بیماری دکرون یا تاندنیت دکرون De Quervain’s Tendinitis (دِکُروَن) بیماری تاندون ها و غلاف تاندون های اطراف مچ دست است. در این بیماری به علت التهاب ایجاد شده، حرکت تاندون در درون غلاف آن دردناک میشود.
سطح داخلی این غلاف ها از لایه بسیار ظریف دیگری بنام لایه سینوویال Synovial layer پوشیده شده که مایع لزجی به نام مایع سینوویال Synovial fluid را ترشح میکند. این مایع سطح بین تونل و تاندون را لغزنده کرده و موجب میشود تا تاندون به راحتی و با کمترین مقاومت در داخل تونل به جلو و عقب حرکت کند. گاهی بعضی تاندون ها و غلاف آنها به عللی متورم میشوند. در این حالات حرکت تاندون در داخل غلاف به سختی و با درد انجام میشود. در بیماری دکرون تاندون هایی که از مچ دست عبور کرده و به شست میرسند و کارشان حرکت دادن شست است دچار این مشکل میشوند. در این بیماری تاندون عضله اکستانسور کوتاه شست Extensor pollicis brevis و دور کننده بلند شست Abductor pollicis longus دچار التهاب و کلفتی شده و حرکت آنها در داخل غلاف تاندون مشکل و دردناک میشود. معمولاً علت بیماری دکرون حرکت زیاد مچ دست است که موجب التهاب تاندون های شست و غلاف آنها میشود. گاهی این عارضه در آرتریت روماتوئید یا در حین بارداری دیده میشود. بیماری معمولاً در خانم های میانسال بروز میکند.
مهمترین علائم بیماری دکرون عبارتند از : درد مچ دست : درد شایعترین علامت این بیماری است. درد در سطح خارجی مچ دست یعنی در طرفی که شست قرار دارد احساس میشود. این درد ممکن است به ساعد هم انتشار پیدا کند. درد با حرکت مچ دست و یا حرکت شست تشدید میشود. این شدید شدن درد در حرکاتی مثل چرخاندن دست یا مشت کردن یا گرفتن اجسام بوجود میاید.
|
درمان: انگشت شست را کمی در وضعیت اکستنشن بوسیله مچ بند فلزی قرار داده و از فعالیت بیش از حد دست پرهیز نمائید.داروهای ضد التهابی به تجویز پزشک متخصص مصرف نموده .پس از ده دقیقه گرما .مچ دست را در جهت عمود بر تاندون درگیر ماساژ دهید.طب سوزنی توسط پزشک متخصص کمک قابل توجهی به شما خواهد کرد.(دکتز نیاستی) |
منبع :دکتر منصوری |
| ||
در سندرم تونل کارپ عصب مدین در داخل تونل کارپ یک تا دو سانتیمتر دورتر از چین انتهایی مچ دست تحت فشار قرار میگیرد. این بیمار در خانمها شایعتر است و اغلب دو طرفه میباشد ولی در دست غالب شدیدتر است. حرکات تکراری دست و مچ دست و کار با وسایل ویبراتور و استفاده از کیبورد با سندرم تونل کارپ همراهی دارند. یکسری از بیماریها مثل دیابت، کمکاری تیروئید و روماتیسم مفصلی و چاقی و حاملگی با افزایش احتمال سندرم تونل کارپ مرتبط هستند. گاهاً به علت حضور یک توده در ناحیه مچ دست مثل کیست گانگلیونی یا نوروفیبروما و یا ممکن است به دنبال یک ترومای حاد به مچ دست ایجاد شود. اغلب موارد سندرم تونل کارپ بدن علت میباشند.
تظاهر بالینی مشخص در سندرم تونل کارپ شامل خوابرفتگی انگشت دوم و سوم و به مقادیر متفاوت انگشت شست و چهارم میباشد. هر چند اغلب بیماران از بیحسی تمام دست شکایت دارند. معمولاً برجستگی تنار از نظر علائم حسی سالم است. علائم بیماران شبها بدتر میشود و باعث بیدار شدن آنها از خواب میشود و بیمار با تکان دادن دستها و آویزان کردن آنها سعی به کاهش علائم میکند.
سایر فعالیتهایی که باعث تشدید علائم میشوند شامل: رانندگی، نگهداشتن تلفن، کتاب، فرمان اتومبیل با مچ دست در حالت خم شده میشود. گاهی بیماران از انتشار درد به ساعد و گاهی شانه شکایت دارند. ضعف عضلات دست که با عصب مدین عصبدهی میشوند باعث میشود که بیمار نتواند در مربا را باز کند، دکمه پیراهن را ببندد و یا وسایل ار دستشان میافتد. ضعف در ابتدا در ابداکسیون، اوپوزیشن شست دیده میشود. وقتی بیماری شدید باشد لاغری واضح عضلات دیده میشود. قدرت عضلات خمکننده بلند شست و سایر انگشتان باید طبیعی باشند. همچنین ابداکسیون سایر انگشتان چون با عصب اولنار عصبدهی میشوند طبیعی است. نشانه تینل در محدود یک تا دو سانیتمتر بعد از به چین مچ دست مثبت است و علائم را در مسیر عصب مدین ایجاد میکند. نشانه فالن با نگهداشتن دستها به مدت 60-30 ثانیه مثبت میشود.
افتراق سندرم تونل کارپ از سایر تشخیصها و یا بیماریهای همراه مانند رادیکولوپاتی گردنی و یا پلکسوپاتی باید به درستی داده شود.
سندرم تونل کارپ خفیف یا متوسط اغلب به درمان طب فیزیکی پاسخ میدهند. فعالیتهای تشدیدکننده علائم مثل خم کردن و زیاد مچ دست و گرفتن محکم اشیاء باید اجتناب شود. مچ دست باید در زاویه صفر تا 5 درجه داخل مچبند قرار گیرد. بیشتر مچبندها در زاویه 30 درجه مچ دست را نگه میدارند که در این موارد باید به بیمار آموزش داد تا زاویه مچبند را تنظیم کند. مچبند باید شبها تا حد تحمل روزها پوشیده شود.داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی اغلب استفاده میشوند ولی اثربخشی آنها اثبات نشده است. یک تحقیق نشان داده که داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی موثر نیستند. ولی استروئیدها به درمان کمک میکنند. در بیمارانی که بین 3 ماه تا یک سال از علائمشان میگذرد. تزریق کورتیکواستروئید به داخل تونل کارپ نسبت به جراحی اثرات بهتری داشته است. اگر بعد از تزریق اول اختلال حسی شبانه ادامه داشت باید تزریق دوم را انجام داد. اگر بیمارا لاغری واضح تنار دارند و یا به درمان طب فیزیکی پاسخ ندادهاند و یا علت وجود توده در ناحیه مچ دست است جراحی توصیه میشود.
منبع:وبلاک دکتر رئیسی
ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸
سوال:خانم ۲۵ ساله ای هستم خانه دار که اواخر ماههای بارداری متوجه گز گز و مور مور انگشتان هر دو دستم شدم.بطوری که از خواب بیدارم میکرد.اگر چند دقیقه ای دستانم را تکان تکان نمی دادم ارام نمیگرفت .حالاپس از پنج ماه از زایمانم وشیر دهی نوزادم مشکلاتم همچنان پا برجاست .ازانجائی که یکی از بستگانم بیماری ام اس دارد و علائم بیماری وی بعد از زایمان و با گزگز دستانش شروع شده است خیلی نگرانم .خواهشمندم مساعدت و راهنمائیم فرمائید وجهت تشخیص ودرمان چه کارهائی میتوانم انجام دهم.
جواب:شایع ترین بیماری که در سه ماه اخر حاملگی باعث گز گز و مورمور انگشتان دست میشوند سندرم تونل کارپ میباشد.به دلیل اینکه در اواخر حاملگی حجم مایعات کل بدن افزایش مییابد در مچ دست نیز افزایش یافته وموجب افزایش فشار داخل تونل کارپ شده که باعث فشار بر روی عصب میانی در مچ دست شده وتخریب غلاف خارجی عصب را در پی خواهد داشت و موجب علائمی میشود که خودتان در دستانتان احساس کردید.البته در اواخر حاملگی بدلیل اینکه تقییرات هورمنی در خانمها زیاد بوده و در طی شیر دهی نیز این تقییرات ادامه دارد بنابر این علائم فوق ادامه خواهد داشت.
البته موارد کمتر شایع تری که باعث جنین علائمی میشوند نیز وجود دارند و از ان جمله میتوان به درگیری ریشه های اعصاب در ناحیه گردن ودرگیری شبکه بازوئی در کنار گردن ودرگیری عصب اولنار در مچ دست یا ارنج اشاره کرد. البته بیماران ام اس همراه با علائم دیگر از جمله عدم تعادل در راه رفتن .عدم کنترل ادراری. دو بینی....علائم گزگز انگشتان دست را نیز تجربه میکنند.
برای رفع نگرانی بهترین کار این است که به متخصصین طب فیزیکی و الکترودیگنوسیس مراجعه نموده اعصاب اندام فوقانی خود از ناحیه گردن تا انگشتان دست را بررسی نموده در صورت درگیری عصب میانی در مچ دست در حد کم-متوسط ویا نسبتا زیاد نیاز به جراحی نبوده وخود متخصص طب فیزیکی درمان لازم را در مورد شما انجام خواهد دادکه شامل دارو -مچ بند فلزی جهت ثابت نگه داشتن مچ دست -طب سوزنی.در صورتی که درگیری عصب میانی زیاد باشد با جراح در مورد بیماری شما مشورت میشود.
ادرس مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸