اسپوندیلیت انکیلوزان نام بیماری مزمن روماتیسمی است که موجب درد و محدودیت حرکتی در ستون مهره و لگن میشود.
هدف درمان در این بیماری کاهش درد و محدودیت حرکت است و برای نیل به این هدف از درمان های زیر استفاده میشود
- درمان های بیولوژیک Biologic therapy : اینها نوعی از پروتئین ها به نام آنتی بادی های منوکلونال هستند و میتوانند بر روی بعضی مواد شیمیایی که در سیستم ایمنی موجب روند التهاب میشوند تاثیر بگذارند. در بیماری اسپوندیلیت انکیلوزان مواد شیمیایی به نام سیتوکین یا عوامل نکروز کننده تومور Tumor necrosis factor alpa TNF-alpha موجب بروز التهاب میشوند و داروهای خاصی به شکل پروتئین های از جنس آنتی بادی هستند که میتوانند فعالیت این مواد شیمیایی را مختل کنند و در نتیجه فعالیت بیماری را کم کنند. این داروها شامل etanercept, adalimumab , infliximab هستند. این داروها بصورت تزریق و هر 6-1 هفته یکبار تجویز مشوند.
- داروهای تنظیم کننده سیستم ایمنی یا Immunomodulators : این داروها سیستم ایمنی بدن انسان را ضعیف میکنند تا کمتر واکنش نشان داده و بدین طریق فعالیت بیماری کم شود. این داروها در بیماری روماتیسم مفصلی هم استفاده میشوند.
گرچه این بیماری درمان قطعی ندارد ولی بسیاری از بیماران مبتلا، با درمان مناسب زندگی راحتی خواهند داشت. مصرف دارو و انجام مرتب نرمش های کششی میتواند تا حد زیادی این بیماری را تحت کنترل درآورد. البته بیماران بتدریج و در عرض چند سال دچار محدودیت و خشکی در ستون مهره خواهند شد.
حدود 80 درصد بیماران مبتلا به اسپوندیلیت انکیلوزان میتوانند یک زندگی مستقل داشته باشند. 40 درصد بیماران مبتلا به این بیماری دچار محدودیت حرکتی و خشکی شدید در ستون مهره میشوند. تغییر شکل ستون مهره در این بیماران معمولا بعد از ده سال ایجاد میشود. در 10 درصد بیماران بیماری شدت گرفته و بیمار را معلول و زمین گیر میکند.
در بیماران مبتلا به اسپوندیلیت انکیلوزان شکستگی ستون فقرات شایعتر است چون انعطاف آن کم شده و نمیتواند به راحتی نیروهای ناشی از ضربات شدید را مستهلک کند
منبع:دکتر مغاری
ادرس :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸