچرخد. مهم ترین این تاندون ها که در آسیب های روتاتور کاف آسیب می بیند تاندون عضله سوپرااسپیناتوس است.

مکانیسم پارگی

مکانیسم اصلی این پارگی گیر کردن تاندون روتاتور کاف در ناحیه شانه بین دو استخوان، یکی استخوان بازو و دیگری زائده آکرومیون ( که جرئی از استخوان کتف یا اسکاپولا بوده و در بالای سر استخوان بازو قرار میگیرد) است. وقتی که فرد سعی می کند دست خود را بالای سرش ببرد این دو استخوان به یکدیگر نزدیک می شوند. در این حال اگر این دو استخوان خیلی به یکدیگر نزدیک شوند ممکن است تاندون مشترک روتاتور کاف بین آنها گیر کرده و فشرده شود. اگر این فشردگی خیلی شدید باشد موجب پارگی ناگهانی تاندون میشود. این وضعیت بیشتر در جوانانی که درگیر فعالیت های شدید بدنی هستند دیده میشود. در سنین بالا معمولا مکانیسم پارگی قدری متفاوت است.در این سنین فشرده شدن تاندون با شدت کمتر ولی بطور مکرر و موجب پارگی های خفیف تر در تاندون روتاتور کاف می شود .

علت پارگی روتاتور کاف

پارگی روتاتور کاف ممکن است بدنبال یک ضربه ناگهانی به ناحیه شانه بوجود آید که بدنبال آن بیمار بمدت چند ماه دچار درد شانه می شود. با این حال اکثر پارگی ها بدنبال ضربات خفیف ولی مکرری که در مدت چند سال به شانه وارد می گردد ایجاد می شود. علت اصلی این ضربات مکرر، بد کار کردن با شانه و رعات نکردن اصول درست کار با اندام فوقانی است. در بسیاری فعالیت های بدنی که در آنها دست به بالای سر می رود فشارهای زیادی به ناحیه شانه و روتاتور کاف وارد می شود و همین عامل می تواند در دراز مدت موجب پارگی آن شود. ورزش هایی مانند بیس بال، تنیس، وزنه برداری و پارو زدن از این دسته فعالیت ها هستند
عوامل زیر میتوانند موجب بروز بیشتر این عارضه شوند :

• با افزایش سن و بخصوص با انجام مکرر فعالیت های بدنی خاص، خونرسانی به تاندون کم شده و همین امر موجب ضعیف شدن تاندون گردیده و موجب می شود تاندون راحت تر پاره شود.
• گاهی اوقات استخوان های اضافی که در سطح زیرین زائده آکرومیون بوجود می آید موجب فشار مداوم به تاندون شده و زمینه را برای آسیب به آن فراهم می کند.
• پارگی روتاتور کاف اگر درمان نشود به مرور زمان گسترش یافته و بیشتر می شود. گرچه ممکن است این گسترش در ظاهر بدون درد و علامت باشد

مهمترین بیماری عبارتند علائم این از :

• شدت درد شانه با بالا بردن دست بیشتر می شود و بعد از مدتی بیمار به علت درد نمی تواند دست را به بالای سرش ببرد. در این حال انجام بسیاری از فعالیت های روزمره مانند شانه زدن سر مشکل می شود.
• درد در هنگامی که دست خود را از بالای سر به پایین می آوریم .
• درد شبانه شانه
• ضعیف و لاغر شدن عضلات اطراف شانه .
• ضعف دست وقتی میخواهیم دست را به بالای سر ببریم .
• صدا دادن شانه وقتی میخواهیم دست را حرکت دهیم .

تشخیص پارگی روتاتور کاف در ناحیه شانه

بعد از اینکه پزشک معالج در مورد علائم بیماری از بیمار اطلاعاتی را کسب کرد شانه را معاینه می کند. روش های تصویربرداری مثل ام آر آی MRI ) )می تواند به تشخیص کمک کند .

درمان پارگی روتاتور کاف

تصمیم به نوع درمان به عوامل بسیاری مثل شدت ناراحتی بیمار، اینکه بیمار تا چه حد فعالیت بدنی شدید دارد، وجود دیگر بیماریها و ... وابسته است. درمان پارگی روتاتورکاف شامل :

درمان غیر جراحی

در نصف موارد پارگی روتاتور کاف، درمان های غیر جراحی می تواند علائم بیماری را بهبود دهد. درمان های غیر جراحی گرچه در بعضی موارد می تواند درد و دامنه حرکتی شانه را بهبود دهد ولی تاثیری روی ضعف عضلانی ناشی از بیماری ندارد، وسعت پارگی ممکن است به مرور زمان بیشتر شود و لازم است بیمار سطح فعالیت های بدنی خود را کاهش دهد.
مهمترین درمانهای غیر جراحی عبارتند از :

• کم کردن فعالیت هایی که در آن دست به بالای سر می رود
• استراحت دادن به شانه با مدتی آویزان کردن دست به گردن
• استفاده از داروهای ضد التهابی
• بندرت تزریق کورتیکواستروئید در شانه توسط متخصص ارتوپدی
• فیزیوتراپی و انجام نرمش هایی جهت تقویت عضلات شانه

درمان جراحی

در مواردی که علائم بیماری به مدت طولانی ( حدود 12-6 ماه) وجود داشته است و در موارد پارگی های وسیع ( بیش از سه سانتیمتر) ممکن است درمان غیر جراحی نتایج مطلوبی نداشته باشد. در این موارد پزشک معمولا تصمیم به درمان جراحی می گیرد.
معمولا در موارد زیر پزشک جراح تصمیم به درمان جراحی می گیرد :

• درمان های غیر جراحی نتواند درد را از بین ببرد.
• اگر پارگی تازه بوجود آمده و درد بسیار شدید باشد.
• اگر پارگی در شانه اندام غالب فردی است که خیلی فعال است
• اگر فرد اصرار به انجام ورزش و یا کاری دارد که در آن دست باید به بالای سر برود و قدرت زیادی هم داشته باشد .
• اگر پارگی همراه با ضعف شدید عضلانی باشد .
• اگر وسعت پارگی زیاد باشد .

اینکه چه نوع درمان جراحی برای بیمار انجام شود بسته به سن بیمار، اندازه، شکل و محل پارگی دارد. اما روش جراحی آرتروسکوپیک تاندونهای روتاتورکاف شانه که امروزه روش ارجح این بیماری است ، با کمک دستگاه آرتروسکوپ و با یک شکاف جراحی بسیار کوچک و با استفاده از وسایل اختصاصی ،ترمیم تاندونها انجام می گیرد .

بازتوانی بعد از درمان پارگی روتاتور کاف

مراقبت های بعد از جراحی در بدست آوردن نتیجه درمانی خوب تاثیر فراوان دارند. بهترین جراحی بدون رعایت مراقبت های بعد از آن بی ارزش است. بعد از جراحی تا مدتی باید شانه بیحرکت باشد،تا پارگی بهبود یابد. مدت بیحرکتی بسته به وسعت آسیب است ولی معمولا 6-4 هفته طول می کشد. بعد از این بی حرکتی بیمار باید تحت نظر پزشک ارتوپد و یک فیزیوتراپیست متبحر نرمش های خاصی را برای افزایش دامنه حرکت شانه و افزایش قدرت عضلات اطراف شانه انجام دهد 

ادرس مطب                :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸