دکتر علی نیاستی-متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و طب سوزنی

دکتر علی نیاستی-متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و طب سوزنی

تشخیص و درمان غیر جراحی کمر درد- دیسک-سیاتیک بیماری های عضله و استخوان - مفاصل - روماتیسم- آرتروز زانو - کاهش وزن و تناسب اندام-فیس لیفت وزیبائی و شادابی صورت.
دکتر علی نیاستی-متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و طب سوزنی

دکتر علی نیاستی-متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و طب سوزنی

تشخیص و درمان غیر جراحی کمر درد- دیسک-سیاتیک بیماری های عضله و استخوان - مفاصل - روماتیسم- آرتروز زانو - کاهش وزن و تناسب اندام-فیس لیفت وزیبائی و شادابی صورت.

در صورتی که دچار ناپایداری زانو هستید حتما اینجا را بخوانید

1

خالی کردن و ناپایداری زانو، عارضه‌ای است که در آن زانو به دلیل احساس ناپایداری ناگهان خم می‌شود. این عارضه می‌تواند بر اثر بیماری‌ها و عارضه‌های مختلفی از جمله آسیب‌دیدگی رباط، آرتریت و ناپایداری کشکک زانو بروز کند. پس از آنکه پزشک دلیل ضعف را دقیقاً مشخص کرد، می‌تواند یک برنامه درمانی مناسب برای فرد تجویز کند.

انواع

خالی کردن و ناپایداری زانو می‌تواند از نوع اولیه یا ثانویه باشد.

ناپایداری  اولیه

در این وضعیت مفصل عملاً خالی کرده یا در می‌رود. دلیل این امر وجود نقص در یکی از رباط‌ها است، مانندپارگی رباط صلیبی قدامی. عموماً خود احساس خالی کردن دردناک نیست و زانو بعداً دچار درد می‌شود و حتی ممکن است ورم کند. ورم به وجود آمده حاصل خونریزی داخلی زانو است که خود ناشی از آسیب‌دیدگی یکی از ساختارهای داخلی می‌باشد. خالی کردن مکرر، مینیسک‌ها و سطوح غضروفی مفصل زانو را تخریب کرده و منجر به بروز آرتریت می‌شود.

از آنجا که این عارضه یک مشکل مکانیکی است تقریباً در تمام موارد برای رفع آن به عمل جراحی نیاز است. این عمل در قالب بازسازی و درمان پارگی باط صلیبی قدامی انجام می‌شود؛ البته خالی کردن و ناپایداری زانو می‌تواند ناشی از آسیب رباط صلیبی خلفی، آسیب رباط جانبی، ناپایداری پاتلوفمورال یا آسیب ناحیه پوسترولترال نیز باشد.

ناپایداری ثانویه

این حالت زمانی رخ می‌دهد که چیزی در درون زانو باعث ایجاد درد می‌شود، که در نتیجه بدون اینکه فرد بخواهد، عضلات چهار سر ران برای کاهش نیروی فشاری وارده بر مفصل دردناک شل می‌شوند. این باعث می‌شود که پا خم شده و احساس خالی کردن زانو به فرد دست دهد. در این حالت، خالی کردن زانو دلیل ساختاری ندارد و اگر دلیل درد رفع شود زانو دیگر خالی نخواهد کرد. بروز درد می‌تواند به علت پارگی مینیسک، وجود جسم آزاد در زانو، آرتریت یا سینوویت باشد.

گاهی اوقات خارج شدن کشکک زانو از جای خود به شکل خالی کردن زانو احساس می‌شود، که این در حقیقت ناپایداری مفصل پاتلوفمورال است. هر چند که مهمترین ساختارهای نگهدارنده کشکک زانو استخوان‌ها هستند، اما عضلات ران نیز نقش مهمی در نگهداشتن آن در جای خود ایفا می‌کنند.

کسب تاریخچه پزشکی و معاینه دقیق بیمار به تشخیص اولیه یا ثانویه بودن نوع ناپایداری و در نتیجه انجام درمان مناسب برای خالی کردن و ناپایداری زانو کمک می‌کند.

دلایل و علت ها

پارگی رباط‌ها

خالی کردن زانو که عموماً به آن ناپایداری زانو گفته می‌شود، اغلب ناشی از آسیب‌دیدگی یک یا چند مورد از رباط‌هایی که زانو را پایدار نگه می‌دارند. در زانو چهار رباط اصلی وجود دارد، که شامل دو رباط جانبی، یک رباط صلیبی قدامی و یک رباط صلیبی خلفی می‌شوند. رباط‌های جانبی در دو طرف زانو قرار دارند و مانع از خم شدن زانو از پهلو می‌شوند.

رباط جانبی داخلی در طرف داخلی زانو قرار داشته و رباط جانبی خارجی در طرف بیرونی زانو قرار دارد. رباط صلیبی قدامی  ناحیه جلویی (قدامی) بالای استخوان درشت نی را در مرکز زانو به استخوان ران متصل کرده و مانع چرخیدن تیبیا و لغزش آن به جلو می‌شود. رباط صلیبی خلفی  ناحیه‌ای از بالای درشت نی در نزدیکی پشت زانو (خلفی) را به استخوان ران متصل می‌کند و مانع از لغزش درشت نی به عقب می‌شود. پارگی هر یک از این رباط‌ها می‌تواند علت خالی کردن زانو باشد و در آن نقش داشته باشد.

پارگی مینیسک‌ها

پارگی یک مینیسک هم می‌تواند باعث احساس خالی کردن زانو شود، خصوصاً در حین پایین رفتن در حالت اسکات یا پایین رفتن از پله‌ها. مینیسک‌ها دو قطعه غضروف گوه‌ای شکل هستند که بین سر استخوان ران و سر تیبیا در زانو قرار دارند. مینیسک‌ها به عنوان ضربه‌گیر زانو عمل کرده و به پایداری زانو کمک می‌کنند. آسیب دیدن یک یا هر دو مینیسک خالی کردن و ناپایداری زانو را افزایش می‌دهد.

ناپایداری کشکک زانو

یکی دیگر از دلایل افزایش خالی کردن و ناپایداری زانو خارج شدن کشکک (پاتلا) از شیار محل قرار گرفتنش در پایین‌ترین قسمت استخوان ران است. به این نوع ناپایداری، اختصاصاً ناپایداری کشکک زانو گفته می‌شود. در حالت عادی، کشکک در شیار پاتلوفمورال، که در پایین‌ترین قسمت استخوان ران قرار داشته و بخشی از مفصل زانو است، می‌لغزد. کشکک به رباط‌ها و تاندون‌هایی که وظیفه‌شان پایدار نگهداشتن آن است متصل می‌باشد.

این استخوان در میان تاندون چهار سر ران قرار دارد که عضلات چهار سر ران را به بالای تیبیا (استخوان ساق) متصل می‌کند. به علاوه، رباط‌های پاتلوفمورال به عنوان رباط‌های پایدار کننده ثانویه در طرفین کشکک عمل می‌کنند. وارد آمدن یک ضربه مستقیم به کشکک، که معمولاً در یک تصادف یا برخوردهای ورزشی رخ می‌دهد، می‌تواند باعث خروج کشکک از شیارش شود. همچنین، یک حرکت پیچشی غیرطبیعی زانو هم می‌تواند همین نتیجه را داشته باشد. دررفتگی کشکک زانو، خالی کردن و ناپایداری زانو را افزایش می‌دهد.

ناصافی و سائیدگی غضروف‌ها

دلایلی که پیشتر برای خالی کردن و ناپایداری زانو گفته شدن عمدتاً به آسیب‌دیدگی مفصل مربوط می‌شدند. اما باید دانست که آرتروز زانو هم به ناپایداری آن کمک می‌کند. این امر می‌تواند ناشی از مشکلات متعدد مرتبط با آرتروز، از جمله وجود قطعات آزادی از غضروف در درون زانو، تخریب تدریجی مینیسک، یا پارگی رباط‌ها، درد و ضعف عضلات، باشد.

اجسام آزاد قطعات کوچکی از غضروف آهکی شده هستند که می‌توانند بین استخوان‌های زانو و در فضای خالی آن گیر افتاده و باعث درد ناگهانی و در برخی موارد باعث خالی کردن زانو شوند. اجسام آزاد، علاوه بر کمک به خالی کردن زانو، می‌توانند باعث شوند که زانو قفل شده و برای صاف شدن با مشکل مواجه شود.

حتی اگر در عکس‌های رادیولوژی، ام‌آر‌آی یا سیتی‌اسکن هم وجود اجسام آزاد مشخص شود، باز هم ناپایداری حاصل از وجود آن‌ها تا حدودی غیرقابل پیش‌بینی است، به این معنی که مشخص نیست فرد چه موقع خالی کردن زانویش را احساس خواهد کرد، زیرا خالی کردن زانو به طور ناگهانی و بدون مقدمه رخ خواهد داد.

ضعیف شدن عضلات اطراف زانو

به جز در مواردی که آسیب‌دیدگی یک رباط در گذشته باعث ناپایداری ساختاری زانو شده است، در سایر موارد دلیل اصلی احساس خالی کردن زانو خصوصاً در هنگام پایین رفتن از پله‌ها و در مواردی که ناگهان وزن بدن روی یک پا می‌افتد، ضعیف شدن عضلات اطراف زانو می‌باشد. اگر درگذشته فرد دچار زانو درد شده باشد، درد عضلات زانو را از کار انداخته و منجر به ضعف بیشتر آن می‌شود. با بالا رفتن سن نیز حجم عضلات کم شده و در نتیجه قدرت آن‌ها کاهش می‌یابد.

این کاهش قدرت باعث بروز ناراحتی‌های کوچکی می‌شود که منجر به افزایش ضعف می‌گردند و خود این افزایش ضعف نیز منجر به افزایش بروز دردها و بیشتر شدن ضعف نسبت به قبل می‌شود. این چرخه، وضعیت شایعی است که در عموم مردم دیده می‌شود. بنابراین، ضروری است که قدرت و همچنین سفتی و کشیدگی عضلات حفظ شود تا بتوان با اثرات پیری و یا آسیب‌های گذشته مقابله کرد.

درمان

درمان خالی کردن و ناپایداری زانو به درجه (یا مقدار) کلی ناپایداری و همچنین حاد یا مزمن بودن آسیب بستگی دارد. معمولاً اکثر آسیب‌دیدگی‌های درجه 1 و 2 (یعنی کمتر از پارگی کامل) بدون جراحی قابل درمان هستند، در حالی که عموماً در اکثر آسیب‌های درجه سومِ رباط‌های زانو (یعنی پارگی کامل آن‌ها؛ البته به غیر از آسیب‌دیدگی‌های درجه سومِ رباط جانبی داخلی که به تنهایی رخ می‌دهند) برای برگرداندن پایداری طبیعی زانو به ترمیم یا بازسازی از طریق عمل جراحی نیاز است.

اگر زانویتان به طور مرتب خالی می‌کند، باید پیش از آنکه آسیب‌دیدگی آن بدتر شده و نیاز به جراحی پیدا کند این عارضه را درمان کنید. چه درد داشته باشید و چه نداشته باشید، حتماً باید مشخص شود که چرا زانویتان مرتباً خالی می‌کند.

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

جهت اشنایی با ورزشهای مناسب جهت درمان پاره گی منیسک زانو حتما اینجا راببینید

آدرس طلب مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸


ورزشهای مناسب جهت پاره گی منیسک زانو

جهت اشنائی با علل و درمان غیر جراحی پاره گی منیسک زانو حتما اینجا را بخوانید

relieve-arthritis-pain-in-shoulder-foot-ray-x-normal-philadelphia-pennsylvania-31629-470x240

پارگی منیسک مانند بسیاری از آسیب‌دیدگی‌های زانو می‌تواند دردناک و آزاردهنده باشد و متأسفانه آسیب بسیار شایعی است. در واقع آسیب منیسک یکی از انواع آسیب‌های غضروفی زانو است که بیشترین فراونی وقوع را داند.

منیسک چیست؟

منیسک یک قطعه غضروفی در داخل زانو است که به عنوان ضربه‌گیر و تثبیت‌کننده مفصل زانو عمل ‌می‌کند. این قطعه از ساییدگی و فرسایش استخوان‌ها جلوگیری می‌کند، اما چرخش مفصل زانو می‌تواند باعث پاره ‌شدن مینسک شود. در برخی موارد، تکه‌ای از غضروف پاره شده در داخل مفصل زانو گیر می‌کند و باعث قفل شدن زانو می‌شود.

علت‌ها و دلایل

پارگی منیسک در ورزش‌هایی که برخورد در آنها زیاد است مانند فوتبال و نیز در ورزش‌های بدون برخورد مانند والیبال که مستلزم پرش و تغییر ناگهانی بازیکن است، بسیار شایع می‌باشد. این آسیب هنگامی روی می‌دهد که شخص در حال دویدن به طور ناگهانی تغییر مسیر دهد و غالباً به طور همزمان با سایر آسیب‌دیدگی‌های زانو مانند پارگی رباط صلیبی جلویی اتفاق می‌افتد. خطر پارگی منیسک بخصوص در ورزشکاران مسن‌تر بسیار بالاتر است زیرا با افزایش سن، استحکام مینسک کاهش پیدا می‌کند، به طوری‌که بیش از 40 درصد افراد بالای 65 سال از این آسیب‌دیدگی رنج می‌برند.

علائم و نشانه ها

علائم پارگی منیسک عبارت است از :
•    درد در ناحیه زانو
•    ورم زانو
•    احساس ترک خوردن یک جسم در زمان آسیب‌دیدگی
•    مشکل شدید در خم و راست کردن زانو
•    گیر کردن یا قفل کردن مفصل زانو

بلافاصله پس از آسیب‌دیدگی ممکن است درد زانو چندان شدید نباشد. حتی ممکن است یک بازیکن با وجود آسیب‌دیدگی به بازی ادامه دهد، اما هنگامی که ورم زانو شروع می‌شود، احساس درد و آسیب‌دیدگی نیز آغاز می‌شود.

پزشک معالج برای تشخیص پارگی منیسک از شما یک امتحان کامل می‌گیرد. ابتدا در مورد اینکه چگونه این آسیب‌دیدگی اتفاق افتاده است سؤال می‌کند. ممکن است برای تشخیص شکستگی احتمالی استخوان‌ها نیاز به تصویربرداری با اشعه ایکس باشد. همچنین ممکن است برای ارزیابی دقیق‌تر و تشخیص جزئیات بیشتری از وضعیت غضروف زانو، به اسکن MRI نیاز باشد.

راه‌ها و روش‌های درمان

درمان پارگی منیسک به اندازه و موقعیت پارگی بستگی دارد. عوامل دیگری از قبیل سن مصدوم، میزان فعالیت و آسیب‌دیدگی‌های دیگری که ممکن است با آن همراه باشد نیز بر نوع درمان اثر می‌گذارد. قسمت بیرونی منیسک که اغلب تحت عنوان “ناحیه قرمز” شناخته می‌شود از ذخیره خونی خوبی برخوردار است و در مواردی که پارگی کوچک باشد، می‌تواند به خودی خود ترمیم شود. اما دو سوم داخلی منیسک که اصطلاحاً “ناحیه سفید” خوانده می‌شود، فاقد ذخیره خونی مناسب است. بنابراین پارگی در این ناحیه به طور خود به‌ خود ترمیم نمی‌شود، زیرا جریان خون در این قسمت وجود ندارد تا بتواند عناصر غذایی مسؤل ترمیم آسیب‌دیدگی را به این ناحیه بیاورد.

لیزر پرتوان  و  مگنت  تراپبی  جهت  کاهش و کنترل  در  بیماران  کمک  قابل  توجهی  می کند بیمارانی  که  دچار  پاره گی  منیسک  زانو  هستند  جهت  درمان غیر  جراحی  به  کلینیک  دکتر نیاستی  مراجعه  می کنند.

خوشبختانه همه پارگی‌های منیسک نیاز به جراحی ندارند. اگر زانو قفل نمی‌کند، ثبات کافی دارد و علائم آسیب‌دیدگی به خودی خود برطرف شود، درمان‌هایی غیر از جراحی می‌تواند کفایت کند. برای تسریع در بهبود پارگی منیسک می‌توانید:

•    زانو را استراحت دهید. اگر زانو درد می‌کند فعالیت‌هایی که نیاز به راه رفتن دارد را کاهش دهید. برای کمک به تسکین درد زانو از عصاهای زیر بغل استفاده کنید.
•    روی زانو یخ بگذارید تا درد و ورم آن کاهش یابد. این کار را به مدت 2 تا 3 روز و یا تا زمانی که درد و ورم زانو به طور کامل برطرف شود، هر 3 تا 4 ساعت یک مرتبه و هر مرتبه 15 تا 20 دقیقه انجام دهید.
•    زانو را فشرده کنید. از یک باند کشی یا زانوبندهای پلیمری مخصوص برای کنترل ورم زانو استفاده کنید.
•    زانو را بالا نگه دارید. برای این کار در زمان نشستن یا لم دادن، یک بالش زیر پاشنه پا قرار دهید.
•    داروهای ضد التهاب مصرف کنید. داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی به کاهش درد و ورم زانو کمک می‌کند. اما این داروها می‌تواند برخی اثرات جانبی از قیبل افزایش زخم‌ها و خونریزی به همراه داشته باشد. بنابراین این داروها باید فقط در موارد خاص و با دستور پزشک مصرف شود.
•    برای کاهش تنش در ناحیه زانو، تمرین‌های کششی و تقویت کننده انجام دهید. از پزشک بخواهید که درمان‌های فیزیکی و حرکتی مناسب به شما توصیه کند.
•    از فعالیت‌های فیزیکی آسیب‌زا مانند دویدن و پریدن خودداری کنید.

این درمان‌های مراقبتی همیشه نمی‌توانند برای بهبود پارگی منیسک کافی باشد. اگر پارگی بزرگ باشد و یا علائمی از قبیل ناپایداری یا قفل کردن زانو مشاهده شود، ممکن است برای ترمیم یا برداشتن تکه‌های ناپایدار نیاز به جراحی باشد. البته این یک جراحی بسیار ساده است و بیمار در همان روز جراحی می‌تواند ترخیص شود. ممکن است بعد از جراحی برای محافظت از زانو به بریس نیاز باشد.

برای 85 تا 90 درصد از افرادی که برای درمان پارگی منیسک عمل جراحی انجام می‌دهند، نتایج رضایت‌بخشی در کوتاه مدت به دست می‌آید. اما در دراز مدت در افرادی که آسیب‌دیدگی منیسک، بزرگ و ترمیم‌ناپذیر باشد ممکن است ریسک ابتلا به آرتروز زانو افزایش یابد.

بهبودی

زمان بهبودی کامل زانو به عوامل مختلفی از جمله شدت پارگی منیسک بستگی دارد. در صورت انجام عمل جراحی، بهبودی کامل ممکن است بسته به نوع روش جراحی مورد استفاده و سایر عوامل، بین 4 تا 6 هفته طول بکشد. اما به خاطر داشته باشید که سرعت بهبود آسیب‌دیدگی در افراد مختلف، متفاوت است. در اغلب موارد از درمان‌های فیزیکی بعد از جراحی برای کاهش عوارض و تسریع در بهبودی استفاده می‌شود.

اگر تیم پزشکی شما موافقت کند می‌توانید در طول مدت زمانی که تا بهبودی کامل زانو طول می‌کشد، فعالیت جدیدی که باعث تشدید آسیب‌دیدگی نشود داشته باشید. برای مثال دونده‌ها می‌توانند تمرین شنا انجام دهند.

تا زمان دستیابی به نتایج زیر، فعالیت‌های فیزیکی که در گذشته انجام می‌داده‌اید را از سر نگیرید:

•    بتوانید زانو را به طور کامل و بدون احساس درد خم و راست کنید.
•    هنگام راه رفتن، دویدن آرام، دویدن سریع یا پریدن هیچ‌گونه احساس دردی در ناحیه زانو نداشته باشید.
•    زانو ورم نداشته باشد.
•    قدرت زانوی آسیب‌دیده برابر با قدرت زانوی دیگر باشد.

اگر قبل از بهبودی کامل زانو فعالیت شدیدی انجام دهید، ممکن است باعث آسیب‌دیدگی بیشتر زانو شود.

تمرین‌های مناسب برای بهبود آسیب‌دیدگی مینسک:

•    کشش ملایم زانو
•    کشش پاشنه
•    کشش ساق پا در حالت ایستاده
•    کشش عضلات پشت ران روی دیوار
•    بلند کردن مستقیم پا 
•    کشش ران پا در حالت خوابیده به دمر
•    حرکت زانو از بغل
•    چمباتمه زدن کنار دیوار در حالی‌ که یک توپ بین کمر و دیوار باشد

پیشگیری

معمولاً جلوگیری از پارگی منیسک به سادگی امکان‌پذیر نیست، چرا که معمولاً در اثر سوانح یا مصدومیت‌های ناگهانی اتفاق می‌افتد. اما رعایت نکات زیر می‌تواند خطر آسیب‌دیدگی زانو را کاهش دهد:
•    با انجام حرکات ورزشی منظم، ماهیچه‌های ران پا را قوی نگه دارید.
•    قبل از شروع ورزش یا فعالیت‌های بدنی شدید ابتدا با انجام حرکات سبک، بدن را گرم کنید.
•    در خلال ورزش یا کارهای سنگین گاهی به بدن استراحت دهید. خستگی ماهیچه‌ها می‌تواند خطر آسیب‌دیدگی را افزایش دهد.
•    کفش دارای استحکام کافی و سایز مناسب بپوشید.
•    انعطاف‌پذیری بدن را حفظ کنید.
•    هرگز شدت فعالیت‌های کاری خود را به طور ناگهانی زیاد نکنید، بلکه این کار را به آرامی انجام دهید.


ادرس مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

دز صورتی که نگران خالی کردن و یا ناپایداری زانوی خود هستید حتما اینجا را بخوانید

خالی کردن و ناپایداری زانو، عارضه‌ای است که در آن زانو به دلیل احساس ناپایداری ناگهان خم می‌شود. این عارضه می‌تواند بر اثر بیماری‌ها و عارضه‌های مختلفی از جمله آسیب‌دیدگی رباط، آرتریت و ناپایداری کشکک زانو بروز کند. پس از آنکه پزشک دلیل ضعف را دقیقاً مشخص کرد، می‌تواند یک برنامه درمانی مناسب برای فرد تجویز کند.

انواع

خالی کردن و ناپایداری زانو می‌تواند از نوع اولیه یا ثانویه باشد.

ناپایداری  اولیه

در این وضعیت مفصل عملاً خالی کرده یا در می‌رود. دلیل این امر وجود نقص در یکی از رباط‌ها است، مانند پارگی رباط صلیبی قدامی. عموماً خود احساس خالی کردن دردناک نیست و زانو بعداً دچار درد می‌شود و حتی ممکن است ورم کند. ورم به وجود آمده حاصل خونریزی داخلی زانو است که خود ناشی از آسیب‌دیدگی یکی از ساختارهای داخلی می‌باشد. خالی کردن مکرر، مینیسک‌ها و سطوح غضروفی مفصل زانو را تخریب کرده و منجر به بروز آرتریت می‌شود.

از آنجا که این عارضه یک مشکل مکانیکی است تقریباً در تمام موارد برای رفع آن به عمل جراحی نیاز است. این عمل در قالب بازسازی رباط صلیبی قدامی انجام می‌شود؛ البته خالی کردن و ناپایداری زانو می‌تواند ناشی از آسیب رباط صلیبی خلفی، آسیب رباط جانبی، ناپایداری پاتلوفمورال یا آسیب ناحیه پوسترولترال نیز باشد.

ناپایداری ثانویه

این حالت زمانی رخ می‌دهد که چیزی در درون زانو باعث ایجاد درد می‌شود، که در نتیجه بدون اینکه فرد بخواهد، عضلات چهار سر ران برای کاهش نیروی فشاری وارده بر مفصل دردناک شل می‌شوند. این باعث می‌شود که پا خم شده و احساس خالی کردن زانو به فرد دست دهد. در این حالت، خالی کردن زانو دلیل ساختاری ندارد و اگر دلیل درد رفع شود زانو دیگر خالی نخواهد کرد. دلیل درد می‌تواند پارگی مینیسک، وجود جسم آزاد در زانو، آرتریت یا سینوویت باشد.

گاهی اوقات خارج شدن کشکک زانو از جای خود به شکل خالی کردن زانو احساس می‌شود، که این در حقیقت ناپایداری مفصل پاتلوفمورال است. هر چند که مهمترین ساختارهای نگهدارنده کشکک زانو استخوان‌ها هستند، اما عضلات ران نیز نقش مهمی در نگهداشتن آن در جای خود ایفا می‌کنند.

کسب تاریخچه پزشکی و معاینه دقیق بیمار به تشخیص اولیه یا ثانویه بودن نوع ناپایداری و در نتیجه انجام درمان مناسب برای خالی کردن و ناپایداری زانو کمک می‌کند.

دلایل و علت ها

پارگی رباط‌ها

خالی کردن زانو که عموماً به آن ناپایداری زانو گفته می‌شود، اغلب ناشی از آسیب‌دیدگی یک یا چند مورد از رباط‌هایی که زانو را پایدار نگه می‌دارند. در زانو چهار رباط اصلی وجود دارد، که شامل دو رباط جانبی، یک رباط صلیبی قدامی و یک رباط صلیبی خلفی می‌شوند. رباط‌های جانبی در دو طرف زانو قرار دارند و مانع از خم شدن زانو از پهلو می‌شوند.

رباط جانبی داخلی در طرف داخلی زانو قرار داشته و رباط جانبی خارجی در طرف بیرونی زانو قرار دارد. رباط صلیبی قدامی  ناحیه جلویی (قدامی) بالای استخوان درشت نی را در مرکز زانو به استخوان ران متصل کرده و مانع چرخیدن تیبیا و لغزش آن به جلو می‌شود. رباط صلیبی خلفی  ناحیه‌ای از بالای درشت نی در نزدیکی پشت زانو (خلفی) را به استخوان ران متصل می‌کند و مانع از لغزش درشت نی به عقب می‌شود. پارگی هر یک از این رباط‌ها می‌تواند در خالی کردن زانو نقش داشته باشد.

پارگی مینیسک‌ها

پارگی یک مینیسک هم می‌تواند باعث احساس خالی کردن زانو شود، خصوصاً در حین پایین رفتن در حالت اسکات یا پایین رفتن از پله‌ها. مینیسک‌ها دو قطعه غضروف گوه‌ای شکل هستند که بین سر استخوان ران و سر تیبیا در زانو قرار دارند. مینیسک‌ها به عنوان ضربه‌گیر زانو عمل کرده و به پایداری زانو کمک می‌کنند. آسیب دیدن یک یا هر دو مینیسک خالی کردن و ناپایداری زانو را افزایش می‌دهد.

ناپایداری کشکک زانو

یکی دیگر از دلایل افزایش خالی کردن و ناپایداری زانو خارج شدن کشکک (پاتلا) از شیار محل قرار گرفتنش در پایین‌ترین قسمت استخوان ران است. به این نوع ناپایداری، اختصاصاً ناپایداری کشکک زانو گفته می‌شود. در حالت عادی، کشکک در شیار پاتلوفمورال، که در پایین‌ترین قسمت استخوان ران قرار داشته و بخشی از مفصل زانو است، می‌لغزد. کشکک به رباط‌ها و تاندون‌هایی که وظیفه‌شان پایدار نگهداشتن آن است متصل می‌باشد.

این استخوان در میان تاندون چهار سر ران قرار دارد که عضلات چهار سر ران را به بالای تیبیا (استخوان ساق) متصل می‌کند. به علاوه، رباط‌های پاتلوفمورال به عنوان رباط‌های پایدار کننده ثانویه در طرفین کشکک عمل می‌کنند. وارد آمدن یک ضربه مستقیم به کشکک، که معمولاً در یک تصادف یا برخوردهای ورزشی رخ می‌دهد، می‌تواند باعث خروج کشکک از شیارش شود. همچنین، یک حرکت پیچشی غیرطبیعی زانو هم می‌تواند همین نتیجه را داشته باشد. دررفتگی کشکک خالی کردن و ناپایداری زانو را افزایش می‌دهد.

ناصافی و سائیدگی غضروف‌ها

دلایلی که پیشتر برای خالی کردن و ناپایداری زانو گفته شدن عمدتاً به آسیب‌دیدگی مفصل مربوط می‌شدند. اما باید دانست که آرتروز زانو هم به ناپایداری آن کمک می‌کند. این امر می‌تواند ناشی از مشکلات متعدد مرتبط با آرتروز، از جمله وجود قطعات آزادی از غضروف در درون زانو، تخریب تدریجی مینیسک، یا پارگی رباط‌ها، درد و ضعف عضلات، باشد.

اجسام آزاد قطعات کوچکی از غضروف آهکی شده هستند که می‌توانند بین استخوان‌های زانو و در فضای خالی آن گیر افتاده و باعث درد ناگهانی و در برخی موارد باعث خالی کردن زانو شوند. اجسام آزاد، علاوه بر کمک به خالی کردن زانو، می‌توانند باعث شوند که زانو قفل شده و برای صاف شدن با مشکل مواجه شود.

حتی اگر در عکس‌های رادیولوژی، ام‌آر‌آی یا سیتی‌اسکن هم وجود اجسام آزاد مشخص شود، باز هم ناپایداری حاصل از وجود آن‌ها تا حدودی غیرقابل پیش‌بینی است، به این معنی که مشخص نیست فرد چه موقع خالی کردن زانویش را احساس خواهد کرد، زیرا خالی کردن زانو به طور ناگهانی و بدون مقدمه رخ خواهد داد.

ضعیف شدن عضلات اطراف زانو

به جز در مواردی که آسیب‌دیدگی یک رباط در گذشته باعث ناپایداری ساختاری زانو شده است، در سایر موارد دلیل اصلی احساس خالی کردن زانو خصوصاً در هنگام پایین رفتن از پله‌ها و در مواردی که ناگهان وزن بدن روی یک پا می‌افتد، ضعیف شدن عضلات اطراف زانو می‌باشد. اگر درگذشته فرد دچار درد زانو شده باشد، درد عضلات زانو را از کار انداخته و منجر به ضعف بیشتر آن می‌شود. با بالا رفتن سن نیز حجم عضلات کم شده و در نتیجه قدرت آن‌ها کاهش می‌یابد.

این کاهش قدرت باعث بروز ناراحتی‌های کوچکی می‌شود که منجر به افزایش ضعف می‌گردند و خود این افزایش ضعف نیز منجر به افزایش بروز دردها و بیشتر شدن ضعف نسبت به قبل می‌شود. این چرخه، وضعیت شایعی است که در عموم مردم دیده می‌شود. بنابراین، ضروری است که قدرت و همچنین سفتی و کشیدگی عضلات حفظ شود تا بتوان با اثرات پیری و یا آسیب‌های گذشته مقابله کرد.

درمان

درمان خالی کردن و ناپایداری زانو به درجه (یا مقدار) کلی ناپایداری و همچنین حاد یا مزمن بودن آسیب بستگی دارد. معمولاً اکثر آسیب‌دیدگی‌های درجه 1 و 2 (یعنی کمتر از پارگی کامل) بدون جراحی قابل درمان هستند، در حالی که عموماً در اکثر آسیب‌های درجه سومِ رباط‌های زانو (یعنی پارگی کامل آن‌ها؛ البته به غیر از آسیب‌دیدگی‌های درجه سومِ رباط جانبی داخلی که به تنهایی رخ می‌دهند) برای برگرداندن پایداری طبیعی زانو به ترمیم یا بازسازی از طریق عمل جراحی نیاز است.

اگر زانویتان به طور مرتب خالی می‌کند، باید پیش از آنکه آسیب‌دیدگی آن بدتر شده و نیاز به جراحی پیدا کند این عارضه را درمان کنید. چه درد داشته باشید و چه نداشته باشید، حتماً باید مشخص شود که چرا زانویتان مرتباً خالی می‌کند.

آدرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که مشکل منیسک زانو پیدا کردید حتما اینجا را بخوانید

تعریف منیسک:
منیسک بافتی فیبری-غضروفی در بین مفصل زانو بوده که وظایف مهمی را دراین مفصل بر عهده دارد.
افزایش تطابق صطوح مفصلی، کاهش اصطحلاک در سطوح مفصلی، توزیع بهتر مایع مفصلی برای تغذیه غضروف، کاهش نیروهای وارد برغضروف و بهبود حرکت از وظایف مهم آنهاست. زمانی که منیسک برداشته شود میزان نیروی وارد بر غضروف تا 2/5 برابر افزایش می یابد و باعث تخریب زودرس غضروف می شود. منیسکها در زانو به دو قسمت داخلی و خارجی تقسیم می شوند که منیسک داخلی بیشتر از خارجی مستعد آسیب می باشد. 

مکانیسم شایع آسیب:
معمولا" حرکات چرخشی ساق پا مانند وقتی که در اثر ضربه ای که بازیکن دیگری به تنه ورزشکار می زند یا در اثر گیرافتادن پای ورزشکار در یک چاله یا چمن، در زمانی که بدن در حال چرخش است، باعث پارگی منیسک می شود.افراد چاق با زانوهای شکل گرفته یا افرادی که دچار پارگی ACL  (رباط قدامی زانو) شده اند نیز مستعد آسیب هستند.این پارگی بسته به نوع و میزان شدت پارگی به 3 درجه: خفیف، متوسط و شدید تقسیم می شود.                                       

علائم پارگی منیسک:
1-      درد شدید، ناگهانی و عمیق در خط مفصلی زانو

2-      افزایش ترشح مایع مفصلی و ورم زانو، که می تواند همراه با خونریزی مفصلی هم باشد.

3-      حساسیت لمسی

4-      قفل شدن زانو، که به دلیل گیرافتادن منیسک پاره شده بین استخوان ران وساق در همان حالت خم شده قفل شده و به سختی باز می شود.

5-      زیر پا خالی کردن، که زانو بدون اختیار بیمار در حین وزن انداختن ناگهان خم می شود.

6-      صدای Cliching، وقتی بیمار تست می شود این صدا در مفصل شنیده می شود.                                       

 

تشخیص:
امروزه برای تشخیص قطعی تر، از MRIو آرتروسکوپی تشخیصی استفاده می شود.

درمان:
بسته به میزان و شدت پارگی، درمان های مختلف به بیمار توصیه می گردد. اگر پارگی شدید باشد معمولاً جراحی به روش آرتروسکوپی توصیه می شود و پس از جراحی بیمار برای بازگشت به دامنه حرکتی نرمال نیازمند به فیزیوتراپی است.

در پارگی های خفیف یا متوسط معمولاً درمان های غیر جراحی زیر توصیه می شود:
1-   لیزر درمانی و مگنت تراپی که از پیشرفته ترین و موثرترین روشهای درمان پارگی و یا التهاب منیسک می باشد و دارای اثرات کاهش درد و التهاب مفصل زانو می باشد.

2-      دارو درمانی: که شامل داروهای ضد التهاب یا تزریق آنها در مفصل می باشد.

3-      فیزیوتراپی: که شامل الکترو تراپی برای کاهش درد و افزایش قدرت عضلات چهارسر ران و کاهش التهاب  مفصل زانو می شود.

4-      همچنین انجام ورزش های مناسب جهت تقویت عضلات اندام تحتانی حائز اهمیت می باشد 

 

منبع:دکتر فرخانی 

 

ادرس :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸