آب درمانی، فیزیوتراپی، درمانهای طبی، انجام حرکات ورزشی مناسب و رعایت مسائل بهداشتی در ارتباط با حرکت در زمینه درمان بیماریهای دیسک گردنی و کمری موثر است.
کمر درد در سنین بالا در بیشتر موارد به دلیل تغییرات ستون فقرات در اثر پوکی استخوان و آرتروز و داشتن مشاغل سخت و در جوانان معمولا در اثر اسپاسم عضلانی در ناحیه کمر که در اثر ورزشهای سنگین و حرکات غیر اصولی اتفاق میافتد ایجاد میشود.
احتمال بروز کمردرد در تمام سنین اعم از جوانی، میانسالی و کهنسالی وجود دارد و این عارضه در مراحل اولیه معمولا با ورزش، حرکات فیزیوتراپی و استراحت بهبود مییابد. کمر درد همیشه به دلیل در رفتگی دیسک اتفاق نمیافتد، در بسیاری از موارد کمر درد به دلیل اسپاسم عضلات اطراف ستون فقرات بروز میکند.
دیسک معمولا در نقاطی از بدن که بیشترین حرکات مهره در آن وجود دارد مانند لولاهای حرکتی گردن و کمر اتفاق میافتد که این مسئله بین مهره ششم و هفتم گردنی و بین مهره چهارم و پنجم کمری شایعتر است.
دیسک کمر غالبا به شکل درد تیر کشنده و گاهی به شکل برق گرفتگی یا احساس گزگز در مسیر اعصاب مربوطه و همچنین اختلال حس درد و حرارت در آن نواحی است. در شرایطی که بیرون زدگی دیسک (فتق دیسک) با درمانهای طبی و استراحت بهبود نیابد و موجب اختلال در کارهای روزمره بیمار شود و در صورتی که در معاینات علائم عصبی وجود داشته باشد با صلاح دید متخصص مغز و اعصاب یا جراح دیسک کمر عمل جراحی دیسک انجام میشود.
۱) چسبندگی لایه ای از بافت نرم به نام فاشیا نیز باعث بسیاری از کمر درد ها مخصوصا خانمهای جوان می شود؛ معمولا این نوع کمر دردها با ماساژ درمانی و آب درمانی (علمی و اصولی) در طی مدت زمان کوتاهی درمان می شوند.
۲) کمر درد هایی که ناشی از افزایش و یا کاهش قوس ستون فقرات بوجود می آیند؛ این نوع کمردرد ها را می توان با درمان های فیزیوتراپی و آب درمانی؛ مخصوصا حرکات اصلاحی ورزشی درمان نمود.
۳) کوتاهی عضلات همسترینگ (عضلات پشت ران)؛ درمان این نوع کمر درد نیز به وسیله ورزش، فیزیوتراپی، آب درمانی و حرکات اصلاحی ورزشی درمان می شود.
۴) فتق دیسک کمر که در تصویر برداری (ام ار ای) مشخص شده باشد. این نوع کمر درد ها را تحت هیچ شرایطی نباید با تحرک بی رویه و یا سایر روش های پر خطر دستکاری نمود بلکه می بایست روند درمانی آن بوسیله پزشک معالج (متخصص ستون فقرات) درمان شود؛ بهترین درمان، استراحت می باشد البته آب درمانی در موارد خفیف درمان بسیار خوبی می باشد.
۵) درد هایی که ناشی از تحت فشار قرار گرفتن عصب سیاتیک در طول مسیر عبور خود به اندام تحتانی می باشند، پس از تشخیص بوسیله روش های مدرن تصویر برداری و تجویز روش های استراحت توسط پزشک معالج، آب درمانی نیز کمک کننده می باشد.
راه رفتن در آب استخر :
۱) در عمقهای متوسط با راه رفتن در ۴ جهت بدن؛ یعنی راه رفتن در داخل آب به سمت جلو و عقب و همینطور راه رفتن از پهلوی راست به چپ و از چپ به راست در عرض استخر.
۲)شنا کردن آهسته و آرام بطوریکه ستون فقرات تحت نیروی شناوری آب قرار بگیرد.
۳)استفاده از ماساژ آب گرم در جکوزی و بخار آب سونا.
منبع:علم وورزش
ادرس مطب : مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸
منبع:دکتر باقری مقدم
|
تحلیل رفتن دیسک های بین مهره ای، باعث ناپایدار شدن ستون فقرات شده و این وضعیت در درازمدت ممکن است باعث دیسک بین مهره ای یا فتق بین مهره ای، سفتی رباط ها و مفاصل و ایجاد خارهای استخوانی شود. همه این پیامدها باعث تنگ شدن کانال نخاعی و فشار بر روی ریشه های عصبی می شود که به درد و محدودیت حرکت می انجامد.
ورزش های مناسب برای تنگی کانال نخاع
در بیمارانی که دردهای اسکلتی- عضلانی در ستون فقرات (مخصوصا در مهره های گردنی و کمری) دارند و با تغییر وضعیت قرارگیری بدن، شدت درد تغییر می کند، انجام تمرین های ورزشی مناسب در بهبود وضعیت بدن امری ضروری و مفید خواهد بود. چنانچه تنگی نخاع ناشی از فتق دیسک بین مهره ای به داخل کانال نخاعی باشد و ضایعه دیگری مطرح نباشد تمرین های زیر پیشنهاد می شود:
1. تمرین های هوازی (پیاده روی، دوچرخه سواری و شنا)
این ورزش ها را به مدت ?? تا ?? دقیقه، ? روز در هفته در برنامه روزانه خود داشته باشید. سپس به تدریج زمان آن را به مدت ?? دقیقه (? تا ? روز در هفته) افزایش دهید. توجه داشته باشید که باید از دویدن و پریدن اجتناب کنید. ورزش های هوازی علاوه بر اینکه یکی از ورزش های خاص این بیماران هستند، تناسب اندام را نیز حفظ می کنند.
2. تمرین های ثبات ستون فقرات
این ورزش ها باید بعد از آموزش به وسیله کارشناسان به صورت انقباض همزمان عضلات عرضی ناحیه تحتانی شکم و عضلات عمقی ستون فقرات انجام پذیرد.
3. تمرین های مکنزی
این تمرین ها باید به صورت راست شدن و خم شدن به عقب در ناحیه کمر انجام شود.
4. تمرین های کششی
سعی کنید هر روز، انجام تمرین های انعطاف پذیری را به صورت کشش عضلات کمر، شکم، لگن و عضلات ران و ساق در برنامه روزانه خود داشته باشید. بسیاری از ورزش های مناسب برای تنگی کانال نخاعی بر تقویت عضلات شکم و کمر تاکید دارد. این ورزش های کششی روی عضلاتی که انعطاف پذیر نیستند و سفت هستند، انجام می گیرد.
5. ورزش های قدرتی و کششی
اگر هم ورزش های قدرتی و هم ورزش های کششی را انجام دهید، می توانید زودتر این درد را درمان کنید و به احتمال کمتری این درد را بار دیگر تجربه خواهید کرد.
6. اصلاح سبک زندگی
تغییراتی را در شیوه زندگی مانند نحوه مناسب نشستن، اجابت مزاج، بلند کردن وزنه و... داشته باشید. همچنین در تغییر جهت به سمت طرفین نیز باید اصلاحاتی صورت گیرد.
7. پرهیز از ورزش های نادرست
ممکن است این درد کمر ناشی از فتق دیسک یا سیاتیک باشد. در این صورت، انجام ورزش نادرست می تواند درد ناشی از تنگی کانال نخاعی را بدتر کند. بنابراین قبل از هر برنامه ورزشی، برای تشخیص علت درد، باید نزد پزشک بروید.
8. تقویت گردن
تقویت عضلات ناحیه گردن و افزایش دامنه حرکتی آن به چهار سمت (جلو، عقب و طرفین)، انقباض عضلات در برابر مقاومت (مانند استفاده از دست) همراه با کشش عضلات گردن (خم کردن گردن توسط دست) نیز توصیه می شود.
9. انجام درست تمرین ها
اگر ورزش را درست انجام ندهید، باعث می شوید تمرین های ورزشی نسبتا بی اثر باشند و ممکن است منجر به درد یا بدتر شدن آن شوند. پس بهتر است از مربی ورزشی یا فیزیوتراپ، طرز صحیح ورزش کردن را یاد بگیرید.
چرخش جانبی تنه
به پشت روی زمین دراز بکشید، زانوهایتان را بدون فشار آوردن خم کنید و تا حدی که ممکن است پنجه پاهایتان را صاف روی زمین قرار دهید. در حالی که زانوهایتان را در حالت خم شده و چسبیده به هم نگه داشته اید، آنها را به سمت چپ و پایین حرکت دهید. در حالی که در همین موقعیت قرار دارید، همین حرکت را به سمت راست انجام دهید. 10 تا 20 بار این حرکت را تکرار کنید.
جمع کردن دو زانو روی قفسه سینه
به پشت روی سطح صافی دراز بکشید، زانوها یتان را بدون فشار به حالت خم شده درآورید. زانوهایتان را به سمت قفسه سینه تان بیاورید، بعد با دست هایتان آن را در چنگ بگیرید تا بتوانید بیشتر به سمت بالاتنه بیاورید. برای 5 ثانیه در این حالت بمانید و بعد زانوها را پایین بیاورید. این حرکت را برای 10 تا 15 بار تکرار کنید.
جمع کردن یک زانو روی قفسه سینه
این حرکت مانند حرکت قبلی انجام می شود، فقط یک زانویتان را باید روی قفسه سینه جمع کنید.
پرس به سمت بالا
به شکم روی زمین دراز بکشید، دست هایتان را زیر تنه قرار دهید و با فشار آنها به سمت بالا تنه تان را از زمین بلند کنید، در این حالت لگنتان باید در تماس با زمین باقی بماند. کمر و باسنتان را شل نگه دارید و کشش ملایمی در آنها ایجاد کنید. ابتدا 5 ثانیه در این حالت بمانید و بعد به تدریج این زمان را تا 30 ثانیه افزایش دهید. هدفتان این باشد که 10 بار این تمرین را تکرار کنید.
خم کردن تنه با پاهای کشیده
آهسته در حالی که دست هایتان به طور کشیده و مستقیم جلویتان قرار دارد از مفصل لگن، تنه تان را به جلو و پایین خم کنید تا جایی که می توانید به سمت پایین بروید و بعد به آرامی به موقعیت شروع بازگردید. این حرکت را 8 تا 12 بار تکرار کنید.
خم کردن پشت
چهاردست و پا روی زمین قرار بگیرید به طوری که کف دست ها و زانوهایتان با زمین تماس داشته باشد. سپس تنه تان را به عقب ببرید طوری که گویی روی پاشنه های پاهایتان نشسته اید و بگذارید قفسه سینه تان به زمین نزدیک شود و دست هایتان به صورت کشیده روبرویتان روی زمین قرار بگیرد.
منبع:دکتر شجاعی
ادرس :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸
یکی از علل شایع کمردرد تنگی کانال نخاعی است. تنگی کانال نخاعی بیماری افراد میانسال و مسن است. میدانیم که نخاع در درون کانال استخوانی قرار دارد که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره ها تشکیل شده است. اگر به دلایلی این کانال تنگ شود فضای مورد نیاز نخاع کم شده و به آن فشار وارد میشود. این فشار همچنین به اعصابی که از نخاع خارج شده و به اندام تحتانی میرود وارد گشته که موجب بروز علائم بیماری میشود. کانال نخاعی در هر قسمتی از مسیر خود میتواند تنگ شود. این تنگی در ستون فقرات گردنی و یا کمری علائم متفاوتی دارد. تنگی کانال نخاعی کمری چگونه ایجاد میشودتنگ شدن کانال نخاع به علت رشد استخوان و بافت های دیگر به داخل این کانال است و این رشد بافت های اضافی جزئی از روند پیری و مسن شدن است. در حقیقت این بیماری معمولاً در افراد بالای 60-50 سال دیده میشود. در مرد و زن شیوع یکسانی دارد ولی معمولاً در خانم ها با علائم بیشتری بروز کرده و بیشتر نیاز به درمان پیدا میکند. شروع این بیماری با پیر شدن دیسک بین مهره ای است. با افزایش سن، دیسک بین مهره ای محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده و کوچک میشود. کاهش ارتفاع یسک موجب میشود مهره ها به یکدیگر نزدیک تر شوند و این نزدیک شدن مهره ها دو مشکل را ایجاد میکند. یکی اینکه سوراخ یا دهانه ای که بین دو مهره مجاور هم و در دو طرف آنها قرار دارد تنگ میشود. این دهانه ها محل خروج ریشه های عصبی از نخاع هستند. پس به این اعصاب فشار وارد میشود. مشکل دیگر اینست که با نزدیکتر شدن مهره ها به هم فشار بیشتری به مفاصل بین مهره ها وارد میشود که آنهم به نوبه خود موجب آرتروز و سائیدگی مفصل میشود. در مفصلی که سائیده میشود شروع به ساختن استخوان های اضافه در اطراف خود میکند. همچنین لیگامان های اطراف مفصل هم کلفت تر میشوند. مفاصل بین مهره ای هم همین کار را میکنند. این استخوان های اضافی و لیگامان های کلفت شده هم دهانه بین مهره ای و هم کانال نخاع را تنگ تر میکند. مجموعه این عوامل موجب افزایش فشار بر روی ریشه های عصبی میشوند که در حال خروج از نخاع هستند. در بعضی افراد کانال نخاعی بصورت مادرزادی تنگ است. این وضعیت در مردان بیشتر دیده میشود و علائم آن معمولاً در سنین 50-30 سالگی بروز مکند. | ||
|