آرنج یک مفصل لولایی شکل است که به اتصال سه استخوان بازو شامل شعاع و اولنای ساعد (زند زبرین و زند زیرین) و استخوان قسمت بالایی بازو کمک میکند. استخوانها توسط رباطها نزدیک یکدیگر نگه داشته میشوند. رباط اولیه همان رباط متوازی وسطی (MCL) در داخل آرنج و رباط متوازی جانبی (LCL) در خارج آرنج است. عضلاتی که مفصل را احاطه کردهاند مسئول حرکت آرنج هستند.
ما در کلینیک خود انواع روشهای درمانی غیر جراحی را ارائه میدهیم؛ تکنیکهای ورزشی شما را بررسی میکنیم و در صورت وجود هرگونه علل بیومکانیکی که موجب درد آرنج شما شود، آنها را بازبینی میکنیم. به منظور کمک به حفظ نتیجه درمان، یک برنامهی توانبخشی برای بیمار آماده میشود.
ابعاد مختلف طب فیزیکی و روشهای درمانی ما جهت ارتقاء دامنه حرکت و کمک به کاهش درد عرضه میشوند.
آسیب وارده به آرنج میتواند نسبتاً جدی فرض شود زیرا صدمه دیدن عصب مفصل بازو میتواند منجر به مشکلات دائمی عضلات ساعد، مچ دست، دست و انگشتان شود.
در واقع آسیبهای وارده به آرنج شامل شکستگی و دررفتگی میشود که باعث ورم کردن، عدم حرکت و کجی استخوان میشود.
ورزشهایی که حداکثر احتمال وارد آمدن آسیب به آرنج را دارند عبارتند از تنیس، راکت بال، اسکواش، گلف و وزنهبرداری.
آسیبهایی که در ورزشها به آرنج وارد میشوند، در اشکال مختلفی آشکار میشوند که با توجه به محل و علت آسیب متفاوت هستند.
این یکی از جدیترین و شایعترین صدمات حاد آرنج است. به طور معمول دررفتگی آرنج ناشی از افتادن روی یک بازوی باز و کشیده شده است که اغلب در نتیجهی یک ورزش برخوردی یا افتادن از یک ارتفاع رخ میدهد.
شکستگی آرنج اغلب به دلیل افتادن روی یک بازوی باز رخ میدهد. به طور معمول شکستگی باعث درد حاد، تورم، کبودی و بد شکلی مفصل میشود. معمولاً شکستگی آرنج با دررفتگی آن در ارتباط است و معمولاً با جراحی درمان میشود.
این وضعیت معمولاً توسط یک عضلهی تحریکشده در ساعد که به دستهی استخوانی در خارج از آرنج متصل است، مشخص میشود. تنیس البو یکی از شایعترین انواع آسیبهایی است که ناشی از استفادهی بیش از حد از آرنج است.
این وضعیت در ورزشکارانی که به صورت ناگهانی و با قدرت، مچ دست خود را به سمت پایین و داخل میبرند رخ میدهد؛ این حرکت به عنوان بخشی از حرکت موردنیاز در ورزش آنها است. در این آسیب تاندون عضلات فلکسور ملتهب میشوند. شایعترین ورزشکاران آسیبدیده عبارتند از: پرتابکنندهی توپ بیسبال، گلف بازان، پارو زَنها و بازیکنان تنیس.
در این وضعیت، به هر دو صفحات رشد در انتهای استخوان ساعد در مفصل صدمه وارد میشود. این نوع آسیب معمولاً به دلیل حرکات پرتابی اتفاق میافتد.
حرکت پرتابی در ورزشها باعث فشرده شدن ساختار بیرونی آرنج و کشش ساختار درونی آن میشود. با گذشت زمان، این فشرده شدن منجر به سیخ زدن و لب پریده شدن استخوان میشود و کشیده شدن بیشتر منجر به کشش رباطها میشود. این نوع صدمات در میان بازیکنان بیسبال و دیگر ورزشکاران پرتابکننده بسیار شایع است.
به طور کلی پارگی تاندون عضله دوسر در ورزشکاران مسنتر رخ میدهد. این عارضه اغلب پس از بلند کردن مکرر اجسام یا یک آسیب حاد، درد شدید و احساس پاره شدن عضله اتفاق میافتد. معمولاً پارگی تاندون عضله دوسر با انقباض ناگهانی این عضله مشخص میشود.
در این نوع آسیب استخوان آرنج درگیر است؛ در واقع استخوان آرنج یک ناحیهی در معرض است که در آن عصب اولنار در اطراف آرنج عبور میکند. این عصب میتواند به صورت مزمن ملتهب شود و در مسیر تنگ خود در اطراف آرنج گیر کند؛ این عارضه باعث ایجاد درد بسیار زیادی میشود.
التهاب تاندونها که در اطراف آرنج رخ میدهد با نام گلف البو شناخته شده است. التهاب تاندونها در درجه اول تاندونهای درونی آسیبدیده را شامل میشود. این آسیبها در هنگامی که چوگان گلف با توپ تماس پیدا میکند یا وقتی که چوگان به صورت تصادفی با زمین برخورد میکند، رخ میدهند.
طرح درمان با در نظر گرفتن عوامل زیر آماده میشود:
محل، نوع و شدت آسیب، مدت زمانی که از وقوع آسیب گذشته است، سن، وضعیت سلامتی و فعالیتهایی مانند ورزشها، کار یا سرگرمیها.
هنگامی که آسیب به آرنج وارد شد، بررسی کنید که آیا درد بیش از حد، تورم یا عدم توانایی در حرکت آرنج دارید یا خیر. در این موقعیت مراحل زیر را دنبال کنید:
فوراً درخواست کمک پزشکی کنید، بازوی آسیبدیده را آتل ببندید، با استفاده از یک نوار الاستیکی آن را محکم نگه دارید، در فواصل 10 تا 30 دقیقهای روی ناحیه آسیبدیده یک بسته یخ بگذارید.
داروهای غیراستروئیدی ضدالتهابی (NSAIDs) مانند آسپیرین و استامینوفن، رایجترین انواع داروهای تجویزشده برای صدمات آرنج هستند.
گاهی اوقات برای درمان مشکلات دردناک عضلانی از روش تزریق کورتیکواستروئید استفاده میشود. با این حال شواهد بالینی محدودی برای حمایت از کاربرد آنها به عنوان یک روش درمانی مؤثر برای درد آرنج وجود دارد.
کورتیکواستروئیدها نوعی دارو هستند که محتوی نسخههای بشر ساختهی هورمون کورتیزول میباشند.
لیزر درمانی برای درمان صدمات اسکلتی عضلانی حاد یا مزمن و شرایط بحرانی و بهبود جراحات، تنها از یک طول موج نور گسیلشده از یک دیود لیزری با شدت کم یا از دیودهای شب نما با شدت بالا استفاده میکند.
دلیل اینکه رشد بافت جدید کمک خیلی زیادی میکند این است که کلمهی التهاب تاندونها به این معنی است که تاندون ملتهب شده است؛ در واقع زمانی که این تاندونها بافتبرداری میشوند (هیچ سلول ملتهبی وجود ندارد یعنی تاندون ملتهب نیست)، تاندون در حال انحطاط است. بهترین درمان برای یک بافت در حال انحطاط، رشد بافت جدید است تا به آن اجازه دهد بهبود یابد و از بین رفتن آن را متوقف کند. شوک درمانی این کار را انجام میدهد.
تحقیقات نشان میدهد که فیزیوتراپی مؤثرترین روش درمانی در ارائهی یک تسکین پایدار است. ما انواع مختلفی از تکنیکها را استفاده میکنیم، ازجمله:
طب سوزنی یک روش درمانی عاری از دارو است که با استفاده از سوزن موجب بهبود میشود. سوزنهای طب سوزنی به داخل پوست بیمار در نقاط خاص بدن قرار داده میشوند. این نقاط به منظور بهبود عملکرد بدن و ارتقاء روند طبیعی بهبود خود به خودی بدن در نظر گرفته میشوند.
سوزن زدن به صورت خشک (مانند طب سوزنی) یا تزریق دارو به نقاط محرک، یک نوع پرولوتراپی است که میتواند درد، اسپاسم و عدم حرکت را تخفیف دهد. این نقاط محرک که به آنها محلهای محرک یا گرههای عضلانی نیز میگویند، از تودههای حساس و قابللمس یا از گروههای فایبری در عضلات ساخته شدهاند.
پرولوتراپی (PRP) با روش تزریق، مشکلات اسکلتی عضلانی را درمان میکند. این تزریقها به رباطها، تاندونها و مفاصل انجام میشود تا بافت همبند را تقویت کند و درد را کاهش دهد. نامهای دیگر روش پرولوتراپی عبارتند از: تکثیر درمانی، اسکلروتراپی و درمان تزریقی احیاکننده.
ماساژ درمانی (به عنوان ماساژ عمیق بافت نیز شناخته میشود) تنش ساختمان عضلانی را آزاد خواهد کرد و اغلب بافتهای اسکار را میشکند تا دامنهی حرکت را در یک ناحیه خاص افزایش دهد. به طور معمول ماساژ عمیق بافت برای آسیبهای مزمن سودمند است.
ART یک روش بسیار خاص از آزادسازی عضلات است که هدف آن بازگردانی کارائی بافت و حرکت و عملکرد عضلات، تاندونها و رباطها است و هرگونه عصب یا عروق خونی گیر کرده ناشی از چسبیدگی را آزاد میکند. (این تکنیک با ماساژ دادن انجام میشود).
تمرینات طب فیزیکی به منظور تقویت عضلات اطراف مفاصل ملتهب طراحی شدهاند. این تمرینات به کاهش درد، سفتی و التهاب مفاصل کمک میکند و به شما اجازه میدهد فعال و پویا باقی بمانید.