در صورتی که دچار گزگزو مورمور انگشتان دست و پای خود میشوید جهت اطلاع از علل و درمان ان حتما اینجا را بخوانید

آیا شما در دست‌ها یا پاهای خود احساس بی‌حسی یا گزگز می‌کنید؟

آیا حسی شبیه به سوزن سوزن شدن دارید؟

آیا این مشکل مرتباً برای شما پیش می‌آید؟

بی‌حسی یا گزگز دست و پا می‌تواند برای هر فردی در هر زمانی اتفاق افتد و غالباً هیچ دلیلی برای احساس خطر وجود ندارد. موارد معمول این عارضه معمولاً فقط مدت کوتاهی طول می‌کشد و هیچ گونه اثر منفی بر بدن ندارد. گزگز دست و پا معمولاً به علت فشار ممتد بر روی عصب ایجاد می‌شود، مانند مواقعی که به مدت طولانی به صورت دو زانو یا چهار زانو می‌نشینید. این نوع از گزگز دست و پا که معمولاً تحت عنوان سوزن سوزن شدن شناخته می‌شود، فقط به مدت کوتاهی ادامه پیدا می‌کند و دردناک نیست. اما از طرف دیگر، گزگزها و بی‌حسی‌های مکرر مقطعی و مزمن می‌تواند نشان دهنده مشکلات جدی‌تری از قبیل موارد زیر باشد:

• دیابت
• اسکلروز چندگانه
• سکته مغزی
• نشانگان تونل کارپال
• نشانگان رینود
• تشنج
• میگرن
• کم کاری تیروئید

علل بی‌حسی  و گزگز (دست و پا)

بیماری دیابت، شایع‌ترین علت پزشکی برای این عارضه است. حدود یک سوم افرادی که از نوروپاتی رنج می‌برند، مبتلا به دیابت هستند. بنابراین بی‌حسی و گزگز را باید یکی از علائم اولیه دیابت دانست. سایر علت‌های بروز این عارضه شامل اعتیاد به الکل، کمبود ویتامین، نشانگان گیرافتادگی عصب و بیماری‌های سیستماتیک می‌باشد.

احتمال ابتلا به نوروپاتی در معتادین به الکل بیشتر است، زیرا رژیم غذایی آنان فاقد ویتامین‌های ضروری و تیامین می‌باشد. آسیب دیدگی عصب نیز در معتادین به الکل، بسیار شایع است. بدن انسان برای آنکه عملکرد بهینه خود را داشته باشد، نیازمند دسترسی به ویتامین‌هایی از قبیل A، B کمپلکس، D و E می‌باشد. بی‌حسی و گزگز دست و پا می‌تواند نشانه‌ای از کمبود ویتامین‌ها و عناصر غذایی در بدن باشد. معمولاً برای پی بردن به اینکه کمبود ویتامین علت واقعی این عارضه است، آزمایش خون بر روی بیمار انجام می‌شود.

گیر افتادن یا تحت فشار قرار گرفتن یک عصب می‌تواند باعث ایجاد علائم نشانگان گیرافتادگی عصب شود. غالباً این عارضه به دلیل انجام مکرر فعالیت‌های یکنواخت مانند تایپ کردن با کامپیوتر در طی زمان‌های طولانی ایجاد می‌شود. نشانگان مجرای مچ دست (تونل کارپال)، فلج عصب زند زیرین (عصب اولنار)، فلج عصب ساق پا (عصب پرونئال) و فلج عصب شعاعی دست (عصب رادیال) از شایع‌ترین عارضه‌هایی هستند که اغلب باعث بروز نشانگان گیرافتادگی عصب می‌شوند. حالت‌های شدید گیرافتادن عصب می‌تواند منجر به فلج دائمی آن شود.

بی‌حسی  و گزگز دست و پا همچنین می‌تواند نشان دهنده عوارض ناشی از بیماری‌های سیستماتیک مربوط به بافت همبند، کلیه‌، کبد یا سیستم قلبی عروقی باشد. بیماری‌های سیستماتیک هنگامی ایجاد می‌شود که اکسیژن نتواند به قلب برسد یا اکسیژن کافی برای شروع رسیدن به قلب و شروع فعالیت آن، وجود نداشته باشد. بیماری‌ها سیستماتیک می‌تواند باعث به خطر افتادن جان بیمار شود.

استرس‌های روحی نیز می‌تواند یکی از دلایل بروز بی‌حسی و گزگز باشد. استرس و اضطراب مهم‌ترین دلایلی هستند که باعث تنفس سریع و سنگین می‌شوند. نفس کشیدن به صورت سنگین و با نفس‌های کوتاه می تواند باعث بی‌حس شدن دست و پا و ایجاد حالت گزگز شود. همچنین بی‌حسی و گزگز دست و پا در موارد بسیار نادر می‌تواند ناشی از ابتلا به ایدز، سفلیس، نشانگان گیلن- باره، نشانگان شوگرن و سایر بیماری‌های مربوط به سیستم ایمنی بدن باشد.

علائم خطرناک

• ضعف شدید همراه با بی‌حسی و گزگز دارید، به طوری که قادر به حرکت کردن نباشید.
• بی‌حسی و گزگز بلافاصله بعد از آسیب دیدگی سر، گردن یا کمر به وجود بیاید.
• قادر به حرکت دادن یک دست یا پای خود نیستید و یا کنترل ادرار یا مدفوع را از دست داده‌اید.
• دچار گیجی و حواس پرتی شده‌اید یا هوشیاری خود را حتی به طور موقت و کوتاه، از دست داده‌اید.
• دچار هذیان گویی یا اختلال در بینایی شده‌اید یا برای راه رفتن مشکل دارید و ضعف شدید پیدا کرده‌اید.
• بدون وجود هیچ علائم آشکاری، دچار بی‌حسی یا گزگز می‌شوید (مانند خواب رفتن دست و پا)
• در ناحیه گردن، جلو بازو یا انگشتان خود، احساس درد می‌کنید.
• دچار تکرر ادرار شده‌اید.
• بی‌حسی و گزگز در قسمت پاهای شماست و وقتی که راه می‌روید، بدتر می‌شود.
• جوش‌های پوستی دردناک دارید.
• دچار سرگیجه، اسپاسم عضلانی یا سایر علائم غیرمعمول شده‌اید.

درصورتی که شما با هر یک از علائم بالا به طور ناگهانی مواجه شدید در اولین فرصت به پزشک متخصص برای معاینه و تشخیص مراجعه کنید.کلینیک دکتر نیاستی  به عنوان متخصص مفاصل -کمردرد- دیسک و سیاتیک و  اعصاب  محیطی  می‌تواند در  تشخیص و درمان گزگز دست و پا با درمان‌های غیر جراحی آرامش را به بدن شما برگرداند.

درمان بی‌حسی و گزگز (دست و پا)

معمولاً پزشکان برای درمان علائمی از قبیل بی‌حسی و گزگز دست و پا، داروهای ضد التهاب یا مسکن تجویز می‌کنند. اما بسیار مهم است که قبل از تجویز دارو، ارزیابی دقیقی از شرایط بیمار انجام گیرد تا مشخص شود که علت واقعی این عارضهچیست. بهترین راه برای درمان این مشکل، شناسایی کردن و درمان علت به وجود آورنده آن است. راهکارهای معمول برای درمان نوروپاتی عبارت است از:

کمپرس گرم

اولین کاری که شما باید انجام دهید، استفاده از کمپرس گرم بر روی ناحیه مورد نظر است. این کار به افزایش گردش خون در ناحیه بی‌حس شده کمک می‌کند. بعلاوه باعث آسایش ماهیچه‌ها و اعصاب این ناحیه می‌شود.

• یک دستمال پارچه‌ای را در آب گرم خیس کنید.
• دستمال را فشار دهید تا آب اضافی آن خارج شود. سپس آن را به مدت 5 تا 7 دقیق بر روی موضع بی‌حس شده بگذارید.
• این کار را چند مرتبه تکرار کنید تا بی‌حسی برطرف شود.

ماساژ دادن

یک راه ساده دیگر برای رفع مشکل بی‌حسی و گزگز، ماساژ دادن دست و پا است. این کار باعث افزایش گردش خون و کاهش علائم بی‌حسی در موضع مورد نظر می‌شود. به علاوه این کار موجب تحریک کردن عصب و ماهیچه‌ها بهبود عملکرد کلی آنها می‌شود.

ورزش

ورزش کردن می‌تواند باعث افزایش گردش خون و رسیدن اکسیژن بیشتر به تمام قسمت‌های بدن شود. بنابراین ورزش می‌تواند در رفع علائم بی‌حسی و گزگز در هر جای بدن از جمله در دست و پا مؤثر باشد. علاوه بر آن، ورزش کردن باعث افزایش تحرک بدنی و جلوگیری از بسیار بیماری‌ها می‌شود.

• هر روز صبح به مدت 15 دقیقه ورزش‌های ساده دست و پا را انجام دهید. در محل کار خود هم در حین انجام کار، گاهی بازوها، مچ دست و پاها را با انجام حرکات چرخشی و کششینرمش بدهید.
• انجام تمرینات ورزشی قلبی عروقی و فعالیت‌های هوازی به مدت 30 دقیقه، پنج روز در هفته نیز تأثیر بسیار خوبی دارد.
• ورزش‌های مفرحی مانند پیاده‌روی، دوچرخه سواری و دو آرام را به طور مرتب انجام دهید تا باعث بهبود گردش خون در بدن شما شود.

قبل از ورزش کردن، حتماً حرکات کششی را به خوبی انجام دهید و همیشه کفش و لباس ورزشی مناسب بپوشید.

نکته: اگر حرکات ورزشی سنگین باعث بی‌حس شدن و ناراحتی پاها و انگشتان پا می‌شود، از انجام آن خودداری کنید.

دارچین

دارچین حاوی چندین عنصر غذایی و شیمیایی مفید از قبیل منگنز، پتاسیم و بسیاری از ویتامین‌های مهم خانواده B می‌باشد. این ماده بسیار مغذی است و می‌تواند به افزایش گردش خون در دست‌ها و پاها کمک کند و در نتیجه در رفع بی‌حسی و گزگز در این قسمت‌ها مؤثر واقع شود.

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

جهت اشنائی با علل و درمان دردهای مچ پا حتما اینجا را بخوانید

پیچ خوردن (رگ به رگ شدن)، کشیدگی عضله و شکستگی

صدمات وارده به مچ‌پا براساس نوع بافت – استخوان، رباط، یا تاندونی که آسیب دیده است، تعریف می‌شوند. مچ‌پا محل تلاقی سه استخوان است که عبارتند از استخوان ساق پا (درشت نی)، استخوان نازک‌ نی از بخش پایینی پا و استخوان تالوس پا (استخوان تالوس یکی از مجموعه استخوان‌هایی است که بخش پایینی مفصل مچ‌پا را تشکیل می‌دهد). این استخوان‌ها توسط رباط‌ها در کنار هم نگه داشته می‌شوند، رباط‌ها نوارهای مستحکم الاستیکی هستند که از یک بافت همبند درست شده‌اند و استخوان‌ها را در جای خود نگه می‌دارند، ضمن اینکه اجازۀ انجام حرکات طبیعی مچ‌پا را می‌دهند. تاندون‌ها که عضلات را به استخوان‌ها اتصال می‌دهند، کارشان حرکت دادن پا و مچ‌پا بوده و به حفظ ثبات و پایداری مفاصل کمک می‌کنند.

تعریف شکستگی عبارت است از ایجاد گسستگی در یک یا چند استخوان. پیچ خوردگی (رگ به رگ شدن)، عبارتی است برای توصیف آسیب دیدگی رباط‌ها؛ زمانی که رباط‌ها بیش از آستانۀ تحملشان کشیده ‌‌شوند دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند که برای توصیف آن عبارت پیچ خوردگی بکار برده می‌شود. دامنۀ پیچ خوردگی یک رباط می‌تواند از ایجاد تعدادی پارگی میکروسکوپی در رشته‌های تشکیل دهندۀ رباط تا پارگی یا قطع کامل رباط را شامل شود. پیچ خوردگی برای آسیب دیدگی ماهیچه‌ها و تاندون‌هایی بکار می‌رود که بیش از حد تحت کشش قرار گرفته یا کشیده شده‌اند.

پیچ خوردگی ماهیچه و تاندون در پاها و بخش پایینی کمر شایع‌تر است. در مچ پا دو تاندون هستند که اغلب دچار پیچ خوردگی می‌شوند. اینها تاندون‌های پرونئال (تاندون‌های مرتبط با نازک نی) هستند که وظیفۀ پایداری و ثبات مچ پا و حفاظت از آن را برعهده دارند. این تاندون‌ها بر اثر استفادۀ بیش از حد یا به دلیل آسیب دیدگی ممکن است دچار التهاب شوند. پارگی شدید تاندون نتیجۀ وارد آمدن آسیب ناگهانی یا اعمال نیروی سریع به آن است. التهاب تاندون، تاندینیتیس نامیده می‌شود. پارگی‌های میکروسکوپی تاندون که بر اثر کشش بیش از حد و مکرر تاندون به وجود آمده و به مرور زمان تجمیع می‌شوند و به شیوۀ درست، درمان نمی‌گردند، وضعیتی را ایجاد می‌کنند که به آن تاندینوسیس می‌گویند. همچنین تاندون‌ها ممکن است بطور کامل پاره شوند. سابلاکسِیشِن (در رفتگی جزئی) به وضعیتی گفته می‌شود که یک تاندون از جای خود خارج شده باشد.

آیا برای آسیب‌های مختلف مچ پا علائم متفاوتی وجود دارد؟

---

علائم مربوط به پیچ‌خوردگی و شکستگی بسیار به هم شبیه هستند. در واقع، گاهی ممکن است شکستگی با پیچ‌خوردگی اشتباه گرفته شود. به همین دلیل است که بررسی سریع آسیب دیدگی مچ پا توسط پزشک دارای اهمیت است. علائم آسیب دیدگی عبارتند از:

• دردی که غالباً شدید و ناگهانی است
• تورم

• کبودی
• عدم توانایی در راه رفتن و یا تحمل وزن بر روی مفصل آسیب دیده

در پیچ خوردگی، مچ‌پا نیز ممکن است سفت شود. در شکستگی، حساسیت به تماس در آن ناحیه وجود داشته و مچ‌پا نیز ممکن است تغییر شکل یافته یا از جای خود خارج شده به نظر برسد.

اگر پیچ خوردگی خفیف باشد، تورم و درد ممکن است اندک باشد. اما در پیچ‌خوردگی شدید، تورم بیشتر بوده و عموماً درد شدیدی وجود دارد.

التهاب تاندون (تاندینیتیس) و پارگی حاد تاندون پرونئال، درد و تورم را با هم به دنبال دارد. علاوه بر این، ناحیۀ اطراف مچ پا با لمس منطقۀ دچار التهاب تاندون، گرم احساس می‌شود. در پارگی شدید، ضعف یا بی‌ثباتی در پا و مچ‌پا وجود خواهد داشت.

ایجاد تاندینوسیس ممکن است سال ها طول بکشد. علائم این بیماری شامل موارد زیر است:

• دردهای پراکنده در ناحیۀ خارجی مچ‌پا
• ضعف یا بی‌ثباتی در مچ‌پا
• افزایش ارتفاع قوس پا

در در رفتگی جزئی، شما متوجه عدم ثبات یا ضعف در مچ‌پا می‌شوید. همچنین ممکن است دردهای پراکنده در پشت استخوان بیرونی مچ‌پا و ‏”حالت نیشتر زدن” در اطراف استخوان مچ‌پا احساس کنید.

بعد از مصدومیت مچ‌پا، فرد باید چه کاری انجام دهد؟

---

شما می‌توانید با به خاطر سپردن کلمۀ ایکب: استراحت، یخ، کمپرس (اعمال فشار)، و بالا بردن، کمک‌های اولیه را برای مچ‌پای آسیب دیده انجام دهید.

نکتۀ مهم این است که تا زمانی که مچ پا در اسرع وقت توسط پزشک، مورد بررسی قرارنگرفته، از اعمال وزن  بر روی آن خودداری شود. شکستگی‌ها و پیچ‌خوردگی‌هایی که نادیده گرفته می‌شوند یا به درستی درمان نمی‌شوند ممکن است به مشکلات مزمن طولانی مدت برای مچ‌پا مانند آسیب‌های مکرر، ضعف مچ‌پا، و آرتروز (ورم مفاصل) منجر شوند.

درمان

---

درمان شکستگی

شکستگی را می‌توان با عمل جراحی یا با اعمال غیرجراحی درمان نمود. چنانچه تنها یک استخوان، دچار شکستگی شده باشد و استخوان‌ها از جای خود خارج نشده باشند و مچ‌پا در وضعیت پایدار باشد در آن صورت ممکن است پزشک، درمان شکستگی را بدون عمل جراحی با ثابت نمودن مچ‌پا انجام دهد. به ‌طور معمول، پزشک این کار را با قراردادن عضو در یک بَست طبی (بِرِیس) که به عنوان آتل عمل می‌کند یا با گچ‌گرفتن آن، انجام می‌دهد. اگر مچ‌پا در وضعیت پایدار نباشد، در آن صورت درمان با جراحی انجام می‌شود. مچ‌پا اغلب با استفاده از یک صفحۀ فلزی و تعدادی پیچ که استخوان‌ها را در جای خود نگه می‌دارند، در وضعیت پایدار قرار داده‌ می‌شود. بعد از عمل جراحی، مچ‌پا به وسیلۀ یک آتل، مورد محافظت قرار می‌گیرد تا زمانی که تورم آن کاهش یافته و سپس گچ گرفته‌ شود.

پس از آنکه پزشک تشخیص دهد که حرکت دادن مچ‌پا برای شما خطری ندارد، ممکن است به درمان‌های فیزیکی (فیزیوتراپی) نیاز داشته باشید تا تمریناتی مانند ایستادن و راه رفتن بین دو میلۀ موازی، حفظ تعادل، تقویت، و قابلیت تحرک را انجام دهید. درمانگر به شما برنامه‌ای برای منزل می‌دهد که با استفاده از آن می‌توانید عملکرد طبیعی قبلی خود را دوباره بازیابید. ممکن است برای بازگشتن به الگوی طبیعی راه رفتن بدون لنگیدن چند ماه زمان لازم باشد.

درمان پیچ خوردگی

نحوۀ درمان پیچ خوردگی بستگی به شدت آسیب وارد شده دارد. این آسیب‌ها به خفیف، متوسط و شدید درجه بندی می‌شوند. معمولاً جراحی به‌عنوان یکی از گزینه‌های درمانی درنظر گرفته نمی‌شود مگر اینکه آسیب دیدگی، گسترده بوده، علاوه بر رباط‌ها سایر اجزاء نیز درگیر شده ‌باشند، یا زمانی که سایر گزینه‌های درمانی با شکست روبه‌رو شده ‌باشند.

به طور میانگین، درمان اولیۀ پیچ خوردگی شامل استراحت، و مراقبت از مچ‌پا به مدت حدود یک هفته است تا زمانی که تورم آن کاهش یابد. به دنبال آن یک دورۀ یک تا دو هفته‌ای از تمرینات برای بازیابی دامنۀ حرکتی، قدرت و انعطاف‌پذیری انجام می‌شود. این تمرینات می‌توانند چند هفته تا چند ماه ادامه یابند تا شما درحالی که تمرینات را ادامه می‌دهید، به تدریج به فعالیت‌های عادی خود بازگردید.

درمان صدمات تاندون

گزینه‌های موجود برای درمان صدمات تاندون مشابه همان گزینه‌های درمان پیچ خوردگی می‌باشد. این موارد عبارتند از:

• ثابت نمودن عضو (عدم قابلیت تحرک) با گچ گرفتن یا بستن آتل.
  • کاهش درد با استفاده از داروهای ضد التهابی خوراکی یا تزریقی.
  •  فیزیوتراپی (درمان فیزیکی) برای بازیابی محدودۀ حرکت، قدرت، و حفظ تعادل.
  •  یک بَست طبی (بِرِیس) برای پشتیبانی و کمک در انجام فعالیت‌ها.
  •  انجام عمل جراحی برای ترمیم تاندون یا تاندون‌ها و در مواردی برای اصلاح ساختار نگهدارنده و تقویت‌کنندۀ پا.

آیا می‌توان از وارد شدن صدمه به مچ‌ پا پیشگیری کرد؟

---

موسسه ملی آرتروز و بیماری‌های اسکلتی – عضلانی و پوستی مراحل زیر را برای کاهش خطر بروز آسیب به مچ‌پای شما پیشنهاد می‌دهد:

• اجتناب از تمرین یا انجام بازی‌های ورزشی در زمان خستگی یا احساس درد.
• قوی نگه داشتن عضلات با تغذیه در یک رژیم غذایی متعادل.
• حفظ وزن در محدودۀ تندرستی.
• سعی در پیشگیری از افتادن و سقوط.
• پوشیدن کفش‌هایی با اندازۀ مناسب که برای فعالیتی که شما انجام می‌دهید مناسب باشد.
• اجتناب از پوشیدن کفش‌هایی که یک طرف پاشنۀ آن‌ها ساییده شده است.
• انجام ورزش روزانه.
• حفظ شرایط مناسب برای هر ورزشی که انجام می‌دهید.
• گرم کردن و انجام حرکات کششی قبل از انجام تمرین یا بازی‌های ورزشی.
• پوشیدن تجهیزات مناسب برای هر ورزشی که انجام می‌دهید.
• دویدن بر روی سطوح صاف.

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

جهت اشنائی با علل و درمان پاره گی رباطهای شانه حتما اینجا را بخوانید

تاندون‌های شانه

تاندون‌ها در امتداد عضلاتی که به استخوان متصل هستند قرار دارند. عضلات به وسیله‌ی کشیدن تاندون‌ها، استخوان‌ها را حرکت می‌دهند.

عضله‌ی چرخان شانه

تاندون‌های عضله‌ی چرخان شانه، گروهی متشکل از چهار تاندون است که عمیق‌ترین لایه‌ی ماهیچه‌ها را به استخوان بازو وصل می‌کند. آنها تاندون‌های عضلات چرخان شانه هستند.

نام این چهار تاندون عبارت است از (از جلو به عقب):

• اسکاپولاریس پایینی
• پیناتوس بالایی
• پیناتوس پایینی
• تیرس کوچک

تاندون پیناتوس بالایی شایع‌ترین تاندونی است که آسیب می‌بیند، این تاندون با وارد آمدن ضربه و استفاده‌ی بیش از حد آسیب می‌بیند. پیناتوس بازو را بلند می‌کند و به این طرف و آن طرف می‌برد. آسیب رسیدن به این تاندون می‌تواند منجر به پارگی عضله‌ی چرخان شانه شود. استفاده‌ی بیش از حد می‌تواند منجر به زایل شدن زائده‌ی سر کتف شود.

تاندون‌های عضله‌ی دو سر

عضله‌ی دو سر در شانه دو تاندون دارد که به آنها سر بلند و سر کوتاه می‌گویند.

تاندون سر بلند عضله‌ی دو سر (LHB) تاندون بسیار مهمی است که از طریق مفصل شانه حرکت می‌کند. تاندون عضله‌ی دو سر در بالای مفصل شانه آغاز می‌شود و سپس از جلوی شانه عبور می‌کند تا به عضله‌ی دو سر برسد. معمولاً LHB منبع درد شانه است و می‌تواند پاره شود.

علل درد شانه

---

التهاب عضله‌ی دو سر

به التهاب تاندون سر بلند عضله‌ی دو سر (LHB)، التهاب عضله‌ی دو سر نیز می‌گویند.گاهی اوقات تاندون بعد از سقوط یا ضربه مانند بلند کردن وزنه‌های سنگین ملتهب می‌شود، اما بعضی وقت‌ها به خودی خود ملتهب می‌شود.

التهاب عضله‌ی دو سر می‌تواند بسیار دردناک باشد. اغلب در افراد لاغر، تاندون در جلوی شانه قرار دارد و می‌تواند بسیار حساس باشد.

درد تاندون می‌تواند به سمت پایین عضله‌ی دو سر گسترش یابد. درد در جلوی شانه ایجاد می‌شود و زمانی که وزنه‌ای را از جلوی بدن بلند کنید و تا بالای سر ببرید، بدتر می‌شود.

این التهاب ممکن است به دلیل یک صدمه باشد مانند سقوط یا بلند کردن وزنه‌های سنگین، اما برخی اوقات بدون هیچ صدمه و آسیبی بروز می‌کند.

ممکن است التهاب عضله‌ی دو سر به دلیل اصطکاک بین خارهای استخوانی در تاندون عضله‌ی دوسر و بی‌ثباتی تاندون باشد و اغلب همراه با پارگی عضله‌ی چرخان شانه (پارگی کامل یا جزئی) رخ می‌دهد.

پارگی تاندون LHB

ممکن است عضله‌ی دو سر در بالای شیار خود در شانه یا در برآمدگی خود در آرنج، پاره شود.

احتمال پارگی تاندون سر بلند عضله‌ی دو سر (LHB) شانه، از دو طریق وجود دارد:

1- پارگی LHB همراه با پارگی عضله‌ی چرخان شانه

در افراد سالخورده پارگی عضله‌ی چرخان شانه به احتمال زیاد با پارگی تاندون LHB همراه است. اغلب هنگامی که تاندون پاره شد یک تسکین درد مزمن در شانه وجود دارد، زیرا تاندونی که به صورت جزئی پاره شده دلیل اصلی درد است.

 2- پارگی LHB بدون پارگی عضله‌ی چرخان شانه

این نوع پارگی معمولاً در وزنه‌بردارانی که تلاش می‌کنند در ورزشگاه یک وزن سنگین را بلند کنند اتفاق می‌افتد. هنگامی که به عضله‌ی دو سر صدمه وارد شود، درد فوری است و ممکن است شما یک صدایی شبیه «پاپ» بشنوید. بلافاصله پس از آن روی آن آثار کبودی ظاهر می‌شود. این منجر به ایجاد برآمدگی، تغییر شکل و ضعف در عضله‌ی دو سر می‌شود. در این حالت اغلب به فرایند تنودسیس عضله‌ی دو سر (A biceps tenodesis) نیاز است. به طور معمول درد در جلوی شانه بروز می‌کند و تا پایین عضله‌ی دو سر گسترش می‌یابد.

علل پارگی تاندون

1. آسیب وارد شدن، به ویژه هنگامی که برای بلند کردن یا کشیدن یک جسم سنگین تلاش می‌کنید.
2. استفاده‌ی بیش از حد، به خصوص بعد از یک دوره عدم فعالیت
3. جریان خون ضعیف به یک ناحیه از عضله‌ی شانه (که با افزایش سن رخ می‌دهد)
4. سقوط بازو در حالتی که بیش از حد کشیده شده باشد
5. ضعف تدریجی تاندون‌های شانه، که اغلب با حمله و تصادف مرتبط است

تشخیص

---

• سونوگرافی- سونوگرافی برای کمک به تشخیص التهاب عضله دو سر و پارگی عضله‌ی چرخان شانه مفید است. تصویر زیر یک تاندون LHB نرمال را در سمت چپ و یک تاندون LHB متورم و ملتهب را در سمت راست نشان می‌دهد.
• اسکن ام آر آی- این راه پرهزینه‌تر است و کمتر در دسترس می‌باشد، اما می‌تواند اطلاعاتی از کیفیت عضلات و دیگر ساختار‌های اصلی شانه ارائه دهد.

درمان

---

درمان التهاب عضله‌ی دو سر

درمان اولیه‌ی التهاب عضله‌ی دو سر بدون نیاز به عمل جراحی است و سعی دارد درد را تسکین و تورم را کاهش دهد. این درمان با رعایت موارد زیر شروع می‌شود:

• استراحت
• صرف‌نظر از انجام فعالیت‌های شدید مانند حرکات پرتابی و بالای سر بردن

درمان فیزیکی

درمان معمولاً شامل یک دوره استراحت، عدم بالا بردن بازوها همراه با مصرف داروهای ضدالتهاب و انجام درمانهای  طب  فیزیکی  است. کلینیک دکترنیاستی طرز صحیح حرکت دادن شانه و عضله‌ی چرخان را آموزش می‌دهد تا فشار کمتری به تاندون عضله‌ی دو سر وارد آید.

بازیابی دوباره‌ی دامنه حرکت و کشش استاتیکی و دینامیکی شانه به طور کامل، از طریق درمان فیزیکی بدست می‌آید.

مرحله 1: مرحله حاد و بحرانی

دامنه حرکت بازو:

• مفاصل را به طور صحیح حرکت دهید تا بافت کپسولی را محدود کنید.
• حرکات کششی با چوب را انجام دهید.
• برنامه‌های خانگی را نیز انجام دهید: کشش بازو به طور عرضی، کشش در روی رختخواب
• ابتدا کتف خود را تقویت کنید.
• با آموزش در تسهیل عضله ذوزنقه پایینی، کتف خود را پایدار و محکم کنید.

مرحله 2: مرحله نیمه بحرانی، تقویت اولیه

با حفظ شروط و دامنه حرکت (همان‌طور که در مرحله 1 مشخص شد) فعالیت خود را ادامه دهید.

تقویت عضله‌ی چرخان شانه را شروع کنید:

• طناب زدن به صورت چرخشی به داخل و خارج (با 30 درجه دور شدن از محور)
• طناب زدن در ردیف‌های پایین
• حالت درازکش I, T, Y, W
• حرکت مفصل اصلی (بالاتر از 90 درجه نباشد)
• ضربه زدن به سقف
• عضله‌ی دو سر
• عضله‌ی سه سر

مرحله 3: تقویت پیشرفته

فعالیت‌های تقویتی مرحله 2 را ادامه دهید، به اضافه‌ی فعالیت‌های زیر:

• الگوهای PNF مقاومتی
• طناب زدن بیرهاگ
• طناب زدن معکوس
• طناب زدن IR/ER با 90 درجه دور شدن از محور برای بازآموزی اعصاب و عضلات
• شنا روی زمین به صورت متوالی
• شروع تمرینات پلایومتریک با کمک دو بازو، سپس پیشرفت به تمرینات با کمک یک بازو

آموزش وزنه‌برداری:

• دست‌ها را با دقت نگه دارید، بازو را به حالت خم در آورید
• فعالیت‌های بالای سر بردن را به حداقل برسانید
• فعالیت‌های شدید انجام ندهید، به صورت راست قامت نایستید، پرس سینه انجام ندهید

مرحله 4: بازگشت به فعالیت‌ها

• برنامه مرحله 3 را ادامه دهید
• برای ارزیابی مجدد به پزشک و درمانگر خود مراجعه کنید
• با رعایت محدوده مجاز فعالیت‌های حرکتی و تقویتی به برنامه ورزشی خود بازگردید

تزریق

گاهی اوقات تزریق می‌تواند برای کمک به تشخیص و همچنین کمک به کاهش درد و التهاب استفاده شود. تزریق می‌تواند همراه با بی‌حسی موضعی و استروئید همراه باشد اما این کار یک خطر کوچکی دارد که منجر به پارگی تاندون می‌شود.

درمان با تحریک الکتریکی عصب از روی پوست (TENS) و لیزر با انرژی کم (LET)

این نوع درمان برای بیماران مبتلا به التهاب عضله‌ی دو سر در کاهش درد و بهبود دامنه حرکت موفق بوده است. مطالعات نشان داده است که ترکیب روش‌های TENS و LET درد را بهبود می‌بخشد و نسبت به زمانی که به طور مجزا انجام می‌شود، در سطوح قابل‌توجه‌تری است.در کلینیک دکتر نیاستی  اینگونه  بیماران  با روش  درمانی  لیزر پرتوان  و  مگنت  تراپی و  طب  سوزنی  نتایج   خیلی  خوبی  میگیرند.

التهاب عضله‌ی دو سر با کشش و استفاده از تحریک الکتریکی عصبی از روی پوست (TENS) بهبود داشته است.

سرمادرمانی (درمان به وسیله‌ی سرما)

عمل جراحی

اگر باوجود درمان‌های بدون عمل جراحی درد همچنان ادامه دارد، می‌توان عمل جراحی را در نظر گرفت. عمل جراحی می‌تواند با «Tenotomy» یا «Tenodesis» انجام شود. اگر پارگی عضله‌ی چرخان شانه تأیید شد، به انجام آتروسکوپی ترمیم عضله‌ی چرخان شانه نیاز است. این کار شامل درمان تاندون LHB خواهد بود که اغلب به صورت جزئی پارگی، التهاب، تورم، بی‌ثباتی و یا دررفتگی دارد.

پارگی عضله‌ی چرخان شانه

1. مسکن‌ها و داروهای ضدالتهاب
2. درمان طب فیزیکی– قوت و انعطاف‌پذیری شانه‌ی شما را حفظ می‌کند و درد و ضعف را کاهش می‌دهد.
3. ورز‌ش‌های درمان فیزیکی- این روش می‌تواند به بازیابی انعطاف‌پذیری و تقویت شانه‌های شما بعد از وارد آمدن آسیب به عضله‌ی چرخان شانه کمک کند. گاهی اوقات این امکان وجود دارد که بدون عمل جراحی درد به کلی از بین برود و کارایی شانه بازگردد.

4. تزریق کورتیزون استروئید- این روش باعث کاهش التهاب و کنترل درد می‌شود. بهتر است در هنگام پارگی تاندون، از تزریق مکرر استروئید خودداری کنید، زیرا ممکن است به تضعیف تاندون کمک کند.
5. عمل جراحی- اگر پارگی منتج به ایجاد یک آسیب شد و یا درد و ضعف با تزریق و فیزیوتراپی بهبود نیافت، از روش جراحی استفاده می‌شود. هدف از عمل جراحی تسکین درد و بهبود قدرت شانه است. این روش علاوه بر جراحی به یک دوره طولانی‌مدت فیزیوتراپی نیز احتیاج دارد.
6. ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که اطلاعاتی از کیست منیسک زانو می خواهید حتما اینجا را بخوانید

کیست مینیسک زانو اغلب با پارگی مینیسکی که به خاطر تغییرات دژنراتیو بوجود می‌آید، همراه می‌شود. هرچند ممکن است آسیب مینیسک مربوط به زانو باشد (آسیب مربوط به چرخیدن یا پیچیدن زانو). با‌توجه به شمار پارگی‌های مینیسک کیست‌های مرتبط با این پارگی‌ها معمول نیستند.

کیست منیسک اغلب پس از یک پارگی منیسک ایجاد می‌شود. پارگی‌های منیسک اغلب به خاطر پیری بوجود می‌آیند،‌ ولی ممکن است در اثر آسیب به زانو رخ دهد (آسیب مربوط به چرخیدن یا پیچیدن زانو). زانو زدن یا چمباتمه نیز ممکن است باعث پارگی مینیسک شوند.

علائم کیست مینیسک

---

• درد، به‌ویژه زمانی‌که روی پای مبتلا به کیست می‌ایستیم و حساسیت به درد در امتداد مفصل زانو
• وجود برآمدگی سفت در محل کیست و به‌طور‌معمولروی قسمت جانبی (خارجی) زانو
• آشکارتر شدن کیست با دراز کردن زانو
• یافته‌های مرتبط ولی غیر‌اختصاصی ممکن است دربرگیرنده تورم زانو، حساسیت به درد در خط مفصلی وروی منیسک مبتلا به کیست، قفل شدن مفصل یا آسیب رباط باشند.

عوامل خطر

---

• ورزش‌های دارای حرکات چرخشی و گردشی که می‌تواند باعث پارگی منیسک شوند.
• آسیب قبلی زانو
• آسیب های مرتبط با زانو به‌ویژه آسیب رباط‌ها
• پیری که در دوران آن پارگی‌های دژنراتیو (تخریبی) منیسک به کرات افزایش می‌یابد.

عوارض

---

• عود علائم، و ایجاد وضعیت مزمن
• آسیب مکرر به زانو، به‌ویژه اگر ورزش بلافاصله پس از آسیب یا جراحی از سر گرفته شود.
• بزرگتر شدن پارگی (پیشرفت پارگی) و یا افزایش اندازه کیست، درصورت عدم درمان.
• آرتروز زانو
• عوارض جراحی، از جمله عفونت، خونریزی، صدمه به اعصاب (بی‌حسی، ضعف، فلج)، درد مداوم، قفل شدن، عدم بهبود مینیسک (باوجود درمان)، نیاز به عمل جراحی مجدد، سفتی زانو (فقدان حرکت) و عود کیست.
• فرسایش استخوان و مفاصل، به دلیل فشار کیست
• آسیب به اعصاب، به دلیل فشار کیست

آزمایش و تشخیص

---

معمولا تشخیص کیست مینیسک زانو با بررسی و لمس یک توده مجزا که مستقیماً روی خط مفصلی داخلی یا خارجی قرار دارد به آسانی صورت می‌گیرد و با استفاده از ام آر آی که هم پارگی مینیسک و هم کیست مربوطه را نشان می‌دهد تایید می‌شود. این بیماری را باید از “کیست بیکر” که تجمع مایعی است که معمولاً در پشت طرف داخلی زانو جمع می‌شود،‌ متمایز کرد. هنگامی‌که زانو به هر دلیلی متورم می‌شود، مایع می‌تواند این فضا را بسط داده و تشکیل کیست دهد.

تشخیص‌های رادیوگرافی

کیست‌های مینیسک داخلی معمولاً در امتداد بخش خلفی شاخ خلفی هستند درحالی‌که کیست‌های مینیسک خارجی در امتداد قدامی / بخش قدامی شاخ قدامی و یا بدن هستند.

رادیوگرافی ساده – رادیوگرافی ساده ممکن است تورم بافت نرم در نواحی موردانتظار را نشان دهد.

سونوگرافی- سونوگرافی اسکلتی عضلانی با وضوح بالا می‌تواند بسیار حساس باشد و معمولاً ضایعه بدون پژواک یا در بیشتر موارد ضایعه هیپواکوئیک همراه با طبیعت کیستی ضایعه را نشان می‌دهد. همچنین ممکن است پارگی مینیسک مرتبط را نیز نشان دهد.
سونوگرافی همچنین می‌تواند به تجسم کیست و هدف‌گیری محل تخلیه، که در آن یک سوزن به داخل کیست به منظور بیرون کشیدن محتویات آن وارد می‌شود، کمک کند.
ام آر آی- گزینه‌ای برای تصویربرداری جامع از زانو است. بسیاری از کیست‌ها غیرقابل‌لمس بوده و بیماران از درد زانو شکایت می‌کنند. بنابراین ام آر آی می‌تواند به تشخیص پارگی منیسک و همچنین کیست کمک کند. ام آر آی می‌تواند تشخیص را تایید و اندازه و محل کیست را نشان دهد.

درمان

---

درمان اول شامل استفاده از یخ و دارو، برای کاهش درد و التهاب است. گاهی‌اوقات، کیست حاوی مایعی است که از طریق یک سوزن (آسپیره) خارج می‌شود. برای کاهش علائم، اغلب جراحی توصیه می‌شود.  جراحی معمولاً از طریق ایجاد یک برش در نزدیکی مفصل (جراحی به شیوه آرتروسکوپی) انجام شده و پارگی مینیسک برطرف می‌شود. کیست ممکن است برداشته شود. پس از جراحی، ممکن است برای بازیابی قدرت و دامنه حرکتی کامل نیاز به انجام تمرینات ورزشی کششی و تقویتی باشد. تمرینات ممکن است در خانه و یا با یک درمانگر انجام شود.

 درمان آرتروسکوپی پارگی منیسک

مگر در مواردی‌که علت اصلی پارگی مینیسک مشخص شود، مشکل عود پارگی وجود خواهد داشت.
معمولاً بهترین درمان برای کیست مینیسک درمان آرتروسکوپی پارگی منیسک است.  پس از درمان پارگی، کیست مینیسک معمولاً از حالت فشرده خارج و به ندرت عود می‌کند. درحالی‌که امکان عود مجدد کیست وجود دارد، اما معمولاً رایج نیست.
درواقع نیازی به برداشتن کیست نیست، پرداختن به علل ایجاد کیست درمان بهتری برای این مشکل محسوب می‌شود.

درمان غیرجراحی

استراحت، NSAIDS، توانبخشی

مورد مصرف– به عنوان گزینه اول درمان کیست‌های پریمینیسکال کوچک و کیست‌های پارامینیسکال.

نتیجه

• آزمایش درمان پزشکی برای مشاهده واکنش درد بیماران
• ممکن است در رابطه با پارگی‌های دژنراتیو مؤثر باشد.

مکیدن به‌وسیله هوا و تزریق استروئید

مورد مصرف- کیست بیکر در بیماران جوان 

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

• 
  

در صورتی که بخواهید اطلاعاتی از چگونگی ایجاد و درمان قوز کردن ستون فقرات داشته باشید حتما اینجا را بخوانید

گرد بودن  ستون فقرات در قسمت سینه ای تا حدودی طبیعی است. وقتی این خم بودن از حدی بیشتر باشد به آن کیفوز Kyphosis میگویند. کیفوز ستون مهره به علت تغییر شکلی که در تنه ایجاد میکند برای بیماران بسیار ناخوشایند است. پزشک ارتوپد برای تشخیص این بیماری از  رادیوگرافی ساده استفاده میکند. مهره های اول تا دوازدهم سینه ای قوسی را تشکیل میدهند که زاویه بین 45-20 درجه دارد. اگر این قوس از 50 درجه بیشتر باشد غیر طبیعی محسوب میشود.

کیفوز یا گوژ پشتی در ستون مهره ای سینه ای معمولا به علت مشکلات تعدادی مهره  ایجاد شده و بنابراین بصورت یک قوس یکنواخت مانند علامت ( است ولی گاهی اوقات تغییر شکل تنها در یک مهره ایجاد میشود ( مثلا در سل ستون مهره) و ستون مهره به شکل < درمیاید. به این حالت قوز یا Gibosity میگویند.

گاهی اوقات کیفوز ستون مهره همره با اسکولیوز است. به این حالت کیفواسکولیوز Kypho scoliosis میگویند و شایعترین علت آن بیماری نوروفیبروماتوز است.

 

 

درمان کیفوز یا قوس پشتی ستون فقرات چیست

برای درمان کیفوز پزشک ارتوپد هم از درمان های غیر جراحی و هم درمان های جراحی استفاده میکند. بیمار باید نرمش های طبی خاصی را برای تقویت عضلات اطراف ستون مهره انجام دهد. اگر فرد همچنان در حال رشد باشد ممکن است پزشک معالج از بریس های خاصی استفاده کند. استفاده از این بریس ها معمولا تا زمان تمام شدن رشد در پایان بلوغ ادامه میابد.

اگر زاویه قوس ستون مهره بیش از 75 درجه باشد معمولا از درمان جراحی استفاده میشود. در درمان جراحی این بیماری، پزشک معالج ابتدا امتداد مهره ها را اصلاح کرده و سپس با استفاده از پیچ و میله های خاصی آنها را در وضعیت اصلاح شده نگه میدارد. همچنین با استفاده از پیوند استخوان تعدادی از مهره ها را به یکدیگر جوش میدهد.

درمان کیفوز های مادرزادی نیز به توسط عمل جراحی انجام میگیرد.

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸