دکتر علی نیاستی-متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و طب سوزنی

دکتر علی نیاستی-متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و طب سوزنی

تشخیص و درمان غیر جراحی کمر درد- دیسک-سیاتیک بیماری های عضله و استخوان - مفاصل - روماتیسم- آرتروز زانو - کاهش وزن و تناسب اندام-فیس لیفت وزیبائی و شادابی صورت.
دکتر علی نیاستی-متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و طب سوزنی

دکتر علی نیاستی-متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و طب سوزنی

تشخیص و درمان غیر جراحی کمر درد- دیسک-سیاتیک بیماری های عضله و استخوان - مفاصل - روماتیسم- آرتروز زانو - کاهش وزن و تناسب اندام-فیس لیفت وزیبائی و شادابی صورت.

در صورتی که بخواهید اطلاعاتی از رابطه بین کمبود ویتامینها و میگرن داشته باشید حتما اینجا را بخوانید

یک مطالعه جدید نشان داده که در بسیاری از افراد جوان مبتلا به میگرن کمبود ویتامین وجود دارد. این مطالعه در بچه‌ها، نوجوانان و جوانان مبتلا به میگرن صورت گرفته که در مرکز سردرد بیمارستان کودکان سینسیناتی مورد بررسی و درمان قرارگرفته‌اند. مطالعه نشان داده که در درصد بالایی از این افراد کمبود ویتامین دی، ریبوفلاوین (ویتامین B2 ) و کوآنزیم کیو ده وجود دارد.

محققان میگویند هنوز مشخص نیست که آیا تجویز مکمل‌های ویتامین به این افراد می‌تواند کمکی به پیشگیری از سردردهای آن‌ها بکند یا خیر. همین مطالعه نشان داد که در پسران و مردان جوان مبتلا به میگرن میزان ویتامین دی و در دختران و زنان جوان مقدار ریبوفلاوین و کوآنزیم کیو ده پایین است.

قبلاً هم مطالعاتی در تأثیر کمبود ویتامین در میگرن انجام‌شده ولی تأثیر تجویز مکمل‌های ویتامینی به مبتلایان به میگرن هنوز به اثبات نرسیده است.

در کلنیک تخصصی  دکتر نیاستی بیماران  با سردردهای میگرن  بروش  طب سوزنی  درمان  می  شوند


ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که دچار درد ستون فقرات گردنی و مفاصل کوچک فاست در گردن شدید حتما اینجا را بخوانید

در عقب ستون فقرات دو مفصل قرار گرفته که مفاصل جفتی یا مفاصل فاست نام دارند. درد این مفاصل شایع است و گاهی با درد دیسک اشتباه می شود.درد فاست

یکی از علل شایع کمردرد و گردن درد و حتی گاهی سردرد، درگیری مفاصل فاست می باشد که می تواند حتی بصورت درد حاد و حالت قفل شدن در کمر یا گردن  یا گرفتگی کمر یا گردن خود را نشان دهد. درد فرد مبتلا با خم شدن به عقب یا خوابیدن به شکم و دمر خوابیدن بدتر  میشود. همانطور که گفته شد، درد آن میتواند با درد ناشی از دیسک یا فشار به ریشه های کمری و سیاتیک اشتباه شود. کمردرد ناشی از آن تا پائین ستون فقرات ممکن است تیر بکشد. 

 درمان آن بر اساس معاینه بیمار و گاهی اوقات بررسی رادیولوژی است. درمان شامل اقدامات مختلف طب فیزیکی از جمله انجام ورزشهای درمانی، گرما، مانیپولاسیون(جا اندازی)، طب سوزنی لیزر درمانی و مگنت تراپی  یا تزریق دارو است.  که همه گی  اینها در کلینیک دکتر نیاستی جهت درمان بیماران  ارائه  می  شود



ادرس مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که دچار تورم و اب اوردن زانوی خود شدید حتما اینجا را بخوانید

21

تورم زانو مشکل شایعی است که از جمع شدن مایع داخل یا اطراف مفصل زانو نشأت می‌گیرد و از آن با اصطلاح “آب آوردن زانو” یا “افیوژن مفصل زانو” نیز یاد می‌شود. ورم زانو (آب آوردن زانو) به صورت ناگهانی یا تدریجی ایجاد می‌شود و با محدود کردن میزان حرکت پا، راه رفتن را بسیار دشوار و ناراحت کننده می‌سازد. زانو غالباً پس از آسیب‌دیدگی متورم می‌شود، اما گاهی نیز هیچ دلیل مشخصی را نمی‌توان برای ورم زانو تعیین کرد.

کلینیک دکترعلی نیاستی مراقبت ویژه و تخصصی از بیماران را سرلوحه کار خود قرار داده است. این کلینیک از بدو تأسیس ارتقاء وضعیت سلامت زانو را با تعیین استانداردهای بالا در مراقبت از بیمار و رفع مشکل ورم زانو از طریق درمانهای فیزیکی، لیزر درمانی - مگنت تراپی - طب سوزنی  و ماساژ درمانی در چشم‌انداز قرار داده است.ما ارائه مراقبت‌های ویژه با تمرکز بر وضعیت زانو را وظیفه اصلی خود می‌دانیم و تلاش خود را به کار می‌بندیم تا در محیطی دوستانه و در نهایت احترام، توجهی را به بیماران‌مان مبذول کنیم که شایسته آن‌اند.

دلائل تورم زانو(اب اوردن زانو)

ورم زانو (آب آوردن زانو) معمولاً هنگامی ایجاد می‌شود که مایع اضافی به یکی از دو علت زیر داخل کپسول زانو انباشته شود:

خونریزی درون مفصلی: این مشکل عموماً پی‌آمد آسیب‌دیدگی است و زانو به سرعت ظرف چند دقیقه متورم می‌شود.

جمع شدن مایع سینوویال: این نوع ورم زانو معمولاً به تدریج ایجاد می‌شود، حالت رفت و برگشتی دارد و شدت تورم متغیر است.

ورم زانو (آب آوردن زانو) معمولاً به یکی از چهار طریق زیر ایجاد می‌شود:

  • تورم سریع بلافاصله پس از صدمه دیدن
  • ورم با تاخیری که چند ساعت پس از آسیب دیدگی ایجاد می‌شود.
  • تورم تدریجی و متغیر زانو بدون صدمه دیدن زانو
  • ورم کردن سریع زانو بدون وقوع هیچ صدمه یا سانحه‌ای

دیگر دلایل ورم زانو (آب آوردن زانو)

شایع‌ترین انواع ورم خارج کپسول مفصل عبارت‌‌اند از:

بورسیت (التهاب بورس): بورس‌ها کیسه‌های کوچک مملو از مایع هستند که بین استخوان‌ها و بافت‌های نرم قرار دارند تا از شدت سایش کم کنند، چرا که در صورت شدید بودن سایش التهاب بروز خواهد یافت. معمولاً در چنین حالتی کیسه‌های متورم ایجاد می‌شود و کل زانو ورم نمی‌کند. ورم جلوی کاسه زانو معمولاً از بورسیت جلوی کشککی (پره پاتلار) یا زانوی خانه‌داران ناشی می‌شود. ورم پشت زانو غالباً شبیه به پرتقالی کشیده است و معمولاً در بورسیت پوپلیتئال یا کیست بیکر ریشه دارد.

هماتوم: آسیب دیدن بافت‌های نرم اطراف زانو منجر به خونریزی می‌شود. خون اطراف عضله‌ها جمع می‌شود و در نتیجه توده یا برجستگی سفتی تشکیل می‌شود. اگر شدت خونریزی کم باشد عموماً از آن با اصطلاح خون مردگی/ کبودی یاد می‌شود.

تورم سریع زانو پس از آسیب دیدگی

پارگی رباط: یکی از متداول‌ترین پی‌آمدهای پارگی کامل رباط تورم زانو است که معمولاً به پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) مربوط می‌شود.

پارگی مینیسک: پارگی لبه بیرونی غضروف پوشش دهنده داخل زانو

شکستگی استخوان: شکستگی یکی از استخوان‌های زانو ورم کردن آن را به دنبال دارد.

تورم با تاخیر پس از صدمه دیدن زانو

دلایل متداول این نوع آب آوردن زانو عبارت‌اند از:

پارگی مینیسک: پارگی بخش بیرونی غضروف پوشاننده داخل مفصل زانو ورم این مفصل را در پی دارد. چون خونرسانی بخش داخلی مینیسک ضعیف است، معمولاً خونریزی آن پس از صدمه دیدن شدید نیست.

کشیدگی و رگ به رگ شدن زانو: در این حالت رباط بیش از اندازه کشیده می‌شود و علی رغم آسیب دیدن چند فیبر مشکل دیگری به وجود نمی‌آید.

تورم تدریجی بدون آسیب دیدگی

ارتریت (بیماری التهابی مفصل): آرتریت، به ویژه آرتروز زانو، شایع‌ترین علت ورم تدریجی زانو است که غالباً از آن با اصطلاح آب آوردن زانو یاد می‌شود. آرتریت در کل به سایش و فرسایش غضروف و استخوان‌ها اطلاق می‌شود و باعث می‌شود بدن مایع اضافی در زانو تولید کند که میزان آن متغیر است.

تورم سریع بدون آسیب دیدگی

از شایع‌ترین دلایل این نوع ورم زانو می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

عفونت: عفونت با افزایش دادن میزان مایع تولید شده درون مفصل باعث ورم کردن زانو می‌شود. عفونت معمولاً پس از جراحی یا بریدگی عمیق بروز می‌یابد، البته گاهی عفونت داخل بدن در مفصل نیز منتشر می‌شود.

نقرس: میزان بالای اسید اوریک، تولید شده به عنوان بخشی از فرایند گوارش، منجر به شکل‌گیری کریستال‌های تیز سوزنی شکلی در داخل مفصل می‌شود که التهاب و آب آوردن زانو را در پی دارد.

دلایل نادر ورم زانو (آب آوردن زانو)

  1. دررفتگی کاسه زانو: وارد شدن ضربه شدید کشکک زانو را به یک سمت می‌راند و در نتیجه زانو متورم می‌شود.
  2. زانوی دوندگان: تحریک تاندون کشکک زانو به ورم ملایم جلوی زانو می‌انجامد.
  3. تومور: تومورهای گوناگونی وجود دارد که باعث ورم زانو می‌شود.
  4. ترومبوز عمیق وریدی (DVT): لخته شدن خون در یکی از سیاهرگ‌های عمقی، به ویژه در پا، باعث ورم زانو می‌شود.
  5. همارتروز خود به خود: خونریزی ناگهانی درون مفصلی در بیماران دچار مشکلات انعقاد خون تورم زانو را به دنبال دارد.

تشخیص


معاینه بالینی اصولی زانو با استفاده از روش‌های خاص و بهره‌گیری از آزمایش‌های تصویربرداری تشخیصی و آرتروسنتز زیربنای تشخیص صحیح و درمان کارآمد است.

پرتونگاری (اشعه ایکس): این روش برای رد احتمال شکستگی یا دررفتگی استخوان در صورتی مورد استفاده قرار می‌گیرد که سابقه وارد شدن ضربه و آسیب دیدگی وجود داشته باشد و نشانه‌های آرتروز در بیمار دیده شود.

ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی): ناهنجاری‌های استخوان یا مفصل زانو، مانند پارگی رباط، تاندون یا غضروف، مشخص می‌شود.

درمان ورم زانو (آب آوردن زانو)


دارو

مسکن

مسکن‌هایی مانند آسپرین، پاراستامول یا ایبوپروفن به تسکین درد کمک می‌کند. مصرف ایبوپروفن یا دیگر داروهای غیراستروئیدی ضدالتهاب (NSAIDs) مانند ناپروکسین یا دیکلوفناک نیز کاهش ورم را در پی دارد.

پیش از مصرف دارو همواره باید راهنمای مصرف موجود در جعبه دارو را مطالعه کرد تا از میزان مصرف دارو مطلع شد و اطمینان حاصل کرد که مصرف دارو مشکلی ایجاد نمی‌کند.

آنتی بیوتیک

 آنتی بیوتیک‌های زیر در صورت تایید ابتلا به بورسیت عفونی تجویز می‌شود

  • فلوکلوگزاسیلین
  • اریترومایسین
  • کلاریترومایسین

 پس از 7 روز واکنش بدن به آنتی بیوتیک‌ها را بررسی می‌کنند. چنانچه نشانه‌های عفونت همچنان وجود داشته باشد، بیمار باید 7 روز دیگر آنتی بیوتیک مصرف کند.

کورتیکواستروئید

کورتیکواستروئید در صورت شدید بودن علائم بورسیت یا مقاوم بودن در برابر درمان‌های دیگر تزریق می‌شود. کورتیکواستروئیدها حاوی استروئید، نوعی هورمون، هستند و از آنها برای کاهش التهاب استفاده می‌شود. دکتر مغاری این دارو را مستقیماً در ناحیه آسیب‌دیده تزریق می‌کنند.

زانو بند

با بستن زانوبند در مواجهه با گونه‌های مزمن و دیرپای ورم زانو می‌توان از مفصل محافظت کرد و فشار روی مفصل را به حداقل رساند. بستن زانوبند به ویژه برای بیماران مبتلا به انواع ناراحتی‌های مفصلی مفید است، چون زانوبند فشار را از نقاط تحلیل رفته به بخش‌های سالم‌تر زانو منتقل می‌کند و به این ترتیب ورم زانو به حداقل می‌رسد.

ماساژ

ماساژ یا مالیدن ناحیه متورم تسکین درد را به ارمغان می‌آورد و جریان خون را بهبود می‌بخشد. مزایای بسیاری از ماساژها تنها به آرام‌سازی محدود نمی‌شود. ناحیه صدمه دیده را در صورت بروز درد ماساژ ندهید.

ماساژ دادن مفصل‌ها و محل برش بسیار مهم است، بااین حال باید شدت و فشار ماساژ را در حد ملایم نگه داشت.

پوست روی زانو را با فشار ملایم به صورت دایره‌ای حرکت دهید تا بافت پیوندی زیر پوست یعنی محلی کشیده شود که اکثر رگ‌های لنفاوی در آنجا قرار دارد.

چنانچه درد و ورم بیش از چند روز ادامه داشت، به ویژه در صورتی که نتوانستید درد و ورم را ناشی از سانحه یا صدمه‌ای معین بدانید، از خوددرمانی پرهیز کنید.

ورزش

انجام تمرین‌های زیر برای حفظ انعطاف‌پذیری زانو مفید است:

کشش همسترینگ

به پشت در آستانه در دراز بکشید و یک پا را در عرض چهارچوب در باز بگذارید.

پا را روی دیوار به سمت بالا بلغزانید تا زانو صاف شود و کشش ملایمی را رو به پایین در پشت پا احساس کنید. حداقل یک دقیقه این کشش را حفظ کنید. به مرور زمان مدت زمان تمرین را افزایش دهید تا در نهایت بتوانید عضله‌های همسترینگ هر پا را 6 دقیقه در حالت کشش قرار دهید.

  • قوس کمر را افزایش ندهید.
  • زانوها را خم نکنید.

یک پاشنه را مماس با کف زمین نگه دارید و پاشنه دیگر را روی دیوار بگذارید. پنجه‌ها را رو به بالا نبرید.

  • حرکت را روی پای دیگر نیز انجام دهید.
  • حرکت را 2 تا 4 بار برای هر پا تکرار کنید.

بالا بردن زانو تا قفسه سینه

  • به پشت دراز بکشید، زانوها را خم کنید و کف پاها را صاف روی زمین بگذارید.
  • یک زانو را تا قفسه سینه بالا بیاورید و کف پای دیگر را از روی زمین بلند نکنید یا اگر راحت‌تر هستید و کمرتان در وضعیت بهتری است، پای دیگر را دراز کنید. کمر را به زمین فشار دهید. 15 تا 30 ثانیه در این حالت بمانید.
  • عضله‌ها را شل کنید و زانو را پایین آورده و به حالت صاف برگردانید. حرکت را روی پای دیگر انجام دهید.
  • حرکت را 2 تا 4 بار برای هر پا تکرار کنید.
  • برای کشش بیشتر، پای دیگر را هنگام بالا بردن زانو تا قفسه سینه روی زمین بگذارید.

23

آسپیریشن (تخلیه مایع)

چنانچه ورم ناشی از بورسیت شدید باشد، تخلیه مایع بورس پیشنهاد می‌شود. این عمل که آسپیریشن (بیرون کشیدن مایع) نامیده می‌شود، درد را تسکین و دامنه حرکتی مفصل را افزایش می‌دهد.

مایع درون بورس در این عمل با استفاده از سوزن تخلیه می‌شود و سپس ناحیه پانسمان می‌شود. بیمار باید تا دو روز پس از عمل از انجام فعالیت‌های سنگین خودداری کند.

جراحی

جراحی در بعضی موارد برای برداشتن بورس‌های عفونی یا آسیب دیده به ویژه در صورت مقاوم بودن آنها به آنتی بیوتیک‌ها توصیه می‌شود.

در عمل جراحی یا بورس به طور کامل خارج می‌شود یا برشی روی پوست ایجاد می‌گردد تا مایع بورس از راه آن تخلیه شود.

درمان خانگی

درمان خانگی برای کاهش درد، ورم و خشکی یا سفتی زانو مفید است.

  • استراحت: هر گونه فعالیتی را که باعث بروز درد یا ناراحتی می‌شود متوقف کنید، روش انجام آن را تغییر دهید یا در خلال انجام آن استراحت کنید. بالشت کوچکی را هنگام استراحت زیر زانو بگذارید.
  • یخ: کمپرس یخ درد و ورم را کاهش می‌دهد. پس از صدمه دیدن زانو بلافاصله روی زانو کمپرس یخ بگذارید تا از بروز ورم جلوگیری کنید یا شدت ورم را به حداقل برسانید.
  • باندپیچی زانو: زانوی آسیب دیده را با باند کشی ببندید تا ورم کمتر شود.
  • بالا گذاشتن زانو: سعی کنید زانو را در سطح قلب یا بالاتر از آن نگه دارید تا ورم به حداقل برسد.
  • فشار روی زانوی دردناک و متورم را به طرق زیر کاهش دهید:
    • عصا یا چوب زیر بغل را در دست سمت مخالف زانوی دردناک بگیرید.
    • از دو چوب زیر بغل استفاده کنید و وزن را روی زانوی دردناک نیاندازید.

پیشگیری از ورم زانو (آب آوردن زانو)


  • از حرکت‌های ناگهانی و دویدن روی سطوح ناهموار پرهیز کنید تا زانو صدمه نبیند.
  • چون چاقی فشار روی مفصل زانوی آسیب پذیر را افزایش می‌دهد، کاهش وزن برای پیشگیری از آسیب دیدن مفصل زانو مفید است.
  • انجام ورزش‌هایی مانند پیاده روی یا شنا را که فشار زیادی به زانو وارد نمی‌کند، فراموش نکنید.
  • فعالیت‌هایی متناسب با توان و قدرت زانو انتخاب کنید.

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که دچار پیچ خوردگی مچ پای خود شدید حتما اینجا را بخوانید

exercice-d-etirement-musculaire-pour-douleur-a-la-cheville

رباط‌ها بندهای محکم بافتی هستند که استخوان‌ها را به هم متصل می‌کنند. رباط‌ها به مفاصل قدرت می‌دهند و آنها را در برابر آسیب حمایت می‌کنند. صدمات واردشده به رباط‌های مچ پا را پیچ‌خوردگی می‌گویند که معمولاً به دلیل پیچش ناگهانی مفصل ایجاد می‌شود. یکی از حالات پیچ‌خوردگی می‌تواند کشیدگی، پارگی در چند رشته یا پارگی کامل یک یا چند رباط‌هایی باشد که استخوان‌های ناحیه‌ی مچ پا را در کنار هم نگه می‌دارند. پیچ‌خوردگی‌ها بسته به شدت پارگی رباط دسته‌بندی می‌شوند.

دکتر علی نیاستی متخصص طب فیزیکی -مفاصل کمر درد -دیسک و سیاتیک است که می‌تواند با سابقه فراوان دردرمانهای فیزیکی  درمان دقیق و بی نقص پیچ‌خوردگی و پارگی رباط مچ پا بپردازد. اگر از عمل جراحی واهمه دارید و یا به دنبال درمان‌های راحت و بدون بستری هستید با کلینیک دکتر علی نیاستی تماس حاصل بفرمایید (08337212444 ) یا به صورت حضوری به آدرس کرمانشاه:  پارکینگ شهر داری خیابان حاج محمد تقی  ساختمان ابن سینا طبقه  اول (عصر) مراجعه بفرمایید.

مچ پا چگونه پیچ می‌خورد؟


پیچ‌خوردگی در ناحیه مچ پا در نوجوانان بسیار شایع است و به طور مساوی در ورزشکاران و غیر ورزشکاران نیز اتفاق می‌افتد. این حالت وقتی اتفاق می‌افتد که رباط‌هایی که مچ پا را حمایت می‌کنند، تحت یک کشش بیش از حد قرار گیرند یا پاره شوند. این حالت می‌تواند در هنگام افتادن پا در یک چاله، لغزیدن در هنگتم راه رفتن روی یک سراشیبی و یا وقتی که همه‌ی وزن بدن یک‌باره روی یک مچ پا بیفتد نیز رخ دهد.

شدت پیچ‌خوردگی مچ پا مطابق با اینکه رباط چقدر کشیده شده و اینکه آیا مفصل مچ بی‌ثبات است یا نه درجه‌بندی می‌شود. هنگامی که رباط آسیب‌دیده دیگر قادر به حمایت مفصل برای حرکت نباشد، مفصل بی‌ثبات و ناپایدار می‌شود:

  • درجه 1- کشیدگی خفیف رباط بدون ایجاد بی‌ثباتی در مفصل
  • درجه 2- پارگی جزئی (گسیختگی) رباط اما بدون ایجاد بی‌ثباتی در مفصل (یا ایجاد یک بی‌ثباتی خفیف)
  • درجه 3- پیچ‌خوردگی شدید: پارکی کامل رباط و ایجاد بی‌ثباتی در مفصل

علائم پیچ‌خوردگی مچ پا چیست؟


بیماران بعد از پیچ‌خوردگی مچ پایشان، وجود درد را گزارش کرده‌اند. معمولاً این عارضه به دلیل یک آسیب وارونه رخ می‌دهد، به این معنی که پا در زیر مچ یا ساق پا پیچ می‌خورد. پیچ‌خوردگی مچ پا اغلب در حین ورزش کردن اتفاق می‌افتد. بیماران از وجود درد در روی مچ پا و درجات مختلف تورم و خونریزی زیرپوستی (مانند کبود شدن) شکایت می‌کنند. از لحاظ فنی این کبودی به خون مردگی اشاره دارد. بسته به شدت پیچ‌خوردگی، ممکن است شخص قادر به راه رفتن باشد یا نباشد.

پیچ‌خوردگی مچ پا چگونه تشخیص داده می‌شود؟


با توجه به اینکه پیچ‌خوردگی مچ پا یک صدمه شایع است به راحتی قابل تشخیص است. ناحیه دردناک روی مچ پا همراه با حساسیت نسبت به لمس کردن و ورم کردن در بیماری که مچ پایش پیچ خورده است دلالت بسیاری بر وجود این عارضه دارد. در این بیماران یک عکس معمولی رادیولوژی نیز بیان می‌کند که استخوان نشکسته و در عوض رباط‌های مچ پاره شده یا پیچ خورده‌اند.

نکته مهم اینکه با این همه هر جراحتی در ناحیه مچ نباید به سادگی یک پیچ‌خوردگی تلقی شود زیرا دیگر آسیب‌ها نیز می‌توانند به همین سادگی رخ دهند. به عنوان مثال، تاندون‌های ساق پا که در بالا به آنها اشاره شد، می‌تواند دچار جراحت شود. همچنین می‌تواند شکستگی‌هایی در استخوان‌های اطراف مچ پا ازجمله پنجمین استخوان کف پایی (خارجی‌ترین استخوان کف پا) و یا زائده‌ی جلویی استخوان پاشنه اتفاق افتاده باشد. در موارد حاد یک تصویر ام آر آی می‌تواند متضمن موارد دیگری از جراحت در مچ پا ازجمله آسیب غضروف‌ها باشد. به طور معمول انجام تست ام آر آی برای تشخیص پیچ‌خوردگی لازم نیست.

روش‌های درمان پیچ‌خوردگی مچ پا چیست؟


در اکثریت قریب به اتفاق پیچ‌خوردگی‌های مچ پا به عمل جراحی نیازی نیست. حتی در حالت بسیار شدید، رباط‌ها بدون عمل جراحی بهبود خواهند یافت. میزان پیچ‌خوردگی روش درمان را معین می‌کند. چنانکه در بالا گفتیم، معمولاً پیچ‌خوردگی‌ها به چند دسته تقسیم می‌شود. مهم‌تر از همه توانایی بیمار در را رفتن روی پای خود است. کسانی که بعد از صدمه دیدن قادرند وزن بدن خود را روی مچ پا تحمل کنند و راه بروند به احتمال زیاد به سرعت به فعالیت عادی خود برمی‌گردند. کسانی که نمی‌توانند راه بروند شاید به عدم تحرک و استراحت نیاز داشته باشند.

به طور کلی، راه‌های درمانی در 48 تا 72 ساعت اولیه عبارتند از استراحت و حرکت ندادن مچ، گذاشتن کمپرس یخ به مدت 20 دقیقه هر دو تا سه ساعت، فشرده کردن با یک باند ACE و بالا نگه داشتن مچ پا؛ که منظور از بالا نگه داشتن مچ و ساق پا حالتی است که انگشتان پا تا راستای بینی بیمار بالا آورده شوند. آن دسته از بیمارانی که قادر به راه رفتن نیستند، بهتر است تا زمانی که بتوانند وزن خود را به راحتی حمل کنند، راه نروند و استراحت کنند.

روش‌های درمانی غیر جراحی

استفاده از عصا. در بیشتر موارد تورم و درد دو تا سه روز طول خواهد کشید. در این مدت احتمالاً راه رفتن سخت است و ممکن است پزشک استفاده از عصا را به شما توصیه کند.

A00150F05

یک نوع مچ‌بند رکابی هوایی

عدم تحرک. در دوره‌ی اول بهبودی، مهم‌ترین چیز حمایت و حفاظت از مچ پا از حرکات ناگهانی است. در پیچ‌خوردگی درجه 2، یک وسیله پلاستیکی با قابلیت محکم نگه داشتن مچ مانند کفش‌های که شبیه قالب هستند و یا مچ‌بندهای رکابی هوایی می‌تواند برای مچ تکیه‌گاهی باشد. در پیچ‌خوردگی درجه 3، ممکن است برای 2 تا 3 هفته به یک قالب ساق پای کوتاه یا یک مچ‌بند قالبی نیاز شود.

در حالی که مچ پا در گچ یا آتل است شاید پزشک شما را به گذاشتن وزن کمی روی آن تشویق کند. این کار می‌تواند به بهبود شما کمک کند.

درمان  فیزیک: تمرینات توانبخشی برای جلوگیری از سفت شدن مفصل، افزایش قدرت مچ پا و جلوگیری از مزمن شدن مشکلات مچ پا مورداستفاده قرار می‌گیرند.

  • تحرک به موقع. جهت جلوگیری از سفتی عضلات مچ پا پزشک و فیزیوتراپیست حرکات و تمریناتی شامل حرکات گسترده و کنترل‌شده در مچ پا بدون ایجاد مقاومت برای شما فراهم می‌کنند.
  • حرکات کششی. هنگامی که شما بتوانید بدون احساس درد و ورم راه بروید و وزن خود را تحمل کنید، تمریناتی برای کشیده شدن عضلات و تاندون‌های جلو و پشت ساق و پا به برنامه درمانی شما اضافه خواهد شد. در صورتی که تمرینات تقویتی مبتنی بر زمین مانند بالا آوردن پا روی انگشتان بسیار دردناک باشد، ورزش در آب نیز می‌تواند استفاده شود. تمرینات مقاومتی نیز اگر توسط بیمار قابل‌تحمل باشند به برنامه‌ی ورزشی اضافه می‌شوند.
  • تمرینات تعادلی. اغلب تعادل ضعیف منجر به تکرار پیچ‌خوردگی و بی‌ثباتی مچ پا می‌شود. یک نمونه‌ی خوبی از تمرینات تعادلی، ایستادن روی پای آسیب‌دیده و بالا بردن پای مخالف با چشمانی بسته است. اغلب در این مقطع از توانبخشی از تخته‌های تعادل استفاده می‌شود.
  • ورزش‌های تقویتی و چابکی. وقتی که احساس درد نمی‌کنید ممکن است ورزش‌های دیگری مانند تمرینات چابکی به برنامه‌ی شما اضافه شود. تمرینات چابکی به عنوان یک بخش مهم در توانبخشی کارآمد اندام‌های تحتانی (ران، زانو و مچ پا) به کار می‌رود.

تمرینات تقویتی مچ پا

وقتی که توانستید مچ پا را به خوبی حرکت دهید، ورم پایتان کم و درد کنترل شد، شما می‌توانید تمرینات تقویتی مچ پا را آغاز کنید.

  • افزایش حرکات: گام کوتاهی بردارید و آرام آرام در حالی که روی انقباض عضلات پا، مچ و ساق پا تمرکز دارید حرکات را افزایش دهید. دور خود بچرخید و به آرامی حرکات را در حالت مشابه قبل کم کنید. در هر روز 20 بار و یا بیشتر این تمرین را تکرار کنید.
  • حوله پیچی: همان‌طور که نشسته‌اید و پایتان برهنه است، یک حوله کوچک روی سطح نرمی در جلوی خودتان بگذارید. با انگشتان پا حوله را به سمت کف پا بکشید. پاشنه پا را روی زمین قرار دهید و انگشتان پا را طوری حلقه کنید که همان‌طور که حوله را به سمت خود می‌آورید بتوانید آن را بفشارید. اجازه دهید رها شود و حرکت را تکرار کنید تا زمانی که حوله به نزد شما جابجا شود. عمل را در حالت عکس تکرار کنید و حوله را از خودتان دور کنید.
  • تمرینات ایزومتریک: یک شیء ثابت را به آرامی در تمام جهات حرکت مچ پا (بالا، پایین، به داخل و به خارج) هل دهید. 5 ثانیه این حالت را حفظ کنید و این حرکت را 10 بار و هر روز چندین بار تکرار کنید.
  • تمرینات لوله‌ای: با استفاده از یک لوله پلاستیکی، یک مقاومت ملایمی در برابر حرکات چهار جهتی مچ پا ایجاد کنید. دورتادور مچ پای آسیب‌دیده را با یک باند کشی بپیچید و مچ پا را برخلاف پیچش باند به بالا و داخل و خارج و پایین حرکت دهید. این تمرینات چهار حرکت پا شامل چرخش به داخل، چرخش به خارج، خم کردن کف پا و باز کردن به طرف روی پا را با هم ترکیب می‌کند. برای هر حرکت 3 مجموعه از 15 تکرار را انجام دهید.
  • بالا بردن انگشتان: بر روی پاشنه پا و روی لبه‌ی یک قدم بایستید. سپس بر روی قسمت گوشتی پا بلند شوید، 3 ثانیه در این حالت بمانید و به آرامی بر روی حالت اولیه بر روی پاشنه برگردید. چندین بار در طول روز این حرکت را 20 بار تکرار کنید.
  • راه رفتن روی پاشنه و پنجه پا: به مدت 30 ثانیه روی پنجه‌ها راه بروید، سپس 30 ثانیه روی پاشنه پا راه بروید. یک دقیقه روی انگشتان پا بایستید و این کار را به مدت 5 تا 10 دقیقه روی پاشنه انجام دهید. این تمرین را چندین بار در روز تکرار کنید.

درمان با عمل جراحی

برخی از انواع پیچ‌خوردگی‌های شدید مچ پا عبارتند از:

  • پیچ‌خوردگی شدید (که در آن رباط‌ها به شدت پاره می‌شوند یا مفصل بی‌ثبات و ناپایدار می‌شود)
  • پیچ‌خوردگی بالای مچ پا که در آن رباط بالای مفصل مچ پاره می‌شود.

در برخی موارد اگر رباط‌ها به شدت پاره شوند و یا مفصل بیش از حد بی‌ثبات باشد، ممکن است عمل جراحی توصیه شود. در صورتی که نیاز باشد پزشک بیمار را ارزیابی خواهد کرد (اما در بیشتر موارد نیازی به جراحی نیست).

دوره بهبودی چقدر طول می‌کشد؟


دوره بهبودی به شدت آسیب بستگی دارد. همان‌طور که در بالا ذکر شد، برای جراحات جزئی فرد می‌تواند پس از گذشت چند روز به فعالیت‌های ورزشی خود بازگردد. در پیچ‌خوردگی‌های شدید، این زمان طولانی‌تر است و تا چند هفته طول می‌کشد. این نکته قابل‌ذکر است که پیچ‌خوردگی‌های شدید مچ پا برای بهبودی به زمان قابل‌ملاحظه‌ای نیاز دارند.

به طور کلی عاقبت پیچ‌خوردگی مچ پا بسیار خوب است. اکثر بیماران درمان شده و قادرند به زندگی عادی خود، ورزش‌ها و فعالیت‌های روزانه بازگردند. با این حال برخی افراد که مچ پایشان به درستی توانبخشی نشده و پیچ‌خوردگی نسبتاً شدیدتری دارند، ممکن است عدم تعادل در مچ پایشان ادامه داشته باشد. در بیمارانی که مکرراً مچ پایشان پیچ می‌خورد، بی‌ثباتی مزمن رخ می‌دهد. این تکرارها می‌تواند خطرناک باشد، زیرا می‌تواند منجر به آسیب‌دیدگی مچ شود. این بیماران بایستی شناسایی شوند و برای درمان و ترمیم مورد رسیدگی قرار گیرند.

عوارض بالقوه


به ندرت به عمل جراحی نیاز می‌شود. همان‌طور که در بالا اشاره شد مچ پایی که به درستی توانبخشی نشده باشد، می‌تواند به عدم تعادل مزمن دچار شود. قبل از اینکه آسیب‌های بیشتری به مچ پا وارد شود، لازم است این مشکل با عمل جراحی یا با روش‌های غیر جراحی برطرف شود.

پیشگیری از پیچ خوردن مچ پا


با دنبال کردن راهنمایی‌های ساده‌ی زیر می‌توانید احتمال پیچ خوردن مچ پا را کاهش دهید:

  • جایی که در حال راه رفتن یا دویدن هستید را خوب نگاه کنید
  • برای دسترسی به مکان‌های بالاتر از چهارپایه پله دار استفاده کنید
  • از پوشیدن کفش پاشنه بلند خودداری کنید
  • به طور منظم ورزش کنید
  • ورزش‌های انجام دهید که قدرت مچ پا را افزایش می‌دهند. قبل و بعد از ورزش کردن عضلات ساق پا را کشش دهید.

ادرس: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

SHARE →

در صورتی که از بیماری روماتیسمی رنج می برید حتما اینجا را بخوانید

11

روماتیسم مفصلی یک اختلال خود ایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن به سلول‌ها و بافت‌های سالم خود (که در اینجا منظور مفاصل بدن است) حمله می‌کند. این نقصِ سیستم ایمنی باعث التهاب در مفاصل و اطراف آن‌ها و در نهایت تخریب سیستم استخوان‌بندی می‌شود.

اولویت اول ما، سلامتی و خوشحالی بیمارانمان است!

تخصص ما ارائه خدمات مراقبتی تخصصی بوده و شهرت ما نیز به خاطر توانایی‌ها و کارآمدی‌مان در ارائه همین مراقبت‌های تخصصی است. مبنای کیفیت کار ما، تعداد عمل‌ها، تجربه پزشک و پیروی دقیق ما از استاندارهای شناخته شده در زمینه نتایج بالینی است. تجربه فراوان کلینیک تخصصی  بدون جراحی مفاصل -کمر درد -دیسک و  سیاتیک  دکتر نیاستی در کنار تلاش‌های بی‌وقفه برای ارائه مراقبت‌های پزشکی با بالاترین کیفیت به شما کمک خواهد کرد تا با اطمینان خاطر سلامتی‌تان را باز بیابید. کلینیک ما در تمامی مراحل درمان همراهتان خواهد بود. ما در زمینه تشخیص، درمان و پیشگیری از مشکلات مربوط به استخوان‌ها، عضلات، تاندون‌ها و رباط‌ها تخصص داریم.

برای اطلاعات بیشتر با ما از طریق 08337212444 تماس حاصل فرمایید.


علت‌ها و دلایل


روماتیسم مفصلی می‌تواند برای اندام‌های دیگری، مثل قلب و ریه‌ها، نیز تأثیرات مخربی داشته باشد.

علت دقیق روماتیسم مفصلی هنوز مشخص نیست. بعضی از محققان معتقدند ، عوامل به خصوصی مثل وراثت، در بروز این بیماری نقش دارند. برخی دیگر از محققان نیز معتقدند عامل بروز روماتیسم مفصلی یک عفونت ویروسی یا باکتریایی است.

زنان دو تا سه برابر مردان به این بیماری دچار می‌شوند. روماتیسم مفصلی اکثراً در افراد بین 30 تا 50 سال رخ می‌دهد. البته این بیماری در کودکان خردسال و بزرگسالان مسن‌تر از 50 سال نیز بروز می‌کند.

روماتیسم مفصلی نوجوانان نوعی التهاب مفصلی (آرتریت) است که در کودکان زیر 16 سال رخ داده و باعث التهاب و خشکی مفاصل به مدت بیش از 6 هفته می‌شود. بر خلاف روماتیسم مفصلی بزرگسالان که مزمن بوده و تا آخر عمر ادامه دارد، روماتیسم مفصلی نوجوانان با گذشت زمان رفع می‌شود. البته، این بیماری می‌تواند بر توسعه استخوان‌های کودکان در حال رشد تأثیر منفی بگذارد.

علائم و نشانه‌های التهاب مفصلی


علائم التهاب مفصلی می‌توانند به تدریج یا ناگهانی بروز کنند، و از آنجا التهاب مفصلی اغلب یک بیماری مزمن است، ممکن است علائم آن مقطعی بوده یا به طور مداوم وجود داشته باشند.

التهاب مفصلی چهار نشانه هشدار دهنده دارد که در صورت مشاهده می‌بایست با یک پزشک در میان گذاشته شوند. این نشانه‌ها عبارتند از:

درد: درد ناشی از التهاب مفصلی می‌تواند مداوم یا مقطعی باشد. درد می‌تواند تنها در یک نقطه متمرکز بوده یا در بخش‌های زیادی از بدن احساس شود.

تورم: بعضی از انواع التهاب‌ مفصلی باعث می‌شوند پوستی که روی مفصل ملتهب قرار گرفته قرمز، متورم و گرم شود.

خشکی: خشکی یکی از علائم شایع التهاب مفصلی است. در بعضی از انواع التهاب مفصلی صبح‌ها بعد از بیدار شدن از خواب و بعد از نشستن در یک خودرو به مدت طولانی خشکی بیشتر است و در بعضی دیگر از انواع آن مفاصل بعد از ورزش کردن خشک شده یا در تمام مدت خشک هستند.

مشکل در حرکت دادن یک مفصل: یکی از نشانه‌های التهاب مفصلی یا سایر مشکلات مفاصل این است که حرکت دادن مفصل یا بلند شدن از روی صندلی برای شخص سخت می‌شود.

علائم روماتیسم مفصلی

علائم روماتیسم مفصلی می‌توانند به تدریج یا ناگهانی بروز کنند. شدت علائم در هر بیمار متفاوت است.

  • درد و روم مفاصل، خصوصاً در مچ دست‌ها و پاها
  • خشکی یا درد عمومی مفاصل خصوصاً بعد از مدتی استراحت
  • کاهش دامنه حرکتی در مفاصل درگیر
  • ضعف عضلات نزدیک مفاصل درگیر
  • تب با درجه پایین
  • احساس ناراحتی عمومی

12

تشخیص


تشخیص روماتیسم مفصلی در مراحل اولیه بیماری، دشوار است زیرا علائم آن بسیار نامحسوس بوده و معمولاً در عکس‌های رادیولوژی و آزمایش خون قابل تشخیص نیستند.

افرادی که چهار مورد یا بیشتر از علائم زیر را دارند مبتلا به روماتیسم مفصلی هستند:

  • خشکی صبحگاهی مفاصل که بیش از یک ساعت طول کشیده و دست کم به مدت شش هفته ادامه دارد
  • التهاب سه مفصل یا بیشتر، دست کم به مدت شش هفته
  • التهاب مفاصل مچ یا انگشتان دست، دست کم به مدت شش هفته
  • تأیید وجود فاکتور روماتوئید به وسیله آزمایش خون
  • دیده شدن تغییر خصوصیات مفاصل در عکس‌های رادیولوژی

معمولاً، مراحل تشخیص روماتیسم مفصلی، علاوه بر بررسی کامل تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی، شامل موارد زیر نیز می‌شود:

آزمایش خون

آزمایش خون برای تعیین وجود یک آنتی‌بادی به نام فاکتور روماتوئید انجام می‌شود. اکثر بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی این پروتئین غیرعادی را در خون خود دارند.

کشیدن مایع مفصلی

از روش کشیدن مایع مفصلی برای تشخیص بعضی از مشکلات مفاصل استفاده می‌شود. در این روش، با وارد کردن یک سوزن به فضای مفصل کمی از مایع مفصل خارج شده و زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود. اغلب، پزشک می‌تواند بعد از آنالیز میکروسکوپی مایع مفصلی تشخیص را انجام دهد.

بیوپسی از ندول

بیوپسی فرایندی است که در آن با استفاده از یک سوزن یا در طول جراحی نمونه‌هایی از بافت بیمار برای بررسی زیر میکروسکوپ برداشته می‌شود. گاهی اوقات، پزشک تکه‌ای از بافت ندول را برداشته و از آن برای آنالیز و تعیین وجود سرطان یا سایر سلول‌های غیرطبیعی استفاده می‌کند.

عکس رادیولوژی

عکس رادیولوژی نوعی تست تشخیصی است که با استفاده از پرتوهای الکترومغناطیسی نامرئی تصاویری از استخوان‌ها و اندام‌ها و بافت‌های داخلی را بر روی فیلم ایجاد می‌کند. عکس‌های رادیولوژی به تأیید ابتلای بیمار به نوع به خصوصی از ورم مفصلی (مانند روماتیسم مفصلی یا آرتروز) کمک می‌کنند.

درمان


اهداف درمان‌های روماتیسم مفصلی عبارتند از:

  • توقف التهاب (کاهش شدت بیماری)
  • تسکین علائم
  • پیشگیری از آسیب‌دیدگی مفاصل یا اندام‌ها
  • بهبود عملکرد فیزیکی و وضعیت سلامت عمومی
  • کاهش عوارض طولانی مدت بیماری

پزشک، نوع درمان روماتیسم مفصلی را بر اساس موارد زیر تعیین می‌کند:

  • سن، وضعیت سلامت عمومی و تاریخچه پزشکی بیمار
  • میزان شدت و گستردگی بیماری
  • میزان تحمل بیمار نسبت به برخی داروها، روش‌های درمانی و درمان‌های غیردارویی.
  • نظر یا صلاحدید بیمار

معمولاً کلینیک تخصصی دکترنیاستی همراه با درمانهای  داروئی و توصیه های  لازم جهت مراقبت از  مفاصل  یک دوره درمانهای  فیریکی  را توصیه می‌کند؛ درمانهای  فیریکی به بیمار کمک می‌کند تا برخی از علائم روماتیسم مفصلی خود را کنترل نماید.

دارو

نوع داروی مورد استفاده به نوع ورم مفصلی بیمار بستگی دارد. داروهایی که معمولاً برای ورم مفاصل استفاده می‌شوند عبارتند از:

مسکن‌ها: این داروها درد را کاهش می‌دهند اما تأثیری بر التهاب ندارند.

داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDها): این داروها هم درد و هم التهاب را کاهش می‌دهند. NSAIDهای بدون نسخه عبارتند از ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم. برخی NSAIDها به صورت کرم، ژل یا پچ عرضه شده و می‌توان آن‌ها را روی یک مفصل به خصوص مالیده یا قرار داد.

داروهای ضدتحریک: برخی از انواع کرم‌ها و پمادها حاوی منتول یا کاپسایسین هستند، که عامل تندی فلفل‌ها است. مالیدن این پمادها و کرم‌ها روی پوست مفصل دردناک، باعث تعدیل سیگنال‌های درد منتشر شده از مفصل و کاهش درد آن می‌شود.

داروهای ضدروماتیسمی تعدیل کننده بیماری (DMARDها): این داروهای که برای روماتیسم مفصلی استفاده می‌شوند، باعث کند شدن حمله سیستم ایمنی به مفاصل یا توقف آن می‌شوند. متوترکسات و هیدروکسی کلروکوئین نمونه‌هایی از این داروها هستند.

داروهای بیولوژیک: داروهای تعدیل کننده پاسخ بیولوژیک، که در کنار DMARDها استفاده می‌شوند، داروهایی هستند که از لحاظ ژنتیکی دستکاری شده‌ و مولکول‌های پروتئینی مختلف مرتبط با پاسخ سیستم ایمنی را هدف قرار می‌دهند.

کورتیکواستروئیدها: این دسته از داروها، که شامل پردنیزون و کورتیزون می‌شود، التهاب را کاهش داده و سیستم ایمنی را مهار می‌کند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی شامل ورزش‌های به خصوصی است که متناسب با نیازهای فرد و عارضه او طراحی شده و گاهی اوقات همراه با درمان‌های تسکین دهنده درد مثل گذاشتن کیسه‌های یخ و آب داغ و ماساژ انجام می‌شوند.

شغل درمانی

عبارت است از ارائه توصیه‌های کاربردی در مورد مدیریت امور روزمره، انتخاب تجهیزات و وسایل کمکی مخصوص بیماری، محافظت از مفاصل در برابر آسیب‌دیدگی بیشتر و مدیریت خستگی بیمار.

تحریک الکتریکی

تحریک الکتریکی نوعی درمان برای کاهش درد مبتلایان به روماتیسم مفصلی است. تحریک الکتریکی از راه پوست معمول‌ترین نمونه از این نوع درمان است.

ماساژ درمانی

ماساژ برای مبتلایان به ورم دردناک مفاصل دست و مچ دست نیز مفید است. ماساژ، درد و اضطراب مبتلایان به ورم مفصلی را کاهش می‌دهد.‌ ماساژ تولید هورمون استرس کورتیزول توسط بدن را کاهش داده و تولید سرتونین، که باعث بهبود وضعیت روحی می‌شود، را افزایش می‌دهد. به علاوه، ماساژ تولید ماده انتقال دهنده عصبیِ P، که اغلب با درد مرتبط است، را کاهش داده و در نتیجه خواب را بهبود می‌دهد.

طب سوزنی

طب سوزنی روی مارکرهای التهاب تأثیر می‌گذارد. در این روش درمانی سوزن‌های کوچکی در پوست فرو می‌شوند. در نسخه‌ای از این روش که طب سوزنی الکتریکی دارد، از یک جریان الکتریکی ملایم نیز استفاده می‌شود. این سوزن‌ها در نزدیک به 2000 نقطه مشخص در بدن که در امتداد خطوطی موسوم به کانال یا خطوط نصف‌النهار قرار دارند وارد پوست می‌شوند.کلینیک  تخصصی  طب  سوزنی  دکتر نیاستی جهت  درمان بیماران  روماتیسمی  از  روس  طب  سوزنی  و  مدرن از  جمله  مگنت تراپی  و لیزر  درمانی  نیز  استفاده  می کند.

اولتراسوند

اولتراسوند علاوه بر تصویربرداری از بدن می‌تواند برخی عارضه‌ها را نیز درمان کند. امواج سطح بالاتر اولتراسوند می‌توانند در موارد زیر مفید باشند:

  • تسکین درد
  • کاهش التهاب
  • کمک به بهبود بافت‌ها

متخصصان طب فیزیکی  اغلب از لیزر  درمانی برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده می‌کنند. نتایج به دست آمده نشان داده‌اند که استفاده ازلیزر  برای مچ دست‌ها به افزایش قدرت گرفتن دست کمک می‌کند. لیزر  همچنین:انعطاف‌پذیری مچ دست را بهبود می‌دهدخشکی صبحگاهی را کاهش می‌دهدتعداد مفاصل متورم و دردناک را کم می‌کند

Laser therapy on a knee

فعالیت فیزیکی

فعالیت فیزیکی مداوم راهی مؤثر برای کاهش علائم در طولانی مدت است.

مبتلایان به ورم مفصلی می‌توانند به تنهایی یا با دوستان به انجام فعالیت‌های فیزیکی مناسب مفاصل بپردازند. از آنجا که بسیاری از مبتلایان به ورم مفصلی دچار یک همایندی مرضی مانند بیماری قلبی هستند، باید مطمئن شد که فعالیت فیزیک برای هر دو بیماری آن‌ها مناسب است. برخی فعالیت‌های مناسب مفاصل که برای بزرگسالان مبتلا به ورم مفصلی و بیماری‌های قلبی مناسب هستند عبارتند از:

  • پیاده‌روی
  • شنا
  • دوچرخه‌سواری

جراحی

در صورت شکست خوردن درمان‌های بالا، جراحی انجام می‌شود. ترمیم یا بازسازی نواحی درگیر را می‌توان به طرق مختلفی از جمله روش‌های زیر انجام داد:

  • تمیز کردن با جراحی
  • تعویض مفصل
  • خشک کردن مفصل

ادرس مطب:مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸