اگر میخواهید از علل ایجاد سرطان استخوان مطلع شوید اینجا را کلیک کنید

هیچ کس به درستی از علت اصلی ایجاد سرطان استخوان اطلاعی ندارد. البته میدانیم که در بعضی شرایط احتمال بروز این سرطان بیشتر میشود. بطور مثال میدانیم که در کسانی که مبتلا به بیماری های مزمن التهابی در استخوان هستند (مانند بیماری پاژه) احتمال بروز سرطان استخوان بیشتر میشود ولی هیچ کس نمیدانید چرا یک نفر به سرطان استخوان مبتلا میشود و نفر دیگر نمیشود. میدانیم که سرطان استخوان مسری نیست یعنی نمیتوان آن را از فرد مبتلا به آن گرفت. با اینکه نمیدانیم علت سرطان استخوان چیست ولی میدانیم این بیماری در بعضی گروه ها بیشتر است. این گروه ها عبارتند از بچه بودن یا نوجوان بودن یک عامل خطرساز در بروز سرطان استخوان است. بیشتر سرطان های استخوان در بچه ها و نوجواه های با سن زیر 20 سال ایجاد میشود در کسانی که در معرض دوزهای بالای اشعه رادیواکتیو قرار گرفته اند احتمال بروز سرطان استخوان بیشتر میشود. بطور مثال در کسانی که رادیوتراپی شده اند این احتمال بیشتر میگردد افراد با سابقه بیماری پاژه یا دیسپلازی فیبرو احتمال بیشتری دارد که به سرطان استخوان مبتلا شوند در کسانی که والدین آنها یا برادر و خواهر آنها سرطان استخوان داشته این احتمال بروز این بیماری افزایش پیدا میکند در بچه های مبتلا به هرنی یا فتق نافی هم احتمال بروز سرطان استخوان بیش از افراد دیگر است در بچه هایی که مبتلا به رتینوپلاستوم (نوعی سرطان چش) هستند احتمال بروز سرطان استخوان افزایش میابد مصرف داروهای شیمی درمانی که برای درمان سرطان بکار برده میشوند ممکن است موجب افزایش احتمال بروز استئوسارکوم (نوعی سرطان استخوان) شوند

منبع: ایران  ارتوپد  ادرس  مطب :

مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر میخواهید ورزش درست زانو انجام بدین اینجا راکلیک کنید

به جرات میتوان گفت مهمترین وسیله برای ممانعت از بیمار شدن زانو، مهمترین راه درمان بسیاری از بیماری های زانو و مهمترین نکته که باید بعد از بسیاری از اعمال جراحی زانو رعایت کرد توجه به عضلات ناحیه ران است. سلامت مفصل زانو ارتباط مستقیم به درستی کارکرد این عضلات دارد. دو دسته مهم عضلانی بر روی زانو اعمال اثر میکنند. عضلات جلوی ران که به آنها عضلات چهارسر ران یا کوادری سپس میگویند. این عضلات زانو را راست و مستقیم میکنند عضلات پشت یا خلف ران که به آنها عضلات همسترینگ میگویند. این عضلات موجب خم شدن زانو میگردند. سلامتی این عضلات در دو خصلت آنها خلاصه میشود. عضلات باید قوی باشند و قابلیت انعطاف و کشش کافی داشته باشند. قوی بودن عضلات ران میتواند تا حد زیادی فشار را از روی مفصل زانو بردارد. عضلات جلوی ران که مهمترین آنها عضله چهارسرران Quadriceps است و عضلات پشت ران که به آنها عضلات همسترینگ Hamstring میگویند اگر قوی باشند میتوانند تا حد زیادی نیروهای مضری را که به زانو وارد میشوند جذب کنند. این عضلات بغیر از قوی بودن باید قابلیت انعطاف و کشش خوبی هم داشته باشند. عضله اگر قوی باشد ولی نتواند کش بیاید براحتی میتواند دچار آسیب شود و به مفصل زانو هم آسیب بزند. برای نیل به این اهداف نرمش های طبی خاصی طراحی شده است. برای افزایش در قابلیت انعطاف عضلات و رباط ها و تاندون های اطراف مفصل زانو نرمش های خاصی طراحی شده که به آنها نرمش های کششی میگویند. هدف از این نرمش ها اینست که با انجام حرکات خاصی بافت های ذکر شده را به آرامی و به تدریج تحت کشش قرار داد. این کشش موجب افزایش نسبی طول الیاف و فیلامانهای آنها شده و در قابلیت کشسانی آنها افزایش میابد که نتیجه آن افزایش قابلیت انعطاف مفصل زانو و کاهش محدودیت حرکتی در آن است. همچنین نرمش های تقویتی طراحی شده که هدف از آنها قوی تر کردن عضلات جلو و پشت ران است. تقویت این عضلات نقش مهمی در درمان بسیاری از بیماری های زانو و در بازپروری بعد از بسیاری از اعمال جراحی زانو دارد. نرمش های زانو را میتوان به چهار دسته کلی تقسیم کرد کشش کوادری سپس کشش همسترینگ تقویت کوادری سپس تقویت همسترینگ  نرمش های کششی و تقویتی این دو دسته عضلات را میتوان در حالت خوابیده، نشسته و یا ایستاده انجام داد. راحت ترین کار انجام آنها در حالت خوابیده و نشسته است. در صورتی که پزشک معالج به بیمار اجازه ایستاده و وزن گذاشتن روی اندام تحتانی را بدهد میتوان نرمش ها را در حالت ایستاده  هم انجام داد.  قبل از انجام این نرمش ها باید به نکات کلی توجه داشت که عبارتند از : شروع کنید. اگر بدن شما آمادگی ندارد ابتدا سعی کنید با نرمش های کششی شروع کنید و پس از یکی دو هفته نرمش های تقویتی را هم به آن اضافه کنید. اگر نرمش های تقویتی را انجام میدهید حتما در ابتدای جلسه، نرمش های کششی و سپس تقویتی را انجام دهید. آهسته شروع کنید. قوی شدن عضله نیاز به زمان دارد. با نرمش های ساده شروع کنید و بتدریج تعداد دفعات انجام نرمش و قدرت انجام آنرا افزایش دهید. به درد توجه کنید. نرمش ها را باید بگونه ای انجام دهید که دردی برای شما ایجاد نشود. ممکن است در عضلاتتان احساس کشیدگی مختصر و ناراحتی کنید ولی نباید درد داشته باشید. در صورت ایجاد درد باید نرمش را متوقف کرد. مشورت کنید. بطور مرتب با متخصص طب  فیزیکی خود در تماس بوده و در مورد نحوه انجام نرمش ها از آنها مشاوره بگیرید.   منبع:ایران  ارتوپد  ادرس مطب:

مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر بعد از ضربات شدید در مچ و دست و یا مچ و پایتان دچار تورم -خشکی و درد شدید اینجا را کلیک کنید

آتروفی سودک Sudeck’s atrophy یا دیستروفی رفلکسی سمپاتیک Reflex sympathetic dystrophy که گاهی به آن آلگودیستروفی Algodystrophy هم میگویند یکی از عوارض آزار دهنده ایست که معمولا بعد از شکستگی، پیچ خوردگی یا دیگر ضربات به اندام بوجود میاید. این عارضه خود را بصورت درد، تورم و خشکی مفصلی در دست یا پای اندام آسیب دیده نشان میدهد ( مقصود از دست یا پا قسمت بعد از مچ است نه کل اندام فوقانی یا تحتانی). علت اصلی این عارضه شناخته شده نیست ولی به نظر میرسد وقوع آن با تغییراتی در تنظیمات سیستم اعصاب سمپاتیک همراه است. آتروفی سودک یا کازالژی چگونه ایجاد میشود علت اصلی این عارضه مشخص نیست ولی بر اساس یک تئوری رایج، علائم به علت افزایش فعالیت اعصاب سمپاتیک بوجود میایند ( اعصاب سمپاتیک دسته ای از اعصاب غیر ارادی بدن هستند که روی فعالیت سیستم عروقی بدن تاثیر گذارند). این بیماری اغلب بدنبال ضرباتی که به اندام وارد میشود ( ضربات ممکن است ایجاد شکستگی یا دررفتگی یا پیچ خوردگی بکنند. به زبان دیگر بسیاری از موارد این عارضه بدنبال شکسته شدن یا دررفتگی یا پیچ خوردن اندام ایجاد میشود) یا بدنبال اعمال جراحی دیده میشود. البته گاهی بدنبال تحت فشار قرار گرفتن اعصاب، عفونت، سرطان، ضایعات گردنی، سکته مغزی یا قلبی هم بوجود میاید. علائم آتروفی سودک چیست بروز علائم بیماری سه مرحله دارد. در مرحله اول که ممکن است سه ماه طول بکشد درد شدید و سوزشی و افزایش حساسیت پوست به لمس بوجود میاید. البته همانطور که گفتیم این بیماری در بسیاری اوقات بدنبال ضرباتی است که به دست وارد میشود. خود ضربه البته میتواند تولید درد کند ولی در حاصل از این عارضه ماندگارتر و دائمی تر از درد خود ضربه است. بعد از مدتی تمام دست متورم میشود و انگشتان دست خوب خم و راست نمیشوند. بتدریج پوست دست گرم و قرمز میشود. ممکن است رشد موها و ناخن انگشتان دست زیاد شود و معمولاض پوست دست بیشتر عرق میکند. در مرحله دوم که حدود 12-3 ماه طول میکشد تورم دست بیشتر میشود. پوست سرد میشود. ناخن ها شکننده میشوند. خشکی و درد شدیدتر میشود و پوست دست بسیار حساس به لمس میشود. مرحله سوم بعد از یکسال ایجاد میشود. در این مرحله پوست دست رنگ پریده، خشک و کشیده و براق میشود. خشکی انگشتان بیشتر میشود. شدت درد کم میشود. بطور کلی میتوان گفت علائم این عارضه معمولا بعد از گذشت دو ماه از ضربه اندام و یا وقتی که اندام از گچ خارج میشود دیده میشود. بیمار دچار درد شدید در دست یا پای اندام آسیب دیده میشود. این درد بخصوص هنگام حرکت دادن دست یا پا شدیدتر میشود. دست یا پا متورم و قرمز میشود. چروک های پوستی کم شده و ظاهر براقی در پوست ایجاد میشود. ناخن ها ظریف و شکننده شده و موی دست یا پا میریزد. حرکت مفاصل انگشتان بشدت محدود شده و خم کردن انگشتان بسیار مشکل میگردد.                                  پوکی  استخوانهای  مچ  دست در  اثر  اتروفی  سودک  تشخیص این عارضه با استفاده از رادیوگرافی ساده داده میشود. در رادیوگرافی، تمام استخوان های دست یا پا بصورت نواحی جداگانه و تکه تکه دچار پوکی استخوان شدید میشوند. اسکن رادیوایزوتوپ هم میتواند به تشخیص این عارضه کمک کند.

منبع:ایران ارتوپد  ادرس مطب:

مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر میخواهید با بیماری ای ال اس (ALS) اینجا را کلیک کنید

ای.ال.اس چیست؟بیماری ای.ال.اس Amyotrotro fische Lateraal Sclerose یک بیماری بدخیم است در سلسله اعصاب رابط مغز و ماهیچه ها. این بیماری سلول های این عصب ها را به تدریج از کار می اندازد و در نتیجه اعصاب، علائم مغزی را نمی توانند به ماهیچه ها برسانند. بدین ترتیب ماهیچه ها که ایجاد کننده حرکت در بدن می باشند، به تدریج لاغر تر و کم قدرت تر می شوند؛ کارآئی شان پیوسته کمتر و کمتر گشته و سرانجام به کلی از بین می رود.

در تصویر زیر تفاوت سلسله اعصاب و ماهیچه سالم و سلسله اعصاب و ماهیچه آسیب دیده در اثر بیماری ای.ال.اس را مشاهده می کنید:

 سمت چپ: اعصاب و ماهیچه سالم
- سمت راست: اعصاب و ماهیچه آسیب دیده در اثر بیماری ای.ال.اس

علائم بیماری
علائم این بیماری ضعیف شدن ماهیچه ها و همچنین خستگی مفرط است. این بیماری می تواند از دست یا پا و یا ماهیچه هائی که برای حرف زدن و بلعیدن به کار می روند، شروع شود. مثلا بیمار متوجه می شود که مرتب پایش پیچ می خورد؛ غذا و نوشیدنی به گلویش می پرد؛ یا مثلا در بستن دکمه های لباس یا باز و بسته کردن شیر آب مشکل دارد. ای.ال.اس یک بیماری " پروگراسیو" است. بدین معنی که بیماری به طور مرتب پیشرفت کرده و جسم عقب تر می رود. دلیل قطعی ای.ال.اس مشخص نیست.

پیش روی بیماری
ای. ال.اس مسری نمی باشد. این بیماری معمولا همراه با درد نیست و به هوشیاری بیمار آسیب نمی رساند. قوای پنج گانه : چشائی، بینائی ، بویائی ، شنوائی و پساوایی ( لامسه) و همینطور سیستم گوارشی ، جذب و دفع غذا، روده ها و مثانه از دسترس بیماری بدور هستند. به تدریج ماهیچه های بیشتری - به استثنای ماهیچه های قلب - در بدن بیمار آسیب می بینند. سرعت پیشرفت بیماری بسته به اشخاص متفاوت است. اما متوسط طول عمر این بیماران بین سه تا پنج سال پیش بینی می شود. افرادی هم هستند که بیش از ده سال با این بیماری زندگی کرده اند. نمونه ویژه (ولی ممکن) پروفسور استفان هاوکینز 69 ساله دانشمند و استاد فیزیک انگلیسی است که از 22 سالگی دچار بیماری ای.ال.اس شده و اکنون 47 سال است که علیرغم داشتن این بیماری به زندگی پربارش ادامه داده است.

دلیل بیماری
دلیل قطعی این بیماری هنوز مشخص نشده است. این بیماری در هر سنی برای یک انسان بالغ می تواند پیش بیاید، اما بیشتر انسان ها در سنین 40 تا 60 سالگی دچار آن می شوند. طبق آمار پزشکی مردها بیش از زنان در معرض این بیماری هستند. در صد کمی از ابتلا به ای. ال. اس ناشی از ارثی بودن این بیماری است. به هر حال، جنبه موروثی بودن این بیماری، بسیار نادر است. در آن صورت، اغلب از زمانی طولانی در خانواده شناخته شده و تعدادی دیگر به آن مبتلا بوده اند.

معالجه و مداوا
متاسفانه تا کنون راه علاجی برای این بیماری کشف نشده است. هم چنین در حال حاضر هیچ داروئی جهت متوقف کردن یا معالجه این بیماری وجود ندارد. تنها داروئی که کمی پروسه بیماری را به تاخیر می اندازد و اغلب پزشکان برای بیماران ای.ال.اس تجویز می کنند ، قرص ریلوزوله (ریلوتک) می باشد. این دارو تا حدودی (بطور متوسط سه ماه در کل) سرعت بیماری را کاهش می دهد.

تحقیقات عملی
در حال حاضر تحقیقات عملی زیادی در مورد این بیماری در سراسر جهان صورت می گیرد. مراکز پزشکی در کشورهای اروپائی و آمریکا و ... با همکاری یکدیگر به دنبال پیدا کردن ریشه قطعی این بیماری، عوامل ژنتیکی و ارثی همچنین در نهایت کشف دارو و معالجه این بیماری هستند. از جمله در هلند سه مرکز پزشکی و تحقیق ای.ال.اس در سه بیمارستان آکادمیک این کشور تشکیل شده است. هر مرکز شامل یک تیم ای.ال.اس می باشد که متشکل از چندین دکتر نورولوگ، دکتر توانبخشی، فیزیوتراپ، ارگوتراپ، لوکوپودیست ، دیتیست، مددکار، روانشناس و نرس و پرستار می باشد. این تیم علاوه برانجام کار علمی و تحقیقاتی متمرکز بر روی این بیماری، در زمینه تشخیص بیماری ای. ال. اس، و هدایت و راهنمائی و کنترل مستمر افراد مبتلا به این بیماری نیزتخصص دارند.
 

منبع:american ALS assosiation  

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

جهت اشنائی توانبخشی بیماران مبتلا به ای ال اس اینجا را کلیک کنید

 

آقای هارمن فاندرلینده، متخصص توانبخشی در بخش ا ال اس در بیمارستان رادباود در هلند و عضو هیئت مدیره بنیاد ساین می باشد.مصاحبه زیر در زمینه اهمیت تجهیزات توانبخشی در بهبود وبالا بردن سطح کیفیت زندگی دربیماران است.

 ای.ال.اس. یک بیماری عصبی-عضلانی است که موجب اختلال در کنترل عضلات از سوی اعصاب حرکتی می شود. این بیماری منجر به اختلال درتحرک عضلات می شود و در دو شکل بارز می شود:یک شکل بولبار است که بخصوص عضلات گلو، دهان، گردن و آرواره ها، قابلیت هدایت را از دست می دهند و تاثیر آن در بلع غذا، صحبت و تنفس مشاهده می شود. شکل دیگر آن فقراتیاست که مشخصا سلولهای عصبی نخاع از کار می افتند و در دستها و پاها (تنه) خود را نشان می دهد. بنابراین حالت فقراتی، ابتدا در دستها و پاها و در نوع دیگر ابتدا در ناحیه دهانی خود را نشان میدهد. کیفیت حسی در بیمار ای.ال.اس. به قوت خود باقی می ماند، در حالی که ضعف عضلات قابل رویت است. ای.ال.اس. یک بیماری پیش رونده است؛ به این معنی که عضلات بتدریج از کار می افتند و این روند متوقف نمی شود. سرعت رشد بیماری قابل پیش بینی نیست و در یک بیمار سریعتر از دیگری پیش می رود.

نقش تجهیزات پزشکی در بالا بردن کیفیت زندگی بیماران ای.ال.اس. چیست؟

-

با توجه به عضویت دکتر در هیئت مدیره بنیاد ساین، از او درباره بنیاد و اهدافش سوال کردیم:

- مهمترین هدف این بنیاد بهبود شرایط نگهداری از بیماران ای.ال.اس. در ایران است. در وهله اول باید اطلاع رسانی در مورد شیوه های مراقبت از بیماران ای.ال.اس. مد نظر باشد. در حال حاضر توافقاتی بین المللی در زمینه مراقبت از بیماران وجود دارد. به این معنا که چهارچوب هایی برای نحوه برخورد با مشکلات بیمار و ارائه کمک مناسب به او وجود دارند. همچنین در مورد تجهیزات مورد نیاز، تخصص های لازم و روشهای کمک رهنمود هایی داده می شود. 

هدف ساین از زاویه توافقات بین المللی باید دادن اطلاعات به کشورهای دیگر (مثل ایران) باشد که مسئله مراقبت از بیمار در آنها بخوبی حل نشده است و بنیاد باید راههای بهبود کیفیت این مراقبت را نشان بدهد. پس هدف اصلی، بخصوص جلب توجه به مشکلات بیماران در شرایطی که مراقبتهای کیفی وجود نداشته باشند، می باشد.گمان می کنم که این مراقبتها و امکانات در کشورهای زیادی از جهان سوم وجود نداشته باشد و گاه کیفیت زندگی بیماران بشدت پایین باشد و بیماران به همین دلیل دچار مرگ زودرس می شوند. من دقیقا نمی دانم در چه کشورهایی به این مسئله خوب یا بد پرداخته شده ولی مسلم است که در کشورهای پیشرفته و صنعتی این مسئله بخوبی حل وفصل است. 

تا آنجایی که به من مربوط می شود یکی از اهداف ساین باید جمع آوری اطلاعات درباره میزان شناخت از بیماری در ایران باشد و اینکه آیا در آنجا نیازی به مبادله میان تیم های مراقبت از بیماران با کشورهای دیگر هست یا نه. پس از آن انتقال آگاهی و دانش می تواند توسط بنیاد ای.ال.اس. هلند، مرکز ای.ال.اس. یا حتی از کلینیکی مثل همین جا صورت بگیرد.در حال حاضر مردم می توانند از طریق اینترنت با یکدیگر بخوبی ارتباط برقرار کنند. حتی در دانشگاه ها یا بیمارستانها می توانیم با یکدیگر کنفرانس ویدئویی برگزار کنیم. ما این روش را حتی در هلند هم بکار می بریم . چون این روش ارزان تر و با صرفه تر است. برای سفر به آنجا (ایران) باید به پشتوانه مالی آن هم فکر کرد که البته بسیار روش مفیدی برای مبادله اطلاعات و ابراز علاقه است. در این رابطه است که برگزاری سمینارها یا سفر برای ملاقات با یکدیگر بسیار مهم می شود.

آیا تجربه ای در ارتباط با سایر کشورها موجود است؟

گاهی بعضی افراد با انگیزه فردی شان به اینجا می آیند و در کادر تخصصی خود یک دوره را نزد ما می گذرانند. این بسیار مهم است که درخواست و نیاز از سوی آنها و افراد محلی مطرح شود. نه اینکه ما چیزی ارائه دهیم که مورد نیاز کسی در آنجا نیست. به همین دلیل بنیاد ساین باید از طریق چند شخص رابط بررسی کند که میزان شناخت از بیماری ای.ال.اس. و امکانات موجود در ایران تا چه حد است.

.

منبع:بنیاد ساین 

 ادرس مطب:کرمانشاه پارکینگ  شهرداری خیابان  حاج محمد تقی   ساختمان  ابن  سینا  طبقه اول تلفن :[phone]

انتخاب نوع تجهیزات بستگی دارد به ناحیه ای که بیماری خود را در آنجا نشان داده است. اگر بیماری در شکل بولبار(ناحیه دهانی) ظاهر شود، وسایل ارتباط گیری از همه مهمتر می شوند. به عنوان مثال تایپ حرف یا جمله مورد نظر یا دستگاهی که قبلا کلماتی روی آن ضبط شده و با فشار دکمه ای جمله یا کلمه مورد نظر را تکرار می کند. دستگاههائی که بیمار را برای ارتباط برقرار کردن کمک می کنند. .زمانی که مشکل بلع باشد، یا مریض نتواند غذا را قورت دهد، یا بدون خطر مایعات بنوشد، باید از لوله تغذیه که به معده وصل می شود، استفاده شود. به این طریق به حل مشکل تغذیه بیمار کمک می شود.اگر تنفس دچار مشکل شده باشد به نحوی که بیمار نتواند به طور طبیعی و به قدرت خود دم و بازدم داشته باشد از دستگاهی استفاده می کنیم که به حل این مشکل کمک می کند. در این مرحله معمولا با تنفس مصنوعی شبانه شروع می شود و بتدریج که تنفس سخت تر می شود، نیاز به تنفس مصنوعی بیشتر خواهد شد.اگر بیماری در فرم فقراتی شروع شود در آن صورت ابتدا به وسایل لازم برای تحرک و جابجایی نیاز است مثل رولاتور، عصا و برای مسافت های طولانی تر هم به صندلی چرخدار الکتریکی یا معمولی نیاز است.اگر بیمار نتواند به تنهایی از عهده نظافت و شستشوی خود یا لباس پوشیدن برآید، به کمک دیگران وابسته می شود. همچنین تغییراتی در منزل لازمست . مثلا با گذاشتن صندلی در حمام، نصب دستگیره ها بر روی دیوارهای حمام و توالت و یا برداشتن پاگیرها می توان به بیمار کمک کرد. گاهی هم خانه برای اینهمه تغییرات مناسب نیست که در این صورت واحدی را به خانه (بطور موقت) اضافه می کنند تا فضای بیشتری برای جا دادن تخت بیمار و یا سرویس بهداشتی ایجاد شود. بنابراین نوع و میزان بهره گیری از این دستگاه ها متناسب با نیاز بیمار و درجه پیشرفت بیماری تعیین می شود. اگر در نهایت بیمار در تمامی نواحی بدنش ضعیف شده باشد به همه این دستگاه ها نیاز دارد.این تجهیزات برای ادامه زندگی و کیفیت آن برای بیماران ای.ال.اس بی اندازه مهم هستند. البته آنان همواره به کمک دیگران وابسته هستند، ولی اگر این وسائل در اختیار بیمار نباشند، کار برای اطرافیان بسیار سنگین می شود. مثلا اگر صندلی چرخدار نباشد باید بیمار را بدوش کشید. همین صندلی چرخدار در خیلی از کشورها در دسترس نیست. اگر بالابر خانگی (لیفت) وجود نداشته باشد، باید بیمار توسط چندین نفر روی دست بلند شود و میزان وابستگی بیمار به اطرافیان بیشتر می شود.این وسائل برای جایگزینی کمک دیگران است. ولی طبعا بدون کمک دیگران هم زندگی امکان ندارد. بیمار در هر حال بطور مداوم به کمک و مراقبت اطرافیانش نیاز دارد. در کارهایی مثل شستشو، به رختخواب رفتن یا استحمام. در این زمینه ها سعی برترکیب تجهیزات و کمک دیگران است. وسائل، برای آسان کردن مراقبت از بیماران ای.ال.اس. است. ولی با رشد بیماری بتدریج وابستگی به وسائل هم بیشتر می شود و زندگی بدون آنها عملا امکان پذیر نیست.در ابتدای شروع بیماری درک ضرورت این تجهیزات بسیار مشکل است. چون هنوز بیمار فعال است و روی پای خودش راه میرود فقط ممکن است پایش را روی زمین بکشد یا دستش کمی بی حس شده باشد. در این شرایط برای بیمار و اطرافیان او بسیار مشکل است که نتیجه و عاقبت کار را حدس بزنند و اینکه بدانند به چه چیزی نیاز خواهند داشت. این وظیفه ماست که در مراحل اولیه، امکانات و محدودیتها را بشناسانیم. اگرهر چه زودتر این اطلاعات به بیمار و خانواده اش داده شود، بعدا مشکلات کمتری پیش می آید. این کار بسیار سخت و در عین حال ضروری است.ما در این رابطه کارمان را به سه مرحله تقسیم کرده ایم:مرحله ای که نورولوژیست (متخصص مغز و اعصاب) تشخیص بیماری را داده است. بعد از تشخیص بیماری، مرکز توان بخشی کار خود را برای راهنمایی و هدایت بیمار آغاز می کند. ولی ما قادر به معالجه و بازگرداندن سلامتی نیستیم. کار ما پاسخگویی به سوالات، دادن رهنمود، روبراه کردن قرارها و برنامه ریزی ها ست. در مرحله سوم، مسئولیت مراقبت از بیمار عمدتا به پزشک خانواده و مراکز مراقبتهای محلی ارجاع داده می شود. ولی ما همواره برای راهنمایی و مشاوره آماده و پاسخگو هستیم. کمکهای روانشناسی هم در واقع به حیطه توان بخشی مربوط است، ولی به خاطر مشکلات بودجه امکان آن همیشه فراهم نیست.

آدرس مطب:

مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸