جهت اشنائی با علل و درمان ارتریت واکنشی حتما اینجا رابخوانید

آرتریت واکنشی برخلاف آرتروز عفونی با عفونت مستقیم در مفاصل به وجود نمی آید. التهاب مفاصل در آرتریت واکنشی نتیجه ی یک واکنش عفونی در جایی دیگر از بدن است که در آن سیستم ایمنی بدن بطور غیر طبیعی فعال شده باعث تورم در مفاصل می شود. این عفونتها شامل:

·         عفونت شکم (دل و روده) ، از قبیل مسمومیت غذایی یا اسهال که معمولا با اسهال خونی همراه است.

·         عفونت در مجرای تناسلی که اغلب به دلیل سرایت عفونت از طریق روابط جنسی است.

·         عفونت گلو که معمولا توسط یک باکتری به نام  استرپتوکوکبه وجود می آید.

·         علت به وجود آمدن ویروسهای عادی یا عفونتهای باکتریال از انواع دیگر هنوز دقیقا شناخته شده نیستند. یکی از نظریه ها این است که یک بار سیستم ایمنی بدن عامل عفونی اصلی درگیر می شود،و بطور واکنشی باعث تورم مفاصل و تظاهرات دیگر می شود.میکروب Chlamydia می توانند برانگیزنده ی دوره ی آرتریت واکنشی باشد. این حالت اغلب نشانه ی خاصی ندارد (مخصوصا در زنان)، اما ممکن است ادرار کردن را دردناک و موجب ترشحات از ناحیه ی تناسلی گردد.

آرتریت واکنشی معمولا به علت ارتباط با عفونتهای ابتدایی جدا از دیگر عارضه های آرتروز شناخته شده است. پزشک مربوطه در صورتی که به وجود آرتریت واکنشی شک داشته باشد سوالاتی درباره ی وضعیت سلامتی و روابط جنسی اخیرتان از شما می پرسد.

پزشکان معمولا تشخیص آرتریت واکنشی را بر مبنای وجود یک یا چند مورد از نشانه های زیر می گذارند:

·         علائم بیماری بدنبال یک عفونت در بدن ایجاد می شوند، در حالی که عفونت به قدری خفیف بوده که حتی متوجه آن نشده اید، در نتیجه پزشکان حتی زمانی که هیچ سابقه ی قطعی از عفونت ها موجود نباشد، تشخیص آرتریت واکنشی را می دهند.

·         همه ی آزمایشات برای دیگر نوعهای آرتروز منفی باشد ( مانند آرتریت رماتیسمی).

·         آرتریت با علائم نسبتا رایج آرتریت واکنشی مانند خارش و تحریک کف دست و پا یا چشمان دردناک قرمز همراه باشد.

چه آزمایش هایی وجود دارند؟

هیچ آزمایشی خاصی برای آرتریت واکنشی وجود ندارد ، اما موار زیر برای تائید تشخیص و علت به وجود آمدن عوامل نشانه ها استفاده می شود:

·         کشیدن مایع مفصل در صورت وجود و بررسی جهت رد کردن عفونت های مستقیم در مفصل مبتلا

·         گرفتن نمونه ی مدفوع یا نمونه از گلو و نواحی تناسلی که جهت آزمایش برای نشانه های التهاب یا عفونت استفاده می شود.

·         آزمایش خون برای بررسی میزان التهاب و آزمایش برای ژن (HLA-B27) .

آزمایش خون همچنین می تواند برای آزمایش آنتی بادی های مرتبط با دیگر فرم های آرتریت استفاده شود. این آنتی بادی ها شامل فاکتورهای رماتیسمی و آنتی بادی ضد هسته ای (ANA) می باشند.

اگر چشمان شما دردناک و قرمز است باید برای معاینه نزد یک متخصص چشم بروید تا عدم وجود التهاب جدی در چشمان شما را بررسی کند، این عارضه به التهاب عنبیه معروف است . این التهاب با ورم ملتحمه متفاوت است. التهاب عنبیه، تورم در قسمت رنگی چشم ( عنبیه) را شامل می شود ، در حالی که ورم ملتحمه باعث تورم در قسمت سفید رنگ چشم می شود.

درمان های دارویی برای آرتریت واکنشی به ۳ گروه تقسیم می شوند:

۱.     درمان عفونت

·         آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن عفونت های داخلی در صورت ماندگاری عفونت.

      قطره ی چشم برای درمان ورم ملتحمه

·         قطره ی استروئید چشم برای درمان التهاب عنبیه

۲.     درمان التهاب

التهاب مفصل به سختی درمان می شود. این درمان ها معمولا شامل:

·         داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایندومتاسین ، دیکلوفناک و ...

·         بسته های یخ یا پدهای گرم کننده برای تسکین درد و تورم مفاصل ( آنها را در حوله ای بپیچید تا به پوست آسیب نرسانند).۳.     درمان آرتروز سخت و مقاوم

·         داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی مانند متوتروکسات و کلروکین و...

·         تزریق برای از بین بردن مایع در مفاصل (اسپیریشن)

·         تزریق استروئید در مفاصل و عضلات

·         مقدار کمی قرص استروئید در دوره کوتاه

فعالیت های زیر باعث تسکین برخی از علائم شما می شود:

استراحت و ورزش

اگر مفاصل شما متورم است عموعا احساس خستگی و ناخوشی می کنید. خواب و استراحت زیاد کمک زیادی به بهبود شرایط شما در اولین مراحل ابتلا به آرتریت واکنشی می کند، همچنین بسیار مهم است که مفاصل را متحرک نگه داشته و قدرت عضلانی خود را حفظ کنید. ممکن است توسط یک فیزیوتراپیست یا متخصص حرفه ای انجام ورزشهایی خاص به شما توصیه شود اما باید از فشار آوردن زیاد بر روی مفاصل متورم خودداری کنید.

لیزر درمانی -مگنت تراپی

جهت کاهش و کنترل درد مفاصل  در  ارتریت  واکنشی لیزر درمانی و مگنت تراپی نیز  کمک  قابال توجهی به بیماران می کند.در کلینیک تخصصی  دکتر نیاستی  جهت  کنترل درد مفاصل  بیماران  ارتریت  واکنشی  ار  لیزر  پرتوان  و مگنت  تراپی  استفاده  می شود.

رژیم

رژیم خاصی که کمک به بهبود آرتریت واکنشی را اثبات کند موجود نیست، اگرچه مکمل های غذایی معین به کاهش التهابات کمک می کنند. یک رژیم سالم برای سلامت عمومی و حال خوش شما مهم است.

داروهای مکمل

داروهای مکمل و تناوبی در کنترل انفرادی علائم مفاصل نقش دارند. این داروها شامل طب سوزنی،‌داروهای گیاهی،‌ماساژ و مکمل های غذایی هستند

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸ 

جهت اشنائی با علل و درمان ارتروز مچ دست حتما اینجا را بخوانید

شایعترین علت آرتروز و ساییدگی مفصل مچ است ضرباتی است که به آن وارد میشود.

آسیب های وارده به مچ دست بدنبال ضربه ممکن است بصورت شکستگی باشد. گرچه اکثر این شکستگی ها بدون مشکل خاصی جوش میخورند گاهی اوقات این جوش خوردگی با مشکلاتی همراه میشود. شکستگی ممکن است بصورت کامل جوش نخورد و یا کج جوش بخورد. هر کدام از این عوامل موجب ناهمواری در سطح مفصل میشوند و این ناهمواری به مرور زمان موجب ساییده شدن سطوح ناهموار مفصلی به هم و خراشیده شدن و ساییده شدن غضروف مفصلی میشود.

گاهی اوقات بدنبال ضربات وارده به مچ دست رباط های آن دچاره پارگی میشوند. اگر این پارگی ها به درستی ترمیم نیابند مفصل دچار ناپایداری شده و در یک مفصل ناپایدار توزیع نیروها متعادل نخواهد بود. نتیجه اینست که به قسمت های خاصی از مفصل یروهای بیشتری وارد میشود که موجب آسیب غضروف و ساییدگی مفصلی میگردد.

گاهی اوقات بدنبال ضربات وارده به مفصل غضروف دچار آسیب میشود. سطح آن خراشیده شده و یا ریش ریش میشود. لهیده شده و یا حتی تکه ای از آن کنده شده و به درون فضای مفصلی میفتد. این آسیب ها در صورت عدم درمان مناسب میتوانند در دراز مدت موجب خراب شدن بیشتر غضروف و بروز ساییدگی مفصلی شوند.

درمان این بیماری در ابتدا غیر جراحی است. مهمترین اقدامات درمانی در این بیماری عبارتند از
 

• کاهش فعالیت های سنگین بدنی و ورزشی
• تغییر روش انجام دادن فعالیت ها بصورتی که فشار کمتری به مچ دست وارد شود
• انجام نرمش های کششی تقویتی برای مفصل مچ دست
• استفاده از بریس
• لیزر درمانی  جهت کنترل  و درمان  ارتروز  مچ دست  و طب  سوزنی  نیز  دزکلینیک  دکتر نیاستی  جهت  کنترل  درد و  درمان ارتروز  مچ  دست  بیماران  استفاده  می شود
• مگنت تارپی  نیز  جنت  کنتل  و درمان  درد  بیماران  مبتلا  به ارتروز  مچ دست  استفاده  می  شود.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن و یا سلکوکسیب یا ناپروکسن
• گرم کردن موضع درد
• تزریق کورتیکوستروئید در درون مفصل به توسط پزشک معالج

انجام اقدامات فوق در بسیاری موارد میتواند درد بیمار را کاهش دهد. در صورتیکه چند ماه درمان غیر جراحی تاثیر درمانی مناسبی نداشته باشد پزشک معالج ممکن است تصمیم به انجام عمل جراحی بگیرد.

آدرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

جهت اشنائی با درمان ارتروز شانه حتما اینجا را بخوانید

آرتروز یا ساییدگی مفصل درمان قطعی ندارد. می‌توان گفت تغییراتی که در مفصل به وجود میایند به نوعی غیر قابل بازگشت هستند. در واقع هدف از درمان انجام اقداماتی است که سبب کاهش درد بیمار شوند.
شروع درمان همیشه با انجام اقدامات غیر جراحی است. در بسیاری موارد این اقدامات موجب کاهش درد می‌شود. در صورت عدم پاسخ درمانی مناسب، ممکن است پزشک معالج عمل جراحی را برای درمان بیمارش توصیه کند.


درمان غیر جراحی ساییدگی یا آرتروز مفصل شانه

مهم‌ترین اقدامات غیر جراحی عبارتند از :

• کاهش فعالیت‌های بدنی و امتناع از کارهایی که شدت درد را افزایش می‌دهد. البته باید سعی شود تا آنجا که ممکن است حرکات شانه در طول روز انجام شوند وگرنه بعد از مدتی شانه کاملاً خشک و بدون حرکت می‌شود
• انجام نرمش‌هایی برای افزایش دامنه حرکتی شانه و افزایش قدرت عضلات شانه می‌تواند درد را کاهش دهد
• گرم نگه داشتن شانه
• لیزر درمانی  جهت  کنترل و کاهش درد در ارتروز  شانه همچنین  طب  سوزنی  جهت درمان  ارتروز  شانه  درکلینیک  تخصصی  دکتر نیاستی    انجام  می  شود  .از طرفی مگنت تراپی  نیز  در درمان  بیماران  با  ارتروز  شانه  کمک  فراوانی  می کند.
• استفاده از داروهای ضد التهاب
• تزریق داروهای حاوی کورتیکوستروئید در بعضی موارد با تشخیص پزشک می‌تواند درد را برای 4-3 ماه کاهش دهد. این درمان در مواردی که اقدامات قبلی موثر نباشند انجام می‌شود

در صورتیکه اقدامات ذکر شده نتوانند درد بیمار را کاهش دهند ممکن است نیاز به انجام عمل جراحی باشد. جراحی به دو روش آرتروسکوپی یا تعویض مفصل انجام می‌شود.

نکاتی که برای کم کردن فشارهای وارده به شانه و در نتیجه کاهش درد می‌توان رعایت کرد عبارتند از

• وقتی می‌خواهید چیزی را بلند کنید حتی الامکان آن‌را نزدیک بدن خود نگه دارید
• اجسام خیلی سنگین را بلند نکنید و سعی کنید از بلند کردن اجسام با بالای سر اجتناب کنید.
• در ورزش از حرکات پرتابی یا فشار دادن با دست احتراز کنید
• کمتر سعی کنید دست خود را به پشت بدن خود برسانید

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

 

جهت اشنائی با نحوه درمان بیماری اسپوندلیت انکولیزانت حتما اینجا را بخوانید

درمان هایی برای آرام کردن علائم شما موجود می باشد، متحرک و پرجنبش نگه داشتن ستون فقرات برای داشتن یک زندگی طبیعی به شما کمک خواهد کرد. ورزش کردن و توجه زیاد به وضعیت اندامتان برای کاهش اثرات عارضه بسیار مهم است.

داروها

مسکن های غیر کورتیکو استروُیدی مانند ایندومتاسین و دیکلوفناک و غیره و مسکن های ضد التهابی غیر استروُیدی  دردتان را آرام خواهد کرد و به شما کمک می کند تا خواب شبانه ی خوبی داشته باشید. این مسکن ها همچنین عضلات را شل می کنند و ورزش کردن را برای شما راحت می گردانند. احتمال دارد در شرایط سخت تر به قرص احتیاج داشته باشید.

بعضی از این داروهای ضد التهابی اثرات طولانی دارند، بنابراین ممکن است دردهای شبانگاهی و کوفتگی عضلانی در صبح را برای شما قابل تحمل کنند.این دارو ها بعضی اوقات باعث سوزش معده می شوند،اما اگر این قرصها به همراه غذا خورده شوند مشکلات کمتری را به همراه خواهند داشت.

در بعضی موارد پزشک دارو هایی که خاصیت تعدیل کنندگی سیستم ایمنی دارند به شما تجویز می کنند،این دارو ها بیشتر جهت کم کردن التهاب مفاصل شما طراحی شده اند تا تسکین علائم بیماری. این قرصها در دراز مدت موثر هستند و شاهد تائیر فوری آنها نخواهید بود، ولی نتیجه ی آنها در طولانی مدت بسیار چشمگیر می باشد. این قرص ها بیشتر برای علائم در مفاصل شما مفید هستند تا ستون فقراتتان. برخی نمونه های این دارو ها شامل سولفاسالازین( sulfasalazine) و متوتروکسات ( (methotrexate می باشند.

درمان های بیولوژیکی مانند etanercept  و آدالیمومب( adalimumab )برای تزریق زیر پوستی داده می شوند. درمان های بیولوژیکی برای تمامی افراد مناسب نیست و تنها برای بیمارانی با وضعیت سخت در شرایطی  که داروهای ضد التهاب کنترل کننده ی بیماری آنها نباشد توصیه می شوند.

زمانی که علائم بیماری عود می کند استفاده از استروئید برای درمان کوتاه مدت تجویز می شود. این داروها معمولا برای تزریق در مفصل متورم یا به عنوان تزریق جهت تسکین تدریجی در عضلات استفاده می شوند. بعضی اوقات ممکن است به شما قرص های استروئیدی مانند پردنیزلون  (prednisolone) داده شود. اگرچه این درمانها در بهبودی درد و گوفتگی عضلات بسیار موثر است، اما ممکن است استفاده ی آنها در دراز مدت عوارض جانبی را افزایش دهد.

بعضی از داروهایی هستند که در پیش گیری پوکی استخوان به شما تجویز می شوند مانند آلندرونیت و رزیدرومات و.... ممکن است بعد از دریافت این دارو احساس تسکین درد در ستون فقرات را داشته باشید.

درمانهای فیزیکی

درمانهای  فیزیکی  یکی از بخش های مهم در درمان اسپوندیلیت آنکیلوزانتاست. یک متخصص طب  فیزیکی می تواند برنامه ی ورزشی که باعث افزایش قدرت عضلات شما می شود و کمک به نگهداری تحرک ستون فقرات و دیگر مفاصل شما را در کنار یکدیگر قرار دهد. مخصوصا بسیار مهم است که کمر خود را ورزش دهید تا در شرایطی که خم می شوید کمرتان دچار سختی و سفت شدن نگردد.

 متخصص طب  فیزیکی  همچنین می تواند آب درمانی را به شما پیشنهاد دهد که شامل ورزشهایی خاص در استخر آب گرم است. بسیاری از افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزانت با این راه درمانی احساس بهبودی زیادی می کند.

لیزر درمانی  و  مگنت  تراپی  نیز  در کاهش  مفاصل   ستون  فقرات  بیماران  مبتلا به  اسپوندلیت انکولیزانت  کمک  قابل توجهی  داشته  باشد  در کلینیک  تخصصی  طب  فیزیکی و لیزر  درمانی  دکتر نیاستی  روشهای فوق  جهت  کاهش و کنترل  درد و افرایش  نرمی  و  توان  حرکتی  مفاصل  ستون  فقرات  در  بیمارن  اسنفاده  می  شود و نتایج  ارزنده ای  نیز  دارد.

عمل جراحی

اکثر افراد مبتلا به این بیماری احتیاجی به عمل جراحی ندارند، اگرچه برخی از آنها که مفاصلشان به سختی آسیب دیده به جایگزینی مفاصل لگن و زانو نیاز دارند. این امر می تواند موجب خلاصی از درد و افزایش تحرک بیمار شود. عمل جراحی برای مرتب کردن یا به عبارتی راست کردن ستون فقرات خمیده شده بسیار نادر است و معمولا پیشنهاد نمی شود.

ورزش

ورزش بخش جدائی ناپذیر درمان اسپوندیل آرتریت آنکیلوبانت است . با وجود اینکه ممکن است برای بعضی از اشخاص پیداکردن وقت برای انجام مرتب ورزش سخت باشد ولی هرطور شده بایستی برای انجام ورزش - بعنوان یک کار واجب - وقت در نظر گرفت . ورزش باعث افزایش تحرک شده و به حفظ وضعیت مناسب بدن کمک می کند و در نهایت درد را کاهش خواهد داد.

ورزش های روزانه مفید برای اسپوندیلیت آنکیلوزانت عبارتند از:
نرمش های کششی که در کلینیک تخصصی  طب فیزیکی  برای هر بیمار تجویز شود.ورزش هائی که در مراکز ورزشی و تحت نظر مربی انجام شود. شنا کردن، بدمینتون، راه رفتن و اسکی ورزش های مناسبی هستند ولی از شرکت در ورزش های دسته جمعی که در آن ها احتمال برخورد وجود دارد باید با احتیاط صورت گیرد.

استفاده از دوش آب گرم و سپس حرکات ملایم دست ها و راه رفتن برای گرم کردن بدن قبل از انجام ورزش اصلی باعث می شود که حرکات ورزشی راحت تر انجام گیرد.

قبل از شروع هر برنامه ورزشی با پزشک خود  درباره برنامه و نحوه صحیح انجام حرکات مشورت کنید.
اول صبح اگر خشکی وجود داشته باشد انجام ورزش سخت است و شاید ساعات ظر به بعد مناسب تر باشد. اگر لازم باشد ورزش ها را به دو یا سه قسمت تقسیم کنید مثلا در یک نوبت ورزش های در حال خوابیده را انجام دهید و چند ساعت بعد ورزش های کششی گردن و تنفس عمیق برای باز کردن قفسه سینه را انجام دهید. هر روز و بطور مرتب ورزش کنید و همیشه نرمش های گرم کننده را قبل از ورزش اصلی انجام دهید.
یاد بگیرید که چه قسمت از بدنتان احتیاج بیشتری به حرکات ورزشی دارد . شروع هر برنامه ورزشی ممکن است با افزایش اندک درد توام شود. در هرحال نباید پیاده روی کرد و فکر کنید که هرچه بیشتر بهتراست! چنانچه بعد از انجام ورزش درد شدید شود به معنای آن است که بیشتر از حد توان خود ورزش کرده اید.
حفظ وضعیت مناسب بدن
حفظ وضعیت بدن در حالت مناسب یکی از هدف های اولیه درمان اسپوندیلیت آنکیلوزانت است. اگرچه در همه بیماران چسبیدن مهره ها به یکدیگر اتفاق نمی افتد ولی اگر قرار باشد پیشرفت بیماری به این مرحله برسد مسلما بیحرکتی ستون فقرات در وضعیت صاف و بدون خمیدگی بهتر از اینست که ستون فقرات خمیده بدون حرکت گردد. باین دلیل همیشه و درهمه مواقمع یعنی خوابیده نشسته و ایستاده بیمار باید در وضعیت مناسبی قرار گیرد. دستورات بیر را رعایت کنید:
روی یک تشک سخت بخوابید. سعی کنید به پشت بخوابید و اب یک بالش نازک یا بالشی که فقط گودی گردن را پر کند استفاده کنید. هدف این است که گردن بطرف جلو در حالت خمیده قرار نگیرد. هنگام خواب پا های خود را راست نگه دارید و از خم کردن زانو یا مفصل ران و جمع کردن پاها بطرف شکم خودداری کنید. تغییر وضعیت بدن در هنگام خواب کار مفیدی است. 

تنفس عمیق  جهت درگیر کردن عضلات و استخوان های گردن مفید می باشد
درمان مفصل ران
در اسپوندیل آرتریت آنکیلوبانت ممکن است گرفتاری مفصل ران بحدی پیشرفت کند که بخاطر درد و ناتوانی در ایستان و راه رفتن احتیاج به تعویض مفصل ران باشد. عمل جراحی تعویض مفصل در مورد زانو و شانه هم ممکن است لازم شود. اگر خمیدگی ستون فقرات به حدی برسد که بیمار نتواند در حالت ایستاده جلوی خود را ببیند آن گاه عمل جراحی ستون فقرات ممکن است انجام شود. عمل جراحی ستون فقرات در اسپوندیل آرتریت آنکیلوبانت باید توسط جراحان متخصص و ماهر انجام شود.

کمک به خود

اکثر بیماران مبتلا به اسپوندیل آرتریت آنکیلوبانت می توانند یک زندگی فعال و پربار داشته باشند. توصیه های زیر نیز می توانند کمک کننده باشند:
- -هنگام رانندگی همیشه کمربند ایمنی را ببندید. صندلی و تکیه گاه سر را با توجه به وضع پشت و گردن خود تنظیم کنید. اگر حرکات گردن محدود شده باشد آینه عقب بزرگ درداخل اتومبیل و آینه های جانبی اضافی درخارج اتومبیل نصب کنید.
- درصورتی که مهره ها بهم جوش خورده باشند بیشتر در معرض آسیب هستید بنابراین از فعالیت هائی که در آن ها خطر افتادن به زمین و یا ضربه های ناگهانی زیاد است خودداری کنید.
- 
سیگار کشیدن اکیدا در این بیماری ممنوع می باشد! 

- در صورت لزوم از وسایلی مانند پاشنه کش با دسته بلند استفاده کنید.
- ترتیبی بدهید که استراحت های کوتاهی در طول روز داشته باشید. به یاد داشته باشید که فاصله انداختن بین فعالیت هایتان در طول روز این امکان را به شما می دهد که وظایف خود را به خوبی انجام دهید.
- گاه بگاه حالت بدن خود را تغییر دهید و دست کم هر یک ساعت کمی راه بروید. بعضی افراد نشستن و ایستادن به تناوب را سودمند می دانند. اگر نشستن برای تان دردناک است از یک کوسن (بالش کوچک) استفاده کنید.
- برای روابط جنسیتان و وضعیت بدنی مناسب را انتخاب کنید. 

- اگر باردار هستید و همچنین قبل از تصمیم به باردارشدن در مورد مصرف داروها در زمان حاملگی و پیش از آن پزشک خود مشورت کنید. بعضی داروها را نباید در زمان حاملگی مصرف کرد.
- اگر شغل فعلی شما مستزم خم شدن طولانی و یا فشار آوردن بر پشت تان است باشد شغل خود را تغییر دهید.

ادرس مطب:  مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

جهت اشنائی با موارد مورد نیاز تزریق زانو حتما اینجا را بخوانید

اگر به آرتروز زانو مبتلا هستید پزشک طیف گسترده ای از درمان ها را ممکن است برای شما در نظر بگیرد که یکی از آنها تزریق داخل مفصل زانو است.
انواع مختلفی از تزریق وجود دارد که بخش مهمی از درمان آرتروز زانو را برای بسیاری از مبتلایان تشکیل می دهند. تزریق مفصلی به خصوص برای کسانی که داروهای مسکن ضد التهابی غیر استروئیدی مثل ایبوپروفن نتوانسته درد آنها را تسکین دهد، یا افرادی که بخاطر اثرات جانبی داروها نمی توانند از آنها استفاده کنند، گزینه درمانی بسیار خوبی است.

آرتروز شایع ترین نوع آرتریت است که اغلب زانوها را تحت تاثیر خود قرار می دهد. این بیماری زمانی بروز پیدا می کند که غضروف –پوشش نرمی که که وظیفه اش محافظت از استخوان هاست- از بین می رود. در این حالت سطح استخوان ها آسیب دیده و ساییده می شود و باعث درد، تورم، خشکی و ناتوانی می گردد.
 

نحوه تزریق

در ابتدا پزشک تزریقی برای بی حس کردن موضع مورد نظر که در اینجا زانو است انجام می دهد.
سپس پزشک ممکن است با استفاده از یک سوزن، مایع اضافی که در زانو جمع شده است را بیرون بکشد.
سپس نوبت دریافت تزریق اصلی می رسد؛ تزریق مسکن که معمولا زیر کاسه زانو صورت می گیرد. تزریق نباید باعث صدمه بافت شود و دارو در سرتاسر مفصل عمل خواهد کرد.
درمان های مختلف دارای اثرات جانبی هستند که لازم است قبل از دریافت تزریق، درمورد آنها با پزشک خود مشورت کنید. دو نوع متداول تزریق مفصلی زانو در درمان آرتروز عبارت است از کورتیکواستروئیدها و هیالورونیک اسید.
 

کاهش التهاب با استروئیدها

تزریق کورتیکواستروئیدها جهت درمان عود بیماری آرتروز و عوارض ناشی از آن شامل درد، تورم و تجمع آب در زانو سودمند است.
این داروهای تزریقی با کاهش التهاب در مفصل، علایم بیماری آرتروز را تسکین می دهند. اما به یاد داشته باشید که این داروها یک راه حل کامل و بی نقص برای هر موردی نیستند. اگر تحت درمان با این دارو قرار گرفتید به یاد داشته باشید که:
 

• این داروها سریع عمل می کنند. این تزریق ها باعث تسکین بسیار سریع درد می گردند که معمولا ۲۴ تا ۴۸ ساعت اولیه پس از تزریق حاصل می شود.
• دارو اثر کوتاه مدتی دارد. به طور متوسط، تسکین درد ۶ تا ۱۲ هفته طول می کشد. اغلب این مدت به اندازه کافی طولانی است و از زمان شعله وری بیماری آرتروز تا فروکش کردن علایم طول می کشد.
• این داروها نباید زود به زود استفاده شوند. یک داروی کورتیکواستروئید اغلب در اولین مرتبه تزریق بهترین اثر و عملکرد را دارد و پس از آن، تمایل کمتری برای کاهش و تسکین درد نشان می دهند.
• در بیشتر موارد، این داورها می توانند ۲ تا ۳ بار در سال استفاده شوند. استفاده بیش از اندازه از این داروها سلول هایی زانو را که مسوول ساختن غضروف هستند را از بین می برند.

 

هیالورونیک اسید

بیشترین مایعی که در یک  زانوی سالم وجود دارد، هیالورونیک اسید است. اما وقتی شما آرتروز زانو دارید، مقدار هیالورونیک اسید در زانو کاهش می یابد. پزشک می تواند مقدار بیشتری هیالورونیک اسید به داخل زانو تزریق کند تا عرضه آن افزایش یابد.

مطالعات نشان داده است که تزریق هیالورونیک اسید ممکن است نسبت به داروهای مسکن در برخی از افراد، تاثیر مثبت بیشتری داشته باشد. دیگر مطالعات نشان داده است که این دارو می تواند علایم بیماری را به همان خوبی که تزریق کورتیکواستروئید انجام می دهد، بهبود بخشد. اگر تحت درمان با هیالورونیک اسید قرار گرفته اید، به یاد داشته باشید که:
 

• تزریق هیالورونیک اسید اغلب معمولا خط اول درمان بیماری های تاندونی و آرتروزی نیست. بدلیل اینکه داروهای هیالورونیک اسید معمولا گران هستند، پزشکان بعنوان اولین راه درمانی، آن را توصیه نمی کنند. با اینحال تزریق هیالورونیک اسید اغلب بوسیله بیمه های درمانی پوشش داده می شود. پزشک ممکن است این دارو را برای بیمار تجویز کند، اگر:
• بیمار به درمان های دارویی مثل مسکن ها و درمان های غیر دارویی مثل گرما یا سرما درمانی، پاسخ نداده و علایم بیماری تخفیف پیدا نکند.
• بیمار نتواند از مسکن هایی مثل ایبوپروفن، ناپروکسن یا استامینوفن استفاده کند.
• تزریق استروئید به اندازه کافی کمک نکند، یا بیمار یا پزشک درمورد اثرات جانبی استروئیدها نگران باشند.

-این دارو به روش های مختلفی عمل می کند. پس از تزریق، هیالورونیک اسید باعث زیرسازی و نرم شدن حرکت قسمت های مختلف داخل زانو می شود. این اثر نسبتا کوتاه مدت است.. اما به نظر می رسد این درمان در ادامه با تسکین درد و التهاب، منافع بیشتری را برای بیمار به ارمغان آورد.

-ممکن است بیمار بیش از یک تزریق نیاز داشته باشد. گاهی با یک تزریق مشکل بیمار مرتفع می شود و گاهی نیاز به تزریق های بیشتر تا 5 تزریق احساس می شود. در اینصورت این تزریق معمولا در یک دوره 5 هفته ای صورت می گیرد. در صورت نیاز به تزریق بیشتر، تزریق ششم 6 ماه بعد انجام می شود.
 

آیا تزریق پلاسمای غنی از پلاکت کمکی می کند؟

یکی دیگر از درمان های تزریقی که امروزه خیلی درباره آن بحث و تبلیغ می شود، تزریق پلاکت غنی از پلاسما یاPRP است. PRP  در اصل پلاسمای غنی شده از پلاکت است که طی یک فرایند جداسازی و تغلیظ، از خون تازه و لخته نشده بیمار تهیه می شود.
اطلاعات ما در این مورد این روش کم بوده و تحقیقات هنوز درمورد اینکه آیا PRP برای درمان آرتروز زانو عمل می کند یا خیر، ادامه دارد. تزریق پلاسمای غنی شده از پلاکت هزینه بالایی دارد و اکثر بیمه های درمانی آن را پوشش نمی دهند. به عنوان نتیجه نهایی باید بگوییم که تزریق PRP درمان متداولی برای آرتروز محسوب نمی شود و توسط ما توصیه نمی شود./

تا  انجائی که  ممکن است  از تزریق  زانو  پرهیز  شده  و  ار  روشهای  درمانی  غیر تهاجمی  ازجمله  لیزر درمانی - مگنت تراپی و  طب  سوزنی  جهت  کنترل  در زانوی  ناشی  از  ارتروز  استفاده  شود  در کلینیک  تخصصی  دکترنیاستی  بیماران  به  درمانهای  غیر  تهاجمی  از  جمله لیزر درمانی  طب  سوزنی  و  مگنت  تراپی  جهت درمان  ارتروز  زانو  توصیه  می شوند و بدلیل  اینکه ار  روشهای  درمانی  عوارض ناشی  از  تزریق دارو در داخل  مفصل را نداشته  و کمک به  کنترل  درد زانو نیز  موثر تر  عمل  می کند.

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸