اگر از کیست مچ دست خود نگران هستید اینجا را کلیک کنید.

گانگلیون یا کیست سینوویال مچ دست شایعترین توده یا تومور خوش خیم دست است. منشا این توده از کپسول مفصلی مچ دست و گاهی اوقات از غلاف سینوویال تاندون میباشد. علت بروز این توده به روشنی مشخص نشده است با این حال ممکن است ضربات مکرر واره به مچ یا حرکات مکرر و یکنواخت مچ دست موجب این بیماری شود. به این توده غلیظک هم میگویند. علائم بالینی گانگلیون شایعترین علامت این بیماری که موجب مراجعه بیمار به پزشک میشود وجود یک توده برجسته در پشت مچ دست است. این توده سطحی نرم و گرد و یکنواخت دارد. گاهی اوقات توده نرم بوده ولی در اکثر موارد سفت است. توده ممکن است دردناک باشد و در مواردی درد بیمار تظاهر بیشتری از برجسته بودن آن دارد. از دیگر علائم گانگلیون فشار آن به اعصاب مچ دست است. این فشار میتواند موجب فلج عصب و بروز علائمی مانند بیحسی یا گزگز کند. از دیگر علائم گانگلیون احساس ضعف و ناراحتی در دست است.  شایعترین محل گانگلیون پشت مچ دست است. دومین محل شایع قدام (جلو) مچ دست نزدیک شریان رادیال است و سومین محل شایع گانگلیون در قدام و قاعده انگشتان دست میباشد. گانگلیون های خلف (پشت) دست معمولا ثابت ، نرم و گرد می باشند . در درون کیست های گانگلیونی، مایعی زرد رنگ، ژلاتیتی و چسبناک وجود دارد. گانگلیون های کف دست معمولا سفت و دردناک هستند . سیر بالینی گانگلیون چیست  کیست های گانگلیونی ممکن است به مرور زمان بزرگتر یا کوچکتر شده و یا حتی محو شود. پس اندازه آن متغیر است. معمولا در هنگامی که بیمار فعالیت های زیادی را با مچ دست انجام میدهد کیست بزرگتر میشود. کیست ممکن است مدتی محو شده و پس از مدتی دوباره عود کند. در بسیاری اوقات بیماری حتی بدون درمان پس از چند سال محو میشود. درمان گانگلیون گانگلیون توده خوش خیم و بی ضرری است و در بسیاری اوقات خودبخود خوب میشود پس معمولا نیازی به درمان ندارد و پزشک به بیمار اطمینان میدهد که توده مشکلی برای وی ایجاد نخواهد کرد. در صورتی که گانگلیون دردناک باشد استفاده از بریس های مچ دست میتواند به رفع درد کمک کند.  بعضی درمان ها بصورت سنتی انجام میشوند مانند ضربه ناگهانی به توده و ترکاندن آن و یا گذاشتن یک سکه روی توده و بستن آن. تاثیر این درمان ها مشخص نیست. درمان های دیگری مانند خارج کردن مایع کیست با سوزن و تزربق کورتیکوستروئید در درون کیست هم وجود دارد. در همه درمان های ذکر شده احتمال عود توده وجود دارد. مطمئن ترین درمان با کمترین احتمال عود درمان جراحی است. این جراحی در صورتی که با بیهوشی عمومی انجام شود احتمال عود کمتری در مقایسه با جراحی با بیحسی موضعی دارد. روش دیگر برداشتن کیست با روش آرتروسکوپی است که زخم محل جراحی در این روش کوچکتر از روش های جراحی سنتی است. در تمام روش های ذکر شده کل کیسه بافتی که توده را درست کرده است همراه با مایع درون آن یکجا از بدن خارج میشود.

منبع :ایران ارتوپد  ادرس مطب::مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

جهت اشنائی با علائم و درمان ارتروز مچ دست اینجا را بخوانید.

آرتروز مچ دست

آرتروز یا استئوآرتریت مچ دست، بیماری است که در آن غضروفی که روی استخوان های تشکیل دهنده مفصل را پوشانیده، به تدریج خراب و ساییده می شود.

شایع ترین علت آرتروز مچ دست، ضرباتی است که به آن وارد می شود.  

آسیب های وارده به مچ دست به دنبال ضربه ممکن است بصورت شکستگی باشد. گرچه اکثر این شکستگی ها بدون مشکل خاصی جوش می خورند، گاهی اوقات این جوش خوردگی با مشکلاتی همراه می شود.

شکستگی ممکن است به صورت کامل جوش نخورد و یا کج جوش بخورد. هر کدام از این عوامل موجب ناهمواری در سطح مفصل می شوند و این ناهمواری به مرور زمان، موجب ساییده شدن سطوح ناهموار مفصلی به هم و خراشیده شدن و ساییده شدن غضروف مفصلی می شود.

گاهی اوقات به دنبال ضربات وارده به مچ دست، رباط های آن دچاره پارگی می شوند. اگر این پارگی ها به درستی ترمیم نیابند، مفصل دچار ناپایداری شده و در یک مفصل ناپایدار، توزیع نیروها متعادل نخواهد بود.

نتیجه این است که به قسمت های خاصی از مفصل، نیروهای بیشتری وارد می شود که موجب آسیب غضروف و ساییدگی مفصلی می گردد.

گاهی اوقات به دنبال ضربات وارده به مفصل، غضروف دچار آسیب می شود. سطح آن خراشیده شده و یا ریش ریش می شود. لهیده شده و یا حتی تکه ای از آن کنده شده و به درون فضای مفصلی می افتد.

این آسیب ها در صورت عدم درمان مناسب می توانند در درازمدت موجب خراب شدن بیشتر غضروف و بروز ساییدگی مفصلی شوند.

مهم ترین علامت آرتروز مفصل مچ دست، درد آن است. این درد در ابتدا فقط در موقع انجام فعالیت های سنگین بدنی مانند بلند کردن اشیای سنگین ایجاد می شود.

با شدت یافتن بیماری، درد حتی در حین انجام فعالیت های سبک هم ایجاد می شود.

این درد معمولا در شروع انجام فعالیت بدنی است و بعد از گذشت چند دقیقه کاهش یافته یا کاملا از بین می رود.

با اتمام فعالیت بدنی و سرد شدن بدن درد دوباره شروع می شود. در حالات شدیدتر بیماری، درد حتی در حالت استراحت هم احساس می شود.

از دیگر علائم آرتروز مچ دست، ورم آن است. خشک شدن و محدودیت حرکتی در مچ دست و صدا دادن آن در حین حرکت هم، در موارد شدیدتر بیماری ایجاد می شود.

پزشک متخصص از رادیوگرافی ساده برای کمک به تشخیص آرتروز مچ دست کمک می گیرد.

درمان این بیماری در ابتدا غیر جراحی است که عبارتند از:

- کاهش فعالیت های سنگین بدنی و ورزشی

- تغییر روش انجام دادن فعالیت ها، به صورتی که فشار کمتری به مچ دست وارد شود- انجام نرمش های کششی تقویتی برای مفصل مچ دست

- استفاده از بریس (آتل)

- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند بروفن

- گرم کردن محل درد

- تزریق کورتیکوستروئید در درون مفصل توسط پزشک متخصص

انجام اقدامات فوق در بسیاری موارد می تواند درد بیمار را کاهش دهد.

در صورتی که چند ماه درمان غیر جراحی تاثیر درمانی مناسبی نداشته باشد، پزشک معالج ممکن است تصمیم به انجام عمل جراحی بگیرد. 

   منبع :  تبیان                                                                                                                                                             

                            ادرس مطب  :               :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸