ورزشهای ایزومتریک زانو جهت درمان ارتروز زانو.

تجویز ورزش درست مثل دارو می باشد. باید نوع ورزش، شدت آن، مدت آن فواصل انجام ورزش و زمان مراجعه بیمار برای ارزیابی بعدی مشخص باشد. برخی تمرینها در یک بیماری درمان می باشند اما در نوع دیگر بیماریها ممکن است ممنوع باشند.

یکی ازمهمترین مسایل در تحویز ورزش این است که باید به نحوی باشد که بیمار آنرا انجام دهد مثلا اگر به بیمار بگوییم هزار بار در روز ورزش تقویت عضله چهار سر را انجام بدهد، بجز عوارضی که برای بیمار ممکن است ایجاد شود، بیمار عملا انجام این کار را غیر عملی می بیند و از انجام آن خودداری می کند.

بنابراین برنامه تمرین درمانی باید منحصر به بیمار باشد و برای بیماری خاص طراحی شده باشد. دادن یک جزوه کلی به بیماران برای انجام ورزش در مجامع تخصصی پذیرفته نیست. این بروشورها به شرطی قابل قبول می باشند که هر کدام از ورزشها به بیمار توضیح داده شده و از بیمار امتحان بعمل اید که تمرین را درست انجام می دهد.  متاسفانه حتی ورزشهای مضر برای افراد سالم از طریق رسانه های عمومی تبلیغ می شوند.

انجام ورزش نیز ظرایف خاص خود را دارد مثلا اگر با دستگاه تقویت عضله چهار سر کار می کنیم انجام آهسته این ورزش فشار بیشتری بر زانو وارد می سازد.

ورزنه زدن از پشت ساق برای افرادی که آسیب رباط صلیبی خلفی PCL دارند ممنوع است.

در آسیب رباط صلیبی قدامی ACL  در ورزش با وزنه زاویه پا باید بین 60-90 درجه باشد.  این نکته بخصوص پس از عمل جراحی مهم است.   اما در افرادی که سایدگی پشت کشکک دارند انجام ورزش تقویت ماهیچه در 45-90 درجه درد بیمار را بدتر می کند.

در استفاده از دوچرخه زین باید بلند باشد به حدی که وقتی پا روی پدال است زانو مستقیم  یعنی در ۱۸۰ درجه و کف پا کاملا روی پدال   قرار گیرد بالا بودن بیش از حد زین نیز باعث درد در جلو زانو قرار می گیرد.

انجام حرکات ایزومتریک زانو یعنی انقباض زانو در حالی که زانو در حالت کاملا مستقیم است دردهای نرمی پشت غضروف کشکک را بدتر می کند. 

منبع: دکتر  احدزاده 

ادرس مطب::مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

جهت اشنائی با علائم و درمان ارتروز مچ دست اینجا را بخوانید.

آرتروز مچ دست

آرتروز یا استئوآرتریت مچ دست، بیماری است که در آن غضروفی که روی استخوان های تشکیل دهنده مفصل را پوشانیده، به تدریج خراب و ساییده می شود.

شایع ترین علت آرتروز مچ دست، ضرباتی است که به آن وارد می شود.  

آسیب های وارده به مچ دست به دنبال ضربه ممکن است بصورت شکستگی باشد. گرچه اکثر این شکستگی ها بدون مشکل خاصی جوش می خورند، گاهی اوقات این جوش خوردگی با مشکلاتی همراه می شود.

شکستگی ممکن است به صورت کامل جوش نخورد و یا کج جوش بخورد. هر کدام از این عوامل موجب ناهمواری در سطح مفصل می شوند و این ناهمواری به مرور زمان، موجب ساییده شدن سطوح ناهموار مفصلی به هم و خراشیده شدن و ساییده شدن غضروف مفصلی می شود.

گاهی اوقات به دنبال ضربات وارده به مچ دست، رباط های آن دچاره پارگی می شوند. اگر این پارگی ها به درستی ترمیم نیابند، مفصل دچار ناپایداری شده و در یک مفصل ناپایدار، توزیع نیروها متعادل نخواهد بود.

نتیجه این است که به قسمت های خاصی از مفصل، نیروهای بیشتری وارد می شود که موجب آسیب غضروف و ساییدگی مفصلی می گردد.

گاهی اوقات به دنبال ضربات وارده به مفصل، غضروف دچار آسیب می شود. سطح آن خراشیده شده و یا ریش ریش می شود. لهیده شده و یا حتی تکه ای از آن کنده شده و به درون فضای مفصلی می افتد.

این آسیب ها در صورت عدم درمان مناسب می توانند در درازمدت موجب خراب شدن بیشتر غضروف و بروز ساییدگی مفصلی شوند.

مهم ترین علامت آرتروز مفصل مچ دست، درد آن است. این درد در ابتدا فقط در موقع انجام فعالیت های سنگین بدنی مانند بلند کردن اشیای سنگین ایجاد می شود.

با شدت یافتن بیماری، درد حتی در حین انجام فعالیت های سبک هم ایجاد می شود.

این درد معمولا در شروع انجام فعالیت بدنی است و بعد از گذشت چند دقیقه کاهش یافته یا کاملا از بین می رود.

با اتمام فعالیت بدنی و سرد شدن بدن درد دوباره شروع می شود. در حالات شدیدتر بیماری، درد حتی در حالت استراحت هم احساس می شود.

از دیگر علائم آرتروز مچ دست، ورم آن است. خشک شدن و محدودیت حرکتی در مچ دست و صدا دادن آن در حین حرکت هم، در موارد شدیدتر بیماری ایجاد می شود.

پزشک متخصص از رادیوگرافی ساده برای کمک به تشخیص آرتروز مچ دست کمک می گیرد.

درمان این بیماری در ابتدا غیر جراحی است که عبارتند از:

- کاهش فعالیت های سنگین بدنی و ورزشی

- تغییر روش انجام دادن فعالیت ها، به صورتی که فشار کمتری به مچ دست وارد شود- انجام نرمش های کششی تقویتی برای مفصل مچ دست

- استفاده از بریس (آتل)

- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن

- گرم کردن محل درد

- تزریق کورتیکوستروئید در درون مفصل توسط پزشک متخصص

انجام اقدامات فوق در بسیاری موارد می تواند درد بیمار را کاهش دهد.

در صورتی که چند ماه درمان غیر جراحی تاثیر درمانی مناسبی نداشته باشد، پزشک معالج ممکن است تصمیم به انجام عمل جراحی بگیرد. 

   منبع :  تبیان                                                                                                                                                             

                            ادرس مطب  :               :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸                                  

ورزشهای مناسب جهت خانم های حامله در دوران بارداری

   

ورزشهای  مخصوص حاملگی با حضور ماما و مربی دوره دیده میتواند نه تنها روحیه‌ای شاداب و با نشاط به آنها بدهد، بلکه از لحاظ بدنی نیز آنها را در وضعیت جسمانی قوی و مناسبی برای زایمان نگه میدارد.
گروه آموزش دیده درد کمتری را در زایمان تجربه می‌کنند، رضایتمندی بیشتری داشته و جهت بیدردی درخواست کمتری از داروها دارند.همچنین با همت خانم رضوان صفری مربی درجه یک ورزش کتابی در باره ورزشهای دوران بارداری تهیه گردیده که متن آن در زیر آورده شده است.

از طبیعی ترین خواسته های بشر ابقاع نسل است. با توجه به پیشرفت علوم به خصوص علوم پزشکی امروزه حاملگی و زایمان پدیده ای کاملاً طبیعی و بی خطر شده است ولی با این همه یک خانم باردار همواره نگران زایمان و دردهای همراه آن است یکی از روش هایی که در حال حاضر جهت قابل تحمل نمودن درد زایمان بکار می رود آماده سازی مادر از طریق تمرینات ورزشی قبل از زایمان است.
زنان در طول بارداری از تصویر تغییر یافته بدن آگاه هستند و در مورد وزن و شکل و حالت ماهیچه ها نگران می باشند. بسیاری از زنان در بارداری خود را به ورزش بدنی منظم عادت می دهند؛ دیگران احتمالاً نیاز به انجام یک فعالیت بدنی را احساس می کنند تا به آن ها کمک کند با سختی های بارداری کنار آیند و برای زایمان آماده گردند و در آن زمان آنها بیشتر به توصیه های بهبود وضعیت خود راغب هستند. با این حال، علی رغم منافع مورد قبول جسمانی و روانی ورزش، توصیه نامناسب یا غلط در مورد فعالیت می تواند برای مادر یا جنین مضر باشد و بنابراین اطمینان یافتن از روز آمد بودن و پایه علمی داشتن توصیه های پیشنهادی حائز اهمیت است.
در اینجا سه دسته از فعالیتهایی که زنان در طول بارداری انجام می دهند ذکر می گردد :

فعالیت بدنی: که توسط کاسپرسن (1985، Caspersen ) تشریح گردید. این اعمال در قالب هر گونه حرکت بدنی عضلانی که منجر به مصرف انرژی گردند می باشد، از جمله فعالیتهای روزمره زندگی همچون کار و فراغت به همان میزان ورزشهای ائروبیکس (نرمشی) و غیر انئروبیکس .

تمرین بدنی : که در قالب فعالیتهای ساختاری و غیر رقابتی (مسابقه ای ) دوران فراغت در نظر گرفته می شوند و با تحرکات مکرر بدنی همراه هستند همچون ائروبیکس (نرمشی)، پیاده روی، دوچرخه سواری، شنا، رقص و آهسته دویدن، که عموماً به عنوان ابزار پیشرفت تندرستی، کاهش استرس و حفظ تناسب بکار گرفته می شوند.

ورزش: مستلزم فعالیت بدنی سازمان بندی شده می باشد، قوانینی بر آن حاکم هستند و در اصل رقابتی است، همچون بازیهای گروهی.
قابلیت بدنی یک زن را عوامل مربوط به نحوه زندگی، وراثت و میزان و نوع فعالیت بدنی که انجام می دهد تعیین خواهند کرد. فعالیتهای ائروبیک به توانایی قلبی – تنفسی در تامین اکسیژن و انرژی در طول فعالیت بدنی و حذف فرآورده های اضافی ایجاد شده مربوط می گردد. ورزش غیر ائروبیک بسیار فشرده است و به علت در دسترس بودن بیش از اندازه اکسیژن، باعث می شود سلولهای ماهیچه ای به متابولیسم غیر ائروبیک باز گردند. این نوع ورزش تنها برای مدت زمان کوتاهی می تواند ادامه یابد زیرا از متابولیسم غیر ائروبیک در درون سلولها اسید لاکتیک تولید می گردد، که برای برطرف کردن آن اکسیژن لازم است. ورزش غیر ائروبیک شامل به سرعت دویدن، پرش از ارتفاع و وزنه برداری می باشد. ضمن اینکه تحقیق در مورد ورزش غیر ائروبیک در زن باردار غیر اخلاقی است، بررسی ها در مورد قابلیت ائروبیکی بارداری می تواند خطرات نهفته در ورزش غیر ائروبیک را مشخص نماید (1987، Wallace ).
شدت، مدت زمان و تعداد جلسات ورزشی در بارداری باید در سطحی باشد که موجب درد، نفس تنگی یا خستگی نگردد و زنان باید تقویت شوند تا بدنشان آماده پرهیز از آسیب یا ضربه (روحی) باشد زنان غیر فعال
می توانند با اطمینان و به تدریج ورزش ائروبیک را در طول بارداری همچون پیاده روی، دوچرخه سواری و شنا آغاز نمایند اما فعالیتهایی که در آن خم شدن، پریدن، دویدن و پیچیدن واحتمال آسیب وجود دارد باید پرهیز شوند.

تأثیرات بدنی ورزش در بارداری
واکنش قلبی – عروقی : ورزش در بارداری موجب افزایش فعالیت و بازده قلبی می گردد درست همانند آنچه در این زمان از لحاظ بدنی در حال رخ دادن است ( به ترتیب 20% و 40% ) (1996، Hyhen). در طول سه ماهه سوم ورزش یک افزایش اضافی در برون ده قلب را موجب می گردد، با این حال برای مادر یا جنین مضر اعلام نشده است به شرط آنکه از طول مدت محدود برخوردار باشد. امنیت مادر و جنین در جریان ورزش شدید و طولانی هنوز در حال بررسی است (1992، Doorn).

ورزش در بارداری بر روی توزیع ناحیه ای جریان خون، در مقایسه با حالت غیربارداری، اثرات متفاوتی دارد. در جریان ورزش خون به سمت ماهیچه ها و پوست و به دور از احشاء ، منحرف می گردد، در حالی که در طول بارداری خون به سمت کلیه ها، رحم و پوست می رود (1996، Hyhen). کاهش جریان خون کبدی در طول ورزش متعادل حدوداً 50% است و این نگرانی وجود دارد که ممکن است بطور مستقیم بر روی انتقال اکسیژن به جنین اثر گذارد. گرچه، تغییرات نرمال دوران بارداری همچون افزایش در حجم پلاسما، Erythrocytes و بازده قلبی تغییر جریان خون را در طول فعالیت بدنی جبران می نماید. البته، یک افزایش در جریان خون رحم بلافاصله پس از توقف تمرین بدنی یافت شده است (1956 Morris,) ، اما تناوب هایی در ضربان قلب جنینی و نیز Brady Cardia (1984 Artal, ) و Tachycardiu (1985 Collings, ) مشاهده گردیده است.

بنابراین از نقطه نظر قلبی – عروقی مشخص می گردد که تمرین آرام و متعادل در طول بارداری برای سلامت طبیعی مادر یا جنین مضر نیست، اما برای زن نیاز مبرمی وجود دارد که خود را پیش از شروع ورزش گرم نماید تا جریان خون به سمت ماهیچه ها آسان گردد و نیز باید در پایان، مدتی را استراحت کند تا ضربان قلب و بازده قلبی به حالت قبل از ورزش بازگردند. همچنین این نکته حائز اهمیت است که مادر نباید به آسانی ورزش را بطور ناگهانی بدون انجام مرحله استراحت متوقف سازد، در غیر این صورت خون در ماهیچه ها جمع گشته و باعث توقف توزیع مجدد خون به دیگر ارگانهای اصلی می شود.

اثرات ریوی : در طول ورزش کردن مصرف اکسیژن افزایش می یابد، اما این امر با پیشرفت حاملگی در زنانی که در ورزش آرام و متعادل زیاده روی می کنند بیشتر می گردد. جالب است بدانیم، مصرف اکسیژن در زنان بارداری که مبادرت به فعالیت شدید می کنند بسیار کمتر است، که این امر ناشی از برگشت فیزیولوژیکی هیپوکسی در بافت های بدن می باشد (1986 Artal,).

توانائی ائروبیک (هواگیری) احتمالاً با پیشرفت حاملگی کاهش می یابد، که منجر به کاهش فعالیت بدنی می شود، با این حال مشخص نیست این امر آیا به ناتوانی در انتقال اکسیژن و دی اکسید کربن از جو به سلولها مربوط
می گردد یا به کاهش در شدت ورزش (1986 Artal, ) . عموماً زنان باردار به مختصات ریوی ورزش بخوبی پاسخ می دهند زیرا در این زمان تهویه اضافی رخ می دهد.

اثرات تنظیم دما : میزان سوخت و ساز بدن و تولید گرما در طول ورزش افزایش می یابند، که منجر به نیاز در اتلاف بیشتر گرما می گردد؛ اکثر آن از طریق تبخیر و در صورت ورزش در آب از طریق آن دفع می گردد. در زنانی که به ورزش کردن عادت دارند، افزایش دمای درونی میان 1/0 و 3/1 درجه سلسیوس بالاتر از میزان مبنا اعلام شده است (1985 Clapp, ) و نباید از 39 درجه سلسیوس تجاوز کند. برنامه های ورزشی برای زنان باردار باید در جهت پاسخگویی به افزایش وزن مادر و اجتناب از خطر فشار خون تنظیم گردند و باید به آنها توصیه شود تا در شرایط مرطوب و بسیار گرم در طول یک بیماری عصبی از ورزش کردن اجتناب کنند ( زنان باردار همچنین باید به همان دلایل به سونا نروند).

زنانی که سابقه ورزش کردن ندارند اگر به ورزش بی مقدمه مبادرت ورزند ممکن است برای اتلاف گرما با مشکل مواجه گردند و بطور ناگهانی باعث کاهش جریان خون در رحم (1976 Oakes,) و اثرات ژنتیکی بر روی بافت جنینی می شود (1978 Miller, ) . افزایش دمای مادر همچنین باعث افزایش درخواست جنین به اکسیژن خواهد شد و سرانجام می تواند به کمبود اکسیژن در بافت بدن و مرگ احتمالی جنین منجر گردد (1998 Charles,). زنان باید در ورزش از لباس مناسب و گشاد استفاده نمود و مرتباً مایعات اضافی مصرف کنند.

اثرات آنوکرینی و متابولیکی: در طول ورزش در افراد غیر باردار جذب گلوکز در ماهیچه ها افزایش می یابد اما در اثر افزایش تولید گلوکز هپاتیکی از هیپوگلیسمی جلوگیری می شود. همچنین متابولیسم سوخت، به وسیله افزایش گلوکاگن، کورتیزل، هورمون آدرنوکرتی کوتونیک، اپی نفرین، نوراپی نفرین و کاهش در سطح انسولین تحت تأثیر قرار می گیرد. در طول فعالیت ائروبیک حساسیت افزایش یافته انسولین در ماهیچه ها امکان سوخت و ساز و اکسیده شدن چربی را فراهم می آورد، که میزان مصرف (تحلیل) Glycogen ماهیچه ها را کاهش می دهد.

در زنان باردار ذخیره گلوکز ثابت باقی می ماند یا بکارگیری بعدی آن کاهش می یابد (1983 Platt,؛ 1981 Arral, ) و احتمالاً برای مصرف گلوکز جنینی ناکافی است. آرتال (1981 Artal,) افزایشی را در Glucagon و سطح یکنواختی از انسولین را در زنانی که ورزش آرام انجام می دهند پیدا کرد، اما هیچ تحقیقی در زمینه اثرات ورزش بسیار شدید صورت نگرفته است. تولید بسیار Catecholamino با استرس مادر ارتباط دارد و در ورزش کردن زنان باردار مود توجه قرار می گیرد. توزیع مجدد جریان خون احتمالاً به علت حساسیت گردش رحم به Cathecholanine صورت می گیرد، که می تواند منجر به کمبود اکسیژن در بافت بدن گردد، گرچه ورزش منظم دوران بارداری می تواند واکنش Catecholamino را بکاهد (1984 Russell,) و هیچ گونه ارتباطی میان ورزش منظم و زایمان زود هنگام یافت نشده است(1983 Jarreh,).

اثرات ماهیچه ای – استخوانی : استروژن، پروژسترون و هورمونهای Relaxin ترکیب Collagen را ، در کپسول های مفصلی، رباط ها و بافت های پیوندی و قابلیت ارتجاع مفصل ها، ماهیچه ها و رباط ها تحت تأثیر قرار می دهند. Relaxin بنظر می رسد که دارای تأثیر مستقیمی بر روی مفصل های Sacroiliac و استخوان سمفیز پوبیس، که تحرک را افزایش می دهند می باشند؛ قفسه سینه نیز بوسیله افزایش سطح هورمون تأثیر می پذیرد و منجر به گشادی فواصل دنده ای در سه ماهه سوم می گردد.

تغییر مرکز جاذبه با پیشرفت حاملگی با زیاد شدن Iordosis کمری حالت بدن را تحت تأثیر قرار می دهد، که موجب Kyphosis و نشانه های برآمده یا خمیده می گردد و برخی از زنان سر و چانه را به سمت جلو فراتر از خط بند شانه قرار می دهند (شکل های 1-12 و 2-12) . این جابجایی های بدنی می تواند به کمر درد و درد قفسه سینه، سردرد و گردن درد و فشار اضافی بر روی استخوانهای لگنی منجر حرکت ساق پا باید با بکارگیری حرکت ک%D 

آدرسمازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

اگر از درد قسمت خارجی ارنج خود رنج میبرید اینجا را کلیک کنید

تنیس البو Tennis elbow یا Lateral epicondylitis شایعترین علت درد آرنج است. درد معمولاً در قسمت خارجی آرنج احساس میشود. علت این نامگذاری شیوع زیاد این بیماران در بین تنیس بازان است. ( Elbow به معنای آرنج است پس میتوان این بیماری را بصورت تحت اللفظی آرنج تنیس بازان نامید). البته این بیماری در بسیاری ورزش های دیگر بخصوص آنهایی که با راکت انجام میشوند دیده میشود.

علائم تنیس البو

نشانه های بیماری معمولا بتدریج ظاهر میشود و در عرض چند ماه شدت مییابد. این بیماری معمولا با ضربه یا آسیب منفردی شروع نمیشود. مهمترین علامت بیماری درد و احساس سوزش در قسمت خارجی آرنج است. معمولاً قدرت مشت کردن دست هم کاهش پیدا میکند. علائم معمولاً با فعالیت ساعد مثل گرفتن یک راکت یا چرخاندن یک آچار، سفت کردن شیر آب، چرخاندن دسنگیره در، چای ریختن یا دست دادن بیشتر میشود.

بیماری بیشتر در دست غالب که معمولاً دست راست است دیده میشود.


تمرینات کششی

یک دست را مستقیم به جلو دراز کنید ، با دست دیگر سر انگشتان دست دراز شده را به آرامی رو به عقب بکشید .20 -30 ثانیه نگاه دارید .هر کدام 3 دفعه تکرار

یک دست را مستقیم به جلو دراز کنید ، با دست دیگر مچ دست را به بالا کشیده و بعد رو به پائین خم کنید .هر با ر 20- 30 ثانیه نگاه دارید .هرکدام 3 دفعه تکرار

تمرینات قدرتی

روی صندلی بنشینید، ساعد دست را روی ران قرار دهید یک دمبل سبک 1کیلوئی در دست بگیرید و آنرا به طرف بالا تا آنجا که می توانید بکشید، 3ثانیه نگاه دارید (کف دست رو به بالا ) همین حرکت با کف دست رو به پائین انجام دهید

نشسته ساعد روی ران ، سر دمبل را در دست بگیرید و آنرا عمودی نگاه دارید ، حالا آنرا به چپ بچرخانید بعد از 3ثانیه آنرا به طرف راست بچرخانید . همین حرکات را با دست دیگر انجام دهید .


درمواجهه با اولین درد آرنج ، فعالیت و بازی تنیس را قطع کنید . روزی چند بار یخ و هر دفعه 20 دقیقه روی آرنج قرار دهید.


کمک های اولیه درد آرنج :


آیا روی آرنج به زمین افتاده اید؟
آیا دست و آرنج ورم کرده یا کبود است ؟
پا رگی ماهیچه ، شکستگی استخوان - به پزشک مراجعه کنید

آیا یک نقطه آرنج درد می کند؟
تاندن یا شکستگی موئی استخوان - به پزشک مراجعه کنید
آیا درد به ساعد دست می دود و شب بیدارتان می کند ؟
ورم تاندن به پزشک مراجعه کنید

آیا وقتی توپ می زنید مخصوصا در بک هند درد دارید؟
شروع ورم تاندن - نرمش کششی وقدرتی کنید و ارزیابی پزشک را بخواهید

وقت دست دادن ، گرفتن راکت ،بلند کردن قوطی نوشابه و وقتی کف دست رو به پائین است درد دارید ؟
تاندن آرنج -بازی نکنید ، یخ بگذارید و به پزشک مراجعه کنید

درمان تنیس البو

در ۹۰ درصد موارد بیماری بدون عمل جراحی قابل درمان است. برای درمان از روش های زیر استفاده میشود

استراحت : اولین قدم در درمان اینست که باید از ورزش یا فعالیت های شدید بدنی که درد را افزایش میدهند اجتناب کرد.

دارو : استفاده از داروهای ضد التهاب مثل سلکوکسیب یا ناپروکسن مفید است.
تغییر در طریقه استفاده از وسایل : بطور مثال تغییر اندازه راکت یا سفتی نخ های آن میتواند درد را کاهش دهد.

فیزیوتراپی : بصورت انجام نرمش های کششی و تقویت کننده ساعد و استفاده از ماساژ یخ و یا اولتراسوند و یا تحریک عضلات ممکن است مفید باشد.

بریس : بریس های خاصی که دور قسمت بالایی ساعد را میگیرند میتوانند موجب استراحت عضلات و تاندون و کاهش درد شوند.

تزریق کورتیکوستروئید : در بعضی موارد ممکن است پزشک معالج تصمیم به تزریق کورتیکوستروئید در محل درد بگیرد.

شوک ویو تراپی Shock wave therapy : بصورت فرستادن امواج صوتی به ناحیه آرنج بوسیله دستگاه های خاص است.

طب سوزنی در  از بین بردن  درد در  قسمت خارجی  ارنج نقش موثری دارد(دکتر نیاستی)
 

منبع:drdaghaghzadeh.blogfa.com/post-23.aspx

 

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

اگر از بیماری ام اس رنج می برید اینجا را بخوانید

در این مطلب به ورزش هایی اشاره می شود که برای مبتلایان به ام اس بسیار مفید بوده و قابلیت مغز را بر می گرداند.

انجام ورزش‌هایی همچون بدن‌سازی و ایروبیک سبب حفظ بهتر قابلیت‌های مغز و اعصاب در بیماران مبتلا به ام‌اس می‌شود.
قسمت‌های آسیب‌دیده مغز بیماران مبتلا به ام‌اس در افرادی که ورزش می‌کنند کندتر تخریب می‌شود.
به نظر می‌رسد که ورزش‌هایی همچون بدن‌سازی و ایروبیک روی بخش‌هایی از مغز که در برابر ام‌اس آسیب‌پذیرترند نقش محافظتی داشته و سبب می‌شود قشر خاکستری مغز در حجم گسترده‌تری حفظ شود.

*چند نکته مهم ورزش می‌تواند به تخفیف علائم msکمک کند.اما بسیار مهم است که برای موفق شدن، احتیاط‌های لازم را در یک برنامه‌ی ورزشی در نظر بگیرید.

نکته‌ی مهم دیگر این است که بیش از حد به ورزش نپردازید. انجام فعالیتهای ورزشی در بیماران مبتلا به MS باید با احتیاط انجام گیرد و حرکات کششی موجب آسیب نشود. اگر در ورزش افراط کنید ممکن است موجب کشیدگی عضلات و آسیب به سیستم عضلانی شوید. افزایش درد در عضلات منجر به خستگی بیش از حد و وارد شدن استرس به بدن و ذهن می‌شود. قبل از آغاز برنامه‌ی ورزشی با پزشک خود مشورت کنید.

پزشک شما ممکن است چه توصیه‌هایی برای شما داشته ‌باشد؟
* در باره‌ی نوع ورزشی که مناسب شماست و انواعی از ورزش که باید از آن اجتناب کنید.

* درمورد شدت فعالیتی که باید داشته باشید.

* درباره‌ی دوره و مدت زمانی که باید ورزش کنید و در مورد محدودیتهای فیزیکی شما.

مراجعه به سایر متخصصان مانند متخصص طب فیزیکی  می‌تواند به شما کمک کند. متخصص طب فیزیکی می‌تواند با توجه به نیاز شما نوع ورزشی که مناسب شما باشد را طراحی کند. در این صورت ورزشی که متناسب با علائم بالینی، شکل بدن، نیروی بدنی و سلامت کلی شماست انجام می‌شود.

  همچنین طب سوزنی در کاهش بی حسی و در  افزایش تعادل در راه رفتن کمک شایانی به شما میکند(دکتر نیاستی)

چگونه می‌توانید با ایمنی ورزش کنید؟
* همیشه قبل از شروع ورزش با نرمش مناسب بدن را گرم کنید و پس از ورزش نیز با نرمش آرام بدن را سرد کنید.

* به آرامی‌پیش بروید. مثلا اگر قرار است که 30 دقیقه ورزش کنید، با جلسات 10 دقیقه‌ای شروع کنید و به تدریج آن را افزایش دهید.

* در یک محیط امن ورزش کنید. از ورزش در سطوح لغزنده اجتناب کنید، در نور کم ورزش نکنید، قالیچه‌ها را کنار بگذارید و هر چیزی که ممکن است خطری در حین ورزش برای شما ایجاد کند را دور کنید.

* اگر در تعادل مشکل دارید، هنگام ورزش به یک نرده یا تکیه‌گاه تکیه کنید.

* هر زمانی که احساس کردید حالتان خوب نیست و یا ممکن است آسیب بببینید ورزش را متوقف کنید.

* فعالیتی را انتخاب کنید که برای شما جالب باشد و از انجام آن لذت ببرید. ورزشهای ایروبیک آبی، شنا، تای چی و یوگا ورزشهایی هستند که برای بیماران مبتلا به MS مناسب هستند.

اگر دمای بدن شما بیش از حد افزایش یابد چه اتفاقی خواهد افتاد؟
برخی از افراد مبتلا به MS به گرما حساس هستند. به این معنا که در مواقعی که بدن گرم می‌شود و دمای آن افزایش می‌یابد علائم بیماری دوباره پدیدار شده و یا بدتر می‌شوند. در هنگام ورزش دمای بدن افزایش می‌یابد.

چگونه می‌توان از افزایش بیش از حد دمای بدن جلوگیری کرد؟
* در ساعات گرم روز ، ورزش نکنید و از ورزش در ساعات 10 صبح تا 3 بعد از ظهر خودداری کنید. اگر بیرون از منزل ورزش می‌کنید، سعی کنید صبحها و یا عصرها ورزش کنید.

* مقدار زیادی مایعات خنک بنوشید.

* مراقب حالتهای بدن خود باشید. اگر دچار علائمی‌شدید که قبل از ورزش آنها را نداشتید، آرامتر ورزش کنید و یا ورزش را متوقف کنید تا بدنتان خنک شود.

* شنا، ورزشهای آبی و نرمشهای آبی ایروبیک بدن شما را حین ورزش خنک نگه می‌دارند. قبل از ایکه وارد آب شوید در باره‌ی دمای آب استخر از مسئول استخر سؤال کنید. همچنین مطمئن شوید که سطوح لغزنده در اتاق کمدها و در اطراف استخر وجود نداشته باشد.
   

منبع: salamat.ir
 

ادرس مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸