در صورتی که بخواهید از شکستگی کندیل خارجی ارنج اطلاعاتی داشته باشید حتما اینجا را بخوانید

تنه  استخوان بازو تقریبا به شکل استوانه ای است. این استخوان همانطور که در قسمت بازو به شکل یک کره گرد درآمده و سر استخوان بازو را میسازد در قسمت پایین پهن شده و سه ساختمان به هم چسبیده را میسازد. ساختمان خارجی تقریبا یه شکل یک کره بوده و به آن کندیل لترال یا لقمه خارجی میگویند. ساختمان داخلی به شکل یک مثلث بوده و به آن اپی کندیل داخلی میگویند و ساختمان بین آن دو به شکل یک قرقره است و به آن تروکلئا Trochlea میگویند.

 شکستگی کندیل لترال Lateral condyle یا لقمه خارجی آرنج بیشتر در بچه ها و بدنبال زمین خوردن در حالتی که فرد دست خود را حائل قرار داده تا زمین نخورد ایجاد میشود. گاهی اوقات همراه با این شکستگی دررفتگی مفصل آرنج هم بوجود میاید.

شکستگی کندیل لترال استخوان بازو

علائم شکستگی کندیل خارجی بازو چیست

مهمترین علامت شکستگی کندیل خارجی استخوان بازو درد بخصوص در سطح خارجی آرنج است. این درد با فشار به قسمت خارجی آرنج بیشتر میشود و حرکات آرنج در این بیماران دردناک میشود.

در  رادیولوژی  میتوان شکستگی را مشاهده کرد. گاهی اوقات تشخیص این شکستگی ها در بچه ها بسیار مشکل میشود و پزشک معالج از آرنج سالم هم عکس برداری کرده و با مقایسه تصویر رادیولوژی دو آرنج سعی میکند تغییراتی را که میتواند به نفع یک شکستگی باشد پیدا کند.

 
شکستگی با جابجایی کم

شکستگی با جابجایی زیاد

فیکس کردن شکستگی با پین

درمان شکستگی کندیل خارجی آرنج چیست

این آسیب در واقع یک شکستگی داخل مفصلی است و مانند هر شکستگی دیگر داخل مفصلی نیاز است تا قطعات شکسته شده بسیار دقیق  جااندازی شوند وگرنه احتمال  بدجوش خوردنو بدنبال آن ایجاد ارتروز در مفصل زیاد میشود.

اگر شکستگی کندیل خارجی کاملا بدون جابجایی باشد درمان آن بیحرکت کردن آرنج با استفاده از یک اتل بلند دست است. به علت اتصال عضلات قوی ساعد به محل قطعه شکسته شده، حتی اگر این قطعه در ابتدا جابجایی نداشته باشد ممکن است در روز های بعد، حتی در داخل آتل به علت انقباض عضلات ذکر شده جابجا شود. به همین علت اگر این نوع درمان برای بیمار استفاده میشود پزشک معالج تا سه هفته، هفته ای یک بار از آرنج بیمار رادیوگرافیبه عمل میاورد تا اگر در این مدت کوچکترین جابجایی در قطعه شکسته شده ایجاد شود، جابجایی از نظر دور نماند. 

بعد از سه هفته احتمال جابجایی کم شده و دیگر نیازی به تکرار رادیوگرافی نیست. اندام فوقانی بیمار معمولا 6-3 هفته در اتل باقی میماند. پس از این مدت مفصل آرنج دچار خشکی و محدودیت حرکتی خواهد شد و بیمار باید بمدت چندین هفته و یا حتی چندین ماه زیر نظر یک متخصص طب فیزیکی  حرکات و نرمش هایی را برای مفصل آرنج انجام دهد تا دامنه حرکتی مفصل آرنج مجددا به حالت اولیه بازگردد

در صورتیکه شکستگی کندیل خارجی آرنج همراه با جابجایی باشد باید جااندازی شده و با عمل جراحی و به توسط چند عدد پین قطعه کسته شده فیکس شود. پین ها معمولا بعد از شش هفته خارج میشوند.

ادرس مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در ارتباط با علائم و درمان دررفتگی ارنج حتما اینجا را بخوانید

مفصل آرنج میتواند بدنبال ضربات شدیدی که به اندام فوقانی وارد میشود دچار دررفتگی شود. درمان این دررفتیک باید بسرعت انجام شود تا احتمال بروز عوارض احتمالی کاهش یابد.

علائم دررفتگی مفصل آرنج

 معمولاً علائم واضح و به صورت تغییر شکل آرنج همراه با درد شدید است. بعد از مدتی آرنج متورم میشود. بیمار آرنج در رفته را با دست مقابل گرفته و از حرکت آن جلوگیری مسکند. هر گونه حرکت آرنج با درد شدید توام است. معمولاً بعد از مدت کوتاهی از ضربه، قسمت داخلی مفصل کبود میشود.
پزشک معالج از رادیوگرافی ساده برای تشخیص دررفتگی کمک میگیرد. عکس برداری از آرنج میتواند جهت جابجایی استخوان ها و وجود یا عدم همراهی شکستگی با دررفتگی را نشان میدهد.

 

 

درمان دررفتگی مفصل آرنج

 مانند هر دررفتگی دیگر باید بسرعت اقدام به جااندازی دررفتگی کرد. بهتر است جااندازی در اطاق عمل و با بیهوشی عمومی انجام شود ولی میتوان آنرا در بخش اورژانس هم انجام داد. قبل از اقدام به جااندازی، درد بیمار با تجویز داروهایی کم میشود.

برای جااندازی ابتدا کم پزشک، در طرف بالای سر بیمار قرار گرفته و بازوی بیمار را میگیرد. پزشک در طرف پای بیمار ایستاده و با یک دست، مچ دست بیمار را میگیرد و آرنج را خم میکند. سپس ساعد را در امتداد طولش میکشد و در همان حال با دست دیگر زائده اولکرانون را به سمت جلو هل میدهد.

بعد از جااندازی، کل اندام فوقانی در یک اتل گذاشته شده تا بمدت یک تا دو هفته بیحرکت شود. در این بیماران حرکات آرنج باید خیلی زود شروع شود وگرنه آرنج دچار محدودیت حرکتی خواهد شد. مفصل آرنج به آسیب بسیار حساس بوده و  محدودیت حرکتی خیلی سریع در آن ایجاد میشود پس طول مدت بیحرکتی باید کم باشد و هم پزشک و هم بیمار باید به انجام زودرس حرکات مفصل توجه خاص بکنند. بعد از شروع حرکات و نرمش های خاص زیر نظر پزشک معالج و فیزیوتراپ، نرمش هایی هم برای تقویت عضلات اطراف آرنج  باید به توسط بیمار انجام شود. با تمام این اوصاف ممکن است قدری محدودیت حرکت بصورت محدودیت در باز شدن کامل آرنج برای بیمار باقی بماند.
در مواردی که دررفتگی آرنج همراه با شکستگی باشد معمولاً نیاز به عمل جراحی وجود دارد.

عوارض دررفتگی مفصل آرنج

شایعترین عوارض دررفتگی رنج عبارتست از

• آسیب عصبی : اعصابی که از اطراف مفصل آرنج عبور میکنند ممکن است در حین در رفتگی دچار کشیدگی شده و فلج شوند. خوشبختانه اکثر این فلج ها موقتی بوده و پس از چند هفته خودبخود بهبود میابند.

• آسیب به شریان بازویی :  شریان بازوئی یا رادیال ممکن است به علت کشش زیاد در حین در رفتگی مفصل آرنج صدمه ببیند

• استخوان سازی نابجا : ا استخوان سازی نابجامیتواند موجب محدودیت حرکتی آرنج شود

• محدودیت حرکتی : محدودیت حرکتی یکی از عوارض شایع دررفتگی است و به علت چسبندگی بافت های اطراف و داخل مفصل ایجاد میشود.

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

جهت اشنایی با علل دررفتگی ارنج حتما اینجا را بخوانید

دررفتگی Dislocation به حالتی میگویند که در آن دو سطحی که مفصل را تشکیل میدهند از یکدیگر جداشوند. به بیان دیگر دو استخوانی که یک مفصل را درست میکنند ارتباط آناتومیک خود نسبت به یکدیگر را از دست میدهند. گاهی اوقات سطوح مفصل کاملاً از هم جدا نمیشوند، گرچه وضعیت صحیح آناتومیک را نسبت به هم ندارند ولی کاملاً هم از هم جدا نمیشوند و قسمتهایی از سطوح مفصلی با هم در تماس باقی میمانند. به این حالت نیمه دررفتگی Subluxation میگویند.

آناتومی

مفصل آرنج از سه استخوان تشکیل میشود. در بالا قسمت پایینی استخوان بازو Humerus bone قرار دارد و در پایین قسمت بالایی دو استخوان ساعد یعنی زند زیرین و زند زبرین در تشکیل مفصل آرنج شرکت میکنند. زند زیرین یا Ulna همان استخوانی است که در طرف انگشت کوچک دست قرار گرفته است و زند زبرین یا Radius استخوانی است که در طرف شست دست است.

در دو طرف مفصل آرنج یعنی در طرف خارج و داخل آن لیگامان هایی وجود دارد که مفصل آرنج را پایدار نگه میدارند. لیگامان هایی که در قسمت خارجی قرار دارند استخوان بازو را به استخوان زند زبرین یا رادیوس متصل میکند و لیگامان هایی که در قسمت داخلی مفصل آرنج قرار دارند استخوان بازو را به استخوان زند زیرین یا النا متصل میکنند.

 

علت دررفتگی مفصل آرنج

دررفتگی آرنج زیاد شایع نیست ولی شایع ترین مکانیسم ایجاد آن زمین خوردن روی کف دست است در حالتی که فرد دست خود را در حالت کشیده به جلو نگه داشته است. با برخورد کف دست به زمین نیرویی از طرف زمین به دست وارد میشود. این نیرو به طرف بالا سیر کرده و از طریق ساعد به آرنج رسیده و موجب دررفتگی آرنج میشود. مکانسیم دیگر دررفتگی آرنج تصادف اتومبیل است. موقعی که اتومبیل بر اثر برخورد از جلو به مانع ناگهان متوقف میشود. سرنشین برای برخورد نکردن به داشبورد دست خود را به جلو میاورد و نیرو با همان مکانیسم زمین خوردن به آرنج منتقل شده و موجب دررفتن آن میشود.

در هنگام دررفتگی آرنج معمولاً بافت های اطراف مفصل مثل کپسول مفصلی و لیگامان ها آسیب میبینند. این آسیب دیدگی ممکن است بصورت کشیدگی و یا حتی پارگی کامل باشد. در حالات شدیدتر ممکن است همراه با دررفتگی، شکستگی استخوانی هم در مفصل آرنج اتفاق بیفتد و یا حتی به عروق و اعصابی که از ناحیه آرنج عبور میکنند آسیب برسد.

در بعضی افراد مفصل آرنج ذاتاً شل است. در بعضی دیگر قوس زائده اولکرانون کم است. در این گروه ها ممکن است احتمال دررفتگی آرنج بدنبال ضربه بیشتر باشد.

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که از درد ارنج رنج میبرید حتما اینجا را بخوانید

ر

آرنج یک مفصل لولایی شکل است که به اتصال سه استخوان بازو شامل شعاع و اولنای ساعد (زند زبرین و زند زیرین) و استخوان قسمت بالایی بازو کمک می‌کند. استخوان‌ها توسط رباط‌ها نزدیک یکدیگر نگه داشته می‌شوند. رباط اولیه همان رباط متوازی وسطی (MCL) در داخل آرنج و رباط متوازی جانبی (LCL) در خارج آرنج است. عضلاتی که مفصل را احاطه کرده‌اند مسئول حرکت آرنج هستند.

ما در کلینیک خود انواع روش‌های درمانی غیر جراحی را ارائه می‌دهیم؛ تکنیک‌های ورزشی شما را بررسی می‌کنیم و در صورت وجود هرگونه علل بیومکانیکی که موجب درد آرنج شما شود، آنها را بازبینی می‌کنیم. به منظور کمک به حفظ نتیجه درمان، یک برنامه‌ی توان‌بخشی برای بیمار آماده می‌شود.

ابعاد مختلف طب فیزیکی و روش‌های درمانی ما جهت ارتقاء دامنه حرکت و کمک به کاهش درد عرضه می‌شوند.

آسیب‌های وارده به آرنج

---

آسیب وارده به آرنج می‌تواند نسبتاً جدی فرض شود زیرا صدمه دیدن عصب مفصل بازو می‌تواند منجر به مشکلات دائمی عضلات ساعد، مچ دست، دست و انگشتان شود.

در واقع آسیب‌های وارده به آرنج شامل شکستگی و دررفتگی می‌شود که باعث ورم کردن، عدم حرکت و کجی استخوان می‌شود.

ورزش‌هایی که حداکثر احتمال وارد آمدن آسیب به آرنج را دارند عبارتند از تنیس، راکت بال، اسکواش، گلف و وزنه‌برداری.

آسیب‌های رایج و علل آن

---

آسیب‌هایی که در ورزش‌ها به آرنج وارد می‌شوند، در اشکال مختلفی آشکار می‌شوند که با توجه به محل و علت آسیب متفاوت هستند.

دررفتگی آرنج

این یکی از جدی‌ترین و شایع‌ترین صدمات حاد آرنج است. به طور معمول دررفتگی آرنج ناشی از افتادن روی یک بازوی باز و کشیده شده است که اغلب در نتیجه‌ی یک ورزش برخوردی یا افتادن از یک ارتفاع رخ می‌دهد.

شکستگی آرنج

شکستگی آرنج اغلب به دلیل افتادن روی یک بازوی باز رخ می‌دهد. به طور معمول شکستگی باعث درد حاد، تورم، کبودی و بد شکلی مفصل می‌شود. معمولاً شکستگی آرنج با دررفتگی آن در ارتباط است و معمولاً با جراحی درمان می‌شود.

درد آرنج تنیس‌بازان (تنیس البو)

این وضعیت معمولاً توسط یک عضله‌ی تحریک‌شده در ساعد که به دسته‌ی استخوانی در خارج از آرنج متصل است، مشخص می‌شود. تنیس البو یکی از شایع‌ترین انواع آسیب‌هایی است که ناشی از استفاده‌ی بیش از حد از آرنج است.

درد آرنج پرتاب‌کننده‌ی توپ

این وضعیت در ورزشکارانی که به صورت ناگهانی و با قدرت، مچ دست خود را به سمت پایین و داخل می‌برند رخ می‌دهد؛ این حرکت به عنوان بخشی از حرکت موردنیاز در ورزش آنها است. در این آسیب تاندون عضلات فلکسور ملتهب می‌شوند. شایع‌ترین ورزشکاران آسیب‌دیده عبارتند از: پرتاب‌کننده‌ی توپ بیس‌بال، گلف بازان، پارو زَن‌ها و بازیکنان تنیس.

درد آرنج بازیکنان خردسال بیس‌بال

در این وضعیت، به هر دو صفحات رشد در انتهای استخوان ساعد در مفصل صدمه وارد می‌شود. این نوع آسیب معمولاً به دلیل حرکات پرتابی اتفاق می‌افتد.

درد آرنج پرتاب‌کننده

حرکت پرتابی در ورزش‌ها باعث فشرده شدن ساختار بیرونی آرنج و کشش ساختار درونی آن می‌شود. با گذشت زمان، این فشرده شدن منجر به سیخ زدن و لب پریده شدن استخوان می‌شود و کشیده شدن بیشتر منجر به کشش رباط‌ها می‌شود. این نوع صدمات در میان بازیکنان بیس‌بال و دیگر ورزشکاران پرتاب‌کننده بسیار شایع است.

پارگی تاندون عضله دوسر

به طور کلی پارگی تاندون عضله دوسر در ورزشکاران مسن‌تر رخ می‌دهد. این عارضه اغلب پس از بلند کردن مکرر اجسام یا یک آسیب حاد، درد شدید و احساس پاره شدن عضله اتفاق می‌افتد. معمولاً پارگی تاندون عضله دوسر با انقباض ناگهانی این عضله مشخص می‌شود.

گیر کردن عصب اولنار

در این نوع آسیب استخوان آرنج درگیر است؛ در واقع استخوان آرنج یک ناحیه‌ی در معرض است که در آن عصب اولنار در اطراف آرنج عبور می‌کند. این عصب می‌تواند به صورت مزمن ملتهب شود و در مسیر تنگ خود در اطراف آرنج گیر کند؛ این عارضه باعث ایجاد درد بسیار زیادی می‌شود.

درد آرنج گلف بازان (گلف البو)

التهاب تاندون‌ها که در اطراف آرنج رخ می‌دهد با نام گلف البو شناخته شده است. التهاب تاندون‌ها در درجه اول تاندون‌های درونی آسیب‌دیده را شامل می‌شود. این آسیب‌ها در هنگامی که چوگان گلف با توپ تماس پیدا می‌کند یا وقتی که چوگان به صورت تصادفی با زمین برخورد می‌کند، رخ می‌دهند.

درمان

---

طرح درمان با در نظر گرفتن عوامل زیر آماده می‌شود:

محل، نوع و شدت آسیب، مدت زمانی که از وقوع آسیب گذشته است، سن، وضعیت سلامتی و فعالیت‌هایی مانند ورزش‌ها، کار یا سرگرمی‌ها.

هنگامی که آسیب به آرنج وارد شد، بررسی کنید که آیا درد بیش از حد، تورم یا عدم توانایی در حرکت آرنج دارید یا خیر. در این موقعیت مراحل زیر را دنبال کنید:

فوراً درخواست کمک پزشکی کنید، بازوی آسیب‌دیده را آتل ببندید، با استفاده از یک نوار الاستیکی آن را محکم نگه دارید، در فواصل 10 تا 30 دقیقه‌ای روی ناحیه آسیب‌دیده یک بسته یخ بگذارید.

درمان با R.I.C.E (استراحت، یخ گذاشتن، فشار، بالا نگه داشتن)

• استراحت ناحیه‌ی آسیب‌دیده و به کار نبردن آن.
• قرار دادن یک بسته یخ روی ناحیه‌ی آسیب‌دیده به مدت 15 تا 20 دقیقه، 4 تا 8 بار در روز.
• استفاده از یک باند الاستیک برای فشار وارد کردن به ناحیه آسیب‌دیده و کاهش ورم آن.
• بالا نگه داشتن بخش آسیب‌دیده برای کاهش ورم آن.

داروها

داروهای غیراستروئیدی ضدالتهابی (NSAIDs) مانند آسپیرین و استامینوفن، رایج‌ترین انواع داروهای تجویزشده برای صدمات آرنج هستند.

تزریق کورتیکواستروئید

گاهی اوقات برای درمان مشکلات دردناک عضلانی از روش تزریق کورتیکواستروئید استفاده می‌شود. با این حال شواهد بالینی محدودی برای حمایت از کاربرد آنها به عنوان یک روش درمانی مؤثر برای درد آرنج وجود دارد.

کورتیکواستروئیدها نوعی دارو هستند که محتوی نسخه‌های بشر ساخته‌ی هورمون کورتیزول می‌باشند.

لیزر درمانی

لیزر درمانی برای درمان صدمات اسکلتی عضلانی حاد یا مزمن و شرایط بحرانی و بهبود جراحات، تنها از یک طول موج نور گسیل‌شده از یک دیود لیزری با شدت کم یا از دیودهای شب نما با شدت بالا استفاده می‌کند.

شوک درمانی

دلیل اینکه رشد بافت جدید کمک خیلی زیادی می‌کند این است که کلمه‌ی التهاب تاندون‌ها به این معنی است که تاندون ملتهب شده است؛ در واقع زمانی که این تاندون‌ها بافت‌برداری می‌شوند (هیچ سلول ملتهبی وجود ندارد یعنی تاندون ملتهب نیست)، تاندون در حال انحطاط است. بهترین درمان برای یک بافت در حال انحطاط، رشد بافت جدید است تا به آن اجازه دهد بهبود یابد و از بین رفتن آن را متوقف کند. شوک درمانی این کار را انجام می‌دهد.

فیزیوتراپی

تحقیقات نشان می‌دهد که فیزیوتراپی مؤثرترین روش درمانی در ارائه‌ی یک تسکین پایدار است. ما انواع مختلفی از تکنیک‌ها را استفاده می‌کنیم، ازجمله:

• حرکت‌های خاص برای اطمینان از درست بودن بیومکانیک‌ها.
• طب سوزنی برای تسکین التهاب موضعی و رفع کردن نقاط محرک در عضلات.
• برنامه‌های ورزشی خانگی: بنابراین شما نیز می‌توانید به پیشرفت روند بهبودی خود کمک کنید.
• تکنیک‌های عصبی برای آزاد کردن تنش‌های عصبی مضر.
• درمان با دست (دست‌کاری) بافت‌های نرم خاص به منظور به حالت طبیعی در آوردن بافت نرم اطراف مفصل

طب سوزنی

طب سوزنی یک روش درمانی عاری از دارو است که با استفاده از سوزن موجب بهبود می‌شود. سوزن‌های طب سوزنی به داخل پوست بیمار در نقاط خاص بدن قرار داده می‌شوند. این نقاط به منظور بهبود عملکرد بدن و ارتقاء روند طبیعی بهبود خود به خودی بدن در نظر گرفته می‌شوند.

تزریق به نقاط محرک

سوزن زدن به صورت خشک (مانند طب سوزنی) یا تزریق دارو به نقاط محرک، یک نوع پرولوتراپی است که می‌تواند درد، اسپاسم و عدم حرکت را تخفیف دهد. این نقاط محرک که به آنها محل‌های محرک یا گره‌های عضلانی نیز می‌گویند، از توده‌های حساس و قابل‌لمس یا از گروه‌های فایبری در عضلات ساخته شده‌اند.

روش PRP

پرولوتراپی (PRP) با روش تزریق، مشکلات اسکلتی عضلانی را درمان می‌کند. این تزریق‌ها به رباط‌ها، تاندون‌ها و مفاصل انجام می‌شود تا بافت همبند را تقویت کند و درد را کاهش دهد. نام‌های دیگر روش پرولوتراپی عبارتند از: تکثیر درمانی، اسکلروتراپی و درمان تزریقی احیاکننده.

ماساژ

ماساژ درمانی (به عنوان ماساژ عمیق بافت نیز شناخته می‌شود) تنش ساختمان عضلانی را آزاد خواهد کرد و اغلب بافت‌های اسکار را می‌شکند تا دامنه‌ی حرکت را در یک ناحیه خاص افزایش دهد. به طور معمول ماساژ عمیق بافت برای آسیب‌های مزمن سودمند است.

تکنیک آزادسازی فعال (ART)

ART یک روش بسیار خاص از آزادسازی عضلات است که هدف آن بازگردانی کارائی بافت و حرکت و عملکرد عضلات، تاندون‌ها و رباط‌ها است و هرگونه عصب یا عروق خونی گیر کرده ناشی از چسبیدگی را آزاد می‌کند. (این تکنیک با ماساژ دادن انجام می‌شود).

درمان فیزیکی

تمرینات طب فیزیکی به منظور تقویت عضلات اطراف مفاصل ملتهب طراحی شده‌اند. این تمرینات به کاهش درد، سفتی و التهاب مفاصل کمک می‌کند و به شما اجازه می‌دهد فعال و پویا باقی بمانید.

• ادرس مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که از بیماری روماتیسمی رنج می برید حتما اینجا را بخوانید

روماتیسم مفصلی یک اختلال خود ایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن به سلول‌ها و بافت‌های سالم خود (که در اینجا منظور مفاصل بدن است) حمله می‌کند. این نقصِ سیستم ایمنی باعث التهاب در مفاصل و اطراف آن‌ها و در نهایت تخریب سیستم استخوان‌بندی می‌شود.

اولویت اول ما، سلامتی و خوشحالی بیمارانمان است!

تخصص ما ارائه خدمات مراقبتی تخصصی بوده و شهرت ما نیز به خاطر توانایی‌ها و کارآمدی‌مان در ارائه همین مراقبت‌های تخصصی است. مبنای کیفیت کار ما، تعداد عمل‌ها، تجربه پزشک و پیروی دقیق ما از استاندارهای شناخته شده در زمینه نتایج بالینی است. تجربه فراوان کلینیک تخصصی  بدون جراحی مفاصل -کمر درد -دیسک و  سیاتیک  دکتر نیاستی در کنار تلاش‌های بی‌وقفه برای ارائه مراقبت‌های پزشکی با بالاترین کیفیت به شما کمک خواهد کرد تا با اطمینان خاطر سلامتی‌تان را باز بیابید. کلینیک ما در تمامی مراحل درمان همراهتان خواهد بود. ما در زمینه تشخیص، درمان و پیشگیری از مشکلات مربوط به استخوان‌ها، عضلات، تاندون‌ها و رباط‌ها تخصص داریم.

برای اطلاعات بیشتر با ما از طریق 08337212444 تماس حاصل فرمایید.

علت‌ها و دلایل

---

روماتیسم مفصلی می‌تواند برای اندام‌های دیگری، مثل قلب و ریه‌ها، نیز تأثیرات مخربی داشته باشد.

علت دقیق روماتیسم مفصلی هنوز مشخص نیست. بعضی از محققان معتقدند ، عوامل به خصوصی مثل وراثت، در بروز این بیماری نقش دارند. برخی دیگر از محققان نیز معتقدند عامل بروز روماتیسم مفصلی یک عفونت ویروسی یا باکتریایی است.

زنان دو تا سه برابر مردان به این بیماری دچار می‌شوند. روماتیسم مفصلی اکثراً در افراد بین 30 تا 50 سال رخ می‌دهد. البته این بیماری در کودکان خردسال و بزرگسالان مسن‌تر از 50 سال نیز بروز می‌کند.

روماتیسم مفصلی نوجوانان نوعی التهاب مفصلی (آرتریت) است که در کودکان زیر 16 سال رخ داده و باعث التهاب و خشکی مفاصل به مدت بیش از 6 هفته می‌شود. بر خلاف روماتیسم مفصلی بزرگسالان که مزمن بوده و تا آخر عمر ادامه دارد، روماتیسم مفصلی نوجوانان با گذشت زمان رفع می‌شود. البته، این بیماری می‌تواند بر توسعه استخوان‌های کودکان در حال رشد تأثیر منفی بگذارد.

علائم و نشانه‌های التهاب مفصلی

---

علائم التهاب مفصلی می‌توانند به تدریج یا ناگهانی بروز کنند، و از آنجا التهاب مفصلی اغلب یک بیماری مزمن است، ممکن است علائم آن مقطعی بوده یا به طور مداوم وجود داشته باشند.

التهاب مفصلی چهار نشانه هشدار دهنده دارد که در صورت مشاهده می‌بایست با یک پزشک در میان گذاشته شوند. این نشانه‌ها عبارتند از:

درد: درد ناشی از التهاب مفصلی می‌تواند مداوم یا مقطعی باشد. درد می‌تواند تنها در یک نقطه متمرکز بوده یا در بخش‌های زیادی از بدن احساس شود.

تورم: بعضی از انواع التهاب‌ مفصلی باعث می‌شوند پوستی که روی مفصل ملتهب قرار گرفته قرمز، متورم و گرم شود.

خشکی: خشکی یکی از علائم شایع التهاب مفصلی است. در بعضی از انواع التهاب مفصلی صبح‌ها بعد از بیدار شدن از خواب و بعد از نشستن در یک خودرو به مدت طولانی خشکی بیشتر است و در بعضی دیگر از انواع آن مفاصل بعد از ورزش کردن خشک شده یا در تمام مدت خشک هستند.

مشکل در حرکت دادن یک مفصل: یکی از نشانه‌های التهاب مفصلی یا سایر مشکلات مفاصل این است که حرکت دادن مفصل یا بلند شدن از روی صندلی برای شخص سخت می‌شود.

علائم روماتیسم مفصلی

علائم روماتیسم مفصلی می‌توانند به تدریج یا ناگهانی بروز کنند. شدت علائم در هر بیمار متفاوت است.

• درد و روم مفاصل، خصوصاً در مچ دست‌ها و پاها
• خشکی یا درد عمومی مفاصل خصوصاً بعد از مدتی استراحت
• کاهش دامنه حرکتی در مفاصل درگیر
• ضعف عضلات نزدیک مفاصل درگیر
• تب با درجه پایین
• احساس ناراحتی عمومی

تشخیص

---

تشخیص روماتیسم مفصلی در مراحل اولیه بیماری، دشوار است زیرا علائم آن بسیار نامحسوس بوده و معمولاً در عکس‌های رادیولوژی و آزمایش خون قابل تشخیص نیستند.

افرادی که چهار مورد یا بیشتر از علائم زیر را دارند مبتلا به روماتیسم مفصلی هستند:

• خشکی صبحگاهی مفاصل که بیش از یک ساعت طول کشیده و دست کم به مدت شش هفته ادامه دارد
• التهاب سه مفصل یا بیشتر، دست کم به مدت شش هفته
• التهاب مفاصل مچ یا انگشتان دست، دست کم به مدت شش هفته
• تأیید وجود فاکتور روماتوئید به وسیله آزمایش خون
• دیده شدن تغییر خصوصیات مفاصل در عکس‌های رادیولوژی

معمولاً، مراحل تشخیص روماتیسم مفصلی، علاوه بر بررسی کامل تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی، شامل موارد زیر نیز می‌شود:

آزمایش خون

آزمایش خون برای تعیین وجود یک آنتی‌بادی به نام فاکتور روماتوئید انجام می‌شود. اکثر بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی این پروتئین غیرعادی را در خون خود دارند.

کشیدن مایع مفصلی

از روش کشیدن مایع مفصلی برای تشخیص بعضی از مشکلات مفاصل استفاده می‌شود. در این روش، با وارد کردن یک سوزن به فضای مفصل کمی از مایع مفصل خارج شده و زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود. اغلب، پزشک می‌تواند بعد از آنالیز میکروسکوپی مایع مفصلی تشخیص را انجام دهد.

بیوپسی از ندول

بیوپسی فرایندی است که در آن با استفاده از یک سوزن یا در طول جراحی نمونه‌هایی از بافت بیمار برای بررسی زیر میکروسکوپ برداشته می‌شود. گاهی اوقات، پزشک تکه‌ای از بافت ندول را برداشته و از آن برای آنالیز و تعیین وجود سرطان یا سایر سلول‌های غیرطبیعی استفاده می‌کند.

عکس رادیولوژی

عکس رادیولوژی نوعی تست تشخیصی است که با استفاده از پرتوهای الکترومغناطیسی نامرئی تصاویری از استخوان‌ها و اندام‌ها و بافت‌های داخلی را بر روی فیلم ایجاد می‌کند. عکس‌های رادیولوژی به تأیید ابتلای بیمار به نوع به خصوصی از ورم مفصلی (مانند روماتیسم مفصلی یا آرتروز) کمک می‌کنند.

درمان

---

اهداف درمان‌های روماتیسم مفصلی عبارتند از:

• توقف التهاب (کاهش شدت بیماری)
• تسکین علائم
• پیشگیری از آسیب‌دیدگی مفاصل یا اندام‌ها
• بهبود عملکرد فیزیکی و وضعیت سلامت عمومی
• کاهش عوارض طولانی مدت بیماری

پزشک، نوع درمان روماتیسم مفصلی را بر اساس موارد زیر تعیین می‌کند:

• سن، وضعیت سلامت عمومی و تاریخچه پزشکی بیمار
• میزان شدت و گستردگی بیماری
• میزان تحمل بیمار نسبت به برخی داروها، روش‌های درمانی و درمان‌های غیردارویی.
• نظر یا صلاحدید بیمار

معمولاً کلینیک تخصصی دکترنیاستی همراه با درمانهای  داروئی و توصیه های  لازم جهت مراقبت از  مفاصل  یک دوره درمانهای  فیریکی  را توصیه می‌کند؛ درمانهای  فیریکی به بیمار کمک می‌کند تا برخی از علائم روماتیسم مفصلی خود را کنترل نماید.

دارو

نوع داروی مورد استفاده به نوع ورم مفصلی بیمار بستگی دارد. داروهایی که معمولاً برای ورم مفاصل استفاده می‌شوند عبارتند از:

مسکن‌ها: این داروها درد را کاهش می‌دهند اما تأثیری بر التهاب ندارند.

داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDها): این داروها هم درد و هم التهاب را کاهش می‌دهند. NSAIDهای بدون نسخه عبارتند از ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم. برخی NSAIDها به صورت کرم، ژل یا پچ عرضه شده و می‌توان آن‌ها را روی یک مفصل به خصوص مالیده یا قرار داد.

داروهای ضدتحریک: برخی از انواع کرم‌ها و پمادها حاوی منتول یا کاپسایسین هستند، که عامل تندی فلفل‌ها است. مالیدن این پمادها و کرم‌ها روی پوست مفصل دردناک، باعث تعدیل سیگنال‌های درد منتشر شده از مفصل و کاهش درد آن می‌شود.

داروهای ضدروماتیسمی تعدیل کننده بیماری (DMARDها): این داروهای که برای روماتیسم مفصلی استفاده می‌شوند، باعث کند شدن حمله سیستم ایمنی به مفاصل یا توقف آن می‌شوند. متوترکسات و هیدروکسی کلروکوئین نمونه‌هایی از این داروها هستند.

داروهای بیولوژیک: داروهای تعدیل کننده پاسخ بیولوژیک، که در کنار DMARDها استفاده می‌شوند، داروهایی هستند که از لحاظ ژنتیکی دستکاری شده‌ و مولکول‌های پروتئینی مختلف مرتبط با پاسخ سیستم ایمنی را هدف قرار می‌دهند.

کورتیکواستروئیدها: این دسته از داروها، که شامل پردنیزون و کورتیزون می‌شود، التهاب را کاهش داده و سیستم ایمنی را مهار می‌کند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی شامل ورزش‌های به خصوصی است که متناسب با نیازهای فرد و عارضه او طراحی شده و گاهی اوقات همراه با درمان‌های تسکین دهنده درد مثل گذاشتن کیسه‌های یخ و آب داغ و ماساژ انجام می‌شوند.

شغل درمانی

عبارت است از ارائه توصیه‌های کاربردی در مورد مدیریت امور روزمره، انتخاب تجهیزات و وسایل کمکی مخصوص بیماری، محافظت از مفاصل در برابر آسیب‌دیدگی بیشتر و مدیریت خستگی بیمار.

تحریک الکتریکی

تحریک الکتریکی نوعی درمان برای کاهش درد مبتلایان به روماتیسم مفصلی است. تحریک الکتریکی از راه پوست معمول‌ترین نمونه از این نوع درمان است.

ماساژ درمانی

ماساژ برای مبتلایان به ورم دردناک مفاصل دست و مچ دست نیز مفید است. ماساژ، درد و اضطراب مبتلایان به ورم مفصلی را کاهش می‌دهد.‌ ماساژ تولید هورمون استرس کورتیزول توسط بدن را کاهش داده و تولید سرتونین، که باعث بهبود وضعیت روحی می‌شود، را افزایش می‌دهد. به علاوه، ماساژ تولید ماده انتقال دهنده عصبیِ P، که اغلب با درد مرتبط است، را کاهش داده و در نتیجه خواب را بهبود می‌دهد.

طب سوزنی

طب سوزنی روی مارکرهای التهاب تأثیر می‌گذارد. در این روش درمانی سوزن‌های کوچکی در پوست فرو می‌شوند. در نسخه‌ای از این روش که طب سوزنی الکتریکی دارد، از یک جریان الکتریکی ملایم نیز استفاده می‌شود. این سوزن‌ها در نزدیک به 2000 نقطه مشخص در بدن که در امتداد خطوطی موسوم به کانال یا خطوط نصف‌النهار قرار دارند وارد پوست می‌شوند.کلینیک  تخصصی  طب  سوزنی  دکتر نیاستی جهت  درمان بیماران  روماتیسمی  از  روس  طب  سوزنی  و  مدرن از  جمله  مگنت تراپی  و لیزر  درمانی  نیز  استفاده  می کند.

اولتراسوند

اولتراسوند علاوه بر تصویربرداری از بدن می‌تواند برخی عارضه‌ها را نیز درمان کند. امواج سطح بالاتر اولتراسوند می‌توانند در موارد زیر مفید باشند:

• تسکین درد
• کاهش التهاب
• کمک به بهبود بافت‌ها

متخصصان طب فیزیکی  اغلب از لیزر  درمانی برای کاهش التهاب و تسکین درد استفاده می‌کنند. نتایج به دست آمده نشان داده‌اند که استفاده ازلیزر  برای مچ دست‌ها به افزایش قدرت گرفتن دست کمک می‌کند. لیزر  همچنین:انعطاف‌پذیری مچ دست را بهبود می‌دهدخشکی صبحگاهی را کاهش می‌دهدتعداد مفاصل متورم و دردناک را کم می‌کند

فعالیت فیزیکی

فعالیت فیزیکی مداوم راهی مؤثر برای کاهش علائم در طولانی مدت است.

مبتلایان به ورم مفصلی می‌توانند به تنهایی یا با دوستان به انجام فعالیت‌های فیزیکی مناسب مفاصل بپردازند. از آنجا که بسیاری از مبتلایان به ورم مفصلی دچار یک همایندی مرضی مانند بیماری قلبی هستند، باید مطمئن شد که فعالیت فیزیک برای هر دو بیماری آن‌ها مناسب است. برخی فعالیت‌های مناسب مفاصل که برای بزرگسالان مبتلا به ورم مفصلی و بیماری‌های قلبی مناسب هستند عبارتند از:

• پیاده‌روی
• شنا
• دوچرخه‌سواری

جراحی

در صورت شکست خوردن درمان‌های بالا، جراحی انجام می‌شود. ترمیم یا بازسازی نواحی درگیر را می‌توان به طرق مختلفی از جمله روش‌های زیر انجام داد:

• تمیز کردن با جراحی
• تعویض مفصل
• خشک کردن مفصل

ادرس مطب:مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸