مفصل آرنج میتواند بدنبال ضربات شدیدی که به اندام فوقانی وارد میشود دچار دررفتگی شود. درمان این دررفتیک باید بسرعت انجام شود تا احتمال بروز عوارض احتمالی کاهش یابد.
معمولاً علائم واضح و به صورت تغییر شکل آرنج همراه با درد شدید است. بعد از مدتی آرنج متورم میشود. بیمار آرنج در رفته را با دست مقابل گرفته و از حرکت آن جلوگیری مسکند. هر گونه حرکت آرنج با درد شدید توام است. معمولاً بعد از مدت کوتاهی از ضربه، قسمت داخلی مفصل کبود میشود.
پزشک معالج از رادیوگرافی ساده برای تشخیص دررفتگی کمک میگیرد. عکس برداری از آرنج میتواند جهت جابجایی استخوان ها و وجود یا عدم همراهی شکستگی با دررفتگی را نشان میدهد.
مانند هر دررفتگی دیگر باید بسرعت اقدام به جااندازی دررفتگی کرد. بهتر است جااندازی در اطاق عمل و با بیهوشی عمومی انجام شود ولی میتوان آنرا در بخش اورژانس هم انجام داد. قبل از اقدام به جااندازی، درد بیمار با تجویز داروهایی کم میشود.
برای جااندازی ابتدا کم پزشک، در طرف بالای سر بیمار قرار گرفته و بازوی بیمار را میگیرد. پزشک در طرف پای بیمار ایستاده و با یک دست، مچ دست بیمار را میگیرد و آرنج را خم میکند. سپس ساعد را در امتداد طولش میکشد و در همان حال با دست دیگر زائده اولکرانون را به سمت جلو هل میدهد.
بعد از جااندازی، کل اندام فوقانی در یک اتل گذاشته شده تا بمدت یک تا دو هفته بیحرکت شود. در این بیماران حرکات آرنج باید خیلی زود شروع شود وگرنه آرنج دچار محدودیت حرکتی خواهد شد. مفصل آرنج به آسیب بسیار حساس بوده و محدودیت حرکتی خیلی سریع در آن ایجاد میشود پس طول مدت بیحرکتی باید کم باشد و هم پزشک و هم بیمار باید به انجام زودرس حرکات مفصل توجه خاص بکنند. بعد از شروع حرکات و نرمش های خاص زیر نظر پزشک معالج و فیزیوتراپ، نرمش هایی هم برای تقویت عضلات اطراف آرنج باید به توسط بیمار انجام شود. با تمام این اوصاف ممکن است قدری محدودیت حرکت بصورت محدودیت در باز شدن کامل آرنج برای بیمار باقی بماند.
در مواردی که دررفتگی آرنج همراه با شکستگی باشد معمولاً نیاز به عمل جراحی وجود دارد.
ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸