علل شایع درد کشاله ران عبارتند از:
– کشیده شدن عضلات، تاندون یا رباطهای پا: این مشکل اغلب در افرادی که ورزشهای مانند هاکی، فوتبال و فوتسال انجام میدهند رخ میدهد.
– فتق: این مشکل زمانی رخ میدهد که یک نقطهی ضعیف در دیوارهی عضلات شکم وجود داشته باشد؛ این نقطهی ضعیف به اندامهای داخلی اجازه میدهد که از این طریق فشار وارد کنند.
– بیماری و آسیب وارد شدن به مفصل ران
– آسیب دیدن رباط استخوان انتهای کمر: ممکن است بارها و بارها درد کشاله ران ناشی از آسیب دیدن رباط استخوان انتهای کمر با آسیب دیدن فتق اشتباه گرفته شود.
– آسیب دیدن استخوان تهیگاهی ماهیچه کمر: التهاب تاندون استخوان تهیگاهی ماهیچه کمر اغلب ناشی از یک آسیب حاد است که معمولاً به علت حرکات سریع رخ میدهد. این آسیب به دلیل صدمات ناشی از استفاده بیش از حد و خم کردن مکرر مفصل ران نیز اتفاق میافتد.
– سستی رباط در نقطه اتصال استخوان شرمگاهی (رباط مفصل ناحیه تناسلی)- تورم کیسههای مفصلی ران
– مشکلات ستون فقرات در کمر نزدیک دندههای پایینی
– مراحل مختلف بارداری
علل کمتر شایع درد کشاله ران عبارتند از:
– التهاب بیضه یا زائدهی طویل عقب بیضه و ساختارهای وابسته به آن
– پیچ خوردن طناب بیضهای که به بیضه متصل است (پیچش بیضه)
– تومور بیضه
– سنگ کلیه
– التهاب روده کوچک یا بزرگ
– عفونت پوست
– بزرگ شدن غدد لنفاوی
– عفونت مجاری ادراری
در صورتی که درد خفیف کشاله ران خود به خود در حال خوب شدن باشد نیازی به پزشک نیست اما برای مواردی که منجر به درد و ناراحتی شدید میشود، به مراقبتهای پزشکی ویژه نیاز است.
در بیشتر موارد درد کشاله ران به مراقبت و درمان پزشکی نیازی نیست. با این حال اگر درد شدید و طولانی و همراه با تب یا تورم وجود داشته باشد، باید برای درمان نزد پزشک بروید. ممکن است این علائم نشان از یک بیماری شدیدتری باشد.
پزشک علائم شما را بررسی میکند و در مورد فعالیتهای بدنی که اخیراً انجام دادهاید از شما سؤال میپرسد. این اطلاعات به پزشک کمک میکند که مشکل را تشخیص دهد. سپس پزشک در صورت لزوم یک معاینه فیزیکی از ناحیه کشاله ران و تستهای دیگری روی شما انجام میدهد.
پزشک یک انگشت روی کیسهی بیضه (کیسهای که بیضهها در آن قرار دارند) فرو میکند و از شما میخواهد که سرفه کنید. سرفه کردن فشار شکم را افزایش میدهد و رودهها را به جلو، به سوی دهانه فتق هل میدهد.
اگر استخوانی شکستگی دارد، بیضه توده دارد و یا تخمدانها کیست دارند و اینها باعث درد کشاله ران شدهاند، انجام این تستها میتواند در تشخیص این عوامل به پزشک کمک کند.
این نوع آزمایش خون میتواند در صورت وجود عفونت، آن را تشخیص دهد.
از آنجایی که درد کشاله ران میتواند دلایل متنوعی داشته باشد، نوع درمان به نتایج معاینه و تستهای انجامشده بستگی دارد. همانطور که قبلاً ذکر شد، آسیب دیدن رباط و تاندون یک دلیل شایع درد کشاله ران است. در این موارد، پزشک معمولاً مصرف داروهای ضد التهاب، استراحت کامل و گذاشتن یخ روی ناحیه مورد نظر را توصیه میکند. اگرچه این روش درمانی درد را به طور موقت تسکین میدهد، اما رباطها و تاندونهای ضعیف را ترمیم نمیکند. شواهد حاکی از آن است که این درمانها مانع از فرایند درمان بافت نرم میشود و زوال و انحطاط آنها را سرعت میبخشد.
– استراحت. به مدت 5 تا 7 روز استراحت کنید و پس از آن وضعیت خود را بررسی کنید.
– برای 15 تا 20 دقیقه روی ناحیه مورد نظر یک بسته یخ قرار دهید، در هر روز 3 تا 4 بار این کار را انجام دهید تا تورم و درد ناحیه کاهش پیدا کند.
– برای اعمال فشار روی ناحیه و کاهش تورم آن، از باندهای الاستیکی یا پانسمان استفاده کنید.
– مصرف آسپیرین، استامینوفن، ایبوپروفن و ناپروکسن میتواند درد را تسکین دهد. آسپیرین، ایبوپروفن و ناپروکسن علاوه بر تسکین درد، التهاب را نیز کاهش میدهند.
– در صورتی که قدرت عضلات ناحیه مورد نظر به طور قابلتوجهی کم شد و یا اگر با گذشت دو هفته علائم بیماری به طور قابلتوجهی فروکش نکرد، نزد پزشک بروید.
درمان دستی باید در اسرع وقت اجرا شود.
اولین چیزی که پزشکان باید در درمان آسیب کشاله ران انجام دهند، انجام یک تجزیه و تحلیل بیومکانیکی است. در این فرایند، پزشکان راه رفتن بیماران را در الگوهای حرکتی متفاوت ارزیابی میکنند. سپس لازم است پزشک نواحی مورد نظر را با لمس کردن با دست معاینه کند تا اعلام کند که در حال حاضر محدودیتی وجود دارد یا خیر. در این جا پزشک یک تغییر در استحکام طبیعی بافت را احساس خواهد کرد. هنگامی که ناحیهای که نیاز به درمان دارد شناسایی شد، درمان دستی میتواند آغاز شود. اشکال مختلفی از درمان وجود دارد که میتواند نتایج خوبی را بدست دهد؛ آنها عبارتند از: رهاسازی فعال، تکنیک گرستون، ماساژ درمانی و نوار بستن به صورت دستی.
در طول 48 ساعت اول تا شش هفته بعد از آسیب وارد شدن، کلاژن تشکیل میشود و برای ترمیم ناحیه آسیبدیده مصرف میشود. اگر فرد مصدوم تمرینات کششی را به طور صحیح انجام دهد، اکثریت کلاژن تولیدشده در جهت ترمیم بافت مصرف میشود، در این صورت بافت ترمیمشده قویتر و در انجام کارهای خود تواناتر است. اگر فردی تمرینات کششی انجام ندهد، بافت در الگوهای نامنظمی تشکیل میشود و این منجر به تولید بافت ضعیفتری میشود که به راحتی دوباره آسیب میبیند.
تغییر وضعیت دوبارهی بافت میتواند تا 12 ماه بعد از آسیب طول بکشد. در طول این مرحله، اندازه و قطر الیاف کلاژن افزایش مییابد. به عبارت دیگر، این افزایش به نیرویی که به بافت وارد میشود بستگی دارد. اگر شخص مصدوم تمرینات تقویتی مناسبی انجام دهد، کلاژن به حالت مقاومت در برابر تنش واردشده تغییر وضعیت میدهد. بدون تمرینات تقویتی مناسب، امکان آسیب دیدن مجدد بسیار بالاست و مهم نیست که بیمار چه نوع درمانی دریافت کرده است.
ساختارهای عصبی که درون ساختار بافت نرم جاسازی شدهاند (مانند رباطها، تاندونها، فیبرهای عضلانی، فیبرهای پوششی)، اغلب در صدمات آسیب میبینند. هرگونه آسیب وارده به این ساختارها میتواند در کاهش ثباتشان تأثیر داشته باشد که میتواند منجر به ایجاد مشکلاتی شود.
خوشبختانه این آسیب را میتوان با ورزشهای تعادلی و محرک جبران کرد. برخی از تمرینات محرک مورداستفاده برای بیماران عبارتند از:
با یک پا بایستید. این یک تمرین اولیهی خوب است. سپس میتوان به صورت آهسته از این حالت به حالت چمباتمه زدن با یک پا به صورت جزئی پیشرفت کرد. همهی این ورزشها را در یک محدودهی حرکتی خالی از درد انجام دهید.
آموزش تخته تعادل، سختی تمرینات تخته تعادل را از تمرینات تعادلی دو پا به یک تمرین تک پا که با حرکات کامل بدن ترکیب میشود افزایش میدهد. وقتی شما آماده باشید، حتی میتوانید برای انجام روش تک پا با چشمان بسته نیز تلاش کنید.
برای درمان درد کشاله ران به ندرت به عمل جراحی نیاز میشود اما اگر عضلات کشاله ران به طور کامل ملتهب شود و برای درمان به جراحی نیاز داشته باشد، درمانگر فیزیکی بعد از عمل جراحی در سریعترین شیوه ممکن در کاهش درد، حرکت و تقویت ران و بازگشت به فعالیتهای عادی به شما کمک خواهد کرد.
ادرس مطب: مازندران _ تنکابن _ میدان شهید شیرودی _ جنب اداره ی آموزش و پرورش _ ساختمان پارس _ طبقه ی دوم _ واحد ۱۸