اگر میخواهید از نحوه درمان درد دنبالچه مطلع شوید اینجا را کلیک کنید

در تشخیص علت درد دنبالجه پزشک ابتدا راجع به درد بیمار و خصوصیات آن با وی صحبت میکند. سابقه ضربه به محل دنبالچه و یا سابقه یک زایمان سخت ممکن است وجود داشته باشد. پزشک محل درد را معاینه میکند و ممکن است برای بررسی بیشتر از رادیوگرافی ساده و یا حتی سی تی اسکن، ام آر آی یا اسکن رادیوایزوتوپ استفاده کند.  درمان درد های ناحیه دنبالچه چگونه است درمان این بیماری در اغلب اوقات غیر جراحی است. اگر بیمار چاق است کاهش وزن میتواند درد وی را کم کند پزشک معالج معمولا برای کاهش درد و التهاب در ناحیه از داروهای ضد التهاب مانند بروفن استفاده میکند. به بیمار توصیه میشود از بالشتک های مخصوص نرم یا بادی برای نشستن استفاده کند. در استفاده از این بالشتک ها باید دقت شود محل درد در وسط بالشتک قرار گیرد تا فشار  مستقیمی به استخوان دنبالچه وارد نشود. بیمار باید از نشستن در محل های سرد اجتناب کند. گرم کردن محل درد در بسیاری اوقات شدت درد را کاهش میدهد. گاهی اوقات فیزیوتراپی بصورت استفاده از گرمای موضعی و یا اولتراسوند میتواند به بهبودی بیمار کمک کند. در مواردی که درد بیمار به درمان های معمول جواب نمیدهد ممکن است نیاز به عمل جراحی وجود داشته باشد. بسیاری ار  درد های دنبالچ با روش های غیر جراحی بهبود میابند. البته بهبودی ممکن است به ادامه اقدامات درمانی بمدت چند ماه نیاز داشته باشد. با این وجود درد تعدادی از بیماران حتی بعد از چند ماه درمان بهبود نمیابد. در این موارد عمل جراحی معمولا کمک کننده است. جراحی در 90-70 درصد موارد موفقیت آمیز بوده و موجب از بین رفتن درد بیمار میشود. عمل جراحی درد دنبالچه بصورت خارج کردن کل دنبالچه است. پزشک جراح از طریق شکاف کوچکی بر روی استخوان دنبالچه آن را بطور کامل خارج میکند. با خروج استخوان دنبالچه درد بیمار در غالب اوقات از بین میرود. بعد از جراحی بیمار یکی دو روز در بیمارستان مانده و آنتی بیوتیک تزریقی دریافت میکند. بخیه جراحی بیمار معمولا بعد از دو هفته خارج میشود.

منبع:  ایران  ارتوپد  ادرس  مطب::مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

اگر میخواهید از علل ایجاد درد دنبالچه و درمان ان مطلع شوید اینجا را کلیک کنید.

در تشخیص علت درد دنبالجه پزشک ابتدا راجع به درد بیمار و خصوصیات آن با وی صحبت میکند. سابقه ضربه به محل دنبالچه و یا سابقه یک زایمان سخت ممکن است وجود داشته باشد. 

 پزشک محل درد را معاینه میکند و ممکن است برای بررسی بیشتر از رادیوگرافی ساده و یا حتی سی تی اسکن، ام آر آی یا اسکن رادیوایزوتوپ استفاده کند. درمان درد های ناحیه دنبالچه چگونه است درمان این بیماری در اغلب اوقات غیر جراحی است.

•اگر بیمار چاق است کاهش وزن میتواند درد وی را کم کند  

•پزشک معالج معمولا برای کاهش درد و التهاب در ناحیه از داروهای ضد التهاب مانند بروفن استفاده میکند.  

•به بیمار توصیه میشود از بالشتک های مخصوص نرم یا بادی برای نشستن استفاده کند. در استفاده از این بالشتک ها باید دقت شود محل درد در وسط بالشتک قرار گیرد تا فشار مستقیمی به استخوان دنبالچه وارد نشود. 

•بیمار باید از نشستن در محل های سرد اجتناب کند. گرم کردن محل درد در بسیاری اوقات شدت درد را کاهش میدهد. •گاهی اوقات فیزیوتراپی بصورت استفاده از گرمای موضعی و یا اولتراسوند میتواند به بهبودی بیمار کمک کند.  

•در مواردی که درد بیمار به درمان های معمول جواب نمیدهد ممکن است نیاز به عمل جراحی وجود داشته باشد.  

بسیاری ار درد های دنبالچ با روش های غیر جراحی بهبود میابند. البته بهبودی ممکن است به ادامه اقدامات درمانی بمدت چند ماه نیاز داشته باشد. با این وجود درد تعدادی از بیماران حتی بعد از چند ماه درمان بهبود نمیابد. در این موارد عمل جراحی معمولا کمک کننده است. 

 جراحی در 90-70 درصد موارد موفقیت آمیز بوده و موجب از بین رفتن درد بیمار میشود. عمل جراحی درد دنبالچه بصورت خارج کردن کل دنبالچه است. پزشک جراح از طریق شکاف کوچکی بر روی استخوان دنبالچه آن را بطور کامل خارج میکند. با خروج استخوان دنبالچه درد بیمار در غالب اوقات از بین میرود. بعد از جراحی بیمار یکی دو روز در بیمارستان مانده و آنتی بیوتیک تزریقی دریافت میکند. بخیه جراحی بیمار معمولا بعد از دو هفته خارج میشود.  

منبع:ایران  ارتوپد  

ادرس  مطب::مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

اگر میخواهید از علائم و نحوه درمان اسیب عصب اولنار اشنا شوید اینجا را کلیک کنید.

عصب اولنا Ulnar nerve از اعصاب مهم اندام فوقانی است که پس از منشا گرفتن از شبکه بازویی در ناحیه گردن تمام مسیر بازو و ساعد و دست را طی کرده و به انگشتان ختم میشود.

علائم آسیب عصب اولنار

عصب اولنار حاوی هم رشته های عصبی حسی و هم رشته های حرکتی است ولی رشته های حرکتی آن بیشتر است. در دست عصب اولنار بیشتر حرکتی و عصب مدیان بیشتر حسی است. پس آسیب به این عصب میتواند هم ایجاد اختلال حسی و هم حرکتی کند. در صورتیکه آسیب کامل باشد حس پوستی در قسمتی از اندام بطور کامل از بین رفته و حرکات عضلات مربوطه هم فلج میشوند و اگر آسیب عصب نسبی باشد کاهش حس و ضعیف شدن عضلات بوجود میاید.

علائم آسیب های عصب اولنار بسته به محلی که در آن عصب آسیب دیده متفاوت است. هر چه محل آسیب بالاتر بوده و به ریشه اندام نزدیک تر باشد بافت های بیشتر متاثر میشوند.
در مواردی که محل آسیب عصب اولنار ناحیه مچ دست یا پایین ساعد باشد مهمترین علائم آن عبارتند از

• کاهش یا از بین رفتن حس قسمت کف دستی انگشت کوچک و قسمت داخلی انگشت انگشتری. در مواردی که آسیب عصبی مزمن شود پوست این نواحی خشک شده و ممکن است ناخن ها تغییر شکل بدهند. به علت اختلال حسی ممکن است سوختگی و زخم هایی در این انگشتان ایجاد شود.

علامت فورامن

• به علت فلج عضله اددکتور شست، نزدیک کردن شست به انگشت سبابه دچار اختلال میشود. این اشکال اساس علامت فورامن Forament sign را تشکیل میدهد. در این تست پزشک یک ورقه کاغذ را در بین انگشتان اول و دوم دست بیمار قرار داده و از او میخواهد کاغد را نگه دارد. در فرد سالم شست به کناره خارجی کف دست نردیک شده و کاغذ را میگیرد ولی در کسی که دچار فلج عصب اولنار شده است چون عمل اداکشن یا نزدیک کردن شست مختل شد ه است فرد برای گرفتن کاغذ بند آخر شست خود را خم میکند.
  تست دیگر در این بیماران اینست که از وی میخواهند انگشتان دست را از هم دور و نزدیک کند. در فلج عصب اولنار به علت فلج شدن عضلات بین استخوانی این کار انجام نمیشود. در موارد مزمن عضلات هیپو تنار لاغر و آتروفی میشوند و مفاصل متاکارپوفالانژیال انگشتان چهارم و پنجم دست به حالت خم به پشت در آمده و مفاصل اینترفالانژیال این انگشتان خم میشوند و حالتی به دست میدهند که به آن دست چنگالی میگویند.

 

 آتروفی و لاغری عضله بین استخوانی بین انگشت شست و کف دست از علائم فلج عصب اولنار است

در مواردی که محل آسیب عصب اولنار، بازو و آرنج باشد بجز علائم ذکر شده به علت فلج شدن عضلات خم کننده انگشتان دوم و سوم و عضله خم کننده مچ دست در طرف اولنار، خم کردن انگشتان چهارم و پنجم دست و خم کردن مچ دست دچار اختلال  میشود.

درمان آسیب های عصب اولنار چیست

در مواردی که بدنبال اصابت جسم نافذ به اندام علائم آسیب عصب اولنار بوجود میاید نیاز به عمل جراحی وجود دارد. پزشک جراح زخم را بازتر کرده و عمق آنرا کاوش کرده و هر گونه پارگی عصب را ترمیم میکند. متاسفانه نتیجه ترمیم عصب اولنار زیاد خوب نیست.

در مواردی که علائم آسیب عصب بدنبال ضربه به اندام ایجاد شود ولی زخمی ایجاد نشده باشد (مانند شکستگی های بسته) اکثر آسیب ها خودبخود خوب میشوند. در این موارد پزشک معالج چند ماه صبر میکند تا کارکرد عصب خودبخود درست شود و در صورت عدم بازگشت، محل آسیب احتمالی را با جراحی جستجو کرده و آسیب های احتمالی را ترمیم میکند. در صورتیکه عصب به علت جابجا شدن استخوان تحت فشار قرار گرفته باشد با جااندازی شکستگی یا دررفتگی، علائم آسیب عصبی نیز برطرف میشود. درمان سندروم تونل کوبیتال در مقالات دیگر بحث شده است

در مراقبت از آسیب های عصب اولنار چه درمان جراحی انتخاب شود و چه عامل فشارنده عصب برطرف شده و برای بازگشت کارکرد عصب صبر شود، باید مفاصلی که به علت فلج شدن عضلات مربوطه خوب حرکت نمیکنند به توسط آتل و اسپلینت در وضعیت مناسب قرار بگیرند. همچنین بیمار یا همراهان وی تا وقتی حرکات ارادی مفصل امکانپذیر نشده است، باید با کمک دست سالم خود چند بار در روز تمامی مفاصل اندام را در تمام جهات حرکت دهد تا دچار خشکی نشوند. 

منبع:  ایران  ارتوپد 

ادرس  مطب::مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

جهت اشنائی از چگونگی درگیری عصب اولنار در ارنج(سندرم تونل کوبیتال ) اینجا را کلیک کنید.

سندروم تونل کوبیتال بیماری است که در آن به علل خاصی عصب اولنار در ناحیه آرنج تحت فشار قرار میگیرد. فشرده شدن عصب در این ناحیه موجب بروز علائم حسی و حرکتی خاصی در انگشتان دست میشود. درمان سندروم تونل کوبیتال چگونه است گاهی اوقات علائم بیماری بدون انجام عمل جراحی خوب میشوند بخصوص وقتی که شدت علائم کم بوده و تست نوار عصبی نشان میدهد که بیماری خفیف است. اقدامات زیر میتواند شدت علائم را کاهش داده یا آنها را کلا از بین ببرد از وضعیت هایی که در آن آرنج به مدت طولانی در حالت خم شده میماند اجتناب کنید از کارهایی که در آن آرنج بطور مکرر خم و راست میشود اجتناب کنید ساعد و آرنج خود را به مدت طولانی بر روی یک سطح سفت قرار ندهید استفاده از اسپلینت هایی در هنگام خواب که اجازه نمیدهند آرنج زیاد خم شود کمک کننده است. یک راه ساده برای اینکار بستن یک پد به دور ساعد است. راه دیگر بستن یک حوله به دور آرنج است و راه دیگر بستن یک باند ابتدا به دور کمر و سپس به دور مچ دست است تا اجازه خم شدن آرنج در حین خواب را به اندام فوقانی ندهد. معمولا نیازی نیست این اقدامات بیش از یک ماه انجام شوند چون بعد از یک ماه آرنج حتی بدون بستن، به ماندن در این وضعیت عادت خواهد کرد. معمولا برای اثر بخشی این اقدامات معمولا به 2-1 ماه زمان نیاز است. وقتی شدت علائم زیاد است و یا اینکه با اقدامات فوق بهبودی حاصل نمیشود معمولا نیاز به عمل جراحی وجود دارد. معمول ترین عمل جراحی که برای این بیماری انجام میشود اینست که پزشک جراح، محل عصب اولنا را از پشت برجستگی اپی کندیل مدیال تغییر داده و آنرا به جلوی آرنج منتقل میکند. با این کار فشار از روی عصب برداشته شده و عصب بهبود میابد. پزشک جراح عصب را در محل جدیدش ممکن است در زیر لایه ای از چربی قرار دهد تا از آن محافظت شود و یا ممکن است آنرا در زیر عضلات یا داخل عضلات قرار دهد. گاهی اوقات پزشک جراح اپی کندیل مدیال را کمی میتراشد و کوچکتر میکند و یا کلا آنرا برمیدارد تا فشار بر روی عصب کمتر شود.   عد از عمل جراحی، بیمار باید تا مدتی از بلند کردن اشیاء سنگین اجتناب کند و آرنج را زیاد خم و راست نکند. بعد از جراحی، کارکرد عصب ممکن است زود به حالت اول برگردد و یا ممکن است این برگشت با تاخیر باشد. بهبود کاهش حس، گزگز و کاهش قدرت عضلات ممکن است نیاز به چند ماه زمان داشته باشد. در حالات شدید بیماری حتی بعد از عمل جراحی ممکن است علائم بیماری بطور کامل از بین نروند.

منبع:ایران  ارتوپد  ادرس  مطب::مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

اگر میخواهید از بیماری روماتیسم ستون فقرات بیشتر اشنا شوید اینجا را کللیک کنید.

بیش از نیم میلیون نفر در کشور به روماتیسم ستون فقرات مبتلا هستند و این آمار در حال رشد است. این در حالی است که بسیاری از مردم و حتی پزشکان آن را با کمردرد اشتباه می‌گیرند و بسیاری افراد با تشخیص اشتباه، درمان غلطی را دریافت می‌ کنند.

روماتیسم ستون فقرات از جمله بیماری‌ های اسکلتی محسوب می‌ شود که متاسفانه به علت شباهت علائم آن با کمردرد، معمولا از طرف مبتلایان نادیده گرفته می ‌شود. بسیاری از پزشکان و ارتوپدهای کشور نیز آشنایی کامل با این بیماری ندارند و برای درمان آن به فیزیوتراپی‌ های بلند مدت روی می‌ آورند که کارآمد نیست.

با توجه به این که بسیاری از مردم جهان و از جمله کشور ما به کمردرد دچار هستند و آمار ابتلا در این زمینه به 80 درصد هم می ‌رسد، لذا اشتباه‌ گرفتن روماتیسم ستون فقرات با کمردرد عوارضی را به همراه دارد که می‌ تواند حتی سال ‌ها بیمار را زمین ‌گیر کند. در حالی که اگر پس از درد کمر و با توجه به علائم آن، بیمار به متخصص روماتولوژی مراجعه کند از عوارض ابتلا به این بیماری در حال شیوع، در امان خواهد بود.

"طبق آمارهای جهانی حدود 8/0 درصد جمعیت کشور یعنی حدود نیم میلیون نفر در ایران به روماتیسم ستون فقرات مبتلا هستند.

سن شروع این بیماری 18 تا 20 سالگی است. در این سنین علائم این بیماری شروع می‌ شود و ظهور این علائم در سنین بالای 40 سال بسیار نادر است. مردان 9 برابر زنان به این عارضه مبتلا می ‌شوند.

شیوع عامل اصلی روماتیسم ستون فقرات (آنتی ‌ژن HLA-B27) در جوامع دنیا 14 درصد است. در کشورهای اروپای شرقی این میزان بیشتر است و در ایران، در استان‌ کهگیلویه و بویراحمد و یاسوج بیشتر دیده می ‌شود. لذا ابتلا به آن در این مناطق بیشتر است.

علت ابتلا به روماتیسم ستون فقرات هنوز مشخص نیست. اما زمینه ژنتیکی در ایجاد آن تاثیر دارد، طوریکه در 90 درصد افراد مبتلا به آن، گلبول‌های سفید خون حاوی آنتی ‌ژن HLA-B27 است. البته افرادی هم دیده شده اند که این آنتی ‌ژن را داشته اند، ولی به این عارضه مبتلا نشده‌اند و برعکس افرادی هم این آنتی ‌ژن را نداشته اند و به روماتیسم ستون فقرات مبتلا شده‌اند.

این بیماری به علت تشابه آن با کمردرد، در ایران و جهان رو به افزایش است. "

روماتیسم ستون فقرات علائم شبیه کمردرد دارد

"روماتیسم ستون فقرات، یک بیماری پیش ‌رونده و دردناک است که اصولاً ستون فقرات را درگیر می ‌کند، اما می ‌تواند مفاصل و رباط ها را نیز درگیر کند و معمولاً با دیسک کمر اشتباه گرفته می‌ شود.

شروع تدریجی خشکی و درد پشت در طول هفته ‌ها و ماه‌ ها، خشکی‌، سفتی و درد در بامداد که تدریجا در طی روز با حرکت از بین می ‌رود یا کاهش می‌ یابد، ادامه‌ داشتن ناراحتی بیش از 3 ماه، احساس بهتر شدن پس از حرکت و ورزش، و احساس بدترشدن بعد از بی تحرکی طولانی از مهم ترین نشانه‌های ابتلا به این عارضه است و بیماران باید با دیدن این علائم حتما به یک متخصص روماتولوژی مراجعه کنند.

به دلیل این که کمردرد در بین تمام ملل شایع است و علائم این بیماری نیز مانند کمردرد است، تشخیص آن در زنان، در بهترین کشورهای دنیا 9 سال طول می ‌کشد."

آگاهی مردم و پزشکان از این بیماری کم است

خانم عباسی که حدود 45 سال دارد می ‌گوید:

"20 سال به خاطر درد این بیماری، شب ها تا صبح گریه می ‌کردم و به نزد انواع پزشکان از جمله اورتوپد و فیزیوتراپ رفتم. داروهایم از آلمان برایم ارسال می ‌شد، اما هر روز بدتر از دیروز می شدم و به جایی رسیدم که هیچ داروی مسکنی بر دردهایم تاثیر نداشت. جلسات زیاد فیزیوتراپی را انجام دادم و حتی یک بار، 15 روز در بیمارستان بستری شدم. همه می ‌گفتند که دیسک کمر دارم. MRI هم نمی ‌توانستم انجام دهم و برای این کار پزشکان مجبور شدند مرا بیهوش کنند. از زمانی که نزد روماتولوژ رفتم و مشاوره ‌های انجمن روماتیسم ستون فقرات را دریافت کردم، خیلی زودی بهبود پیدا کردم و الان خوشحالم که می‌ توانم راه بروم."

یک مرد کارمند بازنشسته نظامی که 56 سال دارد می‌ گوید:

"من دیابت دارم و 12 تا 13 سال است که تحت نظر پزشک هستم و برای درمان بیماری ‌ام به پزشکان معتبر داخل و خارج کشور مراجعه کردم و آن ها تشخیص دیسک کمر دادند و حتی می‌ خواستند عمل جراحی‌ هم روی کمرم انجام دهند تا این که پس از مراجعه به روماتولوژ و آشنایی با انجمن و استفاده از مشاوره‌های انجمن، در حال حاضر وضعیت جسمانی خوبی دارم."

درمان روماتیسم ستون فقرات در مراحل ابتدایی بسیار ساده است

"با توجه به این که بیشتر افراد مبتلا، مردان جوان هستند، متاسفانه برخی از آنها برای تسکین دردهای کمر و پشت، به سمت مصرف مواد مخدر می روند، در حالی که اگر بیماری زود تشخیص داده شود، درمان آن بسیار ساده است.

این عارضه یک سیر مزمن دارد و 50 درصد درمان آن به مصرف داروهای ضد التهاب و 50 درصد بقیه به انجام مشاوره‌ هایی در زمینه نحوه زندگی و تغذیه بستگی دارد. آب ‌درمانی و انجام حرکات ورزشی تحت نظر پزشک، در بهبود آن تاثیر به سزایی دارد.

این بیماری می ‌تواند علاوه بر کمردرد و پشت‌ درد، دیگر مفاصل مانند مچ و زانو را نیز درگیر و دردناک کند و بیمار را ناتوان کند و بیماری ‌های چشمی ، پوستی، گوارشی و قلبی از دیگر عوارض ابتلا به این بیماری است که همین نکته می تواند باعث انحراف بیماران از درمان اصلی شود. "

مشاوره در بهبود این عارضه نقش اساسی دارد

"به علت این که تعداد متخصصین روماتولوژی در کشور کم است و بیماران نیز زیاد هستند، روماتولوژها معمولا فرصت دادن مشاوره صحیح به بیمار را پیدا نمی‌ کنند، مثلا یک بیمار بود که پزشک به وی دستور ورزش ‌کردن را داده بود، اما نگفته بود چه ورزشی و چگونه باید آن را انجام دهد. لذا بیمار به ورزش کاراته روی‌ آورده و پس از چند جلسه، بیماری‌ اش بدتر شده بود. بنابراین در مشاوره، ابتدا باید بیمار را از بیماری ‌اش آگاه ‌کنیم.

مشاوره در باره اینکه بیمار باید چه بخورد، چگونه بخورد، چه موقع ‌بخورد، چگونه کار کند، چگونه راه برود و به طور خلاصه چگونه زندگی کند و چگونه بر اعصاب خود مسلط باشد و عصبی نشود، در بهبود هر چه سریع تر این بیماری اهمیت ویژه‌ای دارد.

در بین مردم ایران یک باور غلط وجود دارد و آن این است که روماتیسم از رطوبت به وجود می ‌آید. بنابراین بیماران روماتیسمی از آب می‌ ترسند که این فکر غلط است."

منبع:تبیان 

ادرس مطب 

:مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸