اجتناب از فشار بر عصب یا فلکسیون و اکستانسیون مکرر ساعد و در برخی موارد اسپلینت کردن آرنج در حالت اکستانسیون، گاهی برای متوقف ساختن پیشرفت و برطرف کردن نشانه ها مفید واقع می شود. رفع فشار از طریق جراحی یا انتقال محل عصب اولنا به سطح فلکسور بازو نیز می تواند مفید باشد، روش درمان بستگی به شدت ضایعه و علل آن و همچنین مدت وجود نشانه ها دارد.
ممکن است آسیب عصب اولنار در مچ یاکف دست و به علت ترومای مکرر، آرتریت، فشار ناشی از گانگلیون ها یا در اثر تومورهای خوش خیم اتفاق بیفتد. گرفتاری شاخه های عمیق انتهایی در کف دست منجر به اختلال حرکتی در عضلات دست که با عصب اولنار کنترل می شوند (غیر از گروه هیپوتنار) می گردد، در حالی که ضایعات دستی پروکسیمال تر این گروه از عضلات را نیز گرفتار می کند؛ اختلال حسی وجود ندارد. ضایعات مچ که خود عصب اولنا یا شاخه های سطحی و عمیق آن را گرفتار می کنند، هر دو تغییرات حسی و حرکتی را در دست ایجاد می کنند. حس سطح پشت دست گرفتار نمی شود، زیرا شاخه های جلدی این ناحیه ی قبل از رسیدن به مچ از عصب جدا می شوند. درمان جراحی جهت برداشتن فشار ناشی از گانگلیون یا تومور خوش خیم ضروری است.
تصویر: گیر افتادگی عصب اولنار در مچ دست دوچرخه سوار که باعث گزگز و درد و گاهی بی حسی در دست می شود.
منبع:وبلاگ دکتر رئیسی