جهت اشنایی با عوارض در رفتگی مفصل شانه حتما اینجا رابخوانید

درمان دررفتگی مفصل شانه معمولا بصورت جااندازی بسته است و در اکثر مواقع با موفقیت انجام شده و بیمار میتواند به فعالیت های روزمره و ورزشی برگردد. با این حال در مواردی ممکن است عوارضی برای بیمار بوجود آید.

مهمترین این عوارض عبارتند از

آسیب به عصب آگزیلری

عصب  اگزیلاری Axillary nerve یا عصب سیرکومفلکس Circumflex nerve در بسیاری از موارد دررفتگی مفصل شانه آسیب میبیند. علامت این آسیب، فلج شدن عضله دلتوید ( عضله ای که گردی و برجستگی شانه را میسازد) و کاهش حس در سطح بیرونی شانه است. پزشک معالج کارکرد این عصب را بررسی کرده و قبل و بعد از جااندازی مفصل آنرا در پرونده بیمار ثبت میکند. در مواردی که بدنبال دررفتگی مفصل شانه این عصب آسیب میبیند در اکثر موارد پس از چند هفته تا چند ماه کارکرد عصب بطور خودبخود بهبود میابد. البته اگر شدت آسیب به عصب زیاد باشد ممکن است فلجی و کاهش حس برای همیشه برای بیمار باقی بماند.

آسیب به دیگر اعصاب شانه

بندرت ممکن است اعصاب دیگر شانه بخصوص اعصاب طناب خلفی شبکه بازویی آسیب ببینند.

آسیب عروقی

در دررفتگی قدامی شانه ممکن است بر اثر جلو آمدن سر استخوان بازو به شریان آگزیلری Axillary artery آسیب برسد. آسیب به این شریان بخصوص در افراد مسن که دچار سفتی عروق یا تصلب شرایین هستند بیشتر دیده شود. همچنین در کسانی که دچار دررفتگی کهنه مفصل شانه هستند ممکن است در حین جااندازی مفصل به این شریان آسیب وارد شود.

شکستگی

گاهی اوقات همراه با دررفتگی مفصل شانه ممکن است  شکستگی در سر استخوان بازو  و یا در برجستگی سر استخوان بازو (توبروزیته بزرگ) بوجود آید. شکستگی توبروزیته بزرگ Greater tuberosity در اکثر موارد بعد از جااندازی مفصل شانه، خودبخود جامیفتد. در صورت جا نیفتادن نیاز به عمل جراحی و فیکس کردن قطعه با پیچ میشود. شکستگیگردن استخوان بازو اگر همراه با دررفتگی مفصل شانه باشد معمولا نیاز به عمل جراحی دارد. با استفاده از عمل جراحی شکستگی  جااندازی شده و با پیچ و پلاک فیکس میشود.

ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸

در صورتی که دچار در رفتگی مکرر شانه می شوید حتما اینجا را بخوانید

وقتی دررفتگی شانه تکرار میشود به آن دررفتگی مکرر میگویند و دررفتگی مکرر نیاز به درمان جراحی دارد. با هر بار دررفتن شانه بافت های اطراف آن از جمله لابروم و غضروف مفصل آسیب میبینند. وقتی این دررفتگی خیلی تکرار شود سر استخوان بازو آسیب دیده و عوارض غیر قابل برگشتی بجای میگذارد. پس قبل از اینکه وضعیت شانه به این حد برسد باید آن را درمان کرد.

وقتی شانه برای بار اول در میرود باید به درستی درمان شود. درمان نادرست موجب التیام ناقص کپسول مفصلی شده و این مشکل موجب میشود شانه پایداری خود را از دست بدهد. مفصل شانه مانند مفصل ران پایداری ذاتی ندارد. حفره گلنوئید که سر استخوان بازو در آن قرار گرفته و مفصل شانه را ایجاد میکند بسیار کم عمق است. حفره گلنوئید مانند استابولوم گود نیست و بنابراین میتوان گفت سر استخوان بازو به عوض اینکه در درون حفره گلنوئید قرار گیرد فقط بر روی آن نشسته است.

این وضعیت موجب میشود تا پایداری مفصل شانه بیشتر بر اثر کپسول مفصلی و رباط ها و عضلات اطراف آن تامین شود. در صورتیکه کپسول مفصل بعد از دررفتگی اولیه درست التیام نیابد حالت شلی و ضعف به خود گرفته و نمیتواند سر استخوان بازو را در درون خود نگه دارد. آسیب لابروم که در اطراف حفره گلنوئید قرار گرفته هم موجب ناپایدار شدن مفصل و تکرار دررفتگی میشود.

با عمل جراحی میتوان کپسول مفصلی و لابروم را محکم تر کرده بطوریکه دررفتگی تکرار نشود. 

ادرس :مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸