اگر میخواهید از چگونگی علل ایجاد پوکی استخوان اشنا بشین اینجا را کلیک کنید.

عامل ایجاد کننده پوکی استخوان را بشناسیم

 استخوان بافت زنده ای است که از دو لایه داخلی و خارجی تشکیل شده است. لایه داخلی ضخیم بوده و از شبکه های محکمی تشکیل شده که توده استخوانی را ایجاد می کند. در بدن انسان استخوان ها به طور مرتب ساخته شده و از بین می روند.

البته سرعت این روند در تمام عمر فرد یکسان نیست، به طوری که توده استخوانی در سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی به حداکثر میزان خود می رسد و سپس به تدریج کاهش می یابد.

حداکثر توده استخوانی در افراد مختلف متفاوت است و به عوامل ارثی، تغذیه، فعالیت بدنی و شیوه زندگی در طول دوره رشد بستگی دارد.

اگر میزان تخریب استخوان بیش از ساخته شدن آن باشد، فضاهای بین شبکه های داخلی استخوان بزرگ می شوند و اصطلاحا پوکی استخوان اتفاق می افتد.

در این وضعیت، استخوان ضعیف شده و با کوچک ترین ضربه دچار شکستگی می شود. این پدیده در سنین سالمندی شایع بوده اما با اقدامات ساده ای می توان آن را به تاخیر انداخت یا شدت آن را کاهش داد.

پوکی استخوان اغلب تا زمان شکستگی استخوانی علامتی ندارد

اهمیت پوکی استخوان در آن است که اغلب تا زمان شکستگی استخوانی علامتی ندارد. ستون فقرات، استخوان ران، لگن، مچ دست و انتهای ساعد به ترتیب شایع ترین محل هایی هستند که در اثر پوکی استخوان دچار شکستگی می شوند.

بسیاری از شکستگی های ستون فقرات تنها با درد شدید پشت همراه هستند و علامت دیگری ندارند. انحراف ستون مهره ها در اثر جوش خوردن خودبخودی آنها می تواند از علایم این بیماری باشد.

چه عواملی ایجاد کننده پوکی استخوان هستند؟

1-سن: با بالارفتن سن، تراکم استخوان در هر دو جنس به تدریج کاهش می یابد؛ به طوری که از حدود ۴۰ سالگی نیم تا یک درصد در سال کاهش می یابد.

2-جنس: پوکی استخوان در زنان به دلیل کم بودن توده استخوان و پدیده یائسگی شایع تر است؛ به طوری که زنان در هر سنی ۴ تا ۵ برابر مردان دچار شکستگی استخوان می شوند.

3-یائسگی و کاهش هورمون های جنسی: هورمون های جنسی نقش مهمی در استحکام استخوان ها دارند. بنابراین هر عاملی از جمله یائسگی که باعث کم شدن این هورمون ها شود پوکی استخوان را تسریع می کند.

4-سابقه فامیلی: در صورت سابقه شکستگی در بستگان نزدیک (پدر، مادر، خواهر و برادر) احتمال ابتلا به شکستگی تا دو برابر افزایش می یابد.

5-نژاد و عوامل ارثی: نژاد آسیایی و افرادی که پوست و موی روشن دارند، بیشتر در معرض پوکی استخوان هستند.

6-جثه بدنی: استخوان بندی ظریف و جثه کوچک تر موجب افزایش احتمال پوکی استخوان می شود.

7-بیماری های همراه: برخی بیماری ها نظیر بیماری های مزمن کبد و کلیه، دیابت نوع۱، افزایش هورمون تیروئید و پاراتیروئید، اختلالات هورمون های جنسی، اسهال مزمن و اختلالات سوء جذب، بی اشتهایی عصبی، پیوند اعضا و برخی سرطان ها باعث افزایش احتمال ابتلا به پوکی استخوان می شوند.

8-مصرف داروها: مصرف طولانی مدت داروهای حاوی کورتون، داروهای ضد صرع و داروهایی که برای درمان بیماری های تیروئید مصرف می شوند؛ موجب بروز پوکی استخوان می شود. این دسته داروها حتما باید با تجویز پزشک و درصورت نیاز با مکمل های دارویی مانند کلسیم و ویتامین «د» مصرف شوند.

9-ورزش و فعالیت بدنی: ورزش سبب افزایش رشد استخوانی بویژه در کودکی و دوران بلوغ می شود. ورزش مناسب و متناسب با سن به طور مستمر موجب افزایش تراکم استخوانی می شود.

10-رژیم غذایی: کلسیم باعث قوی شدن استخوان ها می شود. ویتامین «د» نیز مانند کلیدی است که باعث ورود کلسیم به استخوان ها و استحکام آنها می شود. مصرف این دو ماده در رژیم غذایی به پیشگیری از پوکی استخوان کمک می کند.

11-مصرف دخانیات و الکل: مصرف دخانیات شامل سیگار، قلیان، پیپ و چپق موجب اختلال در جذب کلسیم و ساخت استخوان، یائسگی زودرس، کاهش وزن و تخریب هورمون های جنسی می شود که به تسریع پوکی استخوان می انجامد. مصرف الکل نیز با کم کردن فعالیت سلول های سازنده استخوان موجب پوکی استخوان می شود.

پوکی استخوان چگونه منجر به شکستگی می شود؟

حدود ۵ درصد زمین خوردگی ها منجر به شکستگی می شوند

 مسلما استخوان هایی که استحکام کافی برای حفظ تعادل بدن را نداشته باشند، به راحتی متعاقب نیروهای جزیی مانند زمین خوردن و یا سقوط از پله دچار شکستگی می شوند.

به همین دلیل شایع ترین علت شکستگی های ناشی از پوکی استخوان سقوط و زمین خوردن است. عواملی مانند موانع محیطی، نور کم، اختلال بینایی، فراموشی و استفاده از داروهای خواب آور در افزایش احتمال سقوط و شکستگی نقش دارند.

پوکی استخوان علامتی ندارد اما با مشاهده علائم زیر به پزشک مراجعه کنید:

• کاهش قد به میزان حدود ۳ سانتی متر نسبت به دوران جوانی
• قوز درستون فقرات که به تازگی ایجاد شده باشد
• شکستگی دراثر ضربه خفیف یا زمین خوردن جزیی

اگر به پوکی استخوان مشکوک شدیم، چه کنیم؟

بخاطر داشته باشید که پوکی استخوان براحتی قابل تشخیص و درمان است. تشخیص پوکی استخوان توسط پزشک و با اندازه گیری تراکم استخوان انجام می شود.

اندازه گیری تراکم استخوان یک ر وش بدون درد است که با استفاده از دستگاه مخصوصی انجام شده و حدود ۱۵ دقیقه طول می کشد.

در صورت تشخیص پوکی استخوان با بکارگیری توصیه های دارویی و غیردارویی می توان از پیشرفت پوکی استخوان و شکستگی استخوان که مهم ترین عارضه آن است پیشگیری کرد.

رعایت رژیم غذایی، ترک مصرف دخانیات و فعالیت بدنی مناسب از پیشرفت پوکی استخوان جلوگیری می کند. داروهای موثر در افزایش توده استخوان باید با تجویز پزشک مصرف شوند. در صورت نیاز به این داروها آنها را مطابق دستور دارویی و بطور مستمر استفاده کنید.

در صورت بروز پوکی استخوان برای پیشگیری از شکستگی چه باید کرد؟

با پیش بینی دستگیره و نرده در محل پله، آشپزخانه و حمام؛ کنترل مستمر موانع عبور و مرور و استفاده از صندلی یا چهارپایه در حمام و آشپزخانه از زمین خوردن جلوگیری کنید.

همچنین اگر از داروهای آرام بخش استفاده می کنید حتما محل رفت و آمد خود را در شب کنترل کنید تا مانعی سر راه شما نباشد.

چگونه از بروز پوکی استخوان پیشگیری کنیم؟

برای پیشگیری از پوکی استخوان قرار گرفتن در معرض نور مستقیم آفتاب به دریافت ویتامین «د» کمک می کند.

از منابع کلسیم و ویتامین «د» به اندازه کافی در رژیم غذایی خود استفاده کنید.

از مصرف دخانیات به هر شکل (سیگار و قلیان) خودداری کنید.

ورزش مستمر و متناسب را در برنامه زندگی خود بگنجانید.

پزشکان چه توصیه های غذایی برای پیشگیری از بروز پوکی استخوان دارند؟

غلات، لبنیات، حبوبات، سبزی، ماهی و میوه را در رژیم غذایی خود بگنجانید. مصرف روزانه سه لیوان شیر یا ماست کم چرب (یا دو قطعه پنیر بجای هر لیوان شیر) می تواند کلسیم مورد نیاز روزانه بدن را تامین کرده به سلامت استخوان ها کمک می کند.

از مصرف نوشابه یا قهوه خودداری کرده و دوغ کم نمک را جایگزین آن کنید. روزانه ۶ تا ۸ لیوان آب بنوشید.

ماهی ها، جگر و تخم مرغ منابع غذایی حاوی ویتامین «د» هستند؛ از آنها در برنامه هفتگی غذایی خود استفاده کنید.

اگر قادر به انجام انواع ورزش ها نیستید حداقل سه بار در هفته به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پیاده روی کنید.

پیاده روی بهترین جایگزین برای انواع ورزش ها جهت جلوگیری از پوکی استخوان است.
 

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

اگر میخواهید از چگونگی پیشگیری پوکی استخوان اشنا شوید اینجا را کلیک کنید.

 

چگونه می‌شود استخوان های لگن را قوی کرد؟
پوکی استخوان، عارضه‌ای که در آن استخوان‌ها ضعیف و باریک می‌شوند،هر سال پوکی استخوان باعث تعداد بسیاری از شکستگی‌های استخوانی می‌شود و اغلب این شکستگی‌ها در استخوان‌های لگن، ستون فقرات و مچ رخ می‌دهند.
احتمال ابتلا به پوکی استخوان بسته به سن، نوع بدن، میزان هورمون استروژن، ترکیب ژنتیکی، نژاد، سبک زندگی، میزان فعالیت جسمی، رژیم غذایی و ابتلا به برخی از بیماری‌ها متفاوت است.

زنان به طور خاص بیشتر در معرض پوکی استخوان هستند، زیرا در چند سال ابتدای پس از یائسگی به میزان سریعی دچار تحلیل استخوان‌ها می‌شوند. پیشگیری باید مدت‌ها پیش از یائسگی شروع شود، اما علاوه بر مصرف کافی کلسیم و ویتامین D ، ورزش کردن اساس پیشگیری از پوکی استخوان است.
ورزش نه تنها مانع از تحلیل ‌رفتن استخوان ها می شود، بلکه توانایی حفظ تعادل بدن را بهبود می‌بخشد و عضلاتی را که ما برای قائم ایستادن به آنها تکیه می‌کنیم، تقویت می‌کند.

این اثرات مثبت ورزش، به پیشگیری از سقوط که یکی از علل اصلی شکستگی‌ها است کمک می‌کند. شکستن لگن، به خصوص در زنان سالمند، ممکن است به معلولیت دایمی، افسردگی و نیاز به مراقبت طولانی‌ مدت منجر شود.
این هشت تمرین ورزشی می‌توانند باعث استحکام استخوان‌های لگن شوند:
1- ایستادن روی صندلی
یک صندلی را به دیوار تکیه دهید. در جلوی صندلی بنشینید. زانوها‌ی‌تان را خم کنید و کف پاهای‌تان را روی زمین بگذارید. در وضعیت نیمه خمیده، به طوری که بازوهای‌تان متقاطع و دست‌های‌تان روی شانه باشد، به پشت صندلی تکیه دهید. در حالی که سر و گردن و کمرتان را صاف نگه ‌داشته‌اید، بالاتنه‌تان را جلو بیاورید و به تدریج از روی صندلی بلند شوید. مدتی در این حالت بمانید. بعد دوباره به آهستگی روی صندلی بنشینید و به وضعیت اولیه خود بازگردید. این حرکت را 8 تا 15 بار تکرار کنید. استراحت کنید و بار دوم تمرین‌ها را انجام دهید. هنگامی که آمادگی بدنی بیشتری پیدا کردید، در هر دست‌تان یک وزنه بگیرید و دست‌های‌‌تان را به صورت متقاطع روی سینه قرار دهید.
2- فشار رو به جلوی لگن
بایستید و پاهای‌تان را به اندازه عرض لگن از هم باز کنید. برای اطمینان از اینکه می‌توانید تعادل‌تان را حفظ کنید، یک میز یا پیشخوان را با دستتان بگیرید. پای راست‌تان را جلو بگذارید و پاشنه پای راست‌تان را روی زمین محکم کنید. زانوی راست‌تان باید به طور مستقیم بالای قوزک پای‌تان باشد،‌ نه جلوتر از آن. پای عقبی‌تان را با پنجه‌اش روی زمین قرار دهید.

سر، گردن، پشت و لگن‌تان را به صورت قائم و در یک خط قرار دهید. بدن‌تان را پایین بیاورید تا زمانی که ران راست شما تقریبا موازی با کف زمین قرار بگیرد (زانوی پای عقبی‌تان پایین‌تر قرار خواهد گرفت). نگذارید که مفصل راست لگن‌تان پایین سطح زانوی راست قرار گیرد. مدتی در این حال بمانید. با فشار به عقب، به وضعیت اول بازگردید. همین کار را با طرف چپ بدن‌تان انجام دهید. بعد دوباره این حرکات را تکرار کنید تا زمانی که با هر طرف بدن 8 بار آن را انجام دهید. وقتی که آمادگی بدنی بیشتری پیدا کردید، بازوهای‌تان را در کناره بدن‌تان یا در جلو نگه‌دارید، یا سعی کنید در دست‌تان وزنه بگیرید.

3- چمباتمبه زدن با دمبل
بایستید، به طوری که پاهای‌تان به اندازه عرض شانه‌های‌تان از هم فاصله بگیرد. در حالی که بازوهای‌تان در کنار بدن‌تان و کف دست‌های تان رو به بدن‌تان قرار دارد، در هر دست‌تان یک وزنه بگیرید. به آرامی روی زانوهای‌تان خم شوید و باسن‌تان را به اندازه 20 سانتی‌متر یا بیشتر پایین بیاورید (اما نگذارید که لگن‌تان پایین‌تر از سطح زانوها قرار بگیرد). مدتی در این حالت بمانید.

به آرامی به وضعیت شروع بازگردید. 8 تا 15 بار این حرکت را تکرار کنید. استراحت کنید و بعد دوباره این تعداد حرکات را انجام دهید. هنگامی که آمادگی بدنی بیشتری پیدا کردید، وزن وزنه‌ها را افزایش دهید. همچنین می‌توانید این تمرین را با نگه‌ داشتن وزنه‌ها در سطح گوش‌ها و بالای شانه‌ها انجام دهید.
4- باز کردن لگن
در 40 سانتی‌متری پشت صندلی بایستید. برای حفظ تعادل، دست‌ هایتان را به پشتی صندلی بگیرید.‌ تنه‌تان را به اندازه 45 درجه خم کنید و به آهستگی پای راست‌تان را به ‌طور مستقیم از پشت‌تان بالا ببرید. تا جایی که می‌‌توانید بدون خم کردن زانوی‌تان، پا را بالا ببرید، یا اینکه روی صندلی بیشتر خم شوید. به آرامی پای‌تان را پایین بیاورید و به وضعیت شروع بازگردید. این حرکت را 8 تا 15 بار انجام دهید. همین کار را با پای چپ‌تان انجام دهید. استراحت کنید و یک دور دیگر این حرکات را انجام دهید.
5- بلند کردن پا از پهلو
پشت صندلی‌تان بایستید، در حالی که پاهای‌تان کنار هم قرار گرفته اند. برای حفظ تعادل، پشتی صندلی را با دست بگیرید. در حالی که پاهای‌تان روبه‌رو‌ی‌تان قرار دارند، به آرامی پای راست‌تان را از پهلو بالا ببرید، تا زمانی که حدود 20 سانتی‌متر از زمین فاصله بگیرد. 8 تا 15 بار این کار را تکرار کنید. همین کار را با پای چپ‌تان انجام دهید. استراحت کنید و یک دور دیگر تمرین‌ها را انجام دهید.
6- خم کردن لگن
روی یک تشک به پشت دراز بکشید، طوری که زانوهای‌تان خم شده و کف هر دو پای‌تان صاف روی کف زمین قرار داشته باشد. کف دست‌های‌تان را روی استخوان‌های لگن قرار دهید. عضلات شکم‌تان را سفت کنید و به آرامی زانوی راست‌تان را به سمت قفسه سینه‌تان بالا ببرید، تا زمانی که پای راست‌تان حدود 30 سانتی‌متر از کف زمین فاصله بگیرد.

به آرامی پای‌تان را پایین بیاورید. مفاصل لگن دو طرف را در یک سطح قرار دهید (این کار به فعال شدن عضلات شکم کمک می‌کند) و کمرتان را به تشک بچسبانید. 8 تا 15 بار این حرکت را تکرار کنید. همین حرکت را با طرف چپ بدن هم انجام دهید. استراحت کنید و یک دور دیگر این حرکات را انجام دهید.
هنگامی که آمادگی بدنی‌تان بیشتر شد، این تمرین را بدون خم کردن زانو و با نگه‌داشتن ساق پا در حالت مستقیم انجام دهید. به این شکل:

در حالی که زانوی پای راست‌تان خم شده است و کف پای راست‌تان روی کف زمین قرار دارد، ساق پای چپ‌تان را راست کنید، به طوری که روی کف زمین قرار بگیرد. بعد در حالی که ساق پای چپ‌تان در حالت مستقیم قرار دارد، آن را بلند کنید تا زمانی که زانوی این پا به سطح زانوی خم‌شده برسد.

7- بالا آوردن پشت
به صورت روی تشک دراز بکشید، به‌طوری که زانوهای‌تان راست باشد و ران‌های‌تان روی تشک قرار گرفته باشد. بازوی راست‌تان را موازی بدن‌تان قرار دهید، به طوری که کف دست‌تان رو به بالا باشد. بازوی چپ‌تان را باز کنید و به طور صاف بالای سرتان قرار دهید، به طوری که کف دست‌تان رو به پایین باشد. در حالی که بینی‌تان را به سمت پایین نگه‌داشته‌اید، به آرامی ساق پای راست‌تان و بازوی چپ‌تان را از زمین جدا کنید ( و تا جایی که می‌توانید آنها را بالا ببرید).

سعی کنید که دست و گردن‌تان با بازوی‌تان در یک خط قرار گیرد. مدتی به این حالت بمانید و بعد به آرامی به وضعیت شروع بازگردید. 8 تا 15 بار این کار را تکرار کنید. همین تمرین را با ساق پای چپ و بازوی راست‌تان تکرار کنید. مدتی استراحت کنید و یک دور دیگر این حرکات را انجام دهید. هنگامی که آمادگی بدنی بیشتری پیدا کردید، سعی کنید هنگام بلند کردن بازو و ساق پا، شانه‌ها و بخش بالایی قفسه سینه‌تان را هم بالا ببرید.
8- کشش لگن
روی پشت‌تان دراز بکشید، در حالی که زانوهای‌تان خم شده است و کف پاهای‌تان صاف روی زمین قرار گرفته است. در همه مدت شانه‌های‌تان را روی زمین نگه ‌دارید. به آرامی هر دو ساق پای‌تان را به یک طرف پایین بیاورید، در حالی که زانوهای‌تان در کنار هم قرار دارد ‌و سرتان را به طرف مخالف بچرخانید.

باید کشش را در طول عضلات لگن‌ و پهلوی‌تان حس کنید. 20 تا 30 ثانیه در این حالت بمانید. زانوهای‌تان را دوباره به خط وسط بازگردانید . 

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

جهت جلوگیری از کمر درد صحیح نشستن را از اینجا یاد بگیرید.

 

این روزها افراد بیشتر ساعات روز را در حالت نشسته هستند و بیشتر کارها به صورت نشسته انجام می‌شود.

 

کارشناسان بهداشت می‌گویند توجه نکردن به حالت و وضعیت بدن هنگام نشستن و رعایت نکردن اصول صحیح نشستن در طولانی ‌مدت سبب بیماری‌های اسکلتی و عضلانی،تغییر شکل ستون مهره‌ها،کمردرد و بیرون ‌زدگی دیسک مهره‌ها می‌شود بنابراین توجه به حالت و وضعیت بدن و رعایت اصول صحیح نشستن در پیشگیری از این مشکلات موثر است...

روش صحیح نشستن

 پیشتر تصور می‏شد که بهترین حالت نشستن حالتی است که فرد کاملا صاف و با زاویه 90 درجه بنشیند. در حالی که بررسی‌های اخیر نشان داده است که راست نشستن بهترین حالت نشستن نیست.

 

محققان اسکاتلندی و کانادایی با استفاده از شکل جدیدی از تصویر برداری «ام.آر.آی» نشان دادند که راست نشستن فشار غیرضروری در ناحیه کمر ایجاد می‌کند.

در این مطالعه بیماران را در سه وضعیت متعدد نشستن مورد بررسی قرار دادند.وضعیت خمیده که در آن بدن به سمت جلو خم می‌شود به طوری که گویی روی میز خم شده است،وضعیت نشستن عمودی 90 درجه‌ای و وضعیت «راحت» که در آن درحالی که پاها روی زمین قرار دارند،بدن به عقب خم می‌شود و با ران‌ها زاویه‌ای 135درجه‌ای می‌سازد.
در این مطالعه بیشترین میزان حرکت نا به جای دیسک در وضعیت عمودی نشستن 90 درجه‌ای دیده شد.

 

همچنین کمترین میزان حرکت نا به جای دیسک در وضعیت نشستن 135درجه‌ای دیده شد که نشان می‌دهد نشستن در وضعیت راحت‌تر فشار کمتری بر دیسک‌های ستون مهره‌ها و ماهیچه‌ها و تاندون‌های مربوطه وارد می‌کند.

 

در حالت خمیده نیز کاهشی در ارتفاع دیسک ستون مهره‌ها دیده شد.محققان با بررسی تمامی ‌نتایج آزمایش اعلام کردند که حالت نشستن 135 درجه‌ای بهترین وضعیت برای کمر است و توصیه می‌کنند افراد این‌گونه بنشینند.

 

صحیح نشستن موقع رانندگی

کمردرد یکی از مشکلات شایع در میان رانندگان است.

 

برای پیشگیری از کمر درد باید به نقاط فشار و اصول کلی حفظ انحنای ستون مهره‌ها دقت کنید. هنگام رانندگی سر و گردن تان را صاف نگه‌دارید.

 

سرتان را به اطراف خم نکنید، طوری قرار بگیرید که گوش‌های‌تان در امتداد شانه‌هایتان قرار بگیرد.بهتر است دست‌ها در حالت کشیده روی فرمان باشد.

 

صندلی را خیلی نخوابانید و خیلی به سمت جلو خم نشوید.پاها هم باید کاملا کشیده و در وضعیت راحتی قرار داشته باشد.برخی رانندگان خودشان تغییراتی در صندلی ایجاد می‌کنند که ‌این تغییرات گاهی غیر اصولی است و به ستون مهره‌ها آسیب می‌رساند.

  

ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

 

اگر از درد قسمت داخلی ارنج خود رنج میبرید اینجا را کلیک کنید.

بیماری گلف البو یا آرنج گلف بازان مشکلی است که بر اثر کشش بیش از حد تعدادی تاندون در سمت داخلی مفصل آرنج بوجود میابد. به علت شیوع بیشتر این بیماری در افراد گلف باز این نام را بر آن نهاده اند. علائم گلف البو چیست مهمترین علامت این بیماری درد بر روی برجستگی اپی کندیل داخلی آرنج است. این درد به قسمت داخلی ساعد هم انتشار پیدا میکند. خم کردن مچ دست و فشردن اجسام در دست شدت درد را افزایش میدهد. در این بیماری قدرت مشت کردن دست کم میشود.               محل احساس درد در بیماری آرنج گلف بازان تشخیص بیماری آرنج گلف بازان بیشتر با معاینه ای است که پزشک از بیمار به عمل میاورد. گاهی اوقات علائم سندروم تونل کوبیتال بسیار شبیه به بیماری آرنج گلف بازان میشود. پزشک معالج برای افتراق بین این دو بیماری ممکن است از تست الکترودیاگنوستیک یا نوار عصبی استفاده کند. گاهی اوقات استفاده از ام آر آی و در بعضی موارد سونوگرافی برای تشخیص بیماری آرنچ گلف بازان لازم است. درمان آرنج گلف بازان                     بریس بالای ساعد          مهمترین اقدامات درمانی در آرنج گلف بازان عبارتند از اجتناب از حرکاتی که شدت درد را افزایش میدهند استفاده از داروهای ضد التهاب استفاده از بریس های خاص آرنج و ساعد تزریق داروهای کورتیکوستروئیدی در محل تاندون به توسط پزشک شوک ویو تراپی Shock wave therapy سرما درمانی و تحریک الکتریکی محل درد به توسط فیزیوتراپ انجام حرکات نرمشی کششی و سپس تقویتی برای عضلات ساعد   طب  سوزنی در درمان  گلف البو از  طریق  افزایش اندورفین کنترل  و  هدایت مسیر درد کمک قابل توجهی  به بیمار  میکند(دکتر نیاستی) در صورتیکه انجام درمان های ذکر شده به مدت کافی نتواند درد بیمار را کاهش دهد ممکن است پزشک معالج تصمیم به عمل جراحی بگیرد. در حین عمل جراحی پزشک  برش های ظریفی در محل اتصال تاندون عضلات خم کننده مچ دست به برجستگی اپی کندیل داخلی میدهد تا کشش بر روی تاندون کم شود. همچنین در صورت ایجاد بافت های ناجور در داخل تاندون آن بافت ها خارج میشوند.

منبع :ایران ارتوپد  ادرس مطب: مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

جهت اشنائی با ورزشهای داخل اب جهت بیماران ام اس اینجا را کلیک کنید.

 

ورزش در آب
ورزش نقشی حیاتی در درمان MS دارد. ولی برنامه ورزشی می بایست با اختلال نورولوژیک بیمار تنظیم گردد. افزایش انقباض عضله بسته به درجه آسیب سیستم عصبی مرکزی بر روی اختلالات حرکتی تأثیر می گذارد.

مقالات پزشکی و بهداشتی - ورزش در آب برای بیماران ام اس

ورزش در آب یک محیط شناور و بی خطر برای این دسته از افراد ایجاد می کند. آب گرم 80تا 84 درجه فارنهایت (30 تا 31 درجه سانتی گراد) از سفتی عضلات می کاهد و این اجازه حرکت آسان تر را به بیمار می دهد. کار کردن در محیطی که آب تا سینه باشد باعث می شود که به علت شناوری بدن وزن کمتری را متحمل شود و این موضوع باعث کاهش سفتی در ساق پاها گردیده و به راه رفتن کمک می کند. عدم فعالیت سریع منجر به از دست دادن تناسب بدن می گردد که با تکرار تمرین ها در آب، آمادگی جسمانی و هم آهنگی حرکات بدن بهبود می یابد.اگرچه ورزش در آب آنچه را که تخریب شده و از دست رفته باز نمی گرداند ولی به علت خصوصیات درمانی آب، قدرت استقامت و هم آهنگی فرد مبتلا را بهبود می بخشد.سطح مبتدییک ست را با 10 تا 15 تکرار انجام دهید.1- گرم کردن با راه رفتن در طول استخرموقعیت: آب در ارتفاع سنه قرار داشته باشد.توضیح: به حالت معمولی در آب استخر راه بروید. زمانی که به آن طرف استخر رسیدید عقب عقب به طرف محل شروع بازگردید. این تمرین را چندین بار، حدود 8 تا 10 دقیقه تکرار کنید.2- راه رفتن از پهلوموقعیت: آب تا ارتفاع سینه قرار داشته باشد، در حالی که بدن چرخیده و پهلو رو به دیوار عرضی استخر قرار دارد.توضیح: گام به گام از پهلو در میان استخر قدم بردارید. بعد از هر قدم پاها را کنار هم قرار دهید، هر دو پا رو به جلو باشند، اجازه ندهید هنگامی که گام برمی دارید، پایتان بلغزد.3- لگدهای بلندموقعیت: در کناره استخر جایی که آب تا سینه قرار گرفته، بایستید. انگشتان پا رو به بالا بوده و پا را تا آنجا که امکان دارد و راحت هستید، صاف بالا بیاورید و بلند کنید. زانو قفل شده و پای دیگر کاملا صاف باشد و هم چنین پاشنۀ پا روی زمین قرار گرفته باشد.توضیح: در امتداد حرکت ضربۀ پا به جلو، پا را به عقب ببرید.20 تا 30 بار این تمرین را با یک پا تکرار کرده سپس پا را عوض کنید.4- دور کردن ران از بدن رو به دیوارموقعیت: رو به دیوار و در آبی که ارتفاع آن حد فاصل کمر تا سینه است، طوری بایستید که پاها 6 اینچ (15 سانتی متر) از هم فاصله داشته و انگشتان رو بو جلو قرار گرفته باشند.توضیح: یک پا را از طرف پهلو طوری بلند کنید که انگشتان پا به طرف داخل چرخیده باشند (مثل پای کبوتر). کمر را صاف نگه دارید.پا تنها تا حدود زاویه 45 درجه می تواند بالا برود. انگشتان پا را مثل پای کبوتر نگه دارید تا گروه عضلانی موردنظر به تنهایی و جدا از بقیه قدرتمند شود.5- حرکت رفت و برگشتی روی پاشنهموقعیت: رو به دیوار استخر در آبی به ارتفاع قفسه سینه بایستید. پاها رو به جلو و 4 اینچ (10 سانتی متر) از دیوار فاصله داشته باشند.توضیح: روی پنجه ها تا آنجا که ممکن است بلند شوید. سپس وزن خود را روی پاشنه ها انداخته و روی پاشنه ها بغلتید. زانوها باید قفل شده باشند. روی پنجه بروید و سپس روی پاشنه بغلتید.این تمرین را بسته به توانتان بین 20 تا 30 بار تکرار کنید.6- حرکت چرخشی تنهوسایل: در این تمرین از تخته شنا یا وزنه های بزرگ شناور استفاده کنید.موقعیت: این تمرین را در آبی با ارتفاع بالاتر از کمر تا سینه انجام دهید. پشت به دیوارۀ استخر.توضیح: دو طرف تخته شنا را بگیرید. تا آنجا که ممکن است و به آرامی بالاتنه را از یک طرف به طرف دیگر حرکت دهید. پاها رو به جلو باشد و به اندازه عرض شانه از هم باز شود. زمان چرخش پاشنۀ پا را کاملا روی زمین قرار داده و آنها را ثابت نگه دارید.7- زانو در بغل (به طرف سینه)موقعیت: در آبی که تا سینه است طوری که کمر صاف و کاملا به دیوار تکیه داده باشد، بایستید.توضیح: در حالی که پشت خود را کاملا به دیار چسبانده اید، زانوی خود را جمع و به طرف سینه بالا بیاورید. زانوی خود را در بغل گرفته و بین 5 تا 10 ثانیه نگه دارید. بعد از 5 تا 10 تکرار با یک پا، پا را عوض کنید. این تمرین را دوباره با پای اول انجام داده و ادامه دهید.7- پرواز روی سینهوسایل: در این تمرین از کفی دستی استفاده کنید.موقعیت: در آبی که تا سینه ارتفاع دارد بایستید. پاها به اندازه عرض شانه از هم باز و رو به جلو قرار گرفته باشد. روی کفی ها باید با حرکت به طرف جلو و آرنج های راست (قفل) شده محکم شده باشد.توضیح: درحالی که کفی ها زیر سطح آب قرار گرفته اند، دست ها را به آرامی به طرفین بدن و عقب ببرید. بعد از آن که دست ها در پهلوها از بدن فاصله گرفتند روی کیفی ها را برگردانید و آنها را با فشار آب به جلو به یکدیگر نزدیک کنید. دوباره رو کفی ها را برگردانید و دست ها را به عقب فشار دهید تا از هم دور شوند. بین 20 تا 30 بار این تمرین را تکرار کنید.8- پرس شانه به طرف پایینوسایل: در این تمرین از کفی دستی استفاده کنید.موقعیت: در آبی که تا سینه ارتفاع دارد بایستید. پاها به اندازه عرض شانه از هم باز باشد. پاها صاف و زانوها قفل شده باد، دست ها در در حالی که آرنج ها کاملاً راست (قفل) شده و کف دست ها به طرف پایین است در جلوی بدن قرار دهید.توضیح: دست ها و بازوان را به طرف ران فشار داده و آنها را نزدیک بدن نگه دارید. دست ها را برگردانید و آرنج را قفل کرده به طرف سطح آب فشار وارد کیند. بسته به توانتان تمرین را 20 تا 30 بار تکرار کنید.9- چرخش مچ هاموقعیت: در آبی به ارتفاع قفسه سینه بایستید. کمرتان را راست گرفته کاملاً به دیوار بچسبید. باید بازو با ساعد زاویۀ 90 درجه بسازد. قسمت بالای بازو را به دیوار استخر بچسبانید و کف دست ها را به طرف بالا بیاورید.توضیح: در حالی که کف هر دو دست به طرف بدن است، دست ها را از مچ تا جایی که ممکن است به طرف بالا خم کرده و سپس آنها را رها کنید و به طرف بیرون بکشید. برای ایجاد مقاومت بیشتر می توان از کفی استفاده کرد. بسته به توانتان بین 10 تا 20 بار تمرین را تکرار کنید. مقالات پزشکی و بهداشتی - ام اس سنترویرایش و تلخیص:آکاایران

ورزش در آب یک محیط شناور و بی خطر برای این دسته از افراد ایجاد می کند. آب گرم 80تا 84 درجه فارنهایت (30 تا 31 درجه سانتی گراد) از سفتی عضلات می کاهد و این اجازه حرکت آسان تر را به بیمار می دهد. کار کردن در محیطی که آب تا سینه باشد باعث می شود که به علت شناوری بدن وزن کمتری را متحمل شود و این موضوع باعث کاهش سفتی در ساق پاها گردیده و به راه رفتن کمک می کند. عدم فعالیت سریع منجر به از دست دادن تناسب بدن می گردد که با تکرار تمرین ها در آب، آمادگی جسمانی و هم آهنگی حرکات بدن بهبود می یابد.
اگرچه ورزش در آب آنچه را که تخریب شده و از دست رفته باز نمی گرداند ولی به علت خصوصیات درمانی آب، قدرت استقامت و هم آهنگی فرد مبتلا را بهبود می بخشد.
سطح مبتدی
یک ست را با 10 تا 15 تکرار انجام دهید.
1- گرم کردن با راه رفتن در طول استخر
موقعیت: آب در ارتفاع سنه قرار داشته باشد.
توضیح: به حالت معمولی در آب استخر راه بروید. زمانی که به آن طرف استخر رسیدید عقب عقب به طرف محل شروع بازگردید. این تمرین را چندین بار، حدود 8 تا 10 دقیقه تکرار کنید.
2- راه رفتن از پهلو
موقعیت: آب تا ارتفاع سینه قرار داشته باشد، در حالی که بدن چرخیده و پهلو رو به دیوار عرضی استخر قرار دارد.
توضیح: گام به گام از پهلو در میان استخر قدم بردارید. بعد از هر قدم پاها را کنار هم قرار دهید، هر دو پا رو به جلو باشند، اجازه ندهید هنگامی که گام برمی دارید، پایتان بلغزد.
3- لگدهای بلند
موقعیت: در کناره استخر جایی که آب تا سینه قرار گرفته، بایستید. انگشتان پا رو به بالا بوده و پا را تا آنجا که امکان دارد و راحت هستید، صاف بالا بیاورید و بلند کنید. زانو قفل شده و پای دیگر کاملا صاف باشد و هم چنین پاشنۀ پا روی زمین قرار گرفته باشد.
توضیح: در امتداد حرکت ضربۀ پا به جلو، پا را به عقب ببرید.
20 تا 30 بار این تمرین را با یک پا تکرار کرده سپس پا را عوض کنید.
4- دور کردن ران از بدن رو به دیوار
موقعیت: رو به دیوار و در آبی که ارتفاع آن حد فاصل کمر تا سینه است، طوری بایستید که پاها 6 اینچ (15 سانتی متر) از هم فاصله داشته و انگشتان رو بو جلو قرار گرفته باشند.
توضیح: یک پا را از طرف پهلو طوری بلند کنید که انگشتان پا به طرف داخل چرخیده باشند (مثل پای کبوتر). کمر را صاف نگه دارید.پا تنها تا حدود زاویه 45 درجه می تواند بالا برود. انگشتان پا را مثل پای کبوتر نگه دارید تا گروه عضلانی موردنظر به تنهایی و جدا از بقیه قدرتمند شود.
5- حرکت رفت و برگشتی روی پاشنه
موقعیت: رو به دیوار استخر در آبی به ارتفاع قفسه سینه بایستید. پاها رو به جلو و 4 اینچ (10 سانتی متر) از دیوار فاصله داشته باشند.
توضیح: روی پنجه ها تا آنجا که ممکن است بلند شوید. سپس وزن خود را روی پاشنه ها انداخته و روی پاشنه ها بغلتید. زانوها باید قفل شده باشند. روی پنجه بروید و سپس روی پاشنه بغلتید.این تمرین را بسته به توانتان بین 20 تا 30 بار تکرار کنید.
6- حرکت چرخشی تنه
وسایل: در این تمرین از تخته شنا یا وزنه های بزرگ شناور استفاده کنید.
موقعیت: این تمرین را در آبی با ارتفاع بالاتر از کمر تا سینه انجام دهید. پشت به دیوارۀ استخر.
توضیح: دو طرف تخته شنا را بگیرید. تا آنجا که ممکن است و به آرامی بالاتنه را از یک طرف به طرف دیگر حرکت دهید. پاها رو به جلو باشد و به اندازه عرض شانه از هم باز شود. زمان چرخش پاشنۀ پا را کاملا روی زمین قرار داده و آنها را ثابت نگه دارید.
7- زانو در بغل (به طرف سینه)
موقعیت: در آبی که تا سینه است طوری که کمر صاف و کاملا به دیوار تکیه داده باشد، بایستید.
توضیح: در حالی که پشت خود را کاملا به دیار چسبانده اید، زانوی خود را جمع و به طرف سینه بالا بیاورید. زانوی خود را در بغل گرفته و بین 5 تا 10 ثانیه نگه دارید. بعد از 5 تا 10 تکرار با یک پا، پا را عوض کنید. این تمرین را دوباره با پای اول انجام داده و ادامه دهید.
7- پرواز روی سینه
وسایل: در این تمرین از کفی دستی استفاده کنید.
موقعیت: در آبی که تا سینه ارتفاع دارد بایستید. پاها به اندازه عرض شانه از هم باز و رو به جلو قرار گرفته باشد. روی کفی ها باید با حرکت به طرف جلو و آرنج های راست (قفل) شده محکم شده باشد.
توضیح: درحالی که کفی ها زیر سطح آب قرار گرفته اند، دست ها را به آرامی به طرفین بدن و عقب ببرید. بعد از آن که دست ها در پهلوها از بدن فاصله گرفتند روی کیفی ها را برگردانید و آنها را با فشار آب به جلو به یکدیگر نزدیک کنید. دوباره رو کفی ها را برگردانید و دست ها را به عقب فشار دهید تا از هم دور شوند. بین 20 تا 30 بار این تمرین را تکرار کنید.
8- پرس شانه به طرف پایین
وسایل: در این تمرین از کفی دستی استفاده کنید.
موقعیت: در آبی که تا سینه ارتفاع دارد بایستید. پاها به اندازه عرض شانه از هم باز باشد. پاها صاف و زانوها قفل شده باد، دست ها در در حالی که آرنج ها کاملاً راست (قفل) شده و کف دست ها به طرف پایین است در جلوی بدن قرار دهید.
توضیح: دست ها و بازوان را به طرف ران فشار داده و آنها را نزدیک بدن نگه دارید. دست ها را برگردانید و آرنج را قفل کرده به طرف سطح آب فشار وارد کیند. بسته به توانتان تمرین را 20 تا 30 بار تکرار کنید.
9- چرخش مچ ها
موقعیت: در آبی به ارتفاع قفسه سینه بایستید. کمرتان را راست گرفته کاملاً به دیوار بچسبید. باید بازو با ساعد زاویۀ 90 درجه بسازد. قسمت بالای بازو را به دیوار استخر بچسبانید و کف دست ها را به طرف بالا بیاورید.
توضیح: در حالی که کف هر دو دست به طرف بدن است، دست ها را از مچ تا جایی که ممکن است به طرف بالا خم کرده و سپس آنها را رها کنید و به طرف بیرون بکشید. برای ایجاد مقاومت بیشتر می توان از کفی استفاده کرد. بسته به توانتان بین 10 تا 20 بار تمرین را تکرار کنید.

منبع:اکا ایران 

ادرس مطب : مازندران_تنکابن_میدان شهید شیرودی_جنب آموزش و پرورش_ساختمان پارس_طبقه۲_واحد۱۸

ورزش در آب برای بیماران ام اس