با بیمار دیستروفی عضلانی بیشتر اشنا شویم

دیستروفی عضلانی Muscular Dystrophy نام گروهی از بیماری ها است ( حدود 9 بیماری) که مشخصه مشترک آنها ضعیف شدن فیبرهای عضلات بدن است. در این بیماری ها هم عضلات ارادی اندام ها و هم عضلات غیر ارادی مانند عضله قلب یا روده ها ممکن است خراب و ضعیف شوند. این بیماری ها ارثی هستند یعنی از والدین به فرزند منتقل میشوند و همچنین پیشرونده هستند یعنی علائم آنها به مرور زمان بیشتر میشود. دو نوع شایعتر این بیماری ها یکی بیماری دوشن (دوُشِن) و دیگری بیماری بکر (بِکِر) Beker است. هر دو این بیماری ها تقریباً همیشه در پسران اتفاق میفتد و ژن آن معمولاً از مادر که ژن بیماری را حمل میکند ولی خودش علامتی ندارد به پسرش منتقل میشود.         مراحل بلند شدن از زمین در کودک مبتلا به بیماری دوشن دیستروفی عضلانی دوشن  Duchenne Muscular Dystrophy  در این بیماری عمدتاً عضلات لگن و ران و بازو ضعیف میشوند. علائم بیماری در سنین 5-2 سالگی پدیدار میشوند. این علائم عبارتند از بچه دیر راه میفتد و وقتی هم که راه میفتد میلنگد ( راه رفتن بچه شبیه به اردک است یعنی با هر قدم تنه اش به یک سمت خم میشود) دویدن و پریدن برای بچه مشکل است زیاد زمین میخورد و بالا رفتن از پله برایش مشکل است وقتی نشسته است بلند شدن سر پا برایش مشکل است و به طریقه خاصی بلند میشود. اول چهار دست و پا قرار میگیرند، پاها را کاملاً از هم باز کرده و باسن را بلند میکنند و سپس از دستانشان کمک میگیرند تا بتوانند بایستند. این را علامت گورز (گووِرز) Gower's sign میگویند. بیمار زود خسته میشود عضلات ساق پای بیمار خیلی بزرگ میشوند و ممکن است روی پنجه پا راه برود. این عضلات فقط ظاهر بزرگ دارند و در حقیقت بافت فیبرو و چربی جای بافت عضلانی را گرفته و حجم آنرا زیاد میکند.   ممکن است کمی عقب ماندگی ذهنی داشته باشند       بزرگ شدن عضلات پشت ساق در بیماری دوشن بسیاری از این بچه ها در سنین نوجوانی و شاید حتی قبل از آن توانایی راه رفتن را از دست داده و از ویلچر استفاده میکنند. بتدریج براثر ضعیف شدن عضلات کمر و تنه ممکن است بیمار دچار انحراف ستون مهره بصورت اسکولیوز شود. با پیشرفت بیماری بتدریج عضلات قلب و عضلات تنفسی بیمار هم ضعیف شده و همین ضعف میتواند موجب فوت کودک شود. دیستروفی عضلانی بکر  Becker Muscular Dystrophy  این بیماری در واقع یک فرم خفیف دوشن است و علائم شبیه آن ولی با شدت کمتر دارد. سرعت پیشرفت بیماری هم از دوشن کمتر است و معمولاً در سنین سی سالگی به بالا نیاز به ویلچر پیدا میکنند.

منبع:ایران  ارتوپد  ادرس  مطب : مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر بیمار دیابتی هستید دچار داغی کف پاها . گزگز مورمور دست وپاها میشوید اینجا را کلیک کنید

با گذشت زمان، سطح قند خون بالای  بیماران دیابتی می تواند به اعصاب  سراسر بدن  آسیب  برساند. هرچه سطح قند خون، بیشتر  باشداحتمال دارد شما را به آسیب های عصبی مبتلا کند. بنابراین کنترل قند خون  بسیار مهم است.
سن ، و دیابت ، عامل اصلی آسیب های عصبی است  افراد مبتلا به دیابت که مصرف بیش از حد  الکل مصرف میکنند نیز بیشتر احتمال دارد که مبتلا به  آسیب های عصبی شوندنوروپاتی (بیماری اعصاب محیطی) یا نوروپاتی محیطی به معنی اختلال در کارکرد اعصاب محیطی بدن است. انتقال دوطرفه پیام‏های عصبی بین مغز یا نخاع و اندام‏های مختلف بدن از راه اعصاب محیطی صورت می‏گیرد.
اعصاب، ساختمان‏های بلند و باریکی هستند که حاوی صدها تا هزاران رشته نازک بوده، همه قسمت‏های بدن را به مغز مرتبط می‏سازند. این اعصاب پیام‏های حسی را از اندام‏ها به طرف مغز می‏برند و پیام‏های حرکتی را از مغز به اندام‏های گوناگون می‏رسانند. در نوروپاتی کارکرد این اعصاب دچار اشکال می‏شود. علامت‏های نورپاتی بیشتر شامل کاهش حس و گاهی اوقات درد در دست‏ها و پاها و ساق‏پا است.
آسیب عصبی ناشی از دیابت، می‏تواند سبب مشکلاتی در دستگاه گوارش، قلب و کارکرد جنسی شود و موجب سوء هاضمه، اسهال یا یبوست، عفونت مثانه، کاهش قدرت جنسی و تعرق بیش از حد گردد.
در بعضی افراد ممکن است ضعف و تحلیل عضلات نیز مشاهده شود.

نوروپاتی چه زمانی در افراد مبتلا به دیابت رخ می‏دهد؟
افراد مبتلا به دیابت ممکن است در هر زمانی به نوروپاتی دچار شوند اما علامت‏های آشکار نوروپاتی معمولاً در طول ۱۰ سال پس از تشخیص دیابت، پدید می‏آیند.
مطابق آمارهای موجود می‏توان گفت:
• حدود ۶۰ درصد مبتلایان به دیابت به نوروپاتی مبتلا هستند اما علامتی ندارند.
• تقریباً در ۳۰ تا ۴۰ درصد بیماران دیابتی علامت‏های نوروپاتی پدیدار می‏شوند.
نوروپاتی دیابتی به طور معمول در افراد سیگاری، بالای ۴۰ سال و کسانی که در کنترل قندخون دچار مشکل بوده‏اند، رخ می‏دهد. 

 

علل ایجاد نوروپاتی دیابتی چیست؟ 

عوامل مختلفی در ایجاد نوروپاتی دیابتی مؤثرند که می‏توان از قندخون و قشارخون بالا در افراد دیابتی نام برد. فشار خون بالا ممکن است از بین رفتن رگ‏های خونی که اکسیژن و مواد غذایی را به اعصاب حمل می‏کنند،شود. فشارخون بالا سبب تخریب اعصاب نیز می‏گردد. همچنین قندخون بالا روی بعضی فعالیت‏های شیمیایی اعصاب اثر می‏گذارد.

علامت‏های نوروپاتی دیابتی چیست؟

علامت‏های نوروپاتی دیابتی گوناگون است. بی‏حسی و کرختی در پاها اغلب نخستین علامت می‏باشد. گاهی افراد هیچ‏گونه علامتی ندارند در حالی که بعضی دیگر به علت علامت‏های نوروپاتی به شدت ناتوان می‏شوند. نوروپاتی ممکن است در عده‏ای موجب پیدایش درد و در گروهی دیگر سبب بی‏دردی (حس نکردن درد) گردد.
علامت‏های نوروپاتی در ابتدا اغلب خفیف هستند و تا مدت‏ها فرد متوجه این عارضه نمی‏شود.
آیا نوروپاتی انواع مختلف دارد؟
علامت‏های نوروپاتی با توجه به نوع اعصابی که درگیر می‏شوند متفاوت است. ممکن است اعصاب متعددی درگیر شوند و یا فقط یک چند عصب دچار اختلال گردند.

نوروپاتی منتشر حسی- حرکتی

این نوع نوروپاتی شایعترین نوع بیماری است که سبب تخریب اعصاب محیطی در پاها، ساق پا و دست‏ها می‏شود و علامت‏ها آن عبارتند از:
• بی‏حسی و کرختی یا عدم احساس درد و حرارت
• درد شدید و گرفتگی در اندام‏ها
• حساسیت بیش از حد به لمس
• از بین رفتن تعادل بدن
لازم به ذکر است که این علامت‏ها معمولاً بارزتر هستند. در این نوع بیماری به علت از دست رفتن حس اندام‏ها ممکن است فرد دچار آسیب‏ها جدی گردد ولی متوجه آنها نشود.
نوروپاتی کانونی این نوع نوروپاتی معمولاً بصورت ناگهانی بروز می‏کند و روی اعصاب خاصی اثر می‏گذارد که علامت‏های زیر را ممکن است پدید آورد:
۱٫ درد رانها
۲٫ درد شدید در ناحیه لگن
۳٫ درد  قفسه سینه، معده یا پهلوها
۴٫ ناتوانی در دیدن اشیاء
۵٫ دوبینی
۶٫ بی‏حسی یک طرفه صورت
۷٫ مشکلات شنوایی
نوروپاتی خودکار یا اتونوم
این نوع بیماری، اعصابی را که قلب و اندام‏های درونی را عصب‏دهی می‏کنند دچار اختلال می‏کند و علامت‏های آن عبارتند از:
• اشکال در کارکرد مثانه (عدم تخلیه کامل مثانه و تکرر ادرار و…)
• کاهش توان جنسی
• تخلیه کند معده
• مشکلات گوارشی مانند احساس پری معده، از دست دادن اشت‏ها و…
• اختلال در بلع غذا
• اسهال یا یبوست
• کاهش وزن
• افت شدید فشار خون زمانی که فرد از حالت نشسته به وضعیت ایستاده بر می‏گردد.(کاهش فشار خون وضعیتی)
• تعریق
نوروپاتی چگونه تشخیص داده می‏شود؟
تشخیص نوروپاتی بر پایة علامت‏ها و معاینات بالینی است که توسط پزشک انجام می‏گیرد. البته روش‏های تشخیصی دیگری مانند نوار عصب نیز وجود دارد.

نوروپاتی دیابتی چگونه درمان می‏شود؟
هدف از درمان دیابت رهایی از مشکلات ایجاد شده و همچنین پیشگیری از تخریب بیشتر اعصاب است. نخستین گام کنترل قندخون است زیرا کنترل خوب قندخون از پیدایش مشکلات جدید و بدتر شدن عوارض قلبی پیشگیری می‏کند. برای کاهش یا دفع مشکلات مختلفی که افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی دارند، روش‏های گوناگونی وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می‏شود.
رهایی از درد اندام‏ها
درمان درد ناشی از نوروپاتی، پشتکار و مداومت می‏خواهد. مهمترین مسأله پیگیری منظم درمان است حتی در مواقعی که درد فراموش شده باشد. پیشگیری از درد بسیار آسانتر از آن است که منتظر شویم تا درد را می‏توان به روش‏های زیر کنترل کرد:
• بهبود در نحوه کنترل دیابت: در مواردی که قرص‏ها نمی‏توانند قندخون را به خوبی کنترل کنند، ممکن است تزریق انسولین یکی از راه‏های درمان باشد.
• مسکن‏های ساده مانند استامینوفن به طور منظم استفاده شوند
• مسکن‏های قوی شب‏ها مورد استفاده قرار گیرند.
• برخی از قرص‏هایی که برای درمان نوروپاتی ناشی از دیابت به کار می‏روند. این داروها همچنین دارای اثر مضاعف در بهبود کیفیت خواب هستند.
• استفاده از پمادهای مسکن موضعی بر روی پاها گاهی کمک کننده است.
• یک محرک الکتریکی عصب نیز ممکن است کمک کننده باشد.
روش‏های درمانی دیگر مانند بلوک عصب (که در درمانگاه درد انجام می‏شود) یا مصرف ویتامین‏ها ممکن است به صورت آزمایشی به کار برده شوند ولی اغلب چندان کمک‏کننده نیستند. روغن گل پامچال نیز ممکن است اثر محافظت کننده اندکی بر نوروپاتی داشته باشد ولی درد را تسکین نمی‏دهد.
اگر شما استفاده از یک درمان مکمل را انتخاب می‏کنید، به خاطر داشته باشید که باید در کنار سایر درمان‏ها بکار برده شود نه به عنوان درمان جایگزینی برای درمان‏هایی که پزشک به شما توصیه کرده است.

مشکلات گوارشی
جهت بهبود علامت‏های گوارشی مختلف. پزشک درمان‏های گوناگونی ممکن است پیشنهاد نماید. به طور مثال به افرادی که دچار کندی هضم غذا هستند پیشنهاد می‏شود که تعداد وعده‏های غذایی را افزایش دهند و میزان غذای مصرفی در هر وعده را کم کنند، همچنین از مصرف غذاهای پرچربی و پرفیبر اجتباب نمایند.
سرگیجه و ضعف ایستادن و نشستن آهسته می‏تواند از سرگیجه جلوگیری کند. همچنین  برای بهبود ضعف اندام‏ها بهتر است از فیزیوتراپی استفاده نمود.

مشکلات مثانه
به دلیل استعداد ابتلا به عفونت ادراری در مبتلایان به نوروپاتی دیابتی، لازم است مبتلایان به دیابت آب و مایعات بیشتر بنوشید و اگر دچار تکرر ادرار هستند، سعی کنند به فواصل منظم مثلاً هر ۳ ساعت یک‏بار ادرار کنند تا به یک الگوی صحیح دفع ادرار دست یابند.
دلیل اهمیت مراقبت از پاها در مبتلایان به نوروپاتی دیابتی چیست؟
لازم است افراد دیابتی مراقبت‏های ویژه‏ای از پاهای خود انجام دهند. مشکلات عروقی و عصبی در دیابت می‏تواند سبب ایجاد زخم پا شود. مهم‏ترین عامل در پیشگیری از مشکلات پا کنترل صحیح قندخون و رعایت نکات بهداشتی در مراقبت از پاها است که به گوشه‏ای از آنها اشاره می‏شود:
• پاهای خود را مرتب بشویید و خشک نمایید.
• کفش‏های مناسب و اندازه بپوشید.
• درجه حرارت آب را پیش از قرار دادن پاها در آب بررسی کنید.
• ناخن‏ها را به صورت عرضی کوتاه نمایید.
• سیگار نکشید.
در پایان لازم است یادآوری نماییم که گرچه نوروپاتی در بیماران دیابتی یک مشکل شایع است، اغلب بیماران نسبت به آن آگاه نیستند. مسأله مهمی که باید به خاطر سپرد این است که در افرادی که از کاهش حس پاهای خود اطلاعی ندارند، باید مراقبت کافی از پاها به عمل آورد. این مسأله علت اهمیت معاینات دوره‏ای توسط پزشک رانشان می‏دهد.
کنترل خوب دیابت پیشرفته آسیب عصبی را کاهش می‏دهد.
با کمک گروه دیابت می‏توان علامت‏های بیماری را تسکین داد، از پیشرفت آنها جلوگیری کرد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید. 

منبع:دکتر سلام 

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر دچار درد عصب سه قلوی صورت هستید اینجا را کلیک کنید

درد عصب سه قلو نوعی بیماری عصبی به شمار می‌رود. در این بیماری، اعصابی در مغز که مسئول حواس صورت‌، جمجمه‌، دندان‌ها، دهان‌ و بینی‌ می‌باشند، دچار اختلال می‌گردند.

آناتومی اعصاب سه قلو(Trigeminal nerve):
عصب سه قلو یا عصب سه شاخه در قسمت پنجم عصب جمجمه قرار دارد و تامین کننده اعصاب حسی و حرکتی می‌باشد.
این عصب دارای 4 هسته بوده که در اعمال حسی و حرکتی نقش دارند. مانند حواس پوست صورت و دندان‌ها
اطلاعات این حواس حسی از صورت و بدن به‌وسیله مجراهای موجود در دستگاه عصبی مرکزی پردازش می‌شوند و بروز درد در بخش‌های دوم و سوم عصب سه قلو شایع‌تر است.
عصب سه ‌قلو مانند غده از قسمت جانبی مغز بیرون زده که به آن(گانگلیون) سه‌قلو نیز می‌گویند.

3 شاخه عصبی که از این عصب ناشی می‌شوند شامل:
1)عصب چشمی(افتالمیک)
2)عصب آرواره‌ای پایینی(ماندیبولار)
3)عصب آرواره‌ای بالایی(ماگزیلار)

بیماری درد عصب سه قلو:
درد عصب سه قلو نوعی بیماری عصبی به شمار می‌رود. در این بیماری، اعصابی در مغز که مسئول حواس صورت‌، جمجمه‌، دندان‌ها، دهان‌ و بینی‌ می‌باشند، دچار اختلال می‌گردند.

علل:‌

*وارد آمدن فشار بر اعصاب‌ از طریق عروق‌ خونی
*تحریک طولانی مدت عصب سه قلو و تغییرات"دژنراتیو عقده گاسر"
*فشار عروقی ناشی از"قوس آئورت" و اختلال در ریشه‌های عصبی
علائم:
1)احساس درد شدید همراه با سوزش در ناحیه صورت
2)این نوع درد به‌طور معمول با لمس‌ و ضربه‌ زدن‌ به ‌صورت‌، مسواک‌ کردن‌، اصلاح‌ کردن‌، قرارگیری در معرض باد و جویدن‌، ظاهر می‌شود.
3)حملات‌ ممکن‌ است‌ چندین بار در طول روز رخ‌ دهند و هر حمله اغلب تا 15 دقیقه ادامه دارد.
4)وجود درد در یک قسمت از صورت

عوامل:
*بالا رفتن سن
*اسکلروز(تصلب‌) متعدد
*روماتویید آرتریت‌
*نشانگان‌ شوگرن(نوعی از اختلالات التهابی)

افراد در معرض خطر:
*اغلب افراد بالای‌ 40 سال در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار می‌گیرند و زنان معمولاً تا 3 برابر بیشتر از مردان به آن مبتلا می‌شوند.
*نورالژی عصب سه قلو در بیماران مبتلا به ام اس، شدیدتر از سایر افراد عادی می‌باشد.

عواقب‌ مورد انتظار:
با درمان به موقع،‌ می‌توان بسیاری از علائم بیماری را تسکین داد.
در شرایط حاد، تنها راه درمان انجام عمل جراحی می‌باشد.

عوارض:
انقباض غیر ارادی عضلات صورت منجر به بسته شدن ناگهانی چشم و کشیده شدن دهان می‌گردد که ممکن است نوعی تیک دردناک برای فرد ایجاد شود.

فعالیت‌ها:
ممانعتی برای این گونه از بیماران وجود ندارد ولی تا حد امکان باید از قرارگیری در معرض باد(سرد و گرم) خودداری کنند.

رژیم‌ غذایی‌:
رژیم‌ غذایی‌ خاصی برای این بیماران تجویز نمی‌شود. در صورت تشدید درد در یک قسمت از صورت بیمار باید از سمت دیگری برای جویدن غذا استفاده کند.

پیشگیری:‌
این بیماری به‌طور ناگهانی ایجاد شده، بنابراین پیشگیری خاصی برای آن توصیه نمی‌شود ولی با کاهش میزان استرس و هر گونه فشار عصبی و همچنین عدم قرار گرفتن در معرض باد مستقیم(سرد و گرم) تا حد زیادی می‌توان از بروز آن جلوگیری کرد. همچنین بیمار باید از انجام فعالیت‌هایی نظیر اصلاح صورت و جویدن که سبب تشدید درد می‌شوند خودداری کند.

درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه کرد؟
*اگر علائم درد عصب سه قلو در بین یکی از اعضای خانواده و فرد دیده شود برای تشخیص حتماً باید به جراح مغز و اعصاب مراجعه کنند.
*ایجاد علائم جدید و غیر قابل کنترل در فرد
*با بروز عوارض جانبی مصرف برخی از داروهای تجویز شده.

درمان‌:
1)تجویز داروهای ضد تشنج برای بیمار، البته ممکن است مصرف این نوع داروها در مدت زمان طولانی تاثیری در تسریع درمان نداشته باشند.
2)عمل جراحی:
معمولاً شامل‌ 2 روش‌ است‌:
*انجام دادن عمل‌ از طریق‌ پوست‌
*کاهش‌ فشار از طریق‌ عروق‌ کوچک‌
3)برطرف نمودن فشار عروقی وارد شده بر عصب سه قلو به صورت
4)روش میکروسکوپی:
از این شیوه می‌توان برای برطرف نمودن فشار وارد شده بر عصب سه قلو استفاده کرد، چرا که درد ممکن است ناشی از فشار عروق داخل ریشه عصب سه قلو باشد.

5)قطع"عقده گاسر" از راه پوست:
با این روش رشته‌های عصبی کوچک بدون"میلین" و رشته‌های عصبی دارای غشای نازک"میلین" به‌وسیله حرارت از بین می‌روند.

داروها:
*داروی"کاربامازپین"‌(یک‌ ضد تشنج‌):
این دارو موجب کاهش انتقال ایمپالس‌ها در اعصاب می‌شود و درد را در بیماران مبتلا به نورالژی عصبی تسکین می‌دهد.
کاربامازپین باید همراه با غذا مصرف شود و سطح سرمی دارو باید کنترل گردد تا از ایجاد اثرات سمی در مقادیر بالا جلوگیری به عمل آید.
عوارض جانبی:
1)تهوع
2)سر درد و سرگیجه
3)احساس خواب آلودگی
4)در موارد مصرف طولانی مدت، بیمار از نظر"دپرسیون" مغز استخوان، باید تحت مراقبت‌های ویژه قرار گیرد.
*"فنی‌توئین‌" ممکن‌ است‌ به بیمارانی تجویز گردد که‌"کاربامازپین"‌نمی‌توانند مصرف کنند.
*داروی"باکلوفن" و گماپنتین( نورونتین):
این نوع داروها جهت کنترل درد تجویز می‌شوند. در صورتی که درد تسکین پیدا نکرد، پزشک مصرف"فنی توئین"(دیلانتین) را برای بیمار توصیه می‌کند.
*تزریق الکل یا"فنول" به عقده"گاسر" در اطراف عصب سه قلو، درد را به مدت چندین ماه کاهش می‌دهد.
*تجویز داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای مانند"آمی تریپتیلین" و"نورتریپتیلین"، فرآیندهای شیمیایی را در مغز و نخاع تشدید می‌کنند و موجب کنترل درد می‌گردند.
*داروی گابانیتین:
اغلب در تسکین دادن درد ناشی از اعصاب صدمه دیده در اثر ابتلا به بیماری دیابت یا زونا مؤثر است.

 

 منبع:هفت سیب  

 

ادرس  مطب : مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر دچار درد صورت میشوید اینجا را ختما بخوانید

درد در صورت به علل مختلف در بدن ایحاد می شود به طور کلی ممکن است علت درد  به دلیل یک بیماری یا پاتولوژی در سر و صورت باشد و گاهی بیماری در جاهای دیگر می تواند به صورت درد در صورت خود را نشان دهد  مثلا درد صورت همراه با درد  در شانه ها  و گردن ممکن است به دلیل مسایل قلبی باشد و یا مشکلات عضلات در گردن ممکن است خود را با درد در گردن نشان دهد

ولی پاتولوژی های ایجاد کننده درد  در صورت را می توان به سه دسته تقسیم کرد:

1- بیماریهای عضلات ولیگامانها و بافت نرم

2-بیماریهای مربوط به دندان و حفرات دهان

3-بیماریهای مربوط به اختلال در سیستم عصب رسانی و عروق

1- بیماریهای عضلات ،لیگامانها و بافت نرماز این دسته می توان به موارد زیر اشاره کرد

درد مفصل فکی گیجگاهی یا TMJ

درد های عضلانی یا میو فاشیال

درد غیر طبیعی صورت  یا atypical facial pain

بیماریهای غدد بزاقی

التهاب عصب چشمی یا اوپتیک نورایتیس

عدم تطابق داخلی مفصل گیجگاهی فکی

سوزش دهان

عفونت با قارچ کاندیدیا

کانسر ، اختلالات نازوفارنکس ، سینوسها و مغز

2-بیماریهای مربوط به دندان و حفرات دهان

 بیماریها با منشا خود دندان

بیماریها با منشا اطراف دندان

بیماریها با منشا ریشه دندان pulp

سندرم دندان ترک خورده

سینوزیت در سینوس ماگزیلاری

حساسیت به درجه حرارت

درد غیر تیپیک دندانی

3-بیماریهای مربوط به اختلال در سیستم عصب رسانی و عروق

نورالژی عصب سه قلو یا تری جمینه

نورالژی عصب زبانی حلقی یا گلوسو فارنژیال

فشار بر روی اعصاب در صورت

سر درد نوع خوشه ای یا کلاستر

درد یا نورالژی پس از  زونا (هرپس زوستر )

التهاب شریان جمجمه ای

قبل از شروع نورالژی تر جمینه

حملات ناگهانی سر درد همراه با التهاب ملتحمه چشم و اشک ریزش که به آن سندرم sunct می گویند

بیماری رامسی هانت (Ramsay Hunt)

سندرم تولوسو هانت(Tolosa Hunt syndrome)

لل درد در صورت را بر اساس اجزا سر و صورت هم تقسیم می کنند:

سینوسها:

عللی همچون التهاب سینوس ، ضربه به سینوسها، و کارسینوم سینوس

بینی:

عفونت راه هوایی فواقانی ، آسیب به بینی وجسم خارجی در بینی

گوش:

التهاب گوش میانی ،التهاب گوش خارجی

ماستوییدیت یا التهاب در زائده پستانی استخوان گیجگاهی

دندان:

عفونت های دندان

عفونت موضعی بافت نرم:

سلولیت ، اریس پلاس یا erysipelas

علل عصبی:

نورالژی عصب سه قلو ، هرپس زوستر یا زونا

غده بناگوشی یا پاروتید:

اوریون ، علل دیگری که باعث التهاب غده بناگوش می شوند ،آبسه ها، انسداد مجرا ،سنگ وتومور

چشم :

گلوکوم یا افزایش فشار چشم ، سلولیت اربیتدرد و کارکرد غیر طبیعی مفصل فک تحتانی

سر درد نوع خوشه ای  ، میگرن

التهاب شریان گیجگاهی یا تمپورال

تومورها :

 توموردر ناحیه نازوفارنکس یا حفره بینی حلقی ،داخل دهان ، حفره خلفی یا posterior fossa

 و گلیومای ساقه مغز

استخوانها:

 کیست و یاالتهاب در  استخوان فک تحتانی و یا فک فوقانی

درد غیر عادی صورت:

بیشتر در سن بالاتر و در جنس خانم ها دیده می شود و با افسردگی هم اغلب ارتباط دارد

سرطان ریه بلاخص در لوب فوقانی ریه 

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر از درد و خشکی انگشت شست پای خود رنج میبرید اینجا را کلیک کنید.

شایعترین محل آرتروز یا سائیدگی مفصلی در کف پا در انگشت شست است درست در مفصلی که بین شست و کف پا وجود دارد و به آن مفصل متاتارسوفالانژیال Metatarsophalangeal میگویند. این مفصل بسیار مهم است چون در حین راه رفتن باید مرتباً خم و راست شود و در صورت مشکل دار شدن راه رفتن واقعاً دردناک میشود.

گاهی اوقات غضروف این مفصل از بین رفته و مفصل دچار سائیدگی میشود. استخوان های اضافه در اطراف آن تشکیل شده و مفصل دچار درد و محدودیت شدید حرکتی میشود. هم درد و هم محدودیت حرکت در این مفصل موجب میشود بیمار بسختی راه برود. به این بیماری هالوکس ریجیدوس Hallux rigidus یا شست خشک میگویند. این بیماری علت عمده درد و خشکی شست پا بخصوص در سنین بالا است. هالوکس ریجیدوس معمولاً در سنین 60-30 سالگی دیده میشود. کسی به درستی علت ایجاد آنرا نمیداند ولی ضربه به مفصل شست میتواند موجب آن شود.

علائم آرتروز شست پا

درد در موقع حرکت دادن شست و در موقع راه رفتن مهم ترین علامت این بیماری است. به علت اینکه در حین راه رفتن درد در زیر شست پا بیمار را آزار میدهد بسیاری بیماران روی لبه خارجی پا راه میروند. در این بیماری مفصل متاتارسوفالانژیال یعنی مفصل بین شست و کف پا متورم و بزرگ و برجسته میشود. مفصل ذکر شده همچنین دچار خشکی و محدودیت حرکت شده و خوب خم و راست نمیشود. در رادیوگرافی کاهش فضای مفصل و ایجاد استخوان اضافه در اطراف آن دیده میشود.

درمان آرتروز شست پا 

 درمان هرچه زودتر شروع شود احتمال موفقیت آن بیشتر است. اصول درمان عبارتند از

• استفاده از داروهای ضد التهاب مانند بروفن یا سلکوکسیب

• سرد کردن محل با کیسه حاوی خرده های یخ ممکن است شدت درد را کاهش دهد.

• کفش های با پنجه گشاد و پاشنه کوتاه بپوشید. کف کفش هرچه سفت تر باشد بهتر است چون موجب میشود مفصل شست پا در حین راه رفتن کمتر خم و راست شود. کفش های با کف نرم و قابل انعطاف شدت درد را بیشتر میکنند.

• دو تشت آب یکی سردترین آبی که میتوانید تحمل کنید و دیگری گرمترین آبی که میتوانید تحمل کنید آماده کنید. ابتدا 30 ثانیه پایتان را در آب سرد گذاشته و سپس بلافاصله آنرا برای 30 ثانیه در آب گرم بگذارید. به مدت پنج دقیقه به تناوب این کار را تکرار کرده و با آب سرد آنرا تمام کنید. این کار را روزی سه بار انجام دهید. اگر پوستتان حساس است از آب خیلی سرد یا خیلی گرم استفاده نکنید.

در صورت عدم جواب درمان های ذکر شده پزشک ارتوپد ممکن است تصمیم به استفاده از عمل جراحی بگیرد. این اعمال عبارتند از

کیلکتومی Cheilectomy

این جراحی در موارد نه چندان شدید بیماری انجام میشود. در این نوع جراحی، استخوان های اضافی اطراف مفصل متاتارسوفالانژیال و حتی قسمتی از خود مفصل خارج میشود تا مفصل بتواند بهتر حرکت کند.

آرترودز یا خشک کردن مفصل Arthrodesis

در حالات شدید پزشک جراح دو استخوانی را که مفصل متاتارسوفالاتژیال را درست میکنند به یکدیگر جوش میدهد. با این کار حرکت این مفصل شست پا کاملاً از بین میرود یعنی شما دیگر نمیتوانید آن مفصل را خم و راست کنید ولی درد آن هم از بین میرود.

آرتروپلاستی Arthroplasty

این جراحی در بیماران مسن تر که کمتر راه میروند مفید است. در این نوع عمل جراحی مفصل متاتارسوفالانژیال برداشته شده و به جای آن یک مفصل مصنوعی گذاشته میشود. 

ایران ارتوپد 

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸