بجز در رفتگی حادی که بطور معمول در مفصل شانه دیده میشود انواع دیگری از در رفتگی هم وجود دارند که البته شیوع کمتری دارند. مشکلاتی مانند دررفتگی های مکرر مفصل شانه یا دررفتگی عادتی و یا دررفتگی قدیمی که مدتی از وقوع آن گذشته است میتوانند کارآیی مفصل شانه را مختل کنند.
گاهی اوقات بعد از اینکه دررفتگی مفصل شانه بیمار جااندازی شد، بعد از مدتی مفصل شانه مجددا در میرود. ممکن است این دررفتن مفصل بعد ها بطور مکرر تکرار شود. با گذشت زمان دفعات این دررفتگی ها بیشتر شده و شانه با شدت ضربه کمتری دچار دررفتگی میشود. هر بار که بیمار دست خود را در کنار تنه به بالا و عقب میبرد و یا شانه را به خارج میچرخاند این دررفتگی ممکن است ایجاد شود. به این وضعیت، دررفتگی مکرر Recurrent dislocation میگویند.
دررفتگی مکرر مفصل شانه بیشتر در جوانها و بخصوص در دررفتگی های حین فعالیت های ورزشی دیده میشود. دررفتگی مکرر بیشتر قدامی است و دررفتگی مکرر خلفی نادر است. بیشتر اینها افرادی هستند که بعد از جااندازی دررفتگی، مفصل شانه را به مدت کافی بیحرکت نکرده و خیلی زود فعالیت های ورزشی را از سر گرفته اند. در هر دررفتگی مفصل شانه کپسول مفصلی پاره میشود. پس از جااندازی مفصل،این پارگی با مدتی بیحرکت کردن شانه بطور خودبخود بهبود میابد. در مواردی که کپسول مفصل بخوبی بهبود نیابد مفصل ناپایدار شده و با هر ضربه خفیفی در میرود.
مفصل شانه تشکیل شده از سر استخوان بازو که در درون حفره کم عمقی بنام حفره گلنویید Glenoid fossa که قسمتی از استخوان کتف است قرار گرفته است. دورتادور این مفصل را پرده ای بنام کپسول مفصلی فرا گرفته بطوری که این کپسول سر استخوان بازو و حفره گلنویید را در خود جای میدهد. دور تا دور حفره گلنویید یک بافت غضروفی لیگامانی به نام لابروم Labrum وجود دارد که در واقع کاسه گلنویید را بزرگتر و پر عمق تر میکند.
در دررفتگی های شدید مفصل شانه ممکن است لابروم و کپسول مفصلی با هم از لبه قدامی (جلویی) گلنویید کنده شود. اگر بعد از جااندازی مفصل این کندگی به درستی به سر جای اولش برنگردد و در جای خود جوش نخورد مفصل شانه در قسمت جلو ناپایدار شده و هر بار با ضربه مختصری ممکن است سر استخوان بازو لابروم و کپسول را به کنار زده و از درون گلنویید خارج شده و در واقع مفصل در برود. کنده شدن لابروم و کپسول مفصلی از لبه جلویی گلنویید را ضایعه بنکارت Bankart lesion میگویند که یکی از مشخصه های دررفتگی مکرر مفصل شانه است.
تشخیص بیشتر بر پایه اظهار بیمار به دررفتگی مکرر است. بیمار اظهار میدارد که در بعضی وضعیت هایی که وی به دستش میدهد شانه اش در میرود. بعد از مدتی بیمار یاد میگیرد که چگونه خودش دررفتگی را جابیندازد. وقتی بیمار دستش را از کنار تنه به بالا و عقب برده و شانه را به خارج میچرخاند وضعیتی است که دررفتگی شانه قریب الوقوع است. وقتی پزشک دست بیمار را در این وضعیت قرار میدهد بیمار بشدت نگران و وحشت زده میشود که مبادا دررفتگی ایجاد شود به همین خاطر این تست را تست وحشت Apprehension test میگویند.
در رادیوگرافی ممکن است خوردگی قسمتی از سر استخوان بازو دیده شود که به آن ضایعه هیل ساکس Hill-sachs lesion میگویند.
درمان این ضایعه جراحی است. شایعترین عمل جراحی که برای درمان دررفتگی مکرر مفصل شانه بکار میرود عمل بنکارت است که در آن ضایعه بنکارت Bankart lesion یعنی کپسول مفصلی و لابروم که از قدام لبه گلنوئید کنده شده است مجددا به سر جای خود بخیه میشود. امروزه این عمل جراحی را بیشتر بصورت بسته و با استفاده از ارتروسکوپ انجام میدهند.
شیوع این نوع دررفتگی کمتر از دررفتگی مکرر است. در این وضعیت بیمار بطور ارادی مفصل خود را مرتبا از جایش در برده و دوباره آنرا به سرجایش برمیگرداند. این وضعیت بیشتر در کسانی دیده میشود که بطور خانوادگی دچار شلی کپسول مفصل هستند
گاهی اوقات بیمار متوجه دررفتگی مفصل شانه نمیشود و یا به هر دلیلی مفصل شانه جااندازی نمیشود. به این وضعیت دررفتگی قدیمی مفصل شانه میگویند. در این حال اگر کمتر از شش هفته از دررفتگی گذشته باشد پزشک معالج سعی میکند با احتیاط مفصل را جااندازی کند. علت احتیاط فراوان آنست که به علت بیحرکتی طولانی مدت مفصل شانه ( به علت درد ناشی از دررفتگی) استخوان بازو بتدرج دچار پوکی شده و ممکن است در حین جااندازی دچار شکستگی شود.
اگر جااندازی بسته موفقیت آمیز نباشد و یا اگر بیش از شش هفته از دررفتگی مفصل شانه گذشته باشد برای جااندازی نیاز به عمل جراحی وجود دارد.
در افراد مسن به علت عوارض زیاد جااندازی مفصلی که مدت زیادی از دررفتگی آن گذشته است ممکن است جااندازی انجام نشده و پزشک معالج با استفاده از فیزیوتراپی سعی میکند حرکات مفصل شانه را تا حدودی بهتر کند.
آدرس: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸
منظور از سیاتیک دردی است که از پشت باسن شروع شده و به ران و گاهی ساق تیر میکشد. شایعترین علت سیاتیک هرنی یا فتق دیسک بین مهره ای است.
درد سیاتیکی ممکن است بصورت احساس گرفتگی عضلات در ساق یا بصورت احساس درد در پشت یا سطح خارجی ساق باشد. درد ممکن است موقع نشستن، سرفه کردن یا عطسه کردن بیشتر شود. ممکن است احساس سوزن سوزن شدن یا گزگز یا خواب رفتگی در ساق داشته باشید. و یا حتی ممکن است احساس سنگینی ساق و احساس ضعف عضلانی در ساق داشته باشد. ممکن است علائم ذکر شده در ساق بدون کمردرد باشد. اگر بیمار مدت زیادی طول بکشد میتواند موجب لاغر شدن بعضی از عضلات اندام تحتانی شود.
محدوده انتشار درد به اندام تحتانی
فشار دیسک به نخاع در ام آر آی
بعد از اینکه پزشک با بیمار در مورد مشکلاتش صحبت کرده و اطلاعات لازم را کسب میکند وی را دقیقاً معاینهکرده و در صورت مشکوک شدن به هرنی دیسک بین مهره ای بررسی های پاراکلینیکی را برای بررسی بیشتر انجام میدهد. رادیوگرافی ساده میتواند تغییرات کلی را در ستون مهره نشان دهد ولی برای بررسی وضعیت دیسک و ریشه های عصبی باید از روش های تصویر برداری دیگری استفاده کرد. استفاده از میلوگرافی بصورت تزریق دارو در اطراف نخاع و سپس عکس برداری از آن یکی از روش های تشخیصی است. امروزه این روش تا حد زیادی جای خود را به ام ار ای داده است.
الکترومیوگرافی یا تست نوار عصب و عضله یکی از بهترین روشهای بررسی وضعیت ریشه های عصبی نخاع بوده و بیماران را از چگونگی درگیری ریشه های عصب سیاتیک در ناحیه کمر اگاه می کند ممکن است در ام ار ای فتق دیسک شدیدی گذارش شده باشد درحالی بیمار اسیب زیادی در ریشه عصب نداشته باشد دلیل اینکه بیماران با دیسک کمر و فتق دیسک بیش از 95% موارد نیاز به جراحی ندارند نیز فقط به خاطر اسیب کم عصب سیاتیک در فتق دیسک میباشد.
به این دلیل همه روزه بیماران زیادی با دیسک کمر و یا گردن به کلینیک تخصصی دکتر نیاستی جهت مشاوره جراحی و یا عدم جراحی دسک کمر و گرده ن مراجعه می کنند.همجین در کلینیک دکتر نیاستی با روشهای مدرن لیزر درمانی و مگنت تراپی و طب سوزنی درمان بدون جراحی دیسک و سیاتیک نیز تحت درمان قرار میگیرند.بنابر این الزاما فتق دیسک باعث فلجی اندامها نمی شود اصولا دیسک کمر جیز نگران کننده ای نیست اغلب بیماران با روشهای درمانی غیر جراحی بهبودی کامل پیدا میکنند.کتر از 5% درصد نیاز به جراحی پیدا میکنند که باید دیسک کمر باعث بی اختیاری اداری شده باشد یا علائم ضعف پیشرونده عضلانی دراندامها ایجاد کرده با شد که موارد بسیار نادر در فتق دیسک میباسند.
ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸
سزامویید ها استخوان های ریزی در زیر مفصل شست پا هستند که به علل مختلفی میتوانند منشا درد در این ناحیه شوند.
مهمترین علامت مشکلات استخوان سزاموئید، احساس درد در زیر مفصل اصلی شست پا است. در این موارد حرکت شست پا بخصوص در موقع راه رفتن شدت درد را افزایش میدهد. فشار دادن به زیر مفصل شست پا با انگشت و یا حرکت دادن شست پا به پشت هم معمولا موجب شدیدتر شدن درد میشود.
در این بیماران گاهی اوقات حرکت نامناسب سزامویید موجب احساس کلیک و تقه دردناکی در شست پا میشود. تعدادی از بیماران ممکن است احساس بیحسی در پوست بین شست و انگشت دوم داشته باشند.
تشخیص مشکلات استخوان سزاموئید معمولا با توجه به مشکلات بیمار و انجام معاینه به توسط پزشک انجام میشود. تهیه رادیوگرافی خاصی به نام Axial view از شست پا میتواند استخوان های سزاموئید رو مشکلات احتمالی آن را بهتر نشان دهد. در صورتی که رادیوگرافی آگزیال نتواند علت درد را مشخص کند پزشک معالج ممکن است ازاسکن رادیوایروتوب و یا ام ار ای برای مشخص کردن تشخیص کمک بگیرد.
پیکان های سفید استخوان چه های سزاموئید را نشان میدهند
رادیوگرافی آگزیال از استخوان های سزامویید
شروع درمان مشکلات استخوان سزاموئید همیشه با روش های غیر جراحی است. این روش ها در غالب موارد در بیمار را از بین میبرند. در صورت عدم پاسخ درمانی مناسب به درمان های غیر جراحی پزشک معالج ممکن است تصمیم به انجام عمل جراحی بگیرد. مهمترین اقدامات غیر جراحی در درمان مشکلات استخوان سزاموئید عبارتند از
چنانکه گفته شد در صورتیکه اقدامات ذکر شده نتواند موجب کاهش درد بیمار شود ممکن است بیمار تحت عمل جراحی قرار گیرد. معمول ترین عمل جراحی خارج کردن استخوان سزاموئیدی است که موجب درد شده است. در بعضی موارد که علت درد، جوش نخوردن در محل شکستگی است ممکن است از پیوند استخوان برای جوش دادن استخوان استفاده شود.
ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸
در زیر مفصل اصلی شست که به آن مفصل متاتارسوفالنژیال اول میگویند دو استخوانچه کوچک بنام سزاموئید وجود دارد که در صورت آسیب یا التهاب میتوانند موجب بروز درد و ناراحتی برای فرد شوند.
در بافت نرم زیر مفصل اصلی شست پا دو استخوان کوچک به اندازه یک نخود کوچک وجود دارند که به آنها استخوان های سزاموئید Sesamoid bones یا کنجدی میگویند. عضله خم کننده شست که شست پا را به طرف پایین خم میکنند را فلکسور شست میگویند. تاندون فلکسور شست در مسیر خود از مجاورت این استخوانچه ها عبور میکند.
استخوانچه های سزامویید ها موجب میشوند تاندون خم کننده یا فلکسور شست از مفصل متاتارسوفالانژیال شست کمی فاصله گرفته و بدین طریق سزاموئید ها مانند یک اهرم عمل کرده قدرت تاندون ها را افزایش میدهند. سزامویید ها همچنین موجب جذب نیروهای ضربه ای میشوند که در موقع راه رفتن به شست پا وارد میشوند. وجود سزاموئید ها موجب میشود اصطکاک بافت نرم در زیر مفصل شست کاهش یابد.
استخوان های سزاموئید به علل مختلفی میتوانند موجب درد شوند
در یک تقسیم بندی کلی، داروهای مصرفی برای درمان ارتروز زانو را در 6 گروه اصلی قرار می دهند. ابتدا این 6 گروه آورده شده و سپس هر گروه طی سؤال جدگانه، توضیح داده خواهند شد.
ردیف | گروه دارویی | فایده یا دلیل به کار بردن دارو |
1 | مسکن های ساده مثلاستامینوفن | کنترل درد |
2 | داروهیا ضددرد غیر کورتونی مثل بروفن-دیکلوفناک | از بین بردن درد+ کنترل سایر علائم به علت خاصیت ضدالتهابی |
3 | کورتون های داخل مفصلی مثل متیل پردنیزلون | کنترل موضعی علائم بالینی |
4 | مواد اسکلروز کننده داخل مفصلی | کنترل درد به واسطه ی از بین بردن غشاء سینوویم و سینویت |
5 | حمایت کننده های غضروف (خوراکی- داخل مفصلی) | کنترل علائم و کاهش پیشرفت آسیب غضروف |
6 | دراوهای ضد افسردگی و سایر داروها | کنترل درد |
هدف از کاربرد داروها در ارتروز، ابتدا کنترل درد و سپس درمان علائم بالینی ارتروزز متعدد مثل التهاب، قرمزی و تورم مفصل زانو ذکر شده است. داروها با مکانیزم های مختلف در درمان آرتروز به کار می روند.
بعضی از آن ها تنها خاصیت ضد درد دارند و بعضی علاوه بر خاصیت ضد درد داشتن با مهار مکانیزم های التهابی، بعضی از علائم بالینی آرتروز مربوط به التهاب مثل تورم، قرمزی و محدودیت حرکتی مفصل را کنترل می کنند. بعضی از داروها به طور سیستمیک و خوراکی استفاده می شوند، بعضی به صورت تزریق داخل مفصلی.
بعضی پرده سینوووم را از بین می برند و بعضی به بازسازی غضروف مفصلی کمک می کنند. بعضی از داروها، با کنترل مرکزی درد، به کاهش درد ارتروز کمک می کنند که داروهای ضدافسردگی مثل آمی تریپتیلین و... در این گروه قرار می گیرند.
لازم به توضیح است که برای یک بیمار نیازی به استفاده همزمان و از تمام داروها نیست. پزشک پس از شنیدن شکایات بیمار و معاینه مفصل یا مفاصل گرفتار، بسته به شدت بیماری و میزان ناتوانی ایجاد شده برای او، یک یا چند دارو انتخاب کرده برای بیمار آغاز می کند.
درکلینیک تخصصی دکتر نیاستی علاوه دردرمان داروئی بیماران با ارتروز زانو از تکنیکهای پیشزفته بروز و بدون جراحی جهت درمان و کنترل ارتروز زانو هم بهره گیری می شود از جمله انها لیزر درمانی پرتوان جهت کنتل درد و التهاب در ناحیه زانو با ارتروز زانو - همچنین مگنت درمانی جهت کنتل دردر زانو ردبیماران با ارتروز زانو و همچنین طب سوزنی با زوشهای مدرن و به روز جهت درمان ارتروز زانو بکار گرفته می شود.
ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸